A może domy spokojnej starości ?

[Lila]

Jakub , masz bardzo dobre chęci oraz intencje..
Ale..

Powodem jest to, że chciałbym takie właśnie dom założyć. Sytuacja wywiązała się z tego, że bliska osoba w rodzinie straciła małżonkę i jest w tej chwili sama w wieku ok. 50 lat. To naprawdę nie jest dużo, możliwe że 30-40 lat życia stoi przed tą osobą. Nie jest chora, nie wymaga opieki lekarskiej, ale mając dzieci na studiach przebywa sama. Tak, że towarzystwo w takich sytuacjach jest jak najbardziej wskazane.

Do licha, przecież taka osoba ma przed sobą kupę lat pracy. I ona do domu spokojnej starości ma iść?
Może jeszcze dzieci się dochować, przecież.

[asa]

Kurczę,myślę sobie,że mając miesięczny dochód 2000 zł,mogłabym wynająć sobie opiekunkę na kilka godzin dziennie i pozostać w swoim mieszkaniu i wśród swoich gratów-nie wiem jeszcze,co bym chciała na starość,z moją emeryturą żaden DSS mnie nie przyjmie,chyba,żebym sprzedała mieszkanie albo skorzystała z odwróconego kredytu hipotecznego...Ale mam nadzieję umrzeć niespodziewanie po długim,zdrowym i szczęśliwym życiu!

[JakubL]

tadeusz50

Dziękuje serdecznie za Twoje uwagi. Takie rzeczy jak leki, ubrania, czy też 24-godzinna opieka medyczna są rzeczami podstawowymi, o których nawet nie pisałem. Nie chcę tego źle określić, ale tak się to każdemu należy jak "psu buda" w każdym ośrodku.


marbella123

Też właśnie o takich klientach myślałem. Po prostu nie jestem pewien czy w Polsce mamy już pewien standard, gdzie osoby są skłonne zapłacić za luksus. Wiadomo, wszędzie takie osoby są, ale czy wystarczająco dużo żeby taki dom mógł funkcjonować. Nie jestem pewien czy w Polsce nie ma raczej jeszcze sytuacji jaką pośrednio wyraził Tadeusz50 - tzn. jest pewna bariera cenowa która nie będzie przekroczona i tyle (np. niska emerytura, brak wsparcia, itd.). Osoba woli niższy standard, ale za przystępną cenę. Dlatego to jest ta niewiadoma - ale zresztą w każdej inwestycji taka jest

Lila

Ja ani nie myślę tam nawet tej osoby wysyłać Mówiła, że może pojedzie do sanatorium, itd. Ale ja pomyślałem, że na dobrą sprawę osoby w podeszłym wieku, też albo przede wszystkim, zasługują na godziwe życie i dlatego zrodził się pomysł. Nie zamierzałem ściągać tej osoby jako mojego pierwszego klienta Ale dziękuję za komentarz!

[Mar-Basia]

Napisał JakubL

marbella123

Też właśnie o takich klientach myślałem. Po prostu nie jestem pewien czy w Polsce mamy już pewien standard, gdzie osoby są skłonne zapłacić za luksus. Wiadomo, wszędzie takie osoby są, ale czy wystarczająco dużo żeby taki dom mógł funkcjonować. Nie jestem pewien czy w Polsce nie ma raczej jeszcze sytuacji jaką pośrednio wyraził Tadeusz50 - tzn. jest pewna bariera cenowa która nie będzie przekroczona i tyle (np. niska emerytura, brak wsparcia, itd.). Osoba woli niższy standard, ale za przystępną cenę. Dlatego to jest ta niewiadoma - ale zresztą w każdej inwestycji taka jest

Wielu Polakow wraca do Polski i chetnie chcialoby mieszkac w domu "wesolej starosci" ale o standartach do jakich przyzwyczaili sie poza Polska. Zrob dobry "wywiad i study" marketingowe zanim wogole zaczniesz snuc jakiekolwiek plany. Jakosc, i jeszcze raz jakosc....a z tego co napisales masz to juz w Twojej bazie hotelowej. 130 osob to duzo...lepiej zaczac od max.50 i potem rozwijac powoli business.

Nie zapomnij, ze osoba, ktora na poczatku zgodzi sie na "nizszy standart" po pewnym czasie bedzie wymagala zlotych gor! Natura ludzka niezbadana jest!!!! Wez przyklad z tanich wczasow - narzekanie i czepianie sie wszystkiego.

[tadeusz50]

Cytat:
Napisał JakubL
tadeusz50


marbella123

Też właśnie o takich klientach myślałem. Po prostu nie jestem pewien czy w Polsce mamy już pewien standard, gdzie osoby są skłonne zapłacić za luksus. Wiadomo, wszędzie takie osoby są, ale czy wystarczająco dużo żeby taki dom mógł funkcjonować. Nie jestem pewien czy w Polsce nie ma raczej jeszcze sytuacji jaką pośrednio wyraził Tadeusz50 - tzn. jest pewna bariera cenowa która nie będzie przekroczona i tyle (np. niska emerytura, brak wsparcia, itd.). Osoba woli niższy standard, ale za przystępną cenę. Dlatego to jest ta niewiadoma - ale zresztą w każdej inwestycji taka jest

Czemu to moja skromna osoba dostąpiła zaszczytu pozostawienia w cytacie? Oczywiście bez tekstu skierowanego do mnie.

[Alunia]

Napisał JakubL

siłownia, bilard, biblioteka, sala konferencyjna - ewentualnie sala spotkań, sauna, spa, kort tenisowy, grill, a to wszystko położone na zboczu prześlicznej góry z 2 hektarami terenu (....)
Dlatego też planowałbym wspólne zajęcia jak gry w karty, turnieje szachowe, pokazy teatralne i filmowe (np. na sali konferencyjnej), wycieczki w góry - położenie w południowej Polsce, wycieczki do muzeów, imprezy integracyjne - grill, dancingi.

Moja pierwsza myśl po przeczytaniu Twoje wpisu była : ILE TY MASZ LAT JAKUBIE??

Bo tak. W jesieni życia ludzie radzą sobie sami. Emerytura i swoboda ich cieszy. Szczególnie gdy nie brak gotówki.
Twój dom by ich zainteresował - jak sanatorium.

Ale starość drogi Jakubie to głównie:
pogarszające się zdrowie, niedołęstwo, często zgryźliwość, złośliwość, smutek, dramat końcowych stadiów choroby
i czasami na końcu opieka paliatywna
Poza rozrywką, nie mniej potrzebne w domu starości są dobra, serdeczna i wyrozumiała
opieka pielęgniarska, lekarska i opiekuńcza. Specjalistyczny sprzęt medyczny, łóżka, łazienki itd.itd itd
Każdy z Twoich podopiecznych w końcu straci siły. Może zachoruje poważnie?
Nie wiem czy masz świadomość jak różnie wygląda schyłek życia.
Odwiedź parę domów. Nie patrz tylko na warunki. Patrz na ludzi, którzy w nim mieszkają.
Na koniec życiowej drogi przecież ich nie wyprosisz, bo brzydko pachną, moczą się, i podobnie?

[Malgorzata 50]

Pomysły zaiste przednie -zgadzam się z artfilką i nie widzę powodu do oburzenia -musiałoby mnie pogiąć wielokrotnie i z zawijasami ,żebym zdecydowała sie na taki dom nie wiem jak luksusowy.
A Jakubie nie przyszło ci do głowy co się stanie jak radosne staruszki zacznął opadać sil ,odejmie im władzę w nogach będą leżeć i sikać pod siebie .Czy na to w tym swojej optymistycznej wizji zrobiłeś zakładkę .Super warunki hotelowe -świetnie, ale kim i jak obrobisz 130 ledwo dychających staruszków z radosną amnezja???Za 2000 od łebka? Na pampersy ci zabraknie .Przy takiej liczbie osób które powoli odpadają z życia musisz zatrudnić sztab bardzo fachowych, b.dobrze opłacanych pielęgniarek ,pomocy ,sprzątaczek i paru lekarzy bo inaczej będzie jak wszędzie .Pan Bóg bowiem,jak wiadomo,starość spartolił kompletnie.

[JakubL]

Tadeusz50

Tylko tym, że stwierdziłeś że widełki są już za duże, ale nie powiedziałeś co chciałbyś w takiej cenie mieć. Są osoby dla których 10,000 będzie odpowiednie jeśli zapewni im się luksusowe warunki.

Wracając do innych wypowiedzi. Myślę, że mogłem wstawić ten temat w złym miejscu. Jest też możliwość, że niektórzy myślą o tym jak o hospicjum. Uczciwie mówiąc to nie chcę stworzyć "szpitala" i może nie chodzi to o ostatnie godziny życia osób starszych.

Myślałem raczej o tym, że osoby opiekujące się swoimi bliskimi miałyby ochotę odpocząć od tego na miesiąc, może dwa, a może na pół roku. Ponadto osoba taka nie czułaby się ciężarem dla rodziny mieszkając w takim miejscu. Tak, że byłoby to dobre rozwiązanie dla dwóch stron.

Ponadto myślę, że osoby w podeszłym wieku, to nie tylko takie jak są opisane w powyższych komentarzach. Niektóre z nich powiedziałbym nawet, że mogą kwalifikować się do hospicjum. Choć mogę się mylić.

Widziałem wiele osób w wieku 60, 70, 80 lat które cieszą się życiem i nie są przywiązane do łóżek lub też obłożnie chore. Takie osoby podróżują, spędzają czas wśród znajomych, poznają nowych ludzi i dalej poszerzają horyzonty. Mają też dużo czasu, więc mogą go poświęcić na takie wyjazdy. Tak jak mówię, nie każdy jest obłożnie schorowany przed śmiercią.

[tadeusz50]

JakubL
Pytanie skierowane do mnie.

Tylko tym, że stwierdziłeś że widełki są już za duże, ale nie powiedziałeś co chciałbyś w takiej cenie mieć. Są osoby dla których 10,000 będzie odpowiednie jeśli zapewni im się luksusowe warunki.

Jak no obecny czas nie wybieram się do takiego domu i nie myślę o nim. Zadałem kilka pytań które nasunęły mi się. Jestem poniżej tych widełek i zdaję sobie sprawę, że po prostu mnie nie stać na takie luksusy. To pytanie raczej skieruj do zdecydowanie bardziej majętnych seniorek jak np. Marbelli.
Raczej nie myślimy o hospicjum ale życie idzie naprzód i nam lat przybywa. Pewnie część z nas odejdzie nagle i niespodziewanie (moje marzenie). Jednak z wiekiem chorób przybywa i stajemy się mniej sprawni i uciążliwi dla siebie i otoczenia.
Jak zrozumiałem chcesz stworzyć luksusowy hotel do pobytu krótkoterminowego. Pensjonariusz stanie się uciążliwy to niech spada do domu do rodziny.

Myślałem raczej o tym, że osoby opiekujące się swoimi bliskimi miałyby ochotę odpocząć od tego na miesiąc, może dwa, a może na pół roku. Ponadto osoba taka nie czułaby się ciężarem dla rodziny mieszkając w takim miejscu. Tak, że byłoby to dobre rozwiązanie dla dwóch stron.

Takie osoby jak wyżej raczej nie bywają uciążliwe i nie potrzeba od nich odpoczywać. To osoby schorowane bywają uciążliwe.
Niemniej życzę powodzenia w planach. Tylko nie wyrzucaj tych przyszłych pensjonariuszy, jak zaczną sikać i srać pod siebie. Przepraszam ale to jest ludzkie i tak to bywa.

ps. Ja na swoją emeryturę nie narzekam, nie czuję się biedakiem. Wielu Polaków ma mniejsze i też muszą za to wyżyć. Wielu też ma zdecydowanie większe i niech im idzie na zdrowie.

[PaniIwa]

Nie znalazłam „Witalnika”, więc napiszę tu: Witajcie Seniority i Seniorzy.
Zainteresował mnie wątek o domach spokojnej starości. Zauważyłam, że domy mają tyluż przeciwników, co zwolenników. Ja należę do tych ostatnich, ponieważ jestem osoba samotną. Zdecydowanie wolę mieć możliwość pogadania z bystrą złośliwą zgredką lub przystojnym zgredem, niż anonimowo zejść w jedej z klatek wielkomiejskiego zasikanego wieżowca… Od dłuższego czasu dojrzewa we mnie myśl, aby taki dom zorganizować.
Jestem osobą 50+, samotną. Mam mieszkanie. Bezowocnie poszukuję osób, które, jaj ja, zdecydowały by się na sprzedaż własnego mieszkania i zakup dużego niskiego budynku (na Dolnym Śląsku). Znalazłyby się w nim nasze mieszkania, 10 – 20 pokoi dla stałych rezydentów, 4- 5 pokoi na pobyty kilkudniowe, kilkutygodniowe dla osób wymagających opieki mieszkających przy rodzinach, punkt fryzjersko-kosmetyczny plus masaże, duże jacuzzi [mały basenik ], stołówka, sklepik. Dom byłby dodatkowym źródłem pracy i dochodu dla nas, jako że emerytury się oddalają, a ich prognozowana wysokość coraz bardziej mglista. W przyszłości mielibyśmy wikt, opierunek, sprzątanie i opiekę medyczną na miejscu, świadczoną przez wypróbowanych pracowników.
Tymczasem moi znajomi trzymają duże mieszkania dla dorosłych pracujących lub studiujących dzieci albo wnuków (bo im się coś należy?) i biorą kolejne ćwierćetaty, by te trzymane mieszkania utrzymać.
Mam nadzieję, że dyskusja ponownie się rozwinie.
Pozdrawiam starszych i młodszych seniorów .

[tadeusz50]

Witam PaniIwa

Wątek powitalny jest tutaj
http://www.klub.senior.pl/roznosci/t...tml#post546200
Życzę powodzenia w zmiarach

[PaniIwa]

Dziękuję

[wasyl]

Napisał PaniIwa

Nie znalazłam „Witalnika”, więc napiszę tu: Witajcie Seniority i Seniorzy.
Zainteresował mnie wątek o domach spokojnej starości. Zauważyłam, że domy mają tyluż przeciwników, co zwolenników. Ja należę do tych ostatnich, ponieważ jestem osoba samotną. Zdecydowanie wolę mieć możliwość pogadania z bystrą złośliwą zgredką lub przystojnym zgredem, niż anonimowo zejść w jedej z klatek wielkomiejskiego zasikanego wieżowca… Od dłuższego czasu dojrzewa we mnie myśl, aby taki dom zorganizować.
Jestem osobą 50+, samotną. Mam mieszkanie. Bezowocnie poszukuję osób, które, jaj ja, zdecydowały by się na sprzedaż własnego mieszkania i zakup dużego niskiego budynku (na Dolnym Śląsku). Znalazłyby się w nim nasze mieszkania, 10 – 20 pokoi dla stałych rezydentów, 4- 5 pokoi na pobyty kilkudniowe, kilkutygodniowe dla osób wymagających opieki mieszkających przy rodzinach, punkt fryzjersko-kosmetyczny plus masaże, duże jacuzzi [mały basenik ], stołówka, sklepik. Dom byłby dodatkowym źródłem pracy i dochodu dla nas, jako że emerytury się oddalają, a ich prognozowana wysokość coraz bardziej mglista. W przyszłości mielibyśmy wikt, opierunek, sprzątanie i opiekę medyczną na miejscu, świadczoną przez wypróbowanych pracowników.
Tymczasem moi znajomi trzymają duże mieszkania dla dorosłych pracujących lub studiujących dzieci albo wnuków (bo im się coś należy?) i biorą kolejne ćwierćetaty, by te trzymane mieszkania utrzymać.
Mam nadzieję, że dyskusja ponownie się rozwinie.
Pozdrawiam starszych i młodszych seniorów .

Witam! chętnie porozmawiam napisz na maila.

[PaniIwa]

Owiesio, napisałam na maila. Na priv nie mogę (jeszcze nie wiem, czemu).

[wasyl]

Napisał PaniIwa

Owiesio, napisałam na maila. Na priv nie mogę (jeszcze nie wiem, czemu).

Nie otrzymałem maila.

[PaniIwa]

No to może napisz coś w tym wątku? Próbuję jeszcze raz.

[tadeusz50]

Napisał PaniIwa

No to może napisz coś w tym wątku? Próbuję jeszcze raz.

Może uruchom priv, o proste. Klikasz w "ustawienia" po lewej na czerwonym pasku, następnie "edycja opcji' odptaszkuj kwadraciki po przeczytaniu, na końcu na smym dole strony klik na "zapis zmiany', powodzenia.

[rociel]

Weszłam na to forum zupełnie przypadkiem i po przeczytaniu kilku postów postanowiłam się zalogować żeby odpisać osobie o nicku Ala-ma-50. Rozumiem ze panuje wolność przekonań itd. ale może nie wypowiadałaby się Pani w kwestii o której nie ma pojęcia?? Wiem że są ludzie którzy rzeczywiście oddają swoich rodziców, dziadków do takich domów aby "pozbyć się balastu" ale co z cała resztą która nie ma wyjścia?? Dlaczego Pani uogólnia?? Podam przykład z własnego domu. Moja babka ma 95 lat od lat zajmuje się nią mój tato który dobiega 60 i po prostu brak mu sił; tato wciąż pracuje zawodowo. Ukochany wnuk mojej babki (mój cioteczny brat) odwiedza ją raz w miesiącu - po pieniądze; reszta rodziny (jej siostrzenice) się nie interesuje.
Do tej pory babka mieszkała sama - nie wychodzi w ogóle z mieszkania bo ma silne zawroty głowy (lekarz stwierdził że jest zdrowa) wszystkim zajmuje się mój tato (sprzątanie, gotowanie, zakupy). W piątek babka przewróciła się we własnym domu doznała złamania kości udowej - leczenie 6 tyg. w gipsie leżenia plackiem lub operacja (na którą ze względu na wiek raczej się nie kwalifikuje). Chwilowo jest w szpitalu ale co dalej????.... Przyznam że niema kto się nią zajmować 24/dobę. Rodzice pracują wciąż zawodowo - któreś ma się zwolnić z pracy by zająć się tą kobietą by nie była balastem? Ja również pracuję mój mąż także - więc może to my mamy się zwolnić i pomagać?? O reszcie rodziny nie warto wspominać gdyż nasze apele o jakiekolwiek zainteresowanie losem babki pozostały bez odpowiedzi.
Celowo napisałam ta kobietą - gdyż nigdy nie byłam dla niej wnuczką mimo że jestem córką jej syna; nawet nie mam do niej żalu wybrała taka drogę a nie inna życia z wnuczką; tylko czemu teraz oczekuje pomocy...? Przyznam szczerze że rozglądamy się za domem opieki dla niej bo po prostu nie dajemy już rady. Taty nie ma cały dzień przychodzi dopiero o 20, w weekendy też go nie ma bo spędza cały dzień u swojej matki - bo jej się przykrzy i nudzi- kiedy ma wypocząć??
Nie ma możliwości aby babka zamieszkała u nas, ani takiej by rodzice przeprowadzili się do niej... więc pozostaje dom opieki... Może Pani Ala-ma-50 powiedzieć że pozbywamy się balastu ale ja napiszę tylko to co mówiła zawsze moja prababcia "Na swoją starość pracuje się całe życie"
Pozdrawiam wszystkich użytkowników forum

[polinka62]

Jakubie L otworzyłeś ten Dom Wesołej Starości.? Weszłam na tę stronę i bardzo mnie osobiście zainteresowała.Jestem sama ,coraz mniej sił,na dzieci nie liczę bo walczą z życiem a ja ze strachem o przyszłośc.Pozdrowienia

[amata0]

witam
Przedarłam się przez całe 18 stron tego wątku i mam tyle reflaksji, że nie starczyłoby miejsca na ich wpisanie.
Generalne, temat ważny i moim zdaniem slusznie podjęty.
Troche tu marzeń, trochę straszenia umieralniami, dużo odwołań do potencjalnej póki co przyszłości.
Jak to wyglada obecnie? W Polsce. Pojawiają się placówki komercyjne i o tym nie będę się wypowiadać i istnieją placówki publiczne.
Chciałam poruszyć jeden temat, który tu w ogole nie zaistniał.
Placówki publiczne, gdzie jak uważa większość osób wypowiadajacych sie w tym temacie to ostateczność mają różny standard. Po wejsciu do UE obowiązuje nas dążenie do wyrównania standardów do (upraszczjąc) pokojów jedno, najwyżej dwuosobowych. Niestety to dochodzenie jest z roku na rok odsuwane w czasie.
Mam zawodowy kontakt z placówką DPS, która taki standard osiągnęła. Zreszta nie tylko zawodowy, bo przebywa w niej mój daleki krewny i dwa razy w roku go odwiedzam.
Jeszcze dziś upewniałam się jak się kształtuje miesięczny koszt pobytu 1 mieszkańca w takiej placówce. I jest to kwota..... 3.700 zł.
Teraz zadanie z matematyki
Finansowane jest to w 70% z emerytury pensjonariusza. Pofantazjujmy, niech tenże otrzymuje 2.000 zł emerytury, czyli 1.400 zł płaci mieszkaniec.
Kto płaci resztę?
RODZINA
Która marzy, żeby upakować dziadka lub babcię i mieć z głowy.
Owszem - za cenę 2.300 zł miesięcznie . Jasne, że kwota którą zobowiązani są wpłacić zstępni, zależy od ich sytuacji materialnej, ale dopłacać musi. I tak to wychodzi, że ludzie o dochodach w okolicy średniej krajowej są obciążani dopłatą od 500 do 1000 zł każdy, w zależności ilu jest tych zstępnych. Dochodzoną i windykowaną sądownie na zasadzie obowiązku alimentacji rodziców i zawarciu umowy o umieszczeniu w placówce.
Jak nie wystarczy,lub gdy umieszczana jest osoba bezdzietna to resztę płaci gmina, w ktorej mieszkał pensjonariusz przed umieszczeniem w placówce.
Warunki pobytu w publicznym DPS, łącznie z poszanowaniem godności czlowieka nie są złe. Zapewnione są różne formy rehabilitacji, rozrywki itp a przede wszystkim placówki publiczne są rzeczywiście poddawane rzetelnej kontroli. Zwłaszcza te o ustalonych standardach.
Nie chcemy być ciężarem dla dzieci . Niestety i tak będziemy, choćby finansowym
Pozdrawiam wszystkich i życzę dobrego zdrowia i samowystarczalności do samego końca, niezaleznie kiedy komu jest on pisany.