Cztery Pory Roku *** LATO ***

[kpwalski]

Noc
Po ulicy zmierzch się skrada
omijając blask latarni,
idzie noc srebrzysto-blada
i w zaułkach szal się czerni.

Za firanką mdły blask lampki,
ktoś samotność swoją skrywa,
nim oświeci dzień porankiem
będzie przeszłość swą przeżywać.

Za firanką zwykła szarość,
wzrok z ulicy tu nie sięga
tylko wiatr przez szparkę małą
lekko trąca storę miękką.

Noc zgasiła światła w oknach
nawet wiatr gdzieś ucichł w dali
tylko lampka, ta samotna
będzie całą noc się palić.
Kp.



Samotność jest trudnym przeciwnikiem,

którego sam nie możesz pokonać.

[kpwalski]

Wiosna już przeszła
i lato smaży
w sercowych sprawach
nic się nie zdarzy
więc muszę kupić
bardzo pachnącą
jakąś maseczkę
odmładzającą.
(Jeśli nie wezmę
los w swoje ręce,
nie ujrzę w domu
kobiety więcej).
Gdy krem ów dorwę,
choć to wydatek,
ujmę na twarzy
trzydzieści latek.
Wąs czarny kupię
jak kominiarza,
chyba odmładza?
A co, postarza?
Siwiznę zgolę
z głowy na ,,jajo",
niech włosy czarne
mi wyrastają!
Tak odświeżony
wyjdę na spacer,
czy znajdę kogoś?
Nie wiem, zobaczę.
Choćbym nie znalazł
nic na poważnie,
to jednak panie
trochę podrażnię.
Kp.

[gjotka]

"Lipiec" - Jerzy Liebert

Chodź ze mną prędko na pola, świat się upałem zalewa,
I my pić będziem ostrożnie słoneczne wino błyszczące,
Usta otworzym szeroko, drżące rozewrzem ramiona,
I wchłoniem słodkie przestrzenie, krwią i zbożami pachnące.

Z skrzydeł schwytanych jaskółek językiem zgarniem pył niebios,
I puścim ptaki niebieskie w nowe błyskawic zygzaki -
Życie radością przegięte jak czółno się zakolebie,
Padniem na ziemię zmęczeni, potem zroszeni obficie.

Stanisławie, cudne Twoje wiersze

[gjotka]

Cel - Julian Tuwim

Szukałem tego w Paryżu, szukałem w Berlinie i Rzymie,
A to za oknem było i miało polskie imię.

Myślałem że to potęga, świat nowy, nowe dzieje,
A to ogródek wiejski, co się kwiatami śmieje.

A to groszek pachnący, georginie i malwy,
Wymalowane słońcem w proste, włościańskie barwy.

Teraz kołysz się, kołysz, nierozumna głowo,
Że w ogródku niebiesko i płowo, i różowo.

Szukałem tego pogonią - niecierpliwie, proroczo,
A to mi z paru grządek ukazało się oczom.

Będę jeszcze w New Yorku, będę w Moskwie i Hadze,
Da Bóg, to i o Tokio, to i Tokio zawadzę.

Pozdrawiam

[kpwalski]

Chyba ja ten kraj porzucę,
wścieka się maleńki żuczek.
Krów tu mało, koni wcale.
Gdzie ja pracę swą odwalę?
Gdy tu takie bezrobocie,
na zachodzie pracy krocie.
I poleciał żuczek-gnojak
obce łajno sprzątać z pola.
Kp.

Piękny wiersz wybrałaś Gjotko. Taki na czasie.

[Lulka]

Na łące

Leżę na łące,
Nikogo nie ma: ja i słońce.

Ciszą nabrzmiałą i wezbraną
Napływa myśl:
- To pachnie siano.

Wiatr ciągnie po trawach z szelestem,
A u góry
Siostry moje, białe chmury,
Wędrują na wschód.

Czy nie za wiele mi, że jestem?

autor: Kazimierz Wierzyński


Pozdrawiam
Gjotko, Stanisławie, wciąż podziwiam Wasze wiersze.

[gjotka]

~ Gdyby... ~ Julian Tuwim

Gdyby ze wszystkich na świecie drzew
Zrobić jedno olbrzymie drzewo,
Jedno drzewo pod same niebo,
A ze wszystkich na świecie rzek
Taką rzekę, że jeden brzeg
Byłby o milion mil od drugiego,
A głęboką - że coś strasznego!

I gdyby ze wszystkich na świecie małp
Zrobić jedną małpę nad małpy,
Taką małpę, że ten, co chciałby
Spojrzeć na nią choć jeden raz,
Musiałby patrzyć przez cały czas.
Całe zycie musiałby patrzyć
I co najmniej tysiąc lat żyć! -



I gdyby ta małpa aż spod nieba
Zeskoczyła z tego drzewa
Do tej rzeki - tej największej
I najszerszej, i najgłębszej,
Takiej wielkiej, że jej nigdy
Nie obejmie ludzki mózg -
Jaki to byłby -
Jaki to byłby -
Jaki to byłby PLUSK!




Pozdrówka serdeczne Lulko , bardzo lubię wiersze Wierzyńskiego, Stanisławie

[gjotka]

"Nie bój się nic nie robić" - Michał Zabłocki

Od rana do wieczora,
gdy przyjdzie na to pora,
pokonuj strach,
co drzemie i
który w tobie tkwi.

Nie bój się nic nie robić.
Nie bój się tracić czas.
Nie bój się leżeć,
nie bój się marzyć,
nie bój się długo spać.

Z okna wyglądać godzinami,
snuć się bez sensu ulicami,
zagapiać się na własny cień,
spędzać w ten sposób cały dzień.

Możesz być tym, co umie.
Możesz być tym, co wie.
Lecz zanim zaczniesz
już coś rozumieć,
pomyśl, czy ci się chce.

Powiedz sobie: nie mogę.
Powiedz sobie: stój!
Przyrzeknij sobie:
Już nic nie zrobię,
to będzie wieczór mój.

Wyłącz dziki telefon,
zamknij okna i drzwi.
Pokonaj strach,
co drzemie w tobie
i który w tobie tkwi.

Nie bój się nic nie robić.
Nie bój się tracić czas.
Nie bój się leżeć,
nie bój się marzyć,
nie bój się długo spać.


http://www.youtube.com/watch?v=7DS56...eature=related

Miłego nicnierobienia na dzisiaj, też mam taki zamiar

[kpwalski]

Los po swoich szynach goni
nie skierujesz go na boki
więc się już nie pytaj o nic
czemu smutne w nim widoki.

Los na twardych kołach jedzie
wiec i życie jest w nim twarde
i na żal, co gryzie ciebie
okazuje wręcz pogardę.

Wszystkie stacje zwiedzić trzeba
miłe, smutne i nijakie,
potem gdy dopadnie bieda
tą z krzyżykiem spotkać znakiem.
Kp.

[kpwalski]

https://ibb.co/wMjQLtS

[tar-ninka]

Staszku
Gjotko
Lulko
Pozdrawiam serdecznie

[gjotka]

Leopold Staff - Niebo w nocy

Noc czarna, srebrna noc.

Świat nieskończony
W czasie i przestrzeni.

Pośrodku Droga Mleczna.

Któż po niej przechodzi?
To przechodzi ludzkie pojęcie.


Dobranoc, miłych snów życzę...

[kpwalski]

Kwiaty
Słońce grzeje, ogniem smali
jest gorąco nawet nocą,
można świetnie się opalić
ale trudno żyć z spiekotą.

Więdną kwiaty mi na oknach,
usychając w żarze słońca
uratować niepodobna,
trudno czekać mi ich końca.

Pousuwam je z mych okien
również te, co są na stole,
będę cieszyć się widokiem
kwieciem, co porosły pole.

Wyjdę też na łąkę w kwiatach
kolorami pulsującą
gdzie kaczeńce w żółtych łatach
rozpostarły się na łące.

To powinno mi wystarczyć,
aby przeżyć dni spiekotę,
a, że w oknach kwiaty zmarły
więc pomyślę o nich potem.
Kp.

Witam i pozdrawiam naszych bywalców. Wspaniale, że jesteście!

[gjotka]

Carpe diem

Nie pytaj gwiazd, od nich się nie dowiesz
jaką przyszłość szykują ci bogowie.
Nie pytaj o to wszelakich wróżbiarzy,
bierz życie takie, jak się wydarzy.

Kto wie, czy jesień ta złota, przejrzysta
nie będzie ostatnią, która tu przyszła?
A może jeszcze lat kilka przysporzy
swą chojną ręką, tajny wyrok boży?

Więc po cóż miotasz się z myślami swymi
skoro przelotem jesteś tu na ziemi?
Już nie dociekaj co jutro się zdarzy,
na gorzkie smutki miej uśmiech na twarzy.

Mknie rok za rokiem, jak jedna godzina,
więc bierz je wszystkie, wypij kielich wina.
I łap chwilę za chwilą, nie wierz ani trochę
w złudnej przyszłości dni nieznane, płoche.

Kajka

Pozdrawiam, Stanisławie śliczny Twój wiersz

[gjotka]

Włóczęga

nie muszę gęsto się tłumaczyć
z zebranych podczas mej włóczęgi
paciorków z pereł różnej miary
- świadków rozklejeń, łez udręki.

bez trudu zamknę szepty w muszlę.
zatopię truchła dawnych zdarzeń
w bursztynu przeźroczysty owal
i go nikomu nie pokażę.

szkatułę zamknę, klucz w pół złamię.
bez ceregieli do pawlacza
cisnę to nic nie warte cacko
i znów przemienię się w tułacza.

znowu przed siebie pójdę rankiem
odkrywać -ente cuda świata.
pozbieram całe kiście świtów,
bukiety z mgieł babiego lata.

z zimowych wichrów utkam ażur,
wplotę śnieżynki jak cyrkonie.
z wiosennej burzy schwycę światło
i nawet noce w nim utopię.

jesienna słota będzie grała
melancholijne dyskografie.
w dzwonne klimaty wniknę cała,
zaśpiewam.., chociaż nie potrafię.

i wiem, że ścieżka poprowadzi,
chociaż zabłądzę nie raz pewnie,
chociaż przeklinać będę czasem
w zwyczajnie ludzkim szewskim gniewie.

aż wreszcie dojdę do rozumu
i się odkrywczo puknę w czoło,
że tak naprawdę marsz jest ważny,
chociażby się kręciło w koło.

choćby zwodziło na manowce,
choćby wracało w punkt wyjściowy.
bo każdy etap tej włóczęgi
jest niczym taras widokowy,

z którego starczy spojrzeć dalej
lub nieco wyżej wzrok skierować,
głęboki oddech wciągnąć w płuca,
dać się przestrzeni oczarować.

chcieć widzieć szerzej niż horyzont
łagodną linią kreśli kraniec...
a nowe perły porozrzucać,
zamienić w chwile zapomniane.

dodam, że głupio może sądzę
że taka wiara iść pomoże.
do absolutu jednak wołam:
chciej mnie pilnować w drodze, Boże.

grusz-ela

Pozdrawiam

[kpwalski]

Miłość jest ślepa
więc mnie nie znajdzie
nie muszę na nią
czekać przynajmniej.
Nie będę przy niej
przy gwiazdkach chodzić
zwłaszcza przy pięknej
jak dziś pogodzie.
Nie stracę głowy
dla z marzeń damy,
zwłaszcza, że wiosnę
już z głowy mamy.
Dla mnie to byłby
znów kłopot nowy
więc wolę jednak
być w myślach zdrowy.
Idę na spacer,
o każdej porze,
idę na rybki
nikt mi nie gdacze
głupie tęsknoty
z głowy przegnałem
i jestem wolny
duszą i ciałem.
Będę kamieniem
i twardą bryłą,
(rwące strumienie
niech obok płyną).
W binoklach ciemnych
pójdę po świecie
patrząc na innych
jako ten ślepiec.
A gdy się czasem
zerwie tęsknota,
mruknę pod nosem
krótko: ,,A co tam!"
Kp.

Giotko,zachwycony jestem Twoimi wierszami!

[kpwalski]

Muszę wiadro wody
wylać mi na głowę
mam ważne powody,
by myśleć jak człowiek.

Bo gdy idzie drogą
wspaniała dziewczyna,
to stoję nie mogąc
przestać ją podziwiać.

A pięknych jest wiele
dziewczyn w naszym mieście,
że do domu wracam
wieczorem, nie wcześniej.

I myślę w rozpaczy,
nie gap się człowieku
mogłeś kiedyś patrzeć,
ależ nie w tym wieku!
Kp.

Wspaniały ten wiersz ,,Włóczęga", jak to ślicznie ludzie piszą!

[tar-ninka]

. . . .

Gjotko, Staszku..

[gynek66]

O, kurcze miłe te fotki dajecie sam.

[gjotka]

Fot. Beata Zdanowska

Szum drzew

Najpiękniej ta piosenka śpiewa
Którą się w sen kołyszą drzewa.

Kiedy w powiewie liść szeleści
I ucho jak milczenie pieści.

Posłuchaj ze mną tego szumu
Wpiszę go Tobie do albumu.

Leopold Staff

Pozdrawiam. Stanisławie, Twoje wiersze też są wspaniałe. Dziękuję
Tar-ninko , Gynku