Książki zapomniane

[Maargot]

Mili Państwo, pamiętacie jak zaczytywałyśmy się książkami Pani Snopkiewicz np." Słoneczniki". "Zapałka na zakręcie", wydaniami Portretów (małe książeczki - zwane przez czytelników imiennikami ) Panów: Niziurskiego, Bahdaja. Pamiętam słynną książeczkę " Jacek, Wacek i Pankracek", "Puc, Bursztyn i goście",
"Rogaś z Doliny Roztoczy" no i obowiązkowo "Plastusiowy pamiętnik". Ciekawe czy jeszcze dziś ktoś czyta "Małego Lorda" czy "Małego księcia" albo książki Seweryny Szmaglewskiej lub Nory Szczepańskiej, Centkiewiczów, Fiedlera. Och, robi człowiek bardzo nostalgiczny, bo tak po prawdzie to czytało się wszystko co wpadło w ręce. Począwszy od Ewy Szelburg-Zarembiny po Romana Bratnego, Reymonta, Sienkiewicz. Ale to klasyka!

[Kaima]

No cóż, z wymienionych wyżej książek niektóre powstały już w moim wieku dojrzałym, np: "Bella & Sebastian" i "Mała księżniczka",więc nie znam ich. Jako nastolatka zaczytywałam się cyklem "Pięcioksiąg przygód Sokolego Oka" Jamesa Coopera, "Godziną pąsowej róży" Marii Kruger i "Winnetou" Maya.

[PYRA]

oprocz tych wyzej wymienionych lubilam ksiazke pt,,Timur i jego druzyna."

[Nika]

Z tej samej epoki,co "Timur i jego drużyna"-pamietam jeszcze "Pokój na poddaszu" oraz "Tania i Alonka".Autorów pamięć nie zarejestrowała.

[nutaDo]

Pokój na poddaszu - Wanda Wasilewska.
To była lektura w szkole podstawowej.

Mój Tata miłośnik historii polskiej, zachęcał nas do czytania książek historycznych.
Pamiętam " O Janaszu Korczaku i pięknej Miecznikównie" Józef Ignacy Kraszewski.

W późniejszych latach bardzo polubiłam tego pisarza, który obecnie jest trochę zapomniany.

[Lidka]

Napisał koziorożec

witaj Karimo

piękny wątek założyłaś. Jak się mówi o książkach zapomnianych..... może nie do końca zapomnianych, ale nie znanych przez współczesne nastolatki.... to dla mnie nasuwa się zawsze cudna książka: "Ania z Zielonego Wzgórza"..
O Ani... myślę zawsze, kiedy patrzę na leszczynę, wiewiórki w parku lub stare drewniane domki z poddaszami.
Nastolatki znają Anię z filmu..... ale to nie jest .... to samo..

przypomniałam sobie książki : Jean Webster " Tajemniczy opiekun" , " Patty" - niesforna wychowanka pensji.
Kraina lat młodości - ach, rozmarzyłam się , chyba siegnę po te tytuły.
pozdrawiam

[Lidka]

Napisał karima

Przyszedł mi do głowy ten temat po rozmowie z siostrzenicą . Jej ulubiony zespół to Belle & Sebastian . Jak się zapytałam czy wie skąd się mogła wziąć ta nazwa to była wielce zdziwiona że jest taka książka , co mnie z kolei zdziwiło, bo w Google jak się szuka Bella i Sebastian po polsku co prawda to właśnie książka wychodzi ... ale to dygresja . Okazuje się , że ta książeczka doskonale znana mojemu pokoleniu (45+) jest zupełnie nieznana współczesnym nastolatkom . Ciekawe ile z hitów mojej , naszej młodości zostało zapomniane . Macie jakieś przykłady albo typy ?

Mam nadzieję , że zakładanie wątków przez "początkujących" nie jest tu zabronione , i że nie będę jak niewidzialna , na swoje usprawiedliwienie mam długi czas rejestracji i nieśmiałość ( Ewka w awatarze to zmyła ... ) .

Jaki wspaniały pomysł ! szybko podchwyciłam i mojej 8-letniej wnuczce wręczyła "Anię ..." - pobiegła poczytać choćby pod kołdrą z latarką ( "bo rodzice nie pozwalają w łóżku czytać"). To prawda , niezdrowo dla oczu , ale każdy ma chyba za sobą to doświadczenie, prawda ?

[gostbiker]

Moją ulubioną lekturą w latach dzieciństwa był "Kubuś Puchatek" A.A.Milne'a. Tak bardzo mi się podobała, że czytałem ją wtedy kilkakrotnie. Gdy moje dzieci "przerabiały" Puchatka, to ja ponownie też przeczytałem tę książkę i... nadal mi się podobała.
Kilka lat temu, gdy zobaczyłem w księgarni książkę Christophera Milne'a (który był właśnie pierwowzorem Krzysia z książki swego ojca) "Poza światem Puchatka", to też ją oczywiście kupiłem, ale to już zupełnie inna literatura.

[Dorota45]

Czuję się tak, jakbym oglądała biblioteczkę w swoim rodzinnym domu, prawie wszystkie książki, które tu są wymieniane miałam i je czytałam. Moja mama i moja babcia nigdy nie żałowała pieniędzy na książki i chwała im za to

A nawiązując do "Beli i Sebastiana", to pamiętam też, że na podstawie tej książki był w telewizji film, (chyba początek lat 70-tych).

[Malwina]

A ja z wielkim sentymentem wracam do "Cudownej podrózy" Selmy Lagerlof....
kilkunastoletni letni chłopiec za zły charakter i zachowanie zostaje zamieniony w krasnoludka. Przypadkowo przyłącza się do stadka dzikich gęsi i wraz z nimi odbywa drogę do Laponii. Poznając odległe okolice, spotykając różnych ludzi i przeżywając niezwykłe przygody, zmienia swój światopogląd i swój charakter. Pragnie się dowiedzieć, czy jest jakiś sposób na to, aby znów mógł stać się człowiekiem....

[Dorota45]

Nazywam się Muszelka - Holly BourneA czy ktoś pamięta Muszelkę? Tę, którą Joasia znalazła w rybnym sklepie? Maleńką syrenkę o zielonych jak morze oczach, o jej przygodach na lądzie, o tym jak się czuła wśród ludzi. Czy zostanie wśród nich, czy jednak tęsknota za domem będzie silniejsza od zawiązanych przyjaźni?




Ze wspaniałymi ilustracjami Jana Marcina Szancera.

[Dorota45]

Przypomniałam sobie dzisiaj o tej książce:



Niewidomy muzyk
Autor: Włodzimierz Korolenko

Bardzo, bardzo wzruszająca książka

[bronczyk]

A pamiętacie opowiadania "Serce" Amicisa. Chłopca, który nocami pomagał tacie w przepisywaniu. To opowiadanie zdaje mi się nosiło tytuł " Mały pisarczyk z Florencji". Inne 'Od Apeninów do Andów'.

[Renatas46]

Mnie najbardziej zapadły w pamięć i ogromnie wzruszały, aż do łez, opowiadania z książeczki "Serce"- Amicisa, a także "Janko muzykant" albo "Za chlebem"- Sienkiewicza.
Natomiast "Ania z Zielonego Wzgórza" tak mi się spodobała, że postanowiłam przeczytać wszystkie książki o losach Ani, niestety kilku z nich nie dałam rady dokończyć, ponieważ łzy żalu prawie zaciskały mi gardło i zrezygnowałam. Chyba teraz spróbuję do nich wrócić, może mi się wreszcie uda poznać całą historię życia tytułowej bohaterki.

[Renatas46]

Z takich bardziej "dorosłych" książek najbardziej zapadła mi w pamięć "Krystyna córka Lavransa"- Sigrid Undset.
Kto nie czytał, naprawdę warto po nią sięgnąć. Cudowna powieść dla tych, którzy rozmyślają nad sensem i wartością życia.

"Krystyna córka Lavransa" powstała w 1923 roku i została nagrodzona Noblem.
Akcja rozgrywa się w XIV wieku i przedstawia losy tytułowej bohaterki od dzieciństwa poprzez młodość,
małżeństwo, rodzicielstwo, wdowieństwo, aż po kres życia.
Wspaniale opisany jest też wątek miłosny.
Cudowna książka, która wzrusza do łez i przenosi nas w dalekie norweskie fiordy.
Przyznaję, że z żalem żegnałam Krystynę wraz z końcem powieści.

[Dorota45]

Napisał Renatas46

"Krystyna córka Lavransa" powstała w 1923 roku i została nagrodzona Noblem.

Ja nie mogłam przebrnąć przez tę powieść, próbowała kilka razy Chyba nie moje klimaty

[Malwina]

Renatko..ja tez nie mogłam przebrnąc przez "Krystynę"....jak to jest, ze jedni się zachwycają a inni dłąwią na tej samej rzeczy.....np do dziś nie mogę przebrnąc zachęcana wielokrotnie przez czytelniczki ....przez powieści Maragueza noblisty a zabierałąm się niejednokrotnie......
pewnei to tak jak z ludzmi...z jednymi juz od pierwszego zdania nam nie po drodze a z innymi ..iskra przeskakuje i "znamy się od lat".....

[Dorota45]

Malwinko ja z wielkim trudem przebrnęłam przez literaturę iberoamerykańską

[bronczyk]

Malwino, ponieważ literaturę iberoamerykańską trzeba zacząć czytać troszeczkę z alkoholem. Ot, tak z kieliszek dobrego wina i wtedy odprężona poczujesz ten rytm życia,jego pulsowanie. Jedna rada niczemu się wtedy nie dziwić, nic nie krytykować tylko brać każdą scenę jak leci. Czytać na luzie, smakować słowo.
Też kiedyś nie znosiłam literatury iberoamerykańskiej. Doroto w odróżnieniu od ciebie nawet nie próbowałam się nią katować. Dziś kocham.

[Dorota45]

Napisał bronczyk

. Doroto w odróżnieniu od ciebie nawet nie próbowałam się nią katować. Dziś kocham.

Ja musiałam