Czy byscie chcieli sie spotkac z wasza pierwsza miloscia?

[araad]

No no Małgośka mniej niż 100 gratulacje, to sie nazywa niezła laska.

[Lusia]

Napisał jakempa

Niedawno na portalu ''naszej klasy'' odnalazlam swoją wczesną miłość, zapytalam go slowami piosenki''' czy mnie jeszcze pamiętasz?...'' mamy się spotkać niedługo, wkleił swoje obecne zdjęcie do klasy...odrazu go poznalam, chociaż minęło 47 lat. Jakie to będzie spotkanie,,,? zobaczymy.

Nie radzę, z własnego doświadczenia wiem, że moje spotkanie
z moją miłością młodzieńczą było wielkim błędem. Wszystkie moje marzenia, wyobrażenia i wspomnienia legły w gruzach.
Moje życie przed spotkaniem było spokojne, myślałam o nim,
wspominałam pięknie i spokojnie. Po spotkaniu następowały
kolejne, wszystko się zmieniło, mamy pełno pretensji i żalu do siebie, nie umiemy się rozstac, nie potrafimy też być ze sobą.
Myślę, że nie ma sensu wracać do przeszłości. Pewnie jesteś już po spotkaniu. Może w Twoim wypadku bedzie inacze czego
serdecznie Ci życze.

[Malgorzata 50]

Napisał araad

No no Małgośka mniej niż 100 gratulacje, to sie nazywa niezła laska.

DUŻO mniej .......co do reszty hmmmm -laska piernik?????lekko nadżarta zębem czasu ale robię co mogę i korniki czasami dają sobie wolne.

[zosinek]

Popieram Lusię.Zawsze można sobie narobić bałaganu w życiu ,też mnie to spotkało.Takie spotkanie nigdy nie będzie
"tym wymarzonym" wręcz przeciwnie wspominając przeszłość ktoś dokogoś zawsze ma żal że mogło być inaczej.Jesteśmy już innymi ludżmi, a wspomnienia choćby najlepsze podgryżione zębem czasu w rozpamiętywaniu bolą.Takie ja mam odczucie i żałuję że doszło do takiego spotkania.Może w przypadku "jakempa" będzie inaczej czego obojgu spotykajacym sie życzę

[zosia446]

Nie mam takiego dylematu,moj maz ,moja jedyna milosc, znal mnie od urodzenia,a ja jego od zawsze,bo od urodzenia, nie pamietam.
Moi Dziadkowie i Rodzice Adasia,byli zaprzyjaznieni,skladali sobie wizyty,swiadczyli drobne przyslugi.Lesnik , lekarz wet i ksiadz, na glebokiej prowincji,gdzie ptaki zawracaja,musieli zostac dobrymi znajomymi.
Moi rodzice, ze mana jeszcze nieurodzona,przyjechali do Dziadkow na zakonczenie karnawalu,do porodu bylo 3 tygodnie wg Mamy,ale mnie sie widocznie spieszylo i nie chcialam czekac,urodzilam sie w lesniczowce,odebral mnie wspomagajac Bacie,moj przyszly Tesc, ludzki lekarz z pobliskiego miasteczka dotarl za kilka godzin,sniezyca byla potezna,a ja nieswiadoma,ze zaklocilam karnawalowa zabawe kwililam slodko w Mamusi ramionach.
Tak wiec Adas byl w moim zyciu zawsze,opiekowal sie mna podczas wakacji,uczyl roznych zyciowych madrosci,oswajal swiat sobie juz znany,byl starszy ode mnie o cale 6 lat ,3 miesiace i 4 dni.
My chyba kochalismy sie jeszcze o tym nie wiedzac.
Na stare lata nie mam wspomnien zwiazanych z inna osoba,wszedzie Adam.
Nawet teraz podswiadomie doszukuje sie podobienstwa,w kims,kto zaczyna mi towarzyszyc na ostatnim wirazu.
Mysle,ze jest podobny do Adama,tylko jest mlodszy o 2 lata,czyli starszy ode mnie o 4.
Czy ktos ma takie doswiadczenia,czy w wieku poznoemerytalnym mozna jeszcze cos przezyc w sensie emocjonalnym?

[kama5]

Jeżeli mogę dodać coś na ten temat,to uważam, że nie należy się spotykać ze swoją pierwszą miłością, bo konfrontacja wspomnień z rzeczywistością zawsze w końcowym bilansie wypadnie na niekorzyść oczekiwań i sprawi więcej rozczarowań niż radości.Niech lepiej zostanie pięknym wspomnieniem, może z czasem wyidealizowanym , nie spełnionym ale na tym polega cały urok.Połomski tak ładnie mówi o tym w piosence ; " miłość nigdy nie wraca "...

[monia]

Wspomnienia pierwszej milości niech zostaną tylko pięknymi
wspomnieniami .

[aqua]

Cieszę się, że trafiłam na ten wątek, bo mam podobny dylemat i może ktoś mi coś doradzi? Po 42 latach odnalazła mnie moja pierwsza miłośc i okazało się, że nasze uczucia odżyły na całego. U mnie odżyły, a u niego podobno cały czas trwały, przez te wszystkie lata. Niestety, jest żonaty i wiem, że swojej żony nie zostawi, ale bardzo nalega na spotkanie, a ja, prawdę mówiąc, boję się tego okropnie. No i co teraz? I tak nie będziemy mogli byc przecież razem. poza tym mieszka poza Polską. Kontaktujemy się ze sobą od pół roku dzień w dzień i wiemy o sobie wszystko, ale to nie zmienia faktu, ze ten związek jest bez przyszłości. Wydaje mi się, że popełniliśmy błąd, trzeba było sobie zostawic tylko te piękne wspomnienia i i nie angażowac sie tak mocno uczuciowo ponownie.Teraz ja jestem już kompletnie skołowana tą sytuacją: po prostu nie wiem, co mam robic...

[zynagra]

powiem ci co ja bym zrobiła będąc na twoim miejcu.nigdy nie pozwoliła bym sobie żeby wplątąć sie w taki związek choć tylko platoniczny.nie mogła bym żyć z poczuciem krzywdy jaką robię żonie
mojej byłej sympati.postaw sie w jej położenie kiedy dowie się o waszym pisaniu,jak bedzie jej przykro.to zawsze boli.chciała byś sie znaleźć w takiej sytuacji bo ja nie.

[basia73]

podpisuję się pod tym co napisała Zynagra, poza tym nie bardzo wierzę w takie odgrzewane uczucia no ale ja nie jestem romantyczką

[tadeusz50]

Wszystko zależy od okoliczności i sytuacji życiowych. Spotkać się powspominać rozstać się bez dalszego ciągu. Jeśli przynajmniej jedna ze stron jest w jakimś związku, tylko takie wyjście. Natomiast gdy oboje są wolni, bez znaczenia z jakiego powodu, i chcą spróbować odnowić związek, czemu nie?

[aqua]

mam cały czas na względzie jego żonę, ale ona wie o naszych kontaktach (no, nie o tak bliskich i częstych) i ponoc na samym początku dała mu na nie przyzwolenie, mówiąc,żeby pielęgnował swoją młodzieńczą miłośc, bo w życiu nigdy nic nie wiadomo.
Ja mam za sobą długie nieudane małżeństwo, rozwód i może dlatego dałam się w tę sytuację wciągnąc, bo mi wypełniła uczuciową pustkę ostatnich lat? Tak, czy inaczej, mój rozsądek, jak już się dorwie do głosu,każe przyhamowac, a już nie daj Boże, zgadzac na to spotkanie. I tego postaram się trzymac, jak dam radę

[Jadzia P.]

Napisał jakempa

Niedawno na portalu ''naszej klasy'' odnalazlam swoją wczesną miłość, zapytalam go slowami piosenki''' czy mnie jeszcze pamiętasz?...'' mamy się spotkać niedługo, wkleił swoje obecne zdjęcie do klasy...odrazu go poznalam, chociaż minęło 47 lat. Jakie to będzie spotkanie,,,? zobaczymy.

Miałam podobną przygode dzięki portalowi " Nasza klasa "...tylko, że to mnie odnaleziono...i oznajmiono, że byłam jego wielką , niespełnioną miłością, że bardzo chciałby mnie po latach zobaczyć...
Mieszkamy w różnych regionach Polski...
Spotkaliśmy się w czwórke...on z żoną , ja z mężem... i według mnie mogło na tym pozostać...Jednak on chciał czegoś więcej...
Wydzwaniał dość często... dla mnie była to troche dziwna sytuacja...mnie nie zależało na kontunuowaniu tej znajomości...
W końcu wylogowałam się z portalu " Nasza klasa"....zamieniłam się z mężem na telefony komórkowe ( bo tylko taki mu podałam nr. telefonu ).... i mam spokój...
Po co mam sobie i komuś niszczyć w miare ustabilizowane życie....jest dobrze i niech tak pozostanie...

[Malgorzata 50]

To ja wsadzę kij w mrowisko.Moim zdaniem nie pchaj palca miedzy drzwi ,ale tylko i wyłącznie ze względu na siebie bo jak się zaangażujesz będziesz tylko niepotrzebnie cierpiała . Facet mieszka daleko ,wspomnień czar powrócił- słowa są piękne i nic nie kosztują .Pewnie trochę mu się żona opatrzyła i fajnie sobie pogadać z kimś kto utrwalił się jako wiecznie młody .W małżeństwie pewnie już mu się nie chce znów gadać tak od serca i duszy A ty piszesz ,rozumiesz i zaczynasz tęsknić .Fajne uczucie jak dawniej...prawda.A jeśli chodzi o żonę-hmmm -nie miałabym cienia wyrzutów sumienia gdyby ta sprawa w jakikolwiek sposób rokowała -bo moim skromnym zdaniem to ,że facet czy baba znajdują sobie kogoś to tylko i wyłącznie sprawa tego co się dzieje w ich małżeństwie tyle ,że rola "tej trzeciej" jest strasznie trudna -dla tej trzeciej właśnie .Jeśli ci odpowiada to gadanie i ew .małe tete a tete kiedy facet wpadnie do kraju ...twoja sprawa, ale szkoda ciebie po prostu.
No chyba ,ze jest tak zdesperowany ,ze rzuci wszystko ..jednakowoż nie sądzę.....faceci są wygodni.

[BUNIA]

Hmmm ja wdowa on podobnie - spotykamy sie bardzo rzado ale dla mnie na tyle jest to często ze wystarcza .
Miłosc lat mlodzieńczych /wzajemnośc/ potem losy nasze potoczyly sie jak sie potoczyly ..
Byl młody przystojny szczuply - jest stary i tłusty hihi i .nudny jak na mój apetyt na zycie i domator do nieprzyzwoitości .
Probowaliśmy udawać pare ale .... z wielu względow to niemozliwe .odległość , odmienne charaktery , inne spojrzenia na świat i rodzinę - lepiej niech pozostanie tak jak dawniej bywało .,To najlepsza opcja .

[largetto]

Myślę, że warto się spotkać, jeżeli to była prawdziwa miłość to pozostanie wspaniałą przyjaźnią. Jeżeli nie, to przynajmniej rozwieją się nasze marzenia i spojrzymy realnie na nasze młodzieńcze wspomnienia.
A przyjaźń, która przetrwała 40 lat jest tego warta , chociażby ze względu na jej moc....jest po prostu piękna.... i to powinno wystarczyć....

[aqua]

Małgorzata, świetnie wyczułaś sytuację, właśnie tak jest. I to się teraz dzieje, bo ja już popłakuję po kątach i wiem, że to nikt inny, tylko ja, ja! płacę za wszystko. Bo i co mi z tego, że byłam jego pierwszą wielką miłością, która, jak twierdzi, do tej pory przetrwała, skoro drugą jest jego obecna żona i to z nią przeżył praktycznie całe życie? A w ogóle, jak można dwie baby kochac jednocześnie?! To potrafi chyba tylko facet, bo ja jakoś sobie tego nie wyobrażam. I zdurniałam do tego stopnia, ze latałam od lustra do lustra i zaczynałam z przerażeniem liczyc sobie nowe zmarszczki, które w moim wieku są jak najbardziej na miejscu przecież. Prawdę mówiąc, dla niego to bardzo wygodna sytuacja, dwie miłości życia obok; jedna pod ręką, która pichci, zadba i poda kapcie, a z drugą można sobie uciąc sympatyczny i wciągający romansik internetowy(zwłaszcza mając przed oczami jej wizję sprzed 42 lat)...czy nie jest tak z wami, panowie?

[Jadzia P.]

Napisał aqua

Małgorzata, świetnie wyczułaś sytuację, właśnie tak jest. I to się teraz dzieje, bo ja już popłakuję po kątach i wiem, że to nikt inny, tylko ja, ja! płacę za wszystko. Bo i co mi z tego, że byłam jego pierwszą wielką miłością, która, jak twierdzi, do tej pory przetrwała, skoro drugą jest jego obecna żona i to z nią przeżył praktycznie całe życie? A w ogóle, jak można dwie baby kochac jednocześnie?! To potrafi chyba tylko facet, bo ja jakoś sobie tego nie wyobrażam. I zdurniałam do tego stopnia, ze latałam od lustra do lustra i zaczynałam z przerażeniem liczyc sobie nowe zmarszczki, które w moim wieku są jak najbardziej na miejscu przecież. Prawdę mówiąc, dla niego to bardzo wygodna sytuacja, dwie miłości życia obok; jedna pod ręką, która pichci, zadba i poda kapcie, a z drugą można sobie uciąc sympatyczny i wciągający romansik internetowy(zwłaszcza mając przed oczami jej wizję sprzed 42 lat)...czy nie jest tak z wami, panowie?

No więc po kiego ciorta w tym trwasz....
Chyba , że lubisz się umartwiać.....
Podziwiam kobiety które decydują się być tą drugą....przecież zawsze łączy się to z cierpieniem i łzami...
A przecież życie bez tej niepotrzebnej miłości, byłoby dla ciebie o wiele piękniejsze...

[aqua]

hm... nie lubię się oczywiście umartwiac i nie wiem, czy jestem tą drugą, czy jedną z dwóch? A czy życie bez miłości jest piękniejsze?... sama nie wiem. Poprzednie lata właśnie żyłam bez niej i nie były one dla mnie najlepsze. Ale oczywiście dobrze jest dopuścic do głosu zdrowy rozsądek i zdac sobie sprawę z realiów. Co też naprawdę często czynię

[Jadzia P.]

Napisał aqua

hm... nie lubię się oczywiście umartwiac i nie wiem, czy jestem tą drugą, czy jedną z dwóch? A czy życie bez miłości jest piękniejsze?... sama nie wiem. Poprzednie lata właśnie żyłam bez niej i nie były one dla mnie najlepsze. Ale oczywiście dobrze jest dopuścic do głosu zdrowy rozsądek i zdac sobie sprawę z realiów. Co też naprawdę często czynię

Ja nie napisałam, że życie bez miłości jest piękniejsze....
Napisałam, że bez tej " niepotrzebnej" miłości byłoby piekniejsze...
Taki jest mój punkt widzenia.... Ty masz prawo mieć swoje, zupełnie inne zdanie na ten temat...
Ja będąc na Twoim miejscu, wycofałabym się z tego związku...
Tyle życia przed Tobą i mozesz jeszcze spotkać człowieka który będzie " cały " tylko Twój...którym nie będziesz musiała się dzielić...
Czego Ci życzę z całego serca....