Ewita, z wielką przykrością zakładam ten wątek

[mimoza]

Byłam u lekarza - ale o 13,30 myślami byłam przy grobie Ewity. Żegnaj. Cz

[jolita]

przekazuję uczastnikom dialogu dotyczącemu rozstania się z Ewitą.
Moje podziękowanie kieruję do osób które dotąd "stały z boku" przez to nawet dziś jako anomimowe włączją się do naszego smutku.
Mam nadzieję, że i radości będziecie dzielić z nami czego bez wąpienia życzyłaby sobie Ewita...

[Sanna]

Nieodwołalne...

Nie bój się tego co nieodwołalne!
Gdy lud się zgromadzi w kaplicy cmentarnej
I ksiądz będzie mszę święta odprawiał nad Twym ciałem,
Ty będziesz się radował w wiecznej chwale...

I pójdą z trumną na plac cmentarny,
Wypełnić obowiązek - nieodwołalny.
Rzucą Twe ciało do ziemi,
Zakopią w grobie,
Nie będą już myśleć o Tobie...

Lecz tam w tym grobie nie ma już Ciebie,
Bo Ty się radujesz ze świętymi w niebie...
Jesteś z Bogiem pełnym miłości....

A Twoje kości...
I to ciało leżące w ziemi?
Niedługo w proch się zamieni...

I niech się tak stanie,
Byle by dusza była z Panem...

Tym wierszem żegnam Cię Ewo

[Honorka1949]

Zegnaj Ewo.Podczas Twojego pogrzebu myslami byłam na cmentarzu , przy Twoim grobie.Spoczywaj w pokoju.

[dziewiątka]

[mimoza]

Jestem, myślę, pamiętam Ewito ...Cz

Światełko naszej pamięci zawsze będzie z Tobą. Odpoczywaj w spokoju.

[Basia.]

wszystkim, którzy wspierali Ewę w jej walce z chorobą. Dzięki Państwu Ewa przechodziła przez ten cały koszmar z godnością, bez lęku że nie wystarczy jej pieniędzy na zakup leków. Kłaniam się nisko i chylę czoło przed Wami. DZIĘKUJĘ.