Województwo Małopolskie i jego piękno ... wita i zaprasza

[tar-ninka]

Dobry wieczór wszystkim .
eniu60 dziekuję za pokazanie twórczosci pani Janiny Bergander . Pięknej twórczosci.
Na spotkaniu niestety nie mogę być z przyczyn nie zależnych odemnie.
Bogusiu dziekuje za odwiedziny i miły komentarz.
Dobrej ciepłej nocy życzę wszystkim.

[stanley47]

tar-ninko !Z opóźnieniem zajrzałem do Małopolski ,ale za to jaka miła niespodzianka . Cztery lata wstecz gościłem w Rożnowie i okolicach. Przyjemnie jest cofnąć czas i wspomnieć miejsce gdzie się kiedyś było ,tym bardziej że to bardzo , bardzo urokliwe miejsca.Wstawię kilka własnych fotek do mojej galerii . W wolnej chwili zapraszam, zajrzyj.

[tar-ninka]

Witam wieczorkiem
Stanislawie byłam w twojej galerii , fajne fotki szkoda ze ich tu nie wkleiles.
Dzięki za odwiedziny ,zapraszam jeszcze.
Dobrej spokojnej nocy wszystkim zycze .

[tar-ninka]

Dzien dobry wszystkim.
Za oknem u mnie jasno, biało..-6. a jak jest w Rożnowie?
. . . . . \
Miłego słonecznego dnia zycze pieknie.

[enia60]

uczestników Klubu Senior Cafe
przebiegam przez Kraków dość często,/niestety nie jestem jego mieszkanką/czasem pstryknę zdjęcie jeśli pozwolicie podzielę się moimi wrażeniami na tym wątku-wątku o pięknie Małoposkiej dokładnie o Krakowie

Dworzec zasługuje na odnotowanie ze względu na lokalizację
Na jego tyłach znajduje się dworzec autobusowy oraz postój prywatnych „busów”, które zapewniają komunikację z najważniejszymi miastami Małopolski i nie tylko Dworzec jest obecnie przebudowywany.


Zadbany i elegancki plac pomiędzy nowoczesną Galerią Krakowską jest dziś godną wizytówką miasta.
Budowa centrum handlowego w sercu miasta zawsze budzi kontrowersje, jednakże dla turystów jest to idealna baza usługowohandlowa, z doskonałą ofertą i perfekcyjną lokalizacją.



Mijając po prawej stronie hotel Andel’s przejdź przejściem podziemnym wprost na Planty i Teatr im. Słowackiego.



Planty są wyjątkową i urokliwą atrakcją miasta. Jest to pas zieleni okalający pętlą zabytkowe centrum Krakowa, dając ukojenie w upalne dni i tworząc wspaniałe miejsce do odpoczynku, spaceru czy relaksu. Założone w 1822 roku, na miejscu zburzonych murów miejskich, wałów i zasypanych fos. Spacerując Plantami nie zastanawiaj się, w którą udać się stronę... i tak wrócisz do tego samego miejsca.

[enia60]

Widoczny z daleka teatr im. Juliusza Słowackiego jest jedną z najsłynniejszych scen w Polsce. Zalicza się go także do najcenniejszych zabytków architektury teatralnej w Europie.

Debiutowali tu między innymi Stanisław Wyspiański czy Stanisław Witkiewicz (Witkacy). Projekt budowy teatru wyłoniono w drodze międzynarodowego konkursu, który wygrał krakowski architekt Jan Zawiejski. Budowę rozpoczęto w roku 1891, a uroczyste otwarcie miało miejsce 21 października 1893 roku.




Skręć w prawo i przejdź Plantami wzdłuż ulicy Basztowej w kierunku Barbakanu


4. Barbakan


Gotycki Barbakan został wybudowany w latach 1498-1499 przy wsparciu finansowym króla Jana Olbrachta jako najważniejszy i zarazem najsilniejszy punkt fortyfikacji Krakowa.
W czasach świetności otoczony był głęboką fosą, której szerokość dochodziła do 26 m, a tak zwana „szyja” łączyła go z Bramą Floriańską. Grubość ceglanych murów przekracza w niektórych miejscach trzy metry.
Pierwsza (nieudana) próba zdobycia Barbakanu miała miejsce już w 1587 roku, gdy wojska Habsburgów podeszły pod mury Krakowa. Także podczas potopu szwedzkiego Barbakan skutecznie odpierał atak wojsk i artylerii, jednakże załoga została zmuszona do kapitulacji ze względu na brak żywności i amunicji.
Dzięki Feliksowi Radwańskiemu budowla przetrwała proces likwidacji murów obronnych, który rozpoczęto w roku 1806 na mocy dekretu cesarza Franciszka II.
Dziś jest to największy i jedyny tak dobrze zachowany obiekt w Europie.

[enia60]

Brama Floriańska - główna brama miejska, powstała w końcu XIII wieku, aby strzec północnego wejścia do miasta. Z czasem stała się ważnym elementem reprezentacyjnym na Drodze Królewskiej, prowadzącej przez Sukiennice do Wawelu. Dach bramy, zbudowany w stylu barokowym, ufundowany został w 1660 r. przez rajcę krakowskiego Jana Zaleskiego.
W przejściu pod bramą znajduje się niewielki ołtarzyk Matki Boskiej Piaskowej, a na piętrze kaplica wybudowana przez Władysława Czartoryskiego w latach 1885-86.


Elewację zdobi płaskorzeźba orła piastowskiego Jana Matejki, zaś od strony ulicy Floriańskiej - rokokowa płaskorzeźba św. Floriana (XVII w.).
Do bramy przylegają fragmenty średniowiecznych murów obronnych, pod którymi krakowscy artyści i kupcy oferują swoje obrazy i wyroby rękodzielnicze


ul.Floriańska

[enia60]

po wyjściu z bramy skręcamy w prawo na ul.św.Jana jest tu

Kościół Przemienienia Pańskiego





Wnętrza są wspaniałym przykładem malarstwa iluzjonistycznego, imitującego trójwymiarową architekturę, powiększając optycznie kościół i nadając mu monumentalny, charakterystyczny dla baroku charakter.


7. Muzeum Czartoryskich

Muzeum Czartoryskich jest jednym z najstarszych muzeów w Polsce. Prezentowane w nim zbiory należały do prywatnej kolekcji Izabeli Czartoryskiej, które początkowo wystawiano w prywatnym muzeum księżnej w Puławach (otwarcie muzeum 1801 r.).

W tym niepozornym z zewnątrz muzeum znajdują się imponujące kolekcje malarstwa europejskiego z XIII-XVIII wieku.Najważniejszym obiektem prezentowanym w muzeum jest obraz „Dama z łasiczką” (zwana także Damą z gronostajem) Leonarda da Vinci oraz „Krajobraz z miłosiernym Samarytaninem” Rembrandta. Na uwagę zasługuje dział starożytny - znajdujące się tam mumie oraz inne egipskie przedmioty są pierwszymi jakie zaprezentowano polskiej publiczności w XIX wieku.

[enia60]

znajduje się Plac Matejki i pomnik
poświęcony bitwie pod Grunwaldem został ufundowany przez Ignacego Paderewskiego w roku 1910.


Niepodal jest Stary Kleparz miejsce gdzie możesz zaopatrzyć się w co tylko zapragniesz

[Nika]

Piękny spacerek.A niech się w Krakowie zazieleni,to bedzie dopiero przyjemność!

[enia60]

. Ulica Floriańska i Rynek Główny

Ulica Floriańska, wraz z Rynkiem, została wytyczona już w 1257 roku. Dziś jest jedną z ważniejszych ulic miasta, ze sklepami i restauracjami, zawsze pełną turystów i mieszkańców spacerujących do Rynku.


Warto zwrócić uwagę na kamienice przylegające do ulicy.
Floriańska prowadzi wprost na największy, średniowieczny Rynek w Europie, zaprojektowany na planie kwadratu 200 x 200 m. W zależności od oferowanego towaru dzielono go na targ rybny, węglowy czy nawet kurzy.






Otaczające go kamienice należały do zamożnych kupców i szlachty, świadcząc o ich statusie społecznym i bogactwie.









Przez wieki wizerunek rynku ulegał jednak zmianie. Był on świadkiem wielu ważnych wydarzeń takich jak Hołd Pruski (1525) czy przysięga Tadeusza Kościuszki (1794) - preludium wybuchu powstania. Obecnie miejsce to w dzień i w nocy przyciąga kusząc setkami kawiarnianych stolików i niepowtarzalnym klimatem krakowskiego Rynku. Za Sukiennicami (u stóp wieży ratuszowej) organizowane są koncerty, często transmitowane na żywo w telewizji.

[enia60]

Napisał nika

Piękny spacerek.A niech się w Krakowie zazieleni,to bedzie dopiero przyjemność!

też taką mam nadzieję Nikusiu ,pewnie nie wszędzie zdązymy zajrzeć a taki wirtualny spacerek może zachędzi jeszcze inne koleżanki do uczestnictwa w sabaciku

[tar-ninka]

Witam wszystkich serdecznie .
W piatkowy wieczor posłuchajmy dalszego ciagu opowiesci o ..Pogórzu Roznowskim

na Pogórzu Rożnowskim na prawym brzegu Dunajca w dolinie (206-250 m n.p.m.) na płaskim, szerokim i otwartym w kierunku północnym terenie, między dolnym biegiem rzeki Paleśnianka i potoku Wolanka w otoczeniu zalesionych wzgórz
lezy Zakliczyn
W latach 1557-1934 był miasteczkiem (prawa miejskie za sprawą Spytka Wawrzyńca Jordana nadał mu król Zygmunt II August). Po bogatej historii miasteczka pozostały dziś jeszcze namacalne wspomnienia i dowody: herb i hymn, oryginalna konstrukcja zabudowy starych drewnianych budynków (dom "Pod Wagą") oraz pamiątki po wielkich postaciach i wydarzeniach, jakie miały w przeszłości tu miejsce. Pod koniec lipca 2005 Rada Ministrów podjęła decyzję o przywróceniu praw miejskich Zakliczynowi z dniem 1 stycznia 2006.

Z Zakliczyna pochodził Mikołaj Jordan (słow. Mikuláš Jordán), od 19 lutego 1506 starosta spiski.

Po śmierci ciotki i swoim wyjeździe do Stanów Zjednoczonych, Wacław Grzegorczyk przekazał wiele pamiątek rodzinnych i udostępnił dom dla zwiedzających.
Podczas adaptacji pomieszczeń do celów wystawienniczych, odkryto stragaż z napisem: "PANIE BŁOGOSŁAW DOMOWI TEMU A.D. 1763 I WSZYSTKIM MIESZKAJĄCYM W NIM". Napis ten wykonał prawdopodobnie analfabeta, gdyż jest on lustrzanym odbiciem tekstu wypisanego uprzednio na papierze
w muzeum posród innych bardzo ciekawych eksponatow znajduje sie kamienny sarkofag w kształcie trumienki, wyjętej spod progu domu podczas remontu (jeśli umarło dziecko, w progu domu zakopywano trumienkę, by duch dziecka nie wracał; nie wiadomo, czy w domu zmarło więcej dzieci, czy też może zbyt długo zwlekano z zakopaniem trumienki, bo zdarza się, że sąsiedzi w pochmurne wieczory słyszą płacz dziecka).

[tar-ninka]

Przysłowie:
"Spieszy się jak szewc z Zakliczyna na jarmark"

Miasteczko Zakliczyn założyli Jordanowie na miejscu dawnej wsi Opatkowice, w roku 1520.
. Później należało ono do rodziny Taszyckich, Tarłów i wreszcie Lanckorońskich.

Kwitło wtedy w "białym miasteczku" rzemiosło szewskie , które było głównym zatrudnieniem mieszkańców Zakliczyna. Ponoć w najlepszych czasach miało być tutaj ponad 400 rodzin trudniących się szewstwem.

Powiadają że w owych czasach zakliczyńscy szewcy zaopatrywali skórami i obuwiem najdalsze strony Galicji. Główne jarmarki były w Brzesku, do którego stąd przez góry za Dunajcem przeprawić się trzeba. Pośpiech, z jakim zdążali na piechotę od jednego do drugiego miasteczka, leżącego czasami w dużej odległości od siebie miał przyczynić się do powstania przysłowia znanego w całej okolicy, uwieczniającego ulubione rzemiosło mieszczan zakliczyńskich i ich piesze wędrówki po kraju z wielkim i ciężkim pękiem butów na plecach i piersiach.

A przysłowie to brzmi tak "Śpieszy się, jak szewc z Zakliczyna".

[tar-ninka]

. . . . . . . . .
W Zakliczynie znajduje się najstarszy w Polsce kościół klasztorny reformatorów, pochodzący z XVII wieku, fundacji Tarłów.
Za murem klasztornym rośnie olbrzymia lipa, według podania posadzona za czasów Zygmunta III Wazy,
z której - jak mówi legenda - biło kiedyś źródełko (!?).
Jego woda miała leczyć różne dolegliwości, zwłaszcza oczu.
Źródełko z czasem wyschło, pozostawiając ślad - otwór w głębi pnia.

[Jolusia]

Witam wszystkich mieszkańców pięknego Krakowa.....lubię to miasto i często do niego wracam.........panuje tam jakiś niepowtarzalny klimat.....

[tar-ninka]

. LUSŁAWICE

Wieś położona w dolinie Dunajca w obrębie "Kotliny Zakliczyńskiej".
Według legendy założycielem wsi miał być rycerz Lusław - członek rodu Lubowlitów - Ogniwów.
Lusławice są związane z tradycjami ariańskimi. W 1565 roku powstał tu zbór ariański, a wkrótce potem szkoła i drukarnia. Jeszcze przed przybyciem do Lusławic, Faustyna Socyna - włoskiego teologa, uczonego i zarazem przywódcy Arian, odbywały się tu synody i zjazdy ariańskie.
Kiedy Socyn został zaatakowany przez sfanatyzowaną młodzież krakowską pragnącą utopić go w Wiśle, schronił się do Igołomii, następnie do Lusławić.
Znalazłszy tu poparcie rodziny Taszyckich - właścicieli Lusławic, zamienił je w żywy ośrodek arianizmu. Odwiedzali go tutaj inni przywódcy ariańscy: Piotr Stryjeński, Stanisław Lubieniecki, Jonas Szlichting i inni.
Po śmierci Socyna w 1604 roku, Piotr Stryjeński, na kamiennej płycie nagrobkowej kazał wyryć słowa: "Chi semina virtu raccoglie fama. E vera fama supera la morte !" (Kto sieje cnotę - ten zbiera sławę. A prawdziwa sława przeżywa śmierć!).
. . . . . . . . .
Niszczony w czasie klęsk żywiołowych oraz przez fanatyków nagrobek Socyna w Lusławicach zyskał już swoją legendę. Najpierw służący za nagrobek czterograniasty kamień ciosowy został wywrócony, a następnie - jak mówi podanie okolicznego ludu - zwłoki Socyna i pochowanego z nim jego zięcia zostały wykopane i wyrzucone do Dunajca, zaś nagrobna kamienna płyta z napisem, którą niełatwo było zniszczyć, została poszczerbana siekierami.
Zniszczono również cmentarz arian, jego teren został zaorany i dziś nie wiadomo w którym był miejscu.

Grobowca Socyna nie udało się jednak zniszczyć zupełnie, gdyż - jak mówi miejscowa legenda - ilekroć wynoszono kamień z grobowca, dwie czarne postacie zjawiały się nocą i kamień wracał na swoje miejsce. Staraniem wyznawców arianizmu w roku 1933 ufundowano nowe mauzoleum Socyna w parku lusławickim, według projektu Adolfa Szyszko-Bohusza. Tu właśnie znajduje się płyta ze wspomnianym napisem.

[tar-ninka]

Z Zakliczynem, jak również z Lusławicami,
związane jest nazwisko wybitnego polskiego malarza Jacka Malczewskiego,
który przebywał tu w latach 1923 - 1927.

W niespełna ostatnim dwudziestoleciu swojego życia, Jacek Malczewski, gościł na ziemi zakliczyńskiej.
Los tak sprawił, że jego córka Julia wyszła za mąż i zamieszkała w majątku męża w Charzewicach.
W tym samym czasie, we dworku, w pobliskich Lusławicach, przebywały dwie jego siostry Bronisława Malczewska i Helena Karczewska z Malczewskich.
Od roku 1913, artysta, lato spędza zwykle u córki lub u swych sióstr.
Ten wybitny polski malarz, urzeczony zakliczyńskim krajobrazem, często uwieczniał go w swoich szkicach malarskich.
. . . . . . . . . . .
W Lusławicach Malczewski stworzył wiele obrazów, na których widnieją okoliczne widoki.
Z płótna "Lusławice - już łan zżęty", powstałego w 1922 r., emanuje spokój i wyciszenie. W cieniu dworskiego zabudowania, na drewnianym składanym krześle siedzi kobieta z sierpem.
Za nią częściowo uchwycone zostały parkowe drzewa, zaś w oddali rozpościera się panorama wzgórz Zawady Lanckorońskiej i Roztoki.
Patrząc na obraz nasuwa się myśl, iż został uchwycony jeden z wielu letnich upalnych dni gdzie "żar"; powietrza miesza się z niepokojącą ciszą.

Pragnął zarejestrować nie tylko okoliczny pejzaż, ale i ludzi związanych z tą ziemią.
Zastawał ich zawsze przy pracy, a swoją sprawną ręką mistrza kreślił ich wizerunki i często mawiał:
"Jaki piękny jest świat śpiewających ptaków i świat pracujących ludzi."

[tar-ninka]

. . . . . . . . . . .
W wielu dworkach malowanych przez Malczewskiego pod koniec życia odnaleźć można cechy dworu lusławickiego.
W czasie jego pobytu w Lusławicach i Charzewicach odwiedzał go i Wojciech Kossak.
Do jego obrazów pozowali mieszkańcy Lusławic, a także goście odwiedzający dwór.

Obecnym właścicielem dworu (akt notarialny - 9 IX 1975 r.) jest prof. Krzysztof Penderecki (ur. 23 XI 1933 w Dębicy), światowej sławy kompozytor.
Dzięki jego staraniom powstało w parku arboretum z około 1500 gatunkami drzew i krzewów z całego świata.
Często w parku odbywają się także koncerty.
Zadziwiające jest że w tak małej miejscowości można pomieścić tyle osobistości i historii,
coś musi być na tym terenie co przyciąga i sprawia ze Lusławice mają swe miejsce w historii Polski i świata.
Przejeżdżając tamtędy szosą warto o tym pamiętać.
autor: Andrzej Mleczko

[enia60]

Niektóre z krakowskich legend i wiele wydarzeń historycznych związanych jest ściśle z Rynkiem Głównym. Dotyczą one hejnału odgrywanego o każdej pełnej godzinie z jednej z wież Kościoła Mariackiego

harców Lajkonika - jednego z symboli Krakowa (w czerwcu) intronizacji Króla Kurkowego, a także grudniowego konkursu na najpiękniejszą szopkę bożenarodzeniową. Prawie wszystkie kamienice i pałace okalające Rynek Główny są interesujące pod względem historycznym, a ich dzieje sięgają wiele wieków wstecz. Mieszczą one Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, Międzynarodowe Centrum Kultury, liczne sklepy, restauracje i puby. Imponujące fasady, wspaniale dekorowane bramy wejściowe, okna i dachy budynków warte są uwagi. Nietrudno znaleźć znakomicie zachowane wnętrza i starannie odrestaurowane elementy architektoniczne