Cztery Pory Roku ***ZIMA ***

[kryba]

Te życzenia są dla Babci i dla Dziadka…
Dziś wnuczek i wnuczka życzeń ślą tysiące,
niech każdego dnia świeci dla Was słońce.
Niech Wam szczęście dopisuje przez najbliższe lata,
bądźcie zdrowi i szczęśliwi aż do końca świata.


─────═══ MIŁEGO WIECZORU ═══─────

Gjotko - Pozdrawiam Cię serdecznie ♡

[gjotka]

Pozdrawiam wszystkie zaglądające tu babcie...I przyszłe babcie
Ponieważ jestem babcią to trochę prywaty



Rozmowy z wnuczką 1

ciche rozmowy

powiedz mi babciu
czym objawia się samotność ?

łkaniem powstrzymywanym nocą
natłokiem myśli ciężkich, jak chmury burzowe
spojrzeniem w dal bez celu
kalectwem !

jaka jest miłość ?

dzika i dumna, jak wydęty wiatrem żagiel
silna i ażurowa, niczym skrzydła ważki
słodka i cierpka, o smaku wina
burzliwa !

czym jest czas ?

jest splotem szczęścia, pożogi i tęsknoty
śpiewem i modlitwą, pracą i odpoczynkiem
początkiem i końcem
przemijaniem !

jaka jest śmierć ?

cicha i punktualna
czasem gołębiem wzleci ponad zgiełk
lub kamieniem spocznie na dnie
koloru złota niczym dojrzały kłos
życia !

jaki jest wiatr ?

wolny!

... życzę wszystkim wnuczkom mądrych, kochających babć
... sorry, dziadków też

... autorką rozmów z wnuczką jest Zofia Szydzik.

Udanego wieczoru, Krybo

[kryba]

☕ W styczniowej mgle snują się smużki zapachu kawy.
Powietrze jest chłodne, kawa aromatyczna i gorzka.
Każdy oddech jest szczęściem, każdy łyk płynu szczęściem,
pocałunek na białym, kruchym brzegu filiżanki jest szczęściem.
Jak mogłabym żyć bez tego cudownego płynu ?? ! ☕
Gjotko - udanego dnia - pozdrawiam najmilej.😊

[gjotka]

...to może troszkę o śniegu...



Noc zimowa

Skrzeń tajemnica,
Rozzłoceń mus!
We mgle księżyca
Jarzy się mróz!

Okruchy śniegu
Siecią swych fal
Zasnuły w biegu
Bezbronną dal.

Gmatwając loty,
Tamując dech -
Obsiadły płoty,
Jak siwy mech.

Do szyb się garną,
Jak białe ćmy,
Tchnąc w izbę parną:
"To - my! To - my!"

Z karczmy, w zakrzepły
Rozwartej świat,
Dym bucha ciepły
I blask, i czad!

Zaprzepaszczony
W ciemni bez dróg -
Drzewom przez szrony
Złoci się - Bóg.

Sad wśród topieli
Śniegowych głusz
W śmierci się bieli
Bez róż - bez zórz!

W swej pysze pawiej,
Łez tłumiąc znój,
Wśród śnieżnych zawiej
Sen kroczy mój...

Bolesław Leśmian

Cieplutkich snów, Krybo

[kryba]

Senność

Śpią lądy we mgle gęstej, która świat spowiła,
Pod gęstą mgłą, co niebo zaciągnęła w górze;
Śpią morza, niepojęta magnetyczna siła
Ujęła oceany, ugłaskała burze.

Śpią cicho na bezdrożach statki rozproszone,
W niebiosach przewodnicze śpią nad nimi gwiazdy;
Śpią orły, śpią podchmurną opuściwszy stronę,
Umilknął nad skałami grzmot ich górnej jazdy...

Śpią kwiaty, pośród kwiatów senne drzemią żmije...
I tylko na jeziorach płaczą gdzieś łabędzie...
A tu, przy chatach naszych, pies na księżyc wyje...
I przez sen głupi kur obwieszcza, że... dzień będzie...
(Bogusław Adamowicz)

>> Dobrego dnia Gjotko - pozdrawiam

[gjotka]

Lubię wiersze Janusza Klisia... szczególnie spodobały mi się lawendowe motyle...



Lawendowe motyle

Odnajdę Twoje sny
na lawendowych wzgórzach
i szepty nieśmiałe
w zielonych drzewach
schowane

tam gdzie ciepły wiatr
nieskończonością marzeń
serca kołysze
ręką zerwę kwiat
i pochwycę dusze

w lawendowym uścisku
serce spragnione
łzą najczystszą napoję
łagodną i cichą
najspokojniejszą

na lawendowych wzgórzach
nic się nie zaczyna
nie kończy
jak dusza... trwa
i nigdy nie umierają motyle

... bardzo lubię lawendę, a w tym wierszu dodatkowo przemawia do mnie uczuciami...

Pozdrawiam na miły koniec wtorku, Krybo

[kryba]

❋₪❋₪❋₪❋₪❋₪❋₪₪❋₪❋₪❋₪❋₪❋₪❋
"Zima"

Na ziemię, jakby całun, śnieżna padła szata,
Złoty blask słońca czarne przesłoniły chmury;
Wszystkie kwiaty powiędły i gaj już ponury
Bo w nim umilkła ptasząt gromada skrzydlata!

 I w mojem sercu także zeschły róże lata,
Smutek zaciemnił chmurą myśli mych lazury —
Gwiazda nadziei blednie — a ptak złotopióry
Ptak o czarownym głosie — miłość, mnie odlata!

 Ale niedługo wiosna na ziemię powróci,
Słońce ją opromieni i ze snu ocuci —
Niebo znów przyoblecze swą szatę błękitną;

 Słowik zacznie piosenkę — i róże rozkwitną
Pośród szmaragdowego młodych łąk kobierca!
— A mnie, czyż nowa wiosna zawita do serca?

/- Konstanty Gaszyński/
⛄ Gjotko - Pięknych chwil życzę Tobie,
uśmiech przesyłam wraz z pozdrowieniami. ⛄

❋₪❋₪❋₪❋₪❋₪❋₪₪❋₪❋₪❋₪❋₪❋₪❋

[gjotka]

Ptaki, takie małe stworzonka a ile dają radości...



Ptak

Poczęty w kłębach puchu
był najpierw samym pragnieniem
kląskania świergotu i śpiewu
zamkniętym w marmurowej skorupce jaja
cieńszej od sewrskiej porcelany
był kiełkowaniem dziobka
chrzęstem pękającej skorupki
trzęsieniem najmniejszej z planet
i głodem tak wielkim
że w jego rozwartym gardle
tonął plasterek księżyca
cierpliwie czekał na pióra
utkane z pasemek wiatru i chmur
by opuścić gniazdo
to on
podpowiedział nam skrzydła
on nauczył nas
oglądać ziemię
z wysokości
swego lotu

Igor Sikirycki

»̯̆« »̯̆« »̯̆«

Przebiegniemy szybko dni do wiosny...do ptasich koncertów
Miłego wieczoru, Krybo

[kryba]

„Cóż to za nieopisana ulga, mieć poczucie bezpieczeństwa przy innej osobie,
nie musieć ważyć myśli ani mierzyć słów lecz wylewać je wszystkie z siebie
wiedząc, że wierna dłoń przyjmie je i zachowa ”/- George Eliot/

Szczerze współczuję tym, którzy twierdzą, że śnieg nie ma zapachu, ani smaku.
Biedni są Ci, dla których biały puch pokrywający świat to po prostu zmarznięta woda.
Żal mi wszystkich, którym zima kojarzy się tylko z przymusem noszenia ciepłych ubrań
i odśnieżaniem szyb samochodowych przed wyjazdem do pracy, bo przecież zima to..
zima to ..bajka. /Dawid Rosenbaum/

Gjotko - niech dzień mija Ci przyjemnie z pozdrowieniami ode mnie.

[gjotka]

Dzień prawie już kończy, więc może o coś o pędzącym czasie?


Fot. ElaJ

Czerwony zegar

Biją śpiesznie zegary,
terczą, tętnią i kują,
w progu życia warują,
siekąc czasu obszary.

Tną godziny w pstre chwile,
a chwile w okamgnienia,
miłość w śmiech się przemienia,
a poczwarki w motyle.

Biją śpiesznie zegary -
i z tej, i z tamtej strony,
zegar złocisty, stary,
brązowy i czerwony.

W tym czerwonym zegarze
o nie milknącym gwarze
mieszka kukułka złota,
która w każdej godzinie
wypada, skrzydłem miota,
po czym kuka żałośnie,
obraca się i ginie
jak w wydrążonej sośnie.

Kiedyś, gdy zegar stanie
i ucichnie tykanie -
kukułka zeń wyskoczy
i kukając szalenie
poleci ku zboczu,
gdzie się kłębią zielenie,
poleci w modrą trawę
na czerwcową zabawę!

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

I oby jak najszybciej ten czerwiec... czekania tylko z pogodą ducha, Krybo

[kryba]

Tęsknię już za wiosną

Za kwiatami w głowie, za motylami w brzuchu,
słońcem, które głaszcze plecy.
Za dotykiem poranków i pełnią powietrza,
za ławkami w parku, alejkami wypełnionymi gwarem,
słodkim śmiechem ludzi. Radością w oczach.
Tęsknię za spacerami w objęciach ciepłego wiatru.
I za takim wiatrem, który pieści włosy.
Za oczami wpatrzonymi w przestrzeń i czas.
Tęsknię za tym krzykliwym, wesołym południem,
za długim spacerem, który obejmuje serce,
za lemoniadą i gapieniem się w chmury,
za wieczorem na krótki rękaw.
Za tobą. Tęsknię już Wiosno. (net)

Gjotko - pięknie Cię witam. Samych cudownych chwil życzę.
Pozdrawiam Cię najmilej.

[gjotka]

Wprawdzie jeszcze jestem w zimowym nieładzie, ale czekam z utęsknieniem na wiosenny zawrót w głowie



Wiosenny zawrót głowy

wiosno, wiosno,
wiosno, czy to ty?
kolorowa, radosna
zazieleń moje sny!

rzuć mi fiołków bukiecik
i bzu wonną kiść,
jeżeli marzyć,
to tylko w tobie.
barwnie marzyć i śnić,
a ty mi wiosno śpiewaj,
w wietrze,
w trawach,
w maków czerwieni
i we mnie rozgrzewaj
krew,
miłość,
i myśl skrzydlatą.

wiosno, wiosno,
wiosno, ach to ty!
tyś wonna, miłosna,
ukwieć moje sny!

podaruj bukiecik konwalii,
pierwszy róży pąk.
zwróć mi oczu błękit,
karmin ust
i gibkość moich rąk,
a ty mi wiosno zanuć pieśń,
o słońcu,
deszczu,
o grzywach morskich fal
i oddaj mi wiosenny
powab,
czar
i tajemniczą dal!

wiosno, wiosno,
to ty już w sadzie?
a ja, jeszcze w zimowym nieładzie!
cichutko się skradam,
lekko,
na palcach,
by zatańczyć z tobą
wiosennego walca!

Zofia Szydzik

... chyba za wcześnie się rozmarzam, ale na skrzydłach poezji chyba wolno?
Przyjemnych chwil na piątkowy wieczór życzę Ci, Krybo

[Lulka]

Dzień dobry
Dzisiaj nie będzie o zimie ani o wiośnie, a o...sercu.
Moim zdaniem bardzo trafny ten wiersz Poniedzielskiego.



Andrzej Poniedzielski

To jeszcze nie koniec - Kardiogram

To nie tętent setek końskich kopyt
To nie pociąg, to nie stukot kół
Tak pracuje Twoja stacja pomp
Twoje serce wybija ten rytm

Gonisz gdzieś, wciąż prędzej, prędzej, prędzej
Nie wiesz, gdzie, i nie wiesz, czy doganiasz
Twoje serce musi razem z Tobą
Odpoczywa, gdy twarz rękami zasłaniasz

Zanim zdążysz na szelest liczonych banknotów
Zanim zdążysz na uśmiech od ucha do ucha
Ucisz wszystkich i wszystko, głowę pochyl
Tam z lewej strony jest serce, posłuchaj

Nie, to jeszcze nie koniec
Jeszcze trochę pożyjesz
Założysz jeszcze niejedną czapkę
Niejednym się płaszczem okryjesz

Tylko przystań na chwilę
Ktoś tam poczeka z obiadem
Przez ten moment świat i bez Ciebie
Na pewno da sobie radę

I nie kombinuj już wtedy
Nie myśl o własnej sile
Spójrz za siebie, na tamtej łące
Łapałeś kiedyś motyle

Nie, to jeszcze nie koniec
Jeszcze trochę pożyjesz
Założysz jeszcze niejedną czapkę
Niejednym się płaszczem okryjesz

Tylko przystań na chwilę
Na którymś ostrzejszym zakręcie
Diabli niech porwą dostatek
Diabli niech porwą szczęście

Pozdrawiam

[kryba]

Oszronione smutki

Kosmate płatki śniegu policzki łaskoczą,
Białą, zwiewną koronką zasłaniają oczy,
Do światła latarni jak ćmy przyfruwają
Wszystkie barwy i dźwięki puchem otulają.
–
Mróz srebrem już okna zdążył pomalować,
Leśny strumyk skryła pokrywa lodowa,
Wiatr północny szalejąc, nawet myśli mrozi,
Wznieca nawałnice, w kominach zawodzi.
–
O zimie marzyłam, ale nie o takiej,
Co ery lodowcowej jest złowróżbnym znakiem,
Chciałam powietrza rozbłysków pełnego,
Skrzenia śniegu, smugą słońca muśniętego.
–
Marzenia, jak pstre piórka, z wichrem uleciały,
Ziemia drzemie trwożnie pod przykryciem białym,
Zanim wzbudzi ponowną na lepsze nadzieję,
Oszronione smutki nad ogniem ogrzeję..
/- Jolanta Maria Dzienis /

Miłego weekendu, radosnych chwil - pozdrawiam serdecznie.

[gjotka]

Co do zimy, to bardzo trafia mi do przekonania to powiedzenie:
„Zima jest piękna do pewnego stopnia... Celsjusza” (Tadeusz Gicgier). Dedykuję Wam wiersz Jeremiego Przybory o zimie



ZIMY Żal

Idzie wiosna już w powietrzu
Owoc kwiat i ptak ją przeczuł
Do niej usta kielich dziób
Liczą ile jeszcze dób
A ja wcale nie w zapale
I zachwytem się nie palę
Bo im starszy jestem czym
Tym bardziej szkoda zim

Zima trudna zima brudna zima nudna żaden bal
Zima ziębi zima gnębi ale zimy zimy żal
Zima mrozi zima grozi nie dowozi w zaspach tkwi
Ale mimo zmartwień z zimą żal tej zimy zimy mi

Mało co mnie bawi w zimie
Ani zamieć ani wymieć
A w zakresie łyżew nart
Mi nie dopisuje hart
Kiedy mróz na rtęć napiera
I wypiera niżej zera
Już cholera trzęsie mnie
A przecież myślę że

Zima trudna zima brudna zima nudna żaden bal
Zima ziębi zima gnębi ale zimy zimy żal
Zima mrozi zima grozi nie dowozi w zaspach tkwi
Ale mimo zmartwień z zimą żal tej zimy zimy mi

Skąd po zimie moje żale
Nie szaleję w karnawale
Czemu żegnam w mol nie w dur
Nienajlepszą z roku pór
Może to mnie właśnie smuci
Że ta sama już nie wróci
Że z szelestem zdartych dat
Upłynął życia szmat

Życie trudne życie żmudne życie nudne żaden bal
Życie ziębi życie gnębi ale życia życia żal

Ściskam Was mocno i pozdrawiam cieplutko mimo zimy

[gjotka]

...pora na wieczorny wiersz



Wieczór

Drzemką leniwą zległ przy kominku,
to znów kocim grzbietem się pręży;
policzy polana w szykownym ordynku,
w kominie głucho zahuczy, zarzęzi.

Przy muzyce świerszcza w okno zajrzy
księżycem, jak miecz Saracena
rzucony na granat, między gwiazdy,
skrząc się odbiciem w białych trenach.

Kocie oko zmruży, ziewnie przeciągle,
z parapetu złowi złote śnienie;
w miękkość kanapy, w poduch rąbek,
wtuli swe kocie senne marzenie.

Zofia Szydzik

Dobrego nastroju życzę Krybo

[gjotka]

Na dobranoc, złote myśli kobiety - chyba każdej, bez względu na porę roku...


Abram Icek SKÓRNIK -
Wieczorny odpoczynek przy herbacie, 1923

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Złote myśli kobiety

Zalotność jest pachnąca i różowa,
a mądrość żółta i sucha.

Wolałabym, by mnie Mickiewicz chciał całować,
niż by mnie chciał słuchać.

Jeśli Serafinowie, Potęgi i Trony
nie patrzą na kobietę męskimi oczyma,
nie warto iść do nieba po gościńcu stromym:
nic tam nie ma.

Niechaj śmierć mi nie będzie niewiastą w całunach,
lecz mężczyzną o bujnych ramionach;
a pęknę w jego ręku jak dzwoniąca struna
roześmiana i rozmarzona.

Życie zaś niech mnie niesie ku złotej Cyterze
na tęsknym, rozkołysanym okręcie:
chcę na pokładzie bezsilnie leżeć
w nie kończącym się święcie...

***

Dobrego odpoczynku przy ciepłej herbatce, muzyce i poezji, serdecznie Wam życzę

[tar-ninka]

Już Luty do wiosny coraz bliżej

...............
Gjoto , Krybo, Lulko , Bachorku
Bachorku brakuje twoich pięknych wierszy

[gjotka]

Znalazłam dla Was trochę cieplejszy wiersz o lutym...



Luty

Stoi chwiejnie roz-
kraczony
między zimą a
wiosną.
To uszczypnie mrozem, skuje
lodem strumyk przed domem.
To znów się rozczuli i
rozpaćka błotnistą mazią
na drodze.
Z Dziadkiem Mrozem
po pijaku
maluje w nocy kwiaty
na szybach, tak
piękne i wymyślne, że
takie mogą wyrosnąć tylko
w jego głowie, a że jest
oszczędny, to nadmiar biało-
-srebrnej farby wylewa
drzewom na liście.
I jak go nie lubić, mimo że
czerwieni nam nosy
i dech zapiera na dworze.
Żyje najkrócej
od swych braci i sióstr
w kalendarzu, więc:
Szczęść nam z nim, Boże!

Ryszard Mierzejewski

Cieplutkiego lutowego wieczoru... Tar-ninko

[gjotka]

"Zbudzony z zimowego snu świstak Punxsatawney Phil z Pensylwanii nie ujrzał w piątek swojego cienia podczas corocznej ceremonii z okazji dnia świstaka. Według tradycji oznacza to wczesne nadejście wiosny..."

Ale kto by tam wierzył świstakom...z równym skutkiem można wróżyć z kopców kretów, albo z kocich śpiewów miłosnych, które słyszałam już w styczniu. Chyba już prędzej Góralom bym uwierzyła.)



Zaś Andrzej Waligórski napisał śliczną i pouczającą dla wszystkich bajeczkę o wycieczce świstaka z niedźwiedziem...

Świstak i niedźwiedź

Na wycieczkę do schroniska,
Po południu albo przed,
Szedł raz świstający świstak,
A z nim bury niedźwiedź szedł.

Bo to fajnie jest iść w góry
Wyższe od najwyższych wież,
Wie to świstak, wie miś bury
I wy chyba wiecie też.

Dzień w dodatku był prześliczny,
Tym przyjemniej było iść
Górskim szlakiem turystycznym,
Którym świstak szedł i miś.

Dziarsko szli jak dwóch górali,
Aż dotarli w miejsce, gdzie
Droga, którą wędrowali,
Rozdzielała się na dwie,

Na dwa szlaki w różne strony,
Wyglądały on tak:
Jeden był to szlak zielony,
Drugi to był czarny szlak.

Miś na głazie siadł okrakiem,
Plecak zdjął i mruknął: “Ha!
“Którym teraz ruszyć szlakiem?
“Tu są do wyboru dwa.”

Miały kłopot te dwie gapy,
Co gapami są do dziś:
Nie zabrały z domu mapy,
Nie wiedziały więc, gdzie iść.

Świstak głowił się i głowił,
Myślał dziesięć minut aż,
Wreszcie tak rzekł niedźwiedziowi:
“Czarny szlak to będzie nasz.”

Niedźwiedź nie był zachwycony,
Chrząknął głośno razy pięć,
Po czym stwierdził: “Ja zielonym
Jednak szlakiem pójść mam chęć.”

I się zaczął spór koszmarny,
Ten chciał tak, a ten chciał siak.
“Dla nas dobry jest szlak czarny!”
“Nie! Zielony to nasz szlak!”

W końcu świstak czarnym szlakiem
Powędrował sobie sam,
Niedźwiedź burknął zaś z niesmakiem:
“W nosie cię, świstaku, mam.”

I tym drugim szlakiem ruszył.
Łapiąc zapach gór do chrap,
Błogą ciszą kojąc uszy
Człapie niedźwiedź: człap, człap, człap …

I tak myśli: “Głupi świstak!
“Pewnie dojdzie aż na Krym!
“Przecież rzecz to oczywista,
“Że on poszedł szlakiem złym!”

Świstak pnie się wzwyż tymczasem,
Choć przystaje raz po raz,
Coraz wyżej jest nad lasem,
Coraz bliżej orlich gniazd.

I tak myśli: “Głupi niedźwiedź!
“Czemu nie posłuchał mnie?
“Z tysiąc kilometrów przejdzie,
“Nim zrozumie, że szedł źle!”

Ścieżką wąską, ścieżką śliską
Maszeruje świstak i …
Nagle patrzy: jest schronisko!
W słońcu dach się jego lśni!

Zaraz wstrząsnął śmiech świstakiem:
“He-he-he-he! Ha-ha-ha!
“Niedźwiedź złym się wybrał szlakiem!
“Ha-ha! Rację miałem ja!”

Od schroniska, z drugiej strony,
Był zarazem, proszę was,
Wytyczony szlak zielony -
I już tam nasz niedźwiedź lazł.

Lazł i śmiał się: “Ach, ten świstak!
“Ha-ha-ha-ha! He-he-he!
“Ja dochodzę do schroniska,
“A on - nie wiadomo gdzie!”

Śmiech rozlegał się po hali,
Śmiał się świstak, miś się śmiał,
Aż znienacka się spotkali
Przed schroniskiem pośród skał.

Ależ obaj się zdziwili!
Kłótni jednak mieli dość,
Toteż w zgodzie już po chwili
Poszli zjeść w schronisku coś.

A wśród dróg na świecie wielu
Tak się nieraz zdarza, że
Doprowadzić nas do celu
Mogą różne drogi dwie.

Miłego wieczoru