Przy kominku w lesniczówce

[kawusia]

W leśniczówce pusto,może poczekam na gości?

Gorąca kawa czeka.

[enia60]

Kawusiu po takiej dawce poezji o samotności/trafna nieco melancholijna/ też wypiję z Tobą kawkę w koncu od Kawusi z pewnością ma boski smak

[alodia1949]

Udało mi się nie zabłądzić
Zdjęłam czerwony kapturek, aby zaden wilk się na
mnie nie zaczaił i nie zabrał dobroci z koszyczka.

[enia60]

do kawy przyniosłam



a w tym koszyczku co przyniosłaś czerwony kapturku bez kapturka alodia smakołyki ?mniam ...mniam

[jolita]

Pozdrawiam baaardzo serdecznie wszystkie uczestniczki pogawędek przy kominku a zwłaszcza uroczą Gospodynię którą zawsze serdecznie wspominam począwszy od czasów otwierania tego wątku..
.Sąsiadka z Pasieki

[sellenhel]

Pogoda dziś u mnie od rana piękna ,
mrozik ,słoneczko ,błękitne niebo
jednym słowem wspaniale.

Wczoraj mnie nie było na seniorku ,
zaległe wizyty znajomych trzeba było
zaliczyć.
Enia była na fantastycznej imprezie ,
myśmy też mieli w klubie podobną imprezę
ale dzieci z Jasełkami przyszły tylko.
Potem pośpiewał nasz klubowy zespół śpiewaczy
i na zakończenie była wspólna zabawa z dziećmi
i małe balety.

[enia60]

witaj Helenko te zabawy i balety w towarzystwie dzieci czy seniorów to najlepszy relaks ,fajnie że jesteś ogladam Twoje zdjęcia -super

[sellenhel]

[sellenhel]

[elizka]

Świetna zabawa! Brawo!!Pozdrawiam.

[sellenhel]

[sellenhel]

Piękne dzięki Elizko.




Na tej fotce widać mnie w tle obok tej osoby siedzącej
po lewej stronie z czarnym włosami jest druga osoba
z jasnymi i to właśnie jestem ja.
Na żadnej innej fotce mnie nie widać.

[enia60]

zabawa ,aż serce i nogi chcą na parkiet Helenko brawo


a tu filmik że senior wszystko może
http://www.youtube.com/watch?v=vKkUDhJqHas

[inka-ni]

Witam pięknie wszystkie skrzaciki i gosci zaglądających.Milo Jolu za odwiedzinki.Proszę wszystkich o wybaczenie, ze zbyt malo zaglądam,ale mam ograiczony czas.Dla milego refleksyjnego wieczoru mądre opowiadanie.Również zpraszam na lampkę wina

Dom...

Kiedy Edi wracał ciemną, pustą ulicą wielkiego miasta, każdego dnia marzył, marzył, aby tam, dokąd zmierza paliło się światło, płonął ogień, aby tam było ciepło, był Ktoś, Kto na niego czeka i wita go pogodnym uśmiechem, a wokół roznosiły się zapachy potraw gotowanych w domowej kuchni. Zmęczony, smutny, ze spuszczoną głową samotnie kroczył ze wzrokiem utkwionym gdzieś w dali i choć jeszcze mrok nie pokrył okolicy, było jeszcze jasno, nie widział nic z otaczającego go świata. Dostrzegał nic wokół siebie, mijanych domów, pędzących samochodów, gwaru dochodzącego z otwartych okien. Przed oczyma miał tylko obrazy, które powstały w jego wyobraźni, marzeniach, snach, pragnieniach, a może to koszmary, które dręczyły jego pragnienia?. Jak senne miraże przesuwały się przed jego oczyma ściany w ciepłych, spokojnych kolorach, jego domu, ściany, na których wisiały najdziwniejsze przedmioty, najczęściej pamiątki z dalekich podróży, wspomnienia, fotografie znajomych miejsc, odtwarzające przeżyte przygody, z ram wiszących na ścianach spoglądały twarze bliskich, uśmiechających się do niego, serdecznych, kochanych osób?
Już od wejścia czuć było ciepło, dziwny spokój i nawet uczucia unoszące się delikatnie w powietrzu, wszystko to drażniło zmysły, a rozchodzące się z kuchni aromaty gotowanych potraw i kwiaty, wszędzie kwiaty witające go radosnym uśmiechem wypełniające całe pomieszczenie sprawiały ze na duszy, w serce robiło się tak miło, ciepło, bezpiecznie.
Było tutaj tak cicho, tak ciepło, przytulnie, panował cudowny spokój, specyficzna cisza, choć z głośnika dobiegała przyciszona muzyka, choć za otwartym oknem słychać było gwar przechodzących ludzi, odgłosy przejeżdżających samochodów, głosy dochodzące z oddali tętniącego życiem ogromnego miasta.
W tym skromnym azylu domowego zacisza, w każdym jego miejscu czuło się ciepło płomieni domowego ogniska, dobroci, zrozumienia, spokoju, bezpieczeństwa, miłości,..............Tutaj z każdego zakamarka uśmiechały się do niego wspomnienia pięknych wspaniałych chwil spędzonych w gronie przyjaciół, kolegów, bliskich kochanych serdecznych osób.
Każdy mebel, każdy sprzęt, miał tu dusze i starał się szeptać ciepłym głosem- jestem z tobą, dla ciebie. Kiedy siadał w fotelu wydawało się jakby otulały do ramiona ukochanej osoby, delikatnie, czule. Stół, biurko zapraszały dziwnym ciepłem, jakby szepcząc usiądź przy mnie, wydawało się to wszystko takie zaczarowane, bajkowe a jednak takie zwykłe, normalne, codzienne.
Wśród tych wszystkich, czasem dziwnych przedmiotów bijących blaskiem, zawsze świeciło słońce, unosiła się nad nimi nutka radości i zawsze było zielono, ciepło, miło, bezpiecznie, dobrze, tak bardzo dobrze. Czasem, kiedy widział to wszystko miał wrażenie, że musi gdzieś być takie miejsce a na pewno jest, to musi to być Eden, Raj.
Tylko w TAM, właśnie tam, Ktoś bliski, kochany wita go pogodnym uśmiechem, dobrym ciepłym słowem, całuje na powitanie, na stole stawia gorący pachnący posiłek, troszczy się myśli i martwi o niego. To cudowne uczucie, ta świadomość, że jest się Kimś ważnym, potrzebnym, bliskim i kochanym,.......
Czasami to pragnienie wyciskało łzy w jego oczach, bolało serce, strudzone, biło tak mocno, że wydawało się, iż wyskoczy z piersi, pęknie z tęsknoty za tym marzeniem. Wszystkie te myśli sprawiały, że marzył, marzył o popołudniowym spacerze, wieczorze przy świecach w ramionach ukochanej, o snuciu planów na dziś, jutro, przyszłość........... Pragną przed snem objąć ramionami wszystko, wszystko, co bliskie, kochane, dobre, wszystko co ma i trzymać w tym uścisku aż do utraty tchu, aż do świtu. Do chwili, w której słońce delikatnymi, porannymi promykami obudzi nowy, kolejny dzień z reszty jego życia.
Kiedy jednak otworzył oczy, czar marzenia prysł, znów zobaczył tylko szarość, wokół samotność, smutek, pędzący do przodu świat, zabieganych ludzi o kamiennych ponurych obliczach, którzy w tym pędzie nie zauważali nic wokół siebie. Poczuł się taki obcy w tym świecie, tylko pustka, samotność a serce przepełniała gorycz i rozpacz po stracie tego, co miał, chciał, pragnął mieć, o czym marzył i co miało być piękne, dobre, cudowne, co stanowiło esencje życia dawało poczucie bezpieczeństwa, spokoju, radości.
Zadawał sobie często pytanie, dlaczego tak jest? Dlaczego ten świat, ludzie nie dostrzegają tego, co jest takie piękne, dobre i daje spokój, radość spełnienia? Nie umiał sobie wytłumaczyć tego pędu przed siebie, tego zgiełku zamieszania, pogoni za tak do końca nie wiadomo czym, w której zapomina się, gubi te drobne, ale jakże ważne chwile, dzięki którym jesteśmy ludźmi, uśmiechamy się do siebie, podajemy dłoń na powitanie. Nie mógł zrozumieć, dokąd zmierza ten świat i ludzie, bo są przecież ludźmi tylko trochę zagubionymi w tym chaosie życia, codzienności. Czy to tak trudno zwolnić, zatrzymać się, spojrzeć wokół siebie. Zobaczyć choćby staruszka, siedzącego na ławeczce, dziecko na huśtawce, kwiaty na klombie, ptaki szybujące po niebie? Usłyszeć śpiew ptaków, szum wiatru w koronach drzew, ciepły radosny śmiech drugiego człowieka. Czy to w ogóle możliwe, czy jest takie miejsce i gdzie???????????
Jeśli wiesz, znasz takie miejsce, to dbaj o nie, pielęgnuj i powiedz, powiedz o tym ludziom, światu, aby i oni mogli spełnić swoje marzenia, marzenia o zwykłym prostym radosnym życiu. Może kiedyś i Edi odnajdzie takie miejsce, przyjdzie i dla niego taki czas, może........................ Tylko czy wystarczy na to życia???????????????? Biegnie przecież tak szybko, mijają chwile, tak szybko mija dzień za dniem, godzina za godziną...........

mari...

[sellenhel]

Napisał enia60

zabawa ,aż serce i nogi chcą na parkiet Helenko brawo

a tu filmik że senior wszystko może
http://www.youtube.com/watch?v=vKkUDhJqHas

Eniu z przyjemnością obejrzałam ten filmik ,
pokazuje całą prawdę o seniorach,
są ci młodsi seniorzy ale jak widać na filmiku
czy na fotkach są seniorzy starsi już w granicach
80-ki i też chcą być aktywni i bawić się.
Zaglądam tu na seniorku na ten wątek o starzeniu
się i niektóre wpisy mnie śmieszą bo nie ważne
ile ma się lat a ważne żeby nie odsuwać się od
czynnego życia .

[inka-ni]

Niedawno oglądalam film''Maria Antonina". Te peruki to cos co mnie przeraza,no i te suknie na firzbinach,dobrze że nie musimy mloteczków nosic.

[inka-ni]

Napisał sellenhel

Eniu z przyjemnością obejrzałam ten filmik ,
pokazuje całą prawdę o seniorach,
są ci młodsi seniorzy ale jak widać na filmiku
czy na fotkach są seniorzy starsi już w granicach
80-ki i też chcą być aktywni i bawić się.
Zaglądam tu na seniorku na ten wątek o starzeniu
się i niektóre wpisy mnie śmieszą bo nie ważne
ile ma się lat a ważne żeby nie odsuwać się od
czynnego życia .

Potwierdzam masz rację.

[sellenhel]

Napisał inka-ni

Potwierdzam masz rację.

Inko czasami wydaje mi się że w młodzieży
nie ma tyle dobrej energii co w seniorach.
Kiedyś w tv pokazali starszą panią
w szacownym wieku 104 lata i ona była
zachwycona że poprzez skype może się
porozumieć z wnukami w Irlandii.
Jak opowiadała z pasją jak ją wszelkie nowości
interesują to aż miło było słuchać.

[inka-ni]

Tak Helenko nasze pokolenie wychowywalo się mniej wirtualnie a w relau byly lepsze kontaky - koleżenskie i sąsiedzke.Dzis nawet na dyskotekach stoją i tylko indywidualnie się ruszają.Nie trzeba umiec tańczyc by podrygiwac hi hi hi.

[sellenhel]

Napisał inka-ni

Tak Helenko nasze pokolenie wychowywalo się mniej wirtualnie
a w relau byly lepsze kontaky - koleżenskie i sąsiedzke.
Nie trzeba umiec tańczyc by podrygiwac hi hi hi.

Ineczko ale plusem jest to że taniec klasyczny znów
wraca do łask i mody i stąd ta różnotrodność
kursów i szkół tańca na rynku.
Z tym że są one nie na każdą kieszeń
A podrygiwać czyli "deptać kapustę" każdy może.