Listopadowe klimaty

[Scarlett]

Teresko, bardzo dziękuję
z przybycie na wątek.
Postaram się zrewanżować
i dziękuję za spokój jaki tu wnosisz.

UPIJ SIĘ ZE MNĄ NA WESOŁO


http://www.youtube.com/watch?v=2cVEz96b_7Y

Upij się ze mną na wesoło.
Zechcesz coś chlapnąć, no to chlap.
I niech raz się zamknie koło
moich mężczyzn, twoich bab.

Upij się ze mną na wesoło.
Zechcesz coś zburzyć, no to zburz.
I niech raz się zamknie koło,
jak przebaczać, no to już...

Moje oczy zapłakane,
twoje szanse zmarnowane
i wydatki ponad stan,
jakaś pani, jakiś pan.

Długie listy od tej pani,
przeprowadzki z walizkami,
jakieś nieba, czyje, gdzie?
niewesołe gwiazdy dwie.

Nowi ludzie, nowe sprawy,
niebezpieczne gry, zabawy,
jakieś noce, jakieś dni,
nieudane rififi.

I ucieczki do Podkowy,
zawracanie ludziom głowy,
odbijanie się od dna,
z jakąś ty i z tamtym ja...

Upij się ze mną chińską wódką
i złotą rybkę dla mnie złów.
Życie zazwyczaj trwa za krótko,
chcesz coś powiedzieć - no to mów.

Upij się ze mną za niewinność,
kilka zabawnych nieprawd złóż.
Zapominanie - miła czynność,
jak zapominać - no to już.

Moi chłopcy, twoje baby,
i to życie aby, aby,
i to picie, nigdy dość,
i ta jędza - głucha złość.

Nagłe wstydy i bezwstydy,
i uśmiechy - okryjbidy,
i pieniądze. Jakie, skąd?
Telefony. To był błąd.

Długich kaców poniewierka,
kruchy talent jak iskierka,
samolotem nagle w dal,
do rozwodu - jak na bal.

Jakieś listy, jakieś kwiatki
i ucieczki - gdzieś do matki.
Później klęski gorzki smak.
Przekonanie, że nie tak.

Uprzątanie bałaganu
bez jasności i bez planu.
I tęsknoty - za kim że?
I powroty - takie złe...

Agnieszka Osiecka

[Scarlett]

Przebyłem noc właśnie


http://www.youtube.com/watch?v=QzNTc7zlKPI

Przebyłem noc właśnie i nikt mnie nie wita
nikt mi żaden nie mówi - bądź pozdrowiony
bądź na śniadaniu tako na wieczerzy
a sen niech cię ma między tym a tamtym

Przebyłem noc właśnie i nikt mnie nie wita
a pracowałem ciężko nad szukaniem
nad wyszukaniem tych bram nieśmiertelnych
tych bram zatraconych poszukując

Przebyłem noc właśnie i nikt mnie nie spyta
nikt mnie żaden nie spyta - jak ci się szło
jak też ci się szło przez czarne listowie

Przebyłem noc mówię i jestem zmęczony
nie odwiedził mnie faun ani anioł stróż
ani też najmniejszy robaczek świetlisty.

Edward Stachura

[Scarlett]

Nim przyjdzie wiosna

http://www.youtube.com/watch?v=q80BAs4QjQQ


Nim przyjdzie wiosna,
nim miną mrozy,
w ciszy kolebce-
nade mną sosna
nade mną brzoza
witkami szepce.

Szepce i śpiewa
niby skrzypcowa
melodia cicha
melodia nowa
której nie słychać,
która dojrzewa.

Tak się zapadam
jak w śniegu puchy
w jesienne liście
i tylko duchem
słucham i badam
czy noc nadchodzi
czy świt się rodzi,
czy rzeczywiście??

Jarosław Iwaszkiewicz

[Scarlett]

Żeby w kwestii tej nocy była pełna jasność

http://www.youtube.com/watch?v=RJsTBwHT6TY


Ponieważ nigdy nie wiadomo,
czy oczy również jutro z rana
otworzą się, czy bielą stromą
rozwidni się jak co dzień ściana
na wprost; ponieważ wysypana
żwirem alejka szepcze z chrzęstem
czyjś późny powrót i swój banał
dźwięczy gdzieś świerszcz; ponieważ jestem

– jak na sennego – dość świadomy
własnego niezasługiwania
na miejsce w punkcie, gdzie atomy
się zbiegły; i w niezbieżnych planach
planet; ponieważ prócz tykania
sekund przez fosforyczną przestrzeń
tarczy budzika nic nie wzbrania
wdzięcznym być w śnie; ponieważ jestem

– jak na blask gwiazd – dość niewidomy,
aby mi z łaski była dana
zdolność sięgania po kryjomu,
na oślep, w zaczajony na nas
mrok, umiejętność popełniania
wykroczeń poza siebie, przestępstw
przez kordon czaszki, zbrodni trwania
większych niż śmierć; ponieważ jestem

– jak na śmierć – dość żywego zdania
o krwi, tętniącej w skroń rejestrem
łask, nie myśl, że nie jestem w stanie
wierzyć, żeś jest; w to nie wierz: jestem.

Stanisław Barańczak

[Scarlett]

Niepokonani


http://www.youtube.com/watch?v=pBG4RsGtguM

Gdy emocje już opadną
Jak po wielkiej bitwie kurz
Gdy nie można mocą żadną
Wykrzyczanych cofnąć słów
Czy w milczeniu białych haniebnych flag
Zejść z barykady
Czy podobnym być do skały
Posypując solą ból
Jak posąg pychy samotnie stać

Gdy ktoś kto mi jest światełkiem
Gaśnie nagle w biały dzień
Gdy na drodze za zakrętem
Przeznaczenie spotka mnie
Czy w bezsilnej złości łykając żal
Dać się powalić
Czy się każdą chwilą bawić
Aż do końca wierząc że
Los inny mi pisany jest

Płyniemy przez wielki Babilon
Dopóki miłość nie złowi nas
W korowodzie zmysłów możemy trwać
niepokonani
Nim się ogień w nas wypali
Nim ocean naszych snów
Łyżeczką się odmierzyć da

Trzeba wiedzieć kiedy ze sceny zejść
Niepokonanym
Wśród tandety lśniąc jak diament
Być zagadką, której nikt
Nie zdąży zgadnąć nim minie czas

Bogdan Olewicz

[Scarlett]

I tak warto żyć


http://www.youtube.com/watch?v=PikyS4XQXD4

Nikt nikogo nie broni
nikogo nie karze
wszystko można zastąpić
czego nie można powtarzać
powietrze
które nas dzieli
płytkiego oddechu nadziei
lęku przed sobą i jeszcze
siebie samego i wreszcie

całej serii pomyłek
jeśli jesteś kim dotąd nie byłeś
teraz nie musisz tłumaczyć
czego nie myślisz można zobaczyć

i tak warto żyć

nikt nikogo nie karze
nikogo nie broni
zanim cokolwiek się zdarzy
wszystko można zapomnieć
wolność co niepokoi
podstęp którego nikt się nie boi
wiarę która przenika
miłość której każdy dotyka

całej serii pomyłek
jeśli jesteś kim dotąd nie byłeś
teraz nie musisz tłumaczyć
czego nie myślisz można zobaczyć

i tak warto żyć

nikt nikogo broni
nikogo nie karze
wszystko można zastąpić
czego nie można powtarzać
powietrza które nas dzieli
płytkiego oddechu braku nadziei
wiary w siebie i jeszcze
siebie samego i jeszcze

całą serię pomyłek
jeśli jesteś kim dotąd nie byłeś
teraz możesz zobaczyć
a to co myślisz niewiele znaczy
i tak warto żyć


Adam Nowak

[Scarlett]

SERCE Z KAMIENIA


http://www.youtube.com/watch?v=bX4aY78cc98


Będziemy się leczyli na jesień,
Na październik, listopad i grudzień,
Na wieczory i noce śród nagłych
Zalęknionych, surowych przebudzeń.

Będziemy przysięgali na ptaki
I zasiane wiatrami byliny,
Że na przyszłą wiosnę na pewno
Odkwitniemy i powrócimy.

I będziemy siadali przy stole
Z wiernym psem, co wyciągnie się w nogach,
Zatopieni codziennie w gazetach,
Depeszach i nekrologach.

Odłożymy skąpe radości
Na czarną godzinę, na czarny ostatek,
Jak wrzosy liliowe pod fotografią
Umarłych braci i matek.

I nikt nie zliczy tych lat i czekania
Na przyszłość, co kiedyś przecież nadpłynie:
Odnotują nas Parki pokątne,
Głupie szwaczki, kredą w kominie.

I tylko ktoś kto w mocy nadludzkiej
Ziemskie niedole na wieczność pozmienia,
Może to wszystko przecierpi i skruszy
Nadludzkim sercem z kamienia.

Kazimierz Wierzyński

[Scarlett]

*** (Cieszmy się chwilą)


http://www.youtube.com/watch?v=RgunsXL9Lo0


Cieszmy się chwilą
Która mija
Szczęście jest krótkie
Jak spojrzenie
Jak uścisk dłoni
Przytulenie
Jak gwiazdy błysk
W południe nocy
Kiedy nad ludzkim
Stoi snem
Jak matka stała
Nad kołyską
Szczęście trwa tyle
Co słów parę
Mówionych szeptem
W wielkim tłumie
Ono jest proste
Jak cierpienie
Kiedy na schodach
Mieszka cisza
I gdy telefon
Milczy długo
Jakby zaklęty
Obojętny
I gdy listonosz
Niesie co dzień
Torbę opuchłą
Od czekania
Szczęście jest proste
Jak codzienność
Pełna po brzegi
Miłowania

ks. Wacław Buryła

[Scarlett]

Samotność


http://www.youtube.com/watch?v=FglsLWZY9V0

Trzeba zgodzić się wewnętrznie
na samotność,
aby móc wypełnić ją pracą,
wysiłkiem,
miłością,
modlitwą.
Samotności,
na którą się nie godzimy,
nie da się niczym wypełnić.

Anna Kamieńska

[Scarlett]

Bernard Bolesław Hęćko

W zamieci słowa


http://www.youtube.com/watch?v=XtRgyTZygWQ

Najprościej mówić, trudność niepojęta
Korzeń języka, uchronić od głodu -
Łezkę zadumy, uronić od święta
I z goryczy słowa, skrzesać kroplę miodu.

W zamieci słowa, zagubiony człowiek
Chłód tej nawałnicy, obnaża korzenie
Płynie herezja, spod człowieczych powiek
Czas pozżerał pieśni, zostało milczenie.

Jaki się ogień, oddala od oczu
I myśl jaka zbliży, miecz do uskrzydlenia
Cóż pocznie człowiek, zagubiony w mroku
Gdy w zamieci słowa, tak mało płomienia.

[Scarlett]

Modlitwa o wschodzie słońca



http://www.youtube.com/watch?v=5qgDkkN9y5E



Każdy Twój wyrok przyjmę twardy,
Przed mocą Twoją się ukorzę.
Ale chroń mnie Panie od pogardy,
Od nienawiści strzeż mnie Boże.

Wszak Tyś jest niezmierzone dobro,
Którego nie wyrażą słowa.
Więc mnie od nienawiści obroń
I od pogardy mnie zachowaj.

Co postanowisz, niech się ziści,
Niechaj się wola Twoja stanie.
Ale zbaw mnie od nienawiści,
Ocal mnie od pogardy Panie.


Natan Tenenbaum

z repertuaru Jacka Kaczmarskiego

[Scarlett]

Ale nie mogę


http://www.youtube.com/watch?v=P0gmGEeuTrI


„A nie mówiłem?” – tyle usłyszysz od Czasu;
kiedy musimy płacić, Czas tylko zna cenę;
Gdybym mógł Ci to zdradzić, zdradziłbym od razu.

Nam szuranie zelówek – nie przytup obcasów;
Nam płacz, gdy clown z rechotem wpada na arenę;
„A nie mówiłem?” – tyle usłyszysz od Czasu.

Pusto brzmi wróżba szczęścia, pęka szkło kompasu,
Choć tobie – że mi serce sycisz żywym tlenem –
Gdybym umiał coś zdradzić, zdradziłbym od razu.

Gdzieś jest kolebka wiatru, gdzieś są drzwi do głazu,
Gdzieś powód, że się liście ścielą żółtym trenem:
„A nie mówiłem?” – tyle usłyszysz od Czasu.

Może naprawdę róże rosną bez rozkazu,
Może na serio pragnie trwać to przywidzenie;
Gdybym mógł ci to zdradzić, zdradziłbym od razu.

Niech nawet lwy się dźwigną i znikną z obrazu,
Niech armie się rozpierzchną, wsiąkną w grunt strumienie:
Czy choć raz coś innego usłyszysz od Czasu?
Gdybym mógł ci to zdradzić, zdradziłbym od razu.

Wystan Hugh Auden
tłum. Stanisław Barańczak

[Scarlett]

Uśmiech



http://www.youtube.com/watch?v=0_PWBJH67y0


Jest uśmiech miłości
I uśmiech obłudy;
Jest też uśmiechu uśmiech
Łączący je bez trudu.

Jest wyraz nienawiści
I piekący wyraz pogardy,
I jest też wyraz tego wyrazu
W pamięci nigdy nie zatarty;

Bo zapada w głąb serca
I przenika do szpiku kości,
Więc żaden nie jest taki
Jak ten co we wszystkich gości

Dlatego między kołyską a grobem
Jeśli się raz na ustach pojawi
Ten uśmiech co zawsze jest w tobie
Koniec nieszczęść wszystkich objawi.

William Blake

[Scarlett]

Taki kraj


http://www.youtube.com/watch?v=o4Ma4V-hxW8


Jest takie miejsce u zbiegu dróg,
Gdzie się spotyka z zachodem wschód...
Nasz pępek świata,
Nasz biedny raj...
Jest takie miejsce,
Taki kraj.

Nad pastwiskami ciągnący dym,
Wierzby jak mary w welonach mgły,
Tu krzyż przydrożny,
Tam święty gaj...
Jest takie miejsce,
Taki kraj.

Kto tutaj zechce w rozpaczy tkwić,
Załamać ręce, płakać i pić,
Ten święte prawo ma,
Ma bez dwóch zdań...
Jest takie miejsce,
Taki kraj.

Nadziei uczą ci, co na stos
Umieli rzucić swój życia los,
Za ojców groby,
Za Trzeci Maj...
Jest takie miejsce,
Taki kraj.

Z pokoleń trudu, z ofiarnej krwi
Zwycięskiej chwały nadchodzą dni.
Dopomóż Boże
I wytrwać daj!
Tu nasze miejsce,
To nasz kraj!


Jan Pietrzak

[Scarlett]

Antoni Leszczyc


http://www.youtube.com/watch?v=hbWZmPqGdgo


Epitafium rówieśnikom

Przyznaję, jestem w szoku.
W rogu-m ślepej uliczki.
Gdzie się nie spojrzę, wokół
są białe rękawiczki.
Gdzie się nie spojrzę, wokół
stroboskop, prochy, gwizdek.
Hedonizm wlazł na cokół,
świat poszedł na łatwiznę.

A miało być tak pięknie:
mieliśmy świat naprawiać,
sobą zapełniać święte
imiona w kalendarzach.
Miała być rewolucja,
paść miał mentalny marazm.
Zniknąć miała korupcja,
teatr miał być w koszarach.

Dziś sygnet jest w kanonie,
brak welwetowych swetrów.
Raper grywa w zielone,
nie pisze heksametru.
"Rewolucja? Dlaczego?"
Nikt nic dziś nie chce zmieniać.
Po co? Diler dał w credo,
towaru w bród w kieszeniach.

Odeszły precz marzenia,
szlag trafił twórcze chęci.
Ambicją Robospierre'a
rozkoszy się poświęcić.
Brak mu zapału, celu.
Stracona generacja.
Na głowie tubka żelu,
a środku gniew, frustracja.

Gałczyński szepcze w grobie
skumbrie, skumbrie w tomacie!
Chcieliście złotą młodzież,
to ją, cholera, macie!
Bez szacunku dla prawa
i bez ambicji cienia...

Dobranoc, mówił dla Was,
syn swego pokolenia.

* * *

Dobranoc? Nie, za wcześnie.
Nie będzie białej flagi.
Ja mam w rękach czereśnie
i nie brak mi odwagi.

Wszak trzeba małej iskry,
by świat mógł spłonąć cały.
Wystarczy potok bystry,
by twardą drążyć skałę.

Wystarczy dać im wzorzec
i karta się odwróci.
Wystarczy jeden bodziec,
by hedonizm ukrócić.

Odnajdzie swą tożsamość
stracone pokolenie.
Wierzę w to, wciąż tak samo...
Czereśnie, śpiew, kieszenie.

[Scarlett]

Monika Janczuk

Tak pusto

http://www.youtube.com/watch?v=_wVZqWcOtgs


On dał jej nadzieję na dziką namiętność
Ona była wniebowzięta
Teraz, jej świat jest zniszczony

On karmił ją cudownymi komplementami
Ona chłonęła każde jego słowo
Teraz, jej umysł jest zakłopotany

On obsypywał ją szalonymi pocałunkami
Ona dzieliła swe usta z nim
Teraz, jej usta usychają

On rozpalił płomień nadziei w jej sercu
Ona wreszcie uleczyła swój ból
Teraz, jej serce jest w zgliszczach

On odkrywał jej ciało tak czule
Ona zawsze drżała w środku
Teraz, jej ciało marznie

On słyszał jej każdą myśl
Ona rozumiała go bez słów

Teraz, brak jej słów
On utwierdził ją w wierze, że jest tą jedyną
Ona wiedziała, że jest jego oczkiem w głowie
Teraz, jest pozostawiona gdzieś za wszystkimi

On rozbierał ją swym wzrokiem
Ona wpatrywała się w niego wzrokiem pełnym podniecenia
Teraz, traci wzrok

On poił ją swym oddechem
Ona wdychała jego miłość całym swym ciałem
Teraz, ona się dusi

On dał jej przepiękną miłość
Ona przyjęła ją z przyjemnością
Teraz, w jej sercu jest pustka

On opuścił ją pod wpływem chwili
Ona nie była w stanie powstrzymać swych łez
Teraz, jest odrętwiała

On musiał odejść, chociaż tak naprawdę nie chciał
Ona dała mu najcudowniejszą formę pożegnania
Teraz, umiera z tęsknoty...

[Scarlett]

Edward Stachura

Czy warto


http://www.youtube.com/watch?v=AtvyHPyJygM


Zwalić by można się z nóg
Co rusz,
Co krok.
Co noc,
To szloch
I rozpacz.

Ale czy warto?
Może nie warto?
Chyba nie warto...
Raczej nie warto.
Nie, nie - nie warto.

Zginąć by można jak nic:
Do żył
Jest nóż.
Lub w dół
Na bruk
Z wysoka.

Ale czy warto?
Może nie warto?
Chyba nie warto...
Raczej nie warto.
Nie, nie - nie warto.

Jechać by można do miast
Lub w las,
Na błoń.
Na koń
I goń
Nieboskłon.

Ale czy warto?
Może nie warto?
Ech, chyba warto...
Tak, tak - warto.
Bardzo to warto.
O, tak - to warto.
Jeszcze jak warto.

[Scarlett]

PORTRET KOBIECY


http://www.youtube.com/watch?v=XgWjstj8-wQ

Musi być do wyboru.
Zmieniać się, żeby tylko nic się nie zmieniło.
To łatwe, niemożliwe, trudne, warte próby.
Oczy ma, jeśli trzeba, raz modre, raz szare,
czarne, wesołe, bez powodu pełne łez.
Śpi z nim jak pierwsza z brzegu, jedyna na świecie.
Urodzi mu czworo dzieci, żadnych dzieci, jedno.
Naiwna, ale najlepiej doradzi.
Słaba, ale udźwignie.
Nie ma głowy na karku, to będzie ją miała.
Czyta Jaspersa i pisma kobiece.
Nie wie po co ta śrubka i zbuduje most.
Młoda, jak zwykle młoda, ciągle jeszcze młoda.
Trzyma w rękach wróbelka ze złamanym skrzydłem,
własne pieniądze na podróż daleką i długą,
tasak do mięsa, kompres i kieliszek czystej.
Dokąd tak biegnie, czy nie jest zmęczona.
Ależ nie, tylko trochę, bardzo, nic nie szkodzi.
Albo go kocha, albo się uparła.
Na dobre, na niedobre i na litość boską.

Wisława Szymborska

[Scarlett]

Chwile czekania


http://www.youtube.com/watch?v=4O7neUzd43Q


By nie poddać się chwilom zwątpienia,
aby w stronę rozpaczy nie skręcić,
by nie umrzeć z rozgoryczenia
trzeba wierzyć tej oto sentencji:

Najpiękniejsze jest to, co przed nami,
co nam przyjdzie dopiero przeżyć,
co się zjawi z nowymi wiosnami,
by nam życie cudownie odświeżyć.

To co było i jest, bardzo boli,
targa nerwy i wzrusza sumienie,
więc - by zdrowie psychiczne uchronić -
najpiękniejsze trzeba mieć w rezerwie.

Najpiękniejsze dopiero nadejdzie -
może rok, może dwa, może dziesięć -
tak się trzeba pocieszać mizernie,
gdy bez przerwy przedwiośnie lub jesień !

Najpiękniejsze są dni, które będą,
założenie to nic nie kosztuje,
borykając się z biedą codzienną,
niech się każdy, jak umie, oszukuje.

I tej racji nie wolno nikomu
kwestionować, negować, przesłaniać.

Najpiękniejsze jest to, co przed nami,
najtrudniejsze są chwile czekania...

Jan Kaczmarek

[Scarlett]

PIERWIOSNEK


http://www.youtube.com/watch?v=Z_tk-AhlA1o

Jeszcze w polu tyle śniegu,
jeszcze strumyk lodem ścięty
a pierwiosnek już na brzegu
wyrósł śliczny, uśmiechnięty.

Witaj, witaj kwiatku biały
główkę jasną zwróć do słonka
już bociany przyleciały
w niebie słychać śpiew skowronka.

Stare wierzby nachyliły
miękkie bazie ponad kwiatkiem.
Gdzie jest wiosna? - powiedz miły,
czyś nie widział jej przypadkiem.

Lecz on nic nie odpowiedział,
o czym myślał? - któż to zgadnie.
Spojrzał w niebo, spojrzał w pola,
szepnął cicho: "Jak tu ładnie!"

Władysław Broniewski