Cytat:
Sirii napisała-Tylko nie gadaj ,że jesteś z tego dumny i nie atakuj innych...Każdy ma prawo żyć po swojemu...
|
Czy ja gadam że jestem dumny ? Piszę na tym wątku tak jak ty umieszczasz posty.
..Każdy ma prawo żyć po swojemu. tu się zgadzam z tobą .Nikogo nie atakuję w sprawach wiary jestem za prawdą .To ze nikt z tu piszących nie potrafi uzasadnić swojego wyznania czy to może być moja wina? Czy ja bronię komuś zgłębiać swoją wiarę i przeczytać Pismo święte starego i nowego testamentu,Koran,Torę czy Halachę czy zgłębiać Buddyzm?
Aby zmienić dyskusję czy Bóg istnieje bo temat trudny,pisałaś wcześniej i zastanawiałaś się nad sensem życia.
Wikipedia Sens życia
Sens życia .– istota i cel ludzkiej egzystencji, powołanie człowieka, to, co uzasadnia trud życia i czyni je wartym przeżycia. Pytanie o sens życia jest jednym z podstawowych zagadnień różnych systemów filozoficznych i religijnych, a odpowiedź na nie, jak się uznaje, zawiera całą mądrość ludzkości. Pojęcie to odwołuje się do transcendentnego widzenia świata jako drogi.
W wielu społecznościach dyskusja o sensie życia jest tematem tabu, gdyż sens życia wyznaczają w nich normy religijne, ideowe lub kulturowe. Większość ludzi, bardziej lub mniej świadomie, wyznacza sobie sens życia indywidualnie; wspomagając się swoimi: wierzeniami, przekonaniami, wiedzą i uczuciami. Posiadanie sensu życia przez człowieka jest koniecznym warunkiem rozwoju i samorealizacji.
Współczesne koncepcje sensu życia. Niezależnie od wyznawanych wartości sens życia rozumiemy głównie jako relację do:
dążenia do pełnienia albo rezygnacji z różnych funkcji i ról w życiu rodzinnym i społecznym,
ostatecznego celu istnienia człowieka jako osoby i sposobów dojścia do niego zgodnie z własnymi przekonaniami,
sensu podejmowania lub unikania: cierpień, niedogodności, trudności i wyrzeczeń,
sensu czerpania satysfakcji i przyjemności.
Filozoficzne koncepcje sensu życia
Powołaniem człowieka jest realizacja jego najwyższych kwalifikacji - rozumu i cnoty, stawanie się doskonalszym moralnie i mądrzejszym (przekonanie dominujące od starożytności po współczesność).
Człowiek żyje, aby gromadzić dobre doświadczenia, które są wartościowe jako takie (np. epikureizm).
Człowiek, tworząc siebie poprzez próby określenia swego powołania, boryka się z problematyką egzystencji - która nie ma określonego sensu ani celu (np. egzystencjalizm).
Jak to wygląda wśród młodego pokolenia i wiedzy zdobywanej w domu szkole i na lekcjach religii i jak to wygląda u seniorów którzy mają za sobą lata przemyśleń i co mówią na proste pytanie po co źyją .Czy rozmawiacie przy stole na ten temat z swoimi dziećmi
http://www.youtube.com/watch?v=OY-LBDwJVSw
Możesz Sirii napisać swoje przemyślenia na ten temat ,masz wprowadzenie