Cztery Pory Roku ***ZIMA ***

[kpwalski]

Mija wreszcie nieznośna część roku
nawet śnieg, co napadał, to ginie
no i dobrze, niech będzie z nim spokój.
Co mi wreszcie po takiej już zimie.

A wy chmurki nie tańczcie po niebie
wygrażając nam czarnym kolorem,
tu potrzebne są słońca promienie
które wiosnę spotkają nam w porę.

Spójrzcie, wyszła mróweczka z mrowiska
ocierając się z rosy kropelek
mrucząc: ,,W zimę ja śpię mimo wszystko
ale deszczu w niej było za wiele."

A tu mgły przy bezwietrznej pogodzie
ścielą się nad błękitna doliną.
A tu rosa po śniegu i lodzie
przypomina błotnistą nam zimę.
Kp.

[Bachorek]

Dzień przywitał nas mgłą...która urzeka poetów i mnie też.
Stanisławie dzięki za wiersz ...




Edward Stachura

Opadły mgły, wstaje nowy dzień

Opadły mgły i miasto ze snu się budzi,
górą czmycha już noc.
Ktoś tam cicho czeka, by ktoś powrócił,
Do gwiazd jest dalej niż krok!
Pies się włóczy pod murami - bezdomny,
Niesie się tęsknota czyjaś na świata cztery strony!
A Ziemia toczy, toczy swój garb uroczy;
toczy, toczy się los!

Ty, co płaczesz, ażeby śmiać się mógł ktoś
- Już dość!
Odpędź czarne myśli!
Dość już twoich łez!
Niech to wszystko przepadnie we mgle,
Bo nowy dzień wstaje,
Nowy dzień!

Z dusznego snu już miasto tu się wynurza,
Słońce wschodzi gdzieś tam,
Tramwaj na przystanku zakwitł jak róża;
Uchodzą cienie do bram!
Ciągną swoje wózki - dwukółki mleczarze;
Nad dachami snują się sny podlotków pełne marzeń!
A Ziemia toczy, toczy swój garb uroczy;
Toczy, toczy się los!

Ty, co płaczesz, ażeby śmiać się mógł ktoś
- Już dość!
Odpędź czarne myśli!
Porzuć błędny wzrok!
Niech to wszystko zabierze już noc!
Bo nowy dzień wstaje,
Bo nowy dzień wstaje,
Nowy dzień!


Dobrego dnia wszystkim...



https://www.youtube.com/watch?v=uwR2...a%C5%9Bpiewana

[gjotka]

Dzień dobry

"A wy chmurki nie tańczcie po niebie
wygrażając nam czarnym kolorem,
tu potrzebne są słońca promienie
które wiosnę spotkają nam w porę."

Niestety, u mnie wciąż jej nie widać. Dzisiaj temperatura na minusie.....mglisto.....



Hans Dhejne

W marcu

To jest jak obraz na jedwabiu
maleńki skrawek natury:
pierś i ogonek rudzika
ze skrupulatnością konturów.

Stoi tyłem do powietrza i dygocze
w jakiejś pozie wypełnionej światłem
i szeleście wiatru w sitowiu, delikatnych
złotobrązowych kosmykach i trzcinach.

Czeka się na wiosnę, na coś słonecznie
żółtego i jasnego, na świeżo zaorane pola
z lśniącą poświatą,
i na mewy, i na miękki horyzont.

Stoję tu na polu i wypatruję w przenikliwym
syczeniu łagodnego wiatru,
czy aby jakiś skowronek nie wystrzeli
i pomknie prosto do góry z kępiastych traw.

Przekład: Ryszard Mierzejewski

Pozdrawiam ze świergotem skowronków i rudzików, chociaż na razie wirtualnym...

Dobrego dnia Krybo, Stanisławie, Bachorku

[kryba]

Wiosna z minionych lat

Wiosno przyjaciółko moja z dawnej daty
gdzie twój ubiór z tęczy kolorowe kwiaty
zima na bezprawiu tańczy i szaleje
nocą mrozy dniem śnieżyce woda leje.

Gdzie cię szukać moja ukochana miła
czyś już inną porę roku polubiła
ja cię nadal kocham jak za młodych lat
czy już zapomniałaś jaki piękny byłby świat.

Muszę ci przypomnieć zagubione nasze ślady
kiedy przyjechałem zimą na Bieszczady
nieznane Podkarpacie wioski pola góry lasy
powojenne zniszczone wioski PRL czasy.

Wiosno zabłąkana z pod błękitu nieba
góry promieniują zdrowiem zapach chleba
wokół stada ptaków ciepłolubnych śpiewa
wiatr kołysze młode ptaszki tańczą drzewa.

U podnóża jodeł świerków buków sosny
w kwiatach samosiejki brzęk radosny
balowały razem pszczoły bąki muchy ważki
obok podziwiały więź rodzinną ptaszki.

Pośród gór lasów kwitły już czereśnie
upiększały zieleń w kwiaty w lasach wcześnie
gdy dojrzały żółte pomarańczowe i brązowe
były w smaku zdrowsze jak uprawy ogrodowe.

Kiedy lato z słońcem w progi zaświeciło
w każdym domu była wielka radość miło
kąpieliska w czystej przeźroczystej wodzie
dla ochłody przyjemności zdrowia i urodzie.

Wracaj zagubiona pośród gór lasów krzewów
lato już zagląda w gronie ptactwa śpiewów
wezmę cię pod rękę z wymarzonym latem
i uwiecznię ślady wiosny foto aparatem.

Czasy polityczne reformacje postęp i technika
błędy rządów wrogość nienawiść mściwa klika
kraj zniszczyli i naturę ziemi do skrajności
która w skutkach zniewolona w kraju gości.

/2021.04. 24 autor Wals /
_____ ༺ ◎ ༻ ◎ ༺ ◎ ༻ ◎ ༺ ◎ ༻ ◎ ༻ _____



🌼 Zakwitną kwiaty, zaszumią drzewa, wrócą skowronki nad polne nieba.
Tego nam trzeba i słońca blasku, by nie czuć się w zimnym potrzasku. .🐧 💥
[] Pogodnym uśmiechem przeganiam smutki i niepogodę..🐧🌼


🌼 Relaksującego weekendu życzę ...💕
Kosz promieni słonecznych ślę dla Ciebie Gjotko, Lulko, Bachorku, Tar-ninko, Stanislawie
i gorąco pozdrawiam…🌼💕

[kpwalski]

Komin niebo wędzi
i truje powietrze
więc przez zimę będą
zamiast śniegu, deszcze.

Nie zlepią już dzieci
ze śniegu bałwana,
nie ujrzysz zamieci
z śniegiem po kolana.

Kałuże, kałuże
i bajora z błota,
zachmurzenie duże
i codzienna słota.

A niechaj deszcz pada,
niechaj będzie lepko
aby tylko zimą
było dla nas ciepło.

A może tak trzeba
kopcić ile da się,
niech deszcz leje z nieba
ale ciepło w chacie.
Kp.

Piękne wiersze wybieracie. Dziękuję!

Niestety, nadchodzą chłody.

[kpwalski]

Idzie wiosna, a z nią moda
nowa zapanuje znów,
i słoneczna dnia pogoda
poprzystraja wystrój głów.

Ja nie widzę nic zdrożnego,
że ktoś ścina włosy w czub,
bo mi przecież nic do tego,
więc jak chcesz, tak włosy zdób.

I nie dziwię się nikomu,
że ktoś w nosie kolczyk ma,
a noś swoją kupę złomu,
albo nawet zaczep dwa.

Kiedyś ja nosiłem pejsy,
a ktoś spodnie z mnóstwem dziur,
każdy więc jest trochę śmieszny
nim na starość spadnie z chmur.

Lecz nie lubię niegolonych,
obrośniętych jak ten zwierz,
niby menel opuszczony.
Chociaż to jest moda też.
Kp.

[kryba]

Wiosna w sercu !

Ach w moim sercu znowu wiosna
zakwitła majem zielonym
Nigdy nie miałem tylu doznań
będąc w Ciebie wtulonym

Ach moje oczy się iskrzą
niemiłosiernie w ogień
każda myśl staje się dzikszą
i pragnie spocząć w Tobie

Ach moje usta jakże zwilżone
twoim gorącym spojrzeniem
a ciało me wciąż nienasycone
twych piersi płomieniem

Ach moje dlonie z pazernością
często proste gesty mylą
przy Tobie chwila jest wiecznością
a wieczność staje się chwilą

Ach moja dusza przepięknie skamle
bo chce w twych oczach się zatrzasnąć
i jak się uda to wytryśnij na mnie
swoją duszą pogodną i jasną

Na wczoraj, na teraz , na wieczność
tętnic naszych przyśpieszmy puls
a kiedy przyjdzie taka konieczność
to tylko za ciebie umrzeć będę mógł !
( johnmaclane )



♥ W rejs na weekend zabierz słońce, by uśmiechem Cię wspierało.
Kilka barwnych wstążek tęczy, żeby wszystko się udało.
Wpleć je miłym słowem w myśli, niech tam ciepłem się rozsiada,
z małych odrobinek szczęścia, dzień codzienny się poskłada.
═───ʚ ❤️ ɞ───═
♥ Słonecznej soboty oraz udanego wypoczynku na cały weekend życzę Ci z całego serca.
♥ Pozdrawiam serdecznie i dziękuję że jesteś ♥

[gjotka]

Radość życia

Radość życia płynie z obecności
drugiego człowieka,
i z zupełnej samotności.
Radość życia daje alkohol
i absolutna wstrzemięźliwość.
Kobieta obok - to też coś,
ale umiej być radosny,
gdy żadna nie zechce
na ciebie nawet spojrzeć.
Pisanie grubej książki.
ach, jaka to radość życia.
Ale byłem raz równie szczęśliwy,
gdy paliłem w piecu, kartka po kartce,
czterystustronicowy maszynopis
nieźle - chyba - zapowiadającej się
powieści.
Radość życia jest wszędzie.
Gdzie jest napisane,
że zupełny brak pieniędzy,
to zaraz musi być
czarna rozpacz i żal.
Radość życia jest także
w celi śmierci,
w domu żałoby,
w spelunie ostatniej kategorii,
wiem to.
Widziano ją także,
jak pojawiła się w ostatniej chwili życia
u człowieka, który
w całym swoim długim wegetowaniu
nie zaznał chwili radości.

Jan Rybowicz

Słoneczne pozdrowienia, na obecnym etapie dnia jestem trochę malkontencka, więc tylko pozdrówka cieplutkie, wierzę, że później będzie lepiej, pa

[Bachorek]

Myśli muszą być różne jeżeli są tylko pogodne
to chyba są nieprawdziwe ...byłoby za słodko...





Refleksja teatralna

W życiu zupełnie jak w teatrze
nie wszyscy grają główne role
a los marzenia koryguje
niosąc swe dole i niedole.

Lecz jest przykładów na to wiele,
że można jednak podziw wzbudzić,
gdy gra się szczerze i prawdziwie
a nie małpuje innych ludzi.

Jak legendarny ?stary wiarus?
do końca warto trzymać fason
i nawet jeśli sił brakuje
grać wciąż z uczuciem oraz z klasą.

Skoro Reżyser Dziejów dał nam
epizod zagrać choć przez chwilę
to nie kwękajmy, że ?tak mało?
lecz cieszmy się, że dał ?aż tyle?!

- M. Urban

Gjotko.Krybo.Stanisławie trzymajmy fason...

[kpwalski]

Gdyby kura tak fruwała,
powiedzmy, jak wrona,
to w kurniku by nie chciała
być w inne ściśnioną.

Nikt by z jajek nie okradał
dając garstkę paszy.
Ona wie to choć nie gada,
(jednak o tym gdacze).


Poszukałaby innego
super kogucika,
który lepszy jest od tego
z brudnego kurnika.

Milczy... Często od koguta
dostanie po czubie.
Taka u niej jest pokuta,
że fruwać nie umie.

Czasem siedzi gdzieś pod krzakiem
czyszcząc sobie pióra.
Nieraz westchnie tam przypadkiem,
jak to szara kura.
Kp.

[kryba]

WIOSNA Z MARZEŃ

Wracam dawnym śladem mej młodości
pod błękitne niebo uciech i radości
w zapomniane naturalne daty
do rodzinnej starej wiejskiej chaty.

Do dziecinnych zabaw w piasku
krów ryczenie dzieci wrzasku
gry w świniarza na pastwisku
tańców na bosaka przy ognisku.

Na tereny tysiącletniej boskiej wiary
z dziada i pradziada regionalnej gwary
przestrzegania obowiązków z nieba
w biedzie podzielenie się kawałkiem chleba.

Rzeki Sanu czystej przeźroczystej wody
tańców rybitw z jaskółkami w dni pogody
mnóstwa ryb jak mrówek na mrowisku
stada wróbli na stodołach i boisku.

W marcu na Józefa bociany szpaki czajki
wiosna z słońcem w szatach niby z bajki
żab bez miary w stawach zalewiskach
balowały z wrzaskiem niby na igrzyskach.

Gdy słoneczko zachodziło za oknami
rolnik dzień roboczy żegnał pacierzami
kiedy wstało słońce ranne zorze
witano się tradycyjne Szczęść Boże.

Przeminęły najpiękniejsze młode lata
znikła z kalendarza zapomniana data
nie powrócą dawne skarby boże dary
został promyk wspomnień sny i mary.

( 2021.04.17 autor Wals2)



Gjotko, Lulko, Bachorku, Tar-ninko, Stanislawie -
gorąco pozdrawiam

[Bachorek]

Dzień dobry ...życie cudem jest...



Cuda życia


Los mi dał mozaikę zdarzeń,
złych i dobrych chwil niemało?
mam pamiątek sporo pięknych,
blizn też kilka mi zostało.

Lecz blizn nie chcę rozdrapywać
ani wracać do złych wspomnień,
wolę myśleć o nadziei?
blask jej cieszy mnie ogromnie.

Chcę iść myśli jasną stroną,
doba trwa jedynie tyle?
czasu szkoda na kwękanie,
lepiej chwytać każdą chwilę.

Życie jest paletą zdarzeń
a pech nie jest końcem świata,
lecz jedynie barwą ciemną,
którą z jasną los nam splata?

Bieg wydarzeń jest zagadką,
lecz to nawet bywa miłe
kiedy się potwierdzi w próbach
wiary swej wewnętrzną siłę.

Zatem póki słońce świeci,
dachy srebrzy blask księżyca,
niech mnie życie cudem każdym
zaskakuje i zachwyca?

- M. Urban

Pozdrawiam i życzę dobrego dnia...

[kpwalski]

Szanowni państwo:
Panie, panowie,
mamy lekarstwo,
co leczy w głowie.

Wystarczy jedna
tabletka mała
i już skleroza
jest pokonana.

Lecz rewelacja,
że oprócz tego
poprawia także
umysł chorego.

Niejeden pacjent
z umysłem chorym
lecząc się mógłby
być profesorem.

Mamy tabletki
tutaj na wszystko:
Chcesz być artystą-
będziesz artystą.

Chcesz być malarzem
lub gościem z klasą,
mamy tabletki
na to i na to.

Bowiem nasz Docent
Kpwalski z Moskwy
wie co przepisać,
byś zszedł na prostą.

Zespół nasz cały
pragnie albowiem,
byś ułożone
miał dobrze w głowie.

A dla nas przecież
rzecz to jest święta,
by pielęgnować
zdrowie pacjenta.

A więc prosimy
brać leki owe
jeśli ktoś pragnie
wyleczyć głowę.

Znając inflację,
panowie, panie,
będzie za stówkę
opakowanie.

Dzisiaj promocja,
jutro być może
nasze lekarstwo
będzie już drożej.

Proszę wybierać,
pisać, nie zwlekać.
Docent Kpwalski
i zespól czeka.
Kp.

[gjotka]

Stanisławie

Krybo, pięknie
Wierszem namalowałaś WIOSNĘ Z MARZEŃ........

Skończy się chłód marcowy, przyjdzie wiosna i w ogródkach zaczną się robótki przy chwastach

Kocham Cię, życie....



Piosenka o tajemnicy

Życie jest mdłe i znikome,
życie się całkiem nie liczy
bez jakiejś wielkiej niewiadomej,
bez tajemnicy.

Bez owej mgiełki, co zwiewnie
ogród zielony osnuwa,
bez tego, co się ledwie, ledwie
przeczuwa...

Aż nagle głowę, dom, ulicę
wielka ogarnia jasność
i masz już swoją tajemnicę
na własność.

Chowasz swą wielką wiadomą
w sercu, pod swetra pancerzem
i strasznie pragniesz, by ją komuś
powierzyć.

Bo życie się całkiem nie liczy
i jest dość marne, jeżeli
nie ma się z kim tą tajemnicą
podzielić.

Gdy nie ma rąk, co się chwycą
i ust, co szepną te słowa:
ja cię na zawsze tajemnico
dochowam.

A ten, co wytrwa, wytrwa dzielnie
w tym zamiarze nieprostym,
nie będzie nigdy beznadziejnie
dorosły.

Od życia trosk i goryczy,
zieleń obroni go młoda,
skryta w dzieciństwa tajemniczych
ogrodach...

Wojciech Młynarski

Nie żyjemy tylko w sferze materialnej - ta duchowa jest nie mniej ważna, bo dodaje nam energii i radości do zwykłego dnia.
Krybo, Stanisławie, Bachorku, pozdrawiam serdecznie i pięknej niedzieli Wam życzę

[kpwalski]

Doprawdy nie wiem jakim cudem
zamieszkał ze mną w moim domu
maleńki nicpoń-krasnoludek
i mi dokucz po kryjomu.

Przez jego psoty i głupoty
chce zdenerwować mnie okropnie,
zrzuca mi z biurka mój długopis
albo go kładzie gdzieś na oknie.

Szukałem szklanki po herbacie
już wszystko w kuchni przerzuciłem,
aż ją znalazłem przy wersalce
choć tam na pewno z niej nie piłem.

Na półkach mi rozrzuca książki
albo je kładzie na podłogę,
takie wyprawia nieporządki,
że już wytrzymać z nim nie mogę.

We dnie śpi pewnie w jakiejś norze
lecz w nocy on wychodzi z kąta
i zawsze o porannej porze
gdy wstanę, muszę graty sprzątać.

Codziennie w domu mam bałagan
przez mego krasnoludka-drania,
jak wygnać go, powiedzcie, błagam,
bo mam już dość tego sprzątania!
Kp.

[kpwalski]

Pędzi na motorze
setką w mieście facet
wtem rąbnął o chodnik
i leży jak placek.

Po duszę do nieba
sfrunął anioł z góry
lecz z kanalizacji
i bies wylazł z dziury.

Szarpią nią, targają
każde z nich do siebie,
diabeł chce mieć w piekle,
anioł zaś ją w niebie.

Porwał diabeł duszę
by ją gnębić w piekle
lecz kanalizację
anioł zakrył deklem.

Chce ją anioł unieść
pod niebios sklepienie
lecz diabeł widłami
ściągnął ich na ziemię.

Ratuj Panie Boże,
czort chce zabrać duszę,
nie oddamy jemu
ja ją zabrać muszę!

Rzekł im Bóg: przestańcie
szarpać się o niego,
chcę mieć analizę
duszy zabitego.

Była na straganie
jedna waga stara
która pewnie jeszcze
Gierka pamiętała.

Diabeł kładł na szalkę
wszystkie grzechy jego,
anioł zaś na drugą
co zrobił dobrego.

Chwilę chybotały
wagi dwie połowy
by pokazać remis,
znaczy punkt zerowy.

Znów byłaby walka
o własność do duszy
ale facet nagle
rękami poruszył.

Zamrugał oczami
i rzekł w ocuceniu:
ależ straszne miałem
zjawy w zamroczeniu.

Chociaż nos rozbity
i skrwawione ręce
jednak znów pojechał
na swej WFM-ce.
Kp.

[Bachorek]

Dzień dobry na dobry początek...






Wisława Szymborska "Sto pociech"


Zachciało mu się szczęścia,
zachciało mu się prawdy,
zachciało mu się wieczności,
patrzcie go!

Ledwie rozróżnił sen od jawy,
ledwie domyślił się, ze on to on,
ledwie wystrugał ręką z płetwy rodem
krzesiwo i rakietę,
łatwy do utopienia w łyżce oceanu,
za mało nawet śmieszny, żeby pustkę śmieszyć,
oczami tylko widzi,
uszami tylko słyszy,
rekordem jego mowy jest tryb warunkowy,
rozumem gani rozum,
słowem: prawie nikt,
ale wolność mu w głowie, wszechwiedza i byt
poza niemądrym mięsem,
patrzcie go!

Bo przecież chyba jest,
naprawdę się wydarzył
pod jedną z gwiazd prowincjonalnych.
Na swój sposób żywotny i wcale ruchliwy.
Jak na marnego wyrodka kryształu -
dość poważnie zdziwiony.
Jak na trudne dzieciństwo w koniecznościach stada -
nieźle już poszczególny.
Patrzcie go!

Tylko tak dalej, dalej choć przez chwilę,
bodaj przez mgnienie galaktyki małej!
Niechby się wreszcie z grubsza okazało,
czym będzie, skoro jest.
A jest - zawzięty.
Zawzięty, trzeba przyznać, bardzo.
Z tym kółkiem w nosie, w tej todze, w tym swetrze.
Sto pociech, bądź co bądź.
Niebożę.
Istny człowiek.



Pozdrawiam w nowym tygodniu...

[gjotka]

W Warszawie krąży śnieg. Nie wiem, czy żartuje, czy na poważnie?
Pozdrawiam jednak wiosennie

Stanisławie, śliczne są Twoje wiersze....

Bachorku, wiersz Noblistki wyborny i bardzo przewrotny......


Perkun - Zofia Stryjeńska

Syna poetowego narodziny - Julian Tuwim

Prą! Dębowe wrota wywalili,
Wysadzili z zawiasów zawory,
Rozśpiewali się, roztańczyli,
Ni to larwy, ni zapustne zmory,
Umaili kwiatami kędziory,
Aj, pili snadź! dużo pili!

Dmą w piszczałki, tną w grube bastele,
Sowizdrzały, łokietki, poczwary,
Chochlik, Świstak i Boruta stary,
Pan Twardowski i wiedźma na mietle,
Żydy, pany, mieszczany i chłopy,
Kuse fraki i szerokie popy!

A na przedzie kompanii ochoczej
Marchołt gruby a sprośny się toczy,
Podryguje, opasły, a sapie,
Z tłustej brody małmazja mu kapie,
Kwiczy, bestia, tańcząc, wywijając,
Dylu dylu na badylu grając!

A witajcież mi, goście mili!
A bywajcie mi, śmieszki-wesołki!
Hej, pachołki, w rząd ustawić stołki,
Będziem jedli, będziem miody pili,
A witajcieże mi, goście mili!
Racz do izby, kochany Marchołcie!

Chrzciny u mnie! Chłopak – niech go katy,
Tłuścioch pulchny, czerwony, pyzaty,
Patrzcie – leży: ślipska wybałuszył,
A nadąsał się czegoś, napuszył,
Mam ja tęgi frasunek z mołojcem!
Hej Marchołcie, bądź mu chrzestnym ojcem!

Śmiał się głośno, kiedy się narodził,
A na czole miał wieniec różany;
Mleka nie chce – wina piłby dzbany!
Ksiądz dobrodziej oglądać go chodził,
Mówił, że się Antychryst narodził:
Na świat przyszedł – pomyślcie – pijany!

Ksiądz nie ochrzcił – wy mi go ochrzcijcie!
Toć sto pociech będziem mieli z synem!
A za zdrowie jego mocno pijcie,
A pokropcie go święconym winem,
A wykąpcie go w miodnej kąpieli!
Herasz diabłu i świętoszkom w Rzymie!
Hulaj dusza! Niech świat się weseli!
Dionizy będzie mu na imię!


Tuwim daje w wierszu mistrzowski pokaz okultystycznego wtajemniczenia i znawstwa Wiary Przyrodzonej Słowian...

Przyjemnego wieczoru w ciepłych, domowych pieleszach

[kryba]

Wiosna /pantum/

Zaszumiały lasy, zielenią się drzewa.
Żółty dywan mleczy pokrył szare łąki.
W górze nad ugorem już skowronek śpiewa.
Czereśniowe sady stroją różem pąki.

Żółty dywan mleczy pokrył szare łąki.
Do liści łopianów deszcz dolewa wodę.
Czereśniowe sady stroją różem pąki.
O staruszkę gruszę sarna czyści brodę.

Do liści łopianów deszcz dolewa wodę.
Malutkie ptaszęta już w gniazdeczkach kwilą.
O staruszkę gruszę sarna czyści brodę.
Już unoszą skrzydła pszczoły i motyle.

Malutkie ptaszęta już w gniazdeczkach kwilą.
Wiatr gania nad stawem bazie otrzepuje.
Już unoszą skrzydła pszczoły i motyle.
Woń miodu i kwiatów w powietrzu się czuje.

Wiatr gania nad stawem bazie otrzepuje.
W górze nad ugorem już skowronek śpiewa.
Woń miodu i kwiatów w powietrzu się czuje.
Zaszumiały lasy, zielenią się drzewa.

/ Autor: Bronislawa Piasecka /



❤️ Niech piękne chwile Cię otaczają, a radość niech rozgrzewa Twoje serce.❤️

☀️ Gjotko, Lulko, Bachorku, Tar-ninko, Stanislawie - Serdecznie pozdrawiam ☀️

[Bachorek]

Przemawia do mnie poezja Noblistki...to wiersze osoby młodej duchem z ogromną wiedzą o życiu i ludziach...
Gjotko,Krybo ,Stanisławie...


Jacek Yerka

Utopia


Wyspa na której wszystko się wyjaśnia.
Tu można stanąć na gruncie dowodów.
Nie ma dróg innych oprócz drogi dojścia.
Krzaki aż uginają się od odpowiedzi.

Rośnie tu drzewo Słusznego Domysłu
o rozwikłanych wiecznie gałęziach.

Olśniewająco proste drzewo Zrozumienia
przy źródle, co się zwie Ach Więc To Tak.

Im dalej w las, tym szerzej się otwiera
Dolina Oczywistości.

Jeśli jakieś zwątpienie, to wiatr je rozwiewa.

Echo bez wywołania głos zabiera
i wyjaśnia ochoczo tajemnice światów.

W prawo jaskinia, w której leży sens.

W lewo jezioro Głębokiego Przekonania.
Z dna odrywa się prawda i lekko na wierzch wypływa.

Góruje nad doliną Pewność Niewzruszona.
Ze szczytu jej roztacza się Istota Rzeczy.

Mimo powabów wyspa jest bezludna,
a widoczne po brzegach drobne ślady stóp
bez wyjątku zwrócone są w kierunku morza.
Jak gdyby tylko odchodzono stąd
i bezpowrotnie zanurzano się w topieli.

W życiu nie do pojęcia.

Wisława Szymborska


U mnie teraz słonecznie czego wszystkim życzę...