Kosmos, informacje, ciekawostki, zdjęcia ...

[Martyna321]

Witam !

Po miliardach miliardów lat Wszechświat stanie się wystygłym pustkowiem pełnym wymarłych gwiazd i galaktyk.

Wizja artystyczna

Pozdrawiam

[Martyna321]

Witam !

Drugi lot testowy Starshipa może odbyć się już za kilka dni.
Firma SpaceX czeka na uzyskanie wszystkich niezbędnych pozwoleń. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem to już 17 listopada, czyli w najbliższy piątek, może odbyć się drugi lot testowy Starshipa.
Atmosfera jest niezwykle napięta, chyba wszyscy pamiętają bowiem kwietniową eksplozję.
Czekamy na potwierdzenie daty i transmisję na żywo.

Pozdrawiam

[Martyna321]

Witam !

Mikrofalowe promieniowanie tła, zwane też reliktowym promieniowaniem.

Promieniowanie to jest pozostałością po wczesnych etapach ewolucji Wszechświata.
Promieniowanie reliktowe niemal nie oddziałuje z cząstkami materii, a wypełnia prawie jednorodnie Wszechświat.
We wczesnych stadiach ewolucyjnych Wszechświata materia i kwanty promieniowania oddziaływały ze sobą, będąc w stanie równowagi termodynamicznej.
Temperatura materii i promieniowania była bardzo wysoka, stąd też Wszechświat na tym etapie nosi nazwę gorącego.

Znajomość temperatury promieniowania reliktowego daje możliwość oszacowania, że masa pierwotnej materii to w około 75% 1H i 25% 4He, co zgadza się z występowaniem tych pierwiastków w obecnym Wszechświecie.

Postęp w badaniach nad promieniowaniem reliktowym:
1. Wyniki badań Penziasa i Wilsona - 1965r.
2. Dane zebrane przez sondę COBE - 1992r.
3. Mapa wykonana przez sondę WMAP - 2003r.



Misja Planck
Początek misji - 14 maja 2009r.
Koniec misji - 23 października 2013r.

Planck – misja satelity Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA), przeznaczonego do wykonania pomiarów anizotropii kosmicznego mikrofalowego promieniowania tła.


Cobe - rozmyte
WMAP - wyraźne
Planck - bardzo wyraźne

Pozdrawiam

[Martyna321]

Witam !

Sondowanie Układu Słonecznego

Pierwsze misje kosmiczne

Za cel pierwszych misji sond obrano najbliższe nam ciało niebieskie - Księżyc. W pierwszych miesiącach podboju kosmosu kilka amerykańskich i rosyjskich sond próbowało dolecieć do Srebrnego Globu. Bez powodzenia. Dopiero rosyjska Łuna 1 w styczniu 1959 roku zbliżyła się i minęła Księżyc. Nie był to pełen sukces. Miała trafić w powierzchnię Srebrnego Globu i rozbić się, lecz nie wycelowała. Dopiero we wrześniu 1959 r. Łuna 2 stała się pierwszym ludzkim obiektem na Księżycu. A kolejna Łuna (3) pokazała nam po raz pierwszy, jak wygląda jego ciemna strona. Amerykanom udało się trafić w Księżyc dopiero w 1962 r., kiedy sonda Ranger 4 rozbiła się na jego powierzchni. Były to prawdziwie pionierskie lata. Czasy szlifowania techniki i umiejętności nawigacji kosmicznej.

Dziś jednak, po 40 latach, nadal kosmiczne misje nie są rutyną. Na przykład w 1999 roku NASA straciła w odstępie dwóch miesięcy dwie sondy marsjańskie - Mars Polar Landera i Mars Climate Orbitera.

Po co sondujemy Układ Słoneczny? Popycha nas ciekawość, ale także przezorność.

Ziemskie zasoby powoli wyczerpią się, Ziemia przeludni i zaśmieci odpadami. Być może trzeba będzie w przyszłości przenieść się na inną planetę, drugą Ziemię.


Księżyc

Łuna 2, ZSRR; start: 12.09.1959 Dwa dni po starcie rozbiła się na powierzchni Księżyca. Była to pierwsza sonda, która zawędrowała na inne ciało niebieskie.
Łuna 3, ZSRR; start: 4.10.1959 Wykonała pierwsze zdjęcia niewidocznej z Ziemi strony Księżyca.
Ranger 7, USA; start 28.07.1964 Zamierzone, twarde lądowanie na Księżycu. Przed rozbiciem wykonywał zdjęcia zbliżającej się powierzchni. Przesłał łącznie 4308 zdjęć. Przedstawiciel całej serii Rangerów.
Łuna 9, ZSRR; start 31.01.1966 Po raz pierwszy miękko wylądowała na Księżycu i nadesłała pierwsze zdjęcia z jego powierzchni.
Surveyor 1, USA; start 30.04.1966 Wylądował w pobliżu krateru Flamsteed. Pierwsza amerykańska sonda, której udało się wylądować na Srebrnym Globie. Początek całej serii Surveyorów, które przygotowywały załogowe misje Apollo.
Łuna 16, ZSRR; start 12.09.1970 Wylądowała 20 września, pobrała 100 gramów gruntu i wróciła z nimi na Ziemię. Wcześniej jednak księżycowe skały przywieźli na Ziemię astronauci misji Apollo, którzy wylądowali na Księżycu 20 lipca 1969 r. Radzieckie sondy jeszcze dwa razy wracały z próbkami księżycowego gruntu - w 1972 r. (Łuna 20) i 1976 r. (Łuna 24).
Łuna 17, ZSRR; start 10.11.1970 Dostarczyła na Księżyc zdalnie sterowany pojazd Łunochod 1. Drugi Łunochod poleciał w 1973 r.
Clementine, USA; 25.01.1994 Pierwsza sonda księżycowa po długiej, trwającej od 1976 r. (lot Łuny 24) przerwie. Spędziła 70 dni na orbicie Księżyca. Wykonała najdokładniejszą jak dotąd topograficzną mapę jego powierzchni. I dostarczyła pierwszych dowodów na obecność wody na Księżycu.
Lunar Prospector, USA; start 6.01.1998 Potwierdził, że w kraterach przy południowym biegunie, gdzie nigdy nie zagląda Słońce, zalegają prawdopodobnie pokłady lodu wodnego. Ilość lodu oceniono na niemal 6 mld ton.

c.d.n.

Pozdrawiam

[Martyna321]

c.d.

Witam !

Sondowanie Układu Słonecznego
Pierwsze misje kosmiczne

Po co sondujemy Układ Słoneczny? Popycha nas ciekawość, ale także przezorność.

Ziemskie zasoby powoli wyczerpią się, Ziemia przeludni i zaśmieci odpadami. Być może trzeba będzie w przyszłości przenieść się na inną planetę, drugą Ziemię.

Mars

Mariner 4, USA; start: 28.11.1964 Pierwsze zdjęcia powierzchni Marsa. Cztery lata później sondy Mariner 6 i 7 również fotografowały księżycowy krajobraz najstarszej części globu.

Mars 3, ZSRR; start: 28.05.1971 W grudniu 1971 roku lądownik po raz pierwszy osiadł na powierzchni Czerwonej Planety, ale nadawał jedynie przez 20 sekund.

Mariner 9, USA; start 30.05.1971 Wszedł na orbitę Marsa i został pierwszym sztucznym satelitą innej planety. Dostarczył nam w miarę dokładnego obrazu różnorodnej powierzchni Marsa.

Viking 1 i 2, USA; start 1975 Bliźniacze sondy. Każda z nich składała się z dwóch części - orbitera, który został sztucznym satelitą planety, oraz lądownika, który osiadł na powierzchni w 1976 roku. Przez kilka lat lądowniki Vikingów przekazywały zdjęcia panoramy wokół miejsca lądowania, monitorowały pogodę, aż w końcu zostały pogrzebane przez burze pyłowe. Wykonały też testy na obecność życia, które jednak nie dały pozytywnych rezultatów.


Fobos 1 i 2, ZSRR; start 1988

Mars Observer, USA; start 1992

Mars 96, Rosja; start 1996 Misje nieudane. - Sondy uległy katastrofie. Mars 96 niósł instrument wykonany przez Polaków.

Mars Global Surveyor, USA; start 7.11.1996 Pierwsza z całej serii nowych sond NASA, które zostały wysłane w na podbój Marsa. NASA zaplanowała co dwa lata wysyłać parami statki w kierunku Marsa. Global Surveyor wszedł na orbitę planety 11 września 1997 r. i do dziś wykonuje swoją misję: fotografuje powierzchnię i wykonuje dokładną mapę Marsa.

Mars Pathfinder, USA; start 4.12.1996 Wylądował na Marsie 4 lipca 1997. Niemal przez cztery miesiące lądownik nadawał informacje o klimacie, przesyłał zdjęcia powierzchni. Zdalnie kierowany pojazd Sojourner przez trzy tygodnie krążył w promieniu kilkunastu metrów wokół Pathfindera i analizował skład marsjańskiego gruntu i skał.

Nozomi, Japonia; start 4.07.1998 Miała po niemal rocznej podróży wejść na orbitę Marsa. Ale niedokładność w nawigacji spowodowała, że stanie się to dopiero w 2004 r. To jedna z bardzo niewielu misji, której nie finansuje Rosja, USA ani Europa.

Mars Climate Orbiter; start 1998

Mars Polar Lander, USA; start 1999 - Najnowsze marsjańskie misje, które skończyły się niepowodzeniem. Pod koniec 1999 roku sondy prawdopodobnie rozbiły się na powierzchni Czerwonej Planety.

c.d.n.

Pozdrawiam

[Martyna321]

Witam !

Starship dostał zgodę na drugi lot testowy

Starship właśnie dostał od Federalnej Administracji Lotnictwa (FAA) zgodę na swój drugi lot testowy.
Firma SpaceX tuż po otrzymaniu tej informacji potwierdziła, że ponowny start największej i najpotężniejszej rakiety zbudowanej przez człowieka ma odbyć się już w najbliższy piątek, 17 listopada - okno startowe zostanie otwarte o godz. 14:00 czasu polskiego i ma potrwać 2 godziny. W przypadku złych warunków pogodowych lot będzie mógł zostać przeniesiony na 18, 19 bądź 20 listopada.

Dokładny plan drugiego lotu testowego
2 minuty i 41 sekund po starcie rozpocznie się etap hot-staging - górny człon rakiety uruchomi swoje silniki, odłączając się od boostera Super Heavy. Od tej pory obie części będą już podróżować samodzielnie. Booster w 6. minucie i 18. sekundzie lotu osiągnie prędkość naddźwiękową, by 30 sekund później wodować w Zatoce Meksykańskiej w pobliżu Boca Chica. Statek Starship będzie nieustannie zwiększał swoją prędkość; w 8. minucie i 33. sekundzie lotu wyłączone zostaną jego silniki, natomiast ponownie wejdzie on w ziemską atmosferę po godzinie, 17 minutach i 21 sekundach od startu - niecałe 13 minut później ma wodować w Oceanie Spokojnym w pobliżu Hawajów. Cały lot potrwa dokładnie godzinę i 30 minut. https://naekranie.pl/aktualnosci/sta...oda-1700085603

Transmisję będzie można oglądać na stronie SpaceX, jak również na kanale firmy w serwisie YouTube.

Pozdrawiam

[Martyna321]

Witam !

Jest potwierdzona zgoda na drugi lot testowy Starshipa !

Lot odbędzie się jutro (17 listopada br.) o godzinie 14 czasu polskiego.
Zapraszam do obejrzenia transmisji na żywo.

Poniższy link podaje kanały które będą transmitować lot na żywo.

Jak obejrzeć na żywo start Starshipa? – Wskazówki dla fanów SpaceX
https://www.turysta.org/jak-obejrzec...-fanow-spacex/

Przypomnę że :
Pierwszy lot testowy odbył się 20 kwietnia br. Starship opuścił platformę startową, niestety nie udało się odłączenie drugiego stopnia.
Po 4 minutach od startu rakieta zaczęła się obracać w sposób niekontrolowany. 6 silników uległo awarii. Uruchomiono system przerwania lotu (FTS), doprowadzając do zniszczenia statku.

Co nam przyniesie jutro ? Zapraszam na godzinę 14-tą.

Pozdrawiam

[Martyna321]

Witam !

https://www.youtube.com/watch?v=5FiNZvuOkzY

https://www.youtube.com/watch?v=vioZf4TjoUI

https://www.youtube.com/watch?v=8g4d-rnhuSg

Pozdrawiam

[Martyna321]

Witam !

Drugi lot testowy rakiety Starship został przesunięty na sobotę (18 listopad br.).

Firma SpaceX poinformowała w mediach społecznościowych, że drugi lot testowy rakiety Starship został przesunięty na sobotę. Pierwotnie miał odbyć się w piątek.

Starship to najpotężniejsza rakieta na świecie. Składa się ze statku i boostera o nazwie Super Heavy. Oba moduły mają razem aż 120 metrów wysokości - to największa rakieta, jaką dotychczas zbudowano. Starship ma wynieść astronautów na Księżyc podczas misji Artemis III, a docelowo także zabrać ludzi na Marsa.

Okno startowe pozostaje to samo, czyli godzina 14 czasu polskiego i pozostanie otwarte przez dwie godziny. Miejmy nadzieje, że tym razem obędzie się bez komplikacji i wreszcie zobaczymy opisywaną rakietę ponownie w locie.


Pozdrawiam

[Martyna321]

Witam !

Drugi start Starshipa – czy tym razem się uda ?

Start jest zaplanowany na sobotę (18 listopada) o 14:00 czasu polskiego.

Olbrzymia rakieta Starship wystartuje ze Starbase, placówki firmy SpaceX, w południowym Teksasie.

SpaceX planuje rozpocząć swoją transmisję internetową na pół godziny przed startem.

Dziesięć sekund przed startem, SpaceX aktywuje system wodnego chłodzenia stanowiska startowego Starbase. Ma to na celu złagodzenie mocy 33 silników Raptor w boosterze Super Heavy, chroniąc stanowisko startowe i otaczającą infrastrukturę.
Ta moc została w pełni pokazana podczas pierwszego testowego lotu Starshipa, który miał miejsce 20 kwietnia. Silniki Raptor wytworzyły tego dnia taką moc, że pod stanowiskiem startowym dosłownie powstał kilkumetrowy krater, a kawałki betonu i różnego rodzaju odłamki latały po terenie całego kompleksu.
Niestety nie powiódł się manewr oddzielania pierwszego stopnia rakiety i SpaceX było zmuszone celowo zdetonować rakietę zaledwie cztery minuty po starcie.

Sobotni lot ma takie same podstawowe cele, jak ten z 20 kwietnia – z tą różnicą, że teraz ma się udać.

Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, do rozdzielenia dwóch stopni rakiety dojdzie 2 minuty i 41 sekund po starcie.

Oba stopnie rakiety są zaprojektowane tak, aby w przyszłości były rakietami wielokrotnego użytku, jednak sobotni lot będzie misją, której głównym celem jest przede wszystkim przetestowanie lotu.

Cokolwiek się wydarzy dzisiaj o 14 — pełen sukces, czy całkowita porażka czy może coś pomiędzy – możemy spodziewać się kolejnych startów Starshipa. SpaceX pracuje obecnie nad kilkoma Starshipami jednocześnie i na podstawie lotów testowych analizuje błędy i je poprawia.

Pozdrawiam

[Martyna321]

Witam !

Start testowy STARSHIPA na żywo - AstroLIVE

https://www.youtube.com/watch?v=7hZJVm6oxlQ

Pozdrawiam

[Martyna321]

Witam !

"Mamy to"
Już po starcie.

Pięknie, Starship oderwał się od Ziemi i z ogromną gracją wzbił się w górę, później cudownie dolna część odłączyła się od górnej, ale po 30 sekundach po odłączeniu wybuchła. Górna część poleciała dalej ale później ..., coś się stało ..... O tym co się stało z górną częścią czyli Starshipem dowiemy się zapewne niebawem. Pozdrawiam.

[Frat]

"Dziewiąta dedykowana misja prowadzonego przez SpaceX programu wynoszenia na orbitę małych satelitów, SmallSat Rideshare. Na orbitę heliosynchroniczną wyniesione zostało 113 mikrosatelitów oraz cubesatów. Część satelitów jest zakontraktowana przez pośredników – firmy Momentus, Exolaunch, D-Orbit, SEOPS oraz Maverick Space Systems, część natomiast bezpośrednio przez SpaceX.
W ramach tej misji na orbitę zostały wyniesione między innymi polskie satelity:
 Aman-1/STORK-7, satelita obserwacyjny Ziemi średniej rozdzielczości rozmiaru cubesat 3U, który został wyprodukowany przez firmę SatRev we współpracy z firmą ETCO z Omanu.
 Satelita Intuition 1 (cubesat 6U) polskiej firmy KP Labs, który jest wyposażony w eksperymentalny ładunek do hiperspektralnej obserwacji Ziemi.
Dodatkowo komputer pokładowy Antelope od firmy KP Labs poleciał jako ładunek hostowany zamontowany na pojeździe transferowym ION SCV-013 Ultimate Hugo firmy D-Orbit."
Czytaj więcej na: https://www.wirtualnemedia.pl/artyku...ex-elona-muska

Różne są te Muska śmieci,
satelitów sto poleci,
sto trzynaście - tak dokładnie,
ile ważą, któż to zgadnie…
jeden polski wśród nich będzie,
patriotyzmu nutkę przędzie,
łechcze dumę naukową,
narodową godność nową.
Lecz na ziemskiej już orbicie,
tłok, jak w miejskim rannym szczycie.
Kosmos patrzy przerażony,
z której mu dowalą strony
na orbitę nowe śmieci
i co jeszcze tam poleci.
W śmieciach tonie Ziemia cała,
chętnie w kosmos by wysłała,
bo te śmieci, to niech przecie
wielki kosmos nam wymiecie,
parę orbit niech zaśmieci,
ludzkość wszak to jego dzieci.

[Martyna321]

Witam !

Witaj Fracie ! Wierszyk super.

Różne są te Muska śmieci,
satelitów sto poleci,
sto trzynaście - tak dokładnie,
ile ważą, któż to zgadnie…
jeden polski wśród nich będzie,
patriotyzmu nutkę przędzie,
łechcze dumę naukową,
narodową godność nową.
Lecz na ziemskiej już orbicie,
tłok, jak w miejskim rannym szczycie.
Kosmos patrzy przerażony,
z której mu dowalą strony
na orbitę nowe śmieci
i co jeszcze tam poleci.
W śmieciach tonie Ziemia cała,
chętnie w kosmos by wysłała,
bo te śmieci, to niech przecie
wielki kosmos nam wymiecie,
parę orbit niech zaśmieci,
ludzkość wszak to jego dzieci.

Nie tylko SpaceX rozbudowuje lub zacznie budować swoją konstelację kosmicznego internetu. Do gry o nową komunikację włączył się OneWeb, Amazon czy Boeing. Mówimy tutaj tylko o USA, a podobne plany ma też Rosja i Chiny.

Eksperci uważają, że kosmiczny internet to przyszłość globalnej komunikacji. Dzięki niemu będziemy mogli mieć kontakt z całym światem na najdalszych i najbardziej dzikich obszarach naszej planety. Orbitalne konstelacje pozwolą też zlikwidować miliony naziemnych stacji bazowych, przez co będzie można te tereny oddać przyrodzie. Czy to jednak usprawiedliwia pogorszenie jakości obserwacji otchłani kosmosu?

Kosmiczny internet o nazwie Starlink od Elona Muska bardzo mocno drażni astronomów, ponieważ za kilka lat ich obserwacje otchłani Wszechświata mogą być bardzo utrudnione. Firma Elona Muska powiedziała astronomom, że w przyszłości na pewno powstaną algorytmy, dzięki którym będzie można normalnie prowadzić obserwacje.

* Firma SpaceX (Elon Musk) ma rakiety wielokrotnego użytku.

Firma ma dwa sposoby odzyskiwania rakiet z których korzysta : pierwszy to RTLS (ang. Return To Launch Site), czyli powrót do miejsca startu, drugi to lądowanie na ASDS (ang. Autonomous Spaceport Drone Ship), czyli autonomicznej barce na oceanie.

Śmieci w kosmosie
Wypełniające kosmos śmieci to głównie obiekty stworzone przez człowieka. Na orbicie znajdziemy także wiele fragmentów skalnych, pochodzących m.in. z meteorytów. Mamy około 0,5 mln gruzu wielkości kulki do 1 cm i ponad 100 mln gruzu o wielkości nieprzekraczającej 1 mm.

Od jak dawna śmiecimy w kosmosie? Od momentu wystrzelenia Sputnika 1, pierwszej sztucznej satelity ziemskiej. Ten satelita dawno temu spłonął w atmosferze; tak dzieje się z dużą częścią obiektów.

Kosmiczne śmieci stanowią zagrożenie dla statków kosmicznych, które wyruszają na misję. W przypadku zderzenia z tymi obiektami skutki mogą być katastroficzne.

Kosmiczne śmieci mogą zniszczyć satelity i pewnego dnia przestaną działać telefony komórkowe, telewizja, GPS, nie będzie prognozy pogody. Któregoś dnia możemy dowiedzieć się o śmierci astronauty pracującego na zewnątrz stacji, któremu odłamek uszkodził skafander.

W 2002 roku międzyrządowa komisja zajmująca się kwestią kosmicznych śmieci (IADC) ustaliła, że w ciągu 25 lat od zakończonej misji odpady krążące po niskiej orbicie okołoziemskiej (LEO) powinny być poddane deorbitacji. Proces ten polega na przeniesieniu danego obiektu z orbity do gęstych warstw atmosfery, w wyniku czego dochodzi do jego spalenia.
Natomiast odpady krążące po położonej wyżej orbicie geostacjonarnej (GEO) powinny być odprowadzone na tzw. orbitę cmentarną, po której krążą obiekty uznane za kosmiczne śmieci. Odpowiednie oddalenie tej orbity minimalizuje ryzyko kolizji z obiektami, takimi jak statki kosmiczne.
W oczyszczeniu orbity Ziemi z najgroźniejszych odpadów ma pomóc ClearSpace – szwajcarski startup, którego projekt właśnie wszedł w fazę realizacji.

Ten satelita posprząta orbitę z kosmicznych śmieci - AstroSzort
https://www.youtube.com/watch?v=nEASWjNYHMI

Pozdrawiam

[Stefan]

Jolu.
Odnośnie wczorajszego startu Starshipa.
Napisałaś:
"Mamy to". Już po starcie.
Pięknie, Starship oderwał się od Ziemi i z ogromną gracją wzbił się w górę, później cudownie dolna część odłączyła się od górnej, ale po 30 sekundach po odłączeniu wybuchła. Górna część poleciała dalej ale później ..., coś się stało ..... O tym co się stało z górną częścią czyli Starshipem dowiemy się zapewne niebawem. Pozdrawiam."

Twoje słowa: "pięknie"..."z ogromną gracją"...
Coś mi się tu nie zgadzają.
Z góry przepraszam, bo przecież jestem laikiem w wiedzy o kosmosie więc i kosmonautyce.
Więc wybacz mi moje uwagi i pytania.
Lecz wczorajszą transmisję z drugiego próbnego startu rakiety Starship oglądałem. Z uwagą i zaciekawieniem. Niestety uważam, jak i wielu obserwatorów i internautów, że próba była nieudana.
Wydaje mi się, że Elon Musk więcej oczekiwał, spodziewał się, po tym locie.
N.p. problem z samem startem rakiety. Moment "podnoszenia się" od Ziemi jakiś..., (opóź.....może ~9 s). A później bardzo ciężko się wznosiła.
Nie wątpię, że E.Musk to widział. Obserwował cały przebieg startu aż do zniszczenia rakiety. Siedział w pierwszym rzędzie centrum kontroli lotu. I przeżywał... i miał smutną, zmartwioną minę. Widziałem to b. dobrze.
I pewnie też nie był z próby starshipa oraz z całego programu doświadczalnego lotu - zadowolony.
Jolu, mam jeszcze inne wątpliwości na temat samego projektu.
Nie mogę teraz "wyłuszczyć" moich uwag oraz innych wątpliwości. Odnośnie koncepcji oraz projektu kosmicznego Pana Elona.
Może kiedyś... Może innym razem...Jak znajdę czas. I jak zdrowie pozwoli.
Bo teraz muszę uciekać.
Moja żonka mnie wzywa.
Pozdrawiam.

[Martyna321]

Witam !

Witaj Janku/Stefanie !
Często tak bywa że patrząc na to samo, widzimy coś innego.
Ja widziałam :

Pięknie, Starship oderwał się od Ziemi i z ogromną gracją wzbił się w górę, później cudownie dolna część odłączyła się od górnej, ale ..............
Górna część poleciała dalej ale ................

Podczas drugiego podejścia do lotu orbitalnego Starship popisowo oderwał się od ziemi i bez problemów wzniósł się w powietrze. Powiodła się też separacja członów pojazdu.

Poniżej, nagłówki artykułów na temat drugiego testu rakiety.
- Starship / Super Heavy – drugi test bardziej udany od pierwszego.
- Drugi start Starship / Super Heavy nie potoczył się zgodnie z planem, ale i tak jest to sukces.
- Kolejny test Starshipa to sukces, choć nie obyło się bez eksplozji.

20 kwietnia 2023 roku - wtedy test zakończył się spektakularną katastrofą, ale ... z punktu widzenia celów misji był to zarazem sukces, zgromadzono bowiem dość danych, by wprowadzić niezbędne zmiany zarówno w konstrukcji obu stopni, jak i stanowiska startowego.
Podczas pierwszego testu stanowisko startowe zostało totalnie uszkodzone, latały wszędzie szczątki, odłamki betonu które uszkodziły kluczowe elementy boostera.

SpaceX zrobiło ogromny postęp przygotowując drugi test Starshipa.
Nowa platforma startowa doczekała się kurtyn wodnych redukujących ciśnienie gazów odrzutowych, a betonowa płyta, która tak źle zniosła pierwszy start, zastąpiona została stalową, wyposażoną w skomplikowaną instalację wodną do odprowadzania ogromnych ilości ciepła powstającego w czasie startu.

Podczas drugiego testu platforma zniosła start Starshipa bez szwanku.
Uruchomiły się wszystkie 33 silniki Raptor, nie powodując szkód w instalacjach startowych i żadnych nie odnosząc.

Lot toczył się zgodnie z planem, 2 minuty 45 sekund. Super Heavy zaczął wykonywać manewry powrotne, zmierzające do wodowania w Zatoce Meksykańskiej.

Na oklaski zasługuje też moment separacji, kiedy Super Heavy oddzielił się od górnego stopnia. Górny stopień Starship bez problemów "odskoczył" na bezpieczną odległość.

Po separacji Starship kontynuował lot bez zakłóceń.

Ostatecznie Starship wzniósł się na wysokość niemal 150 km, po czym SpaceX zdecydowało o przerwaniu próby. Starship zrealizował polecenie samozniszczenia, jego detonacja była celowa.

Postęp w stosunku do pierwszego lotu, jest zatem widoczny na pierwszy rzut oka. Udało się bardzo wiele, a zgromadzone dane z pewnością pomogą w usunięciu ostatnich usterek i przygotowaniu trzeciego lotu testowego, który ma wszelkie szanse zakończyć się sukcesem.

Pozdrawiam

[Martyna321]

Witam !

c.d.

Sondowanie Układu Słonecznego

Pierwsze misje kosmiczne

Wenus

Mariner 2, USA; start: 27.08.1962 Pierwszy udany przelot w pobliżu planety Wenus (14 grudnia 1962 r.). Sonda potwierdziła, że na powierzchni Wenus jest bardzo gorąco - ponad 400 stopni Celsjusza.

Wenera 4, ZSRR; start: 12.06.1967 Pierwsza wpadła w atmosferę innej planety i relacjonowała to na Ziemię. Wykryła, że atmosfera Wenus składa się głównie z dwutlenku węgla. Zgnieciona przez wysokie ciśnienie, zanim osiągnęła powierzchnię. Podobnie zginęły dwa lata później bliźniacze sondy Wenera 5 i 6.

Wenera 7, ZSRR; start: 17.08.1970 Wylądowała na Wenus 15 grudnia 1970 r. To było pierwsze udane lądowanie na innej planecie. Miała system chłodzenia, dzięki czemu zdołała wytrzymać piekielną temperaturę (475 st. C) i raportować Ziemi przez 23 minuty. Podobna Wenera 8 w 1972 r. wytrzymała ok. 50 minut.

Wenera 9, ZSRR; start: 8.06.1975 Lądownikowi udało się działać w piekielnych wenusjańskich warunkach aż 53 minuty, nadesłał pierwsze czarno-białe zdjęcia jej wulkanicznej powierzchni. Trzy dni potem ta sztuka udała się bliźniaczej Wenerze 10.

Pioneer Venus 1, USA; start 20.05.1978 Przez cztery lata na orbicie planety. Zamiast kamer po raz pierwszy miał na pokładzie radar, którego promienie przedarły się przez chmury z kwasu siarkowego i dwutlenku węgla, otulające szczelnie planetę, i w ten sposób powstała mapa jej powierzchni.

Wenera 13, ZSRR; start: 30.10.1981 Wykonała pierwsze kolorowe zdjęcie panoramy Wenus. Analizowała też typ skał. Kilka dni później z podobną misją wylądowała bliźniacza Wenera 14.

Magellan, USA; start: 4.05.1989 Do 1994 r. na orbicie Wenus. Wykonał za pomocą radaru bardzo precyzyjną mapę topograficzną Wenus.

c.d.n.

Pozdrawiam

[Martyna321]

Witam !

"W sam raz"

Jesteśmy produktem całej serii szczęśliwych przypadków.
"Strefa Złotowłosej" to idealne miejsce, wystarczająco daleko od Słońca, aby mogła istnieć woda w stanie ciekłym, ten "uniwersalny rozpuszczalnik", dzięki któremu powstały substancje chemiczne tworzące życie.

Gdyby Ziemia była bliżej Słońca, mogłaby wyglądać jak Wenus (piekielna planeta) a gdyby dalej, do Marsa (zamarznięta pustynia).

Żyjemy w strefie Złotowłosej oraz w innych wyjątkowych strefach.

Na przykład nasz Księżyc ma dokładnie taki rozmiar, który powoduje stabilizację orbity Ziemi.

Gdyby Księżyc był mniejszy to zaburzenia orbity Ziemi czyli drastyczne zmiany klimatyczne uniemożliwiałyby powstanie życia.
Symulacje komputerowe pokazują że w przypadku innych rozmiarów Księżyca oś Ziemi mogłaby odchylić się nawet o 90 stopni.
Uczeni uważają że powstanie DNA wymaga milionów lat stabilności klimatycznej.
Na szczęście, rozmiar naszego Księżyca jest "w sam raz".

Chociaż Księżyc odsuwa się od Ziemi w tempie około 4 cm rocznie, to dopiero za ok. 2 miliardy lat znajdzie się za daleko, ale wtedy Ziemia już nie będzie obecną Ziemią.

Kolejny szczęśliwy przypadek / "w sam raz" - to Jowisz.

Modele komputerowe pokazują że, niezwykle szczęśliwa dla życia na Ziemi jest obecność Jowisza. Jego olbrzymia grawitacja "oczyszcza" Układ Słoneczny z groźnych dla Ziemi asteroid. Gdyby Jowisz był mniejszy i jego grawitacja słabsza Układ Słoneczny byłby pełen asteroid które spadałyby na Ziemię uniemożliwiając powstanie życia.

Kolejny szczęśliwy przypadek / "w sam raz":
Gdyby Ziemia była mniejsza to jej grawitacja byłaby tak słaba że nie mogłaby zatrzymać tlenu. Gdyby nasza planeta była większa to zatrzymałaby pierwotne trujące gazy uniemożliwiające rozwój życia.
Waga Ziemi też jest "w sam raz", aby zachować skład atmosfery korzystny dla życia.

Kolejne "w sam raz" to orbity planet.
Orbity planet układu są mniej więcej kołowe, co powoduje że Ziemia nie zbliży się niebezpiecznie do żadnej z nich. Także i to jest bardzo pozytywne dla życia które wymaga setek milionów lat stabilności.

"W sam raz" jest również nasze położenie w galaktyce (Droga Mleczna).
Gdyby Układ Słoneczny był zbyt blisko środka, gdzie czai się czarna dziura, pole promieniowania byłoby tak intensywne, że nie powstałoby życie.
Gdyby natomiast leżał zbyt daleko to, nie byłoby w okolicy pierwiastków koniecznych do wytworzenia podstawowych składników życia.

Można podać jeszcze wiele przykładów, z których wynika, że Ziemia znajduje się w bardzo, bardzo korzystnych strefach.

" Żyjemy w tak wielu wąskich zakresach, czyli strefach, że być może inteligentne życie na Ziemi jest zjawiskiem unikatowym w Galaktyce, a może nawet we Wszechświecie.
"W sam raz" mamy tlenu, wody, ciepła, płyt litosferycznych, odpowiednie nachylenie osi Ziemi, itd. żeby mogło powstać życie.

Gdyby Ziemia znalazła się poza jednym tylko z tych bardzo wąskich zakresów, nie byłoby nas tutaj. "

W przyszłości astronomowie będą mogli zająć się podstawowym pytaniem, jak pospolity lub jak rzadki jest nasz Układ Słoneczny. Obecnie badane są układy planetarne gwiazd (ok.2000) podobnych do naszego Słońca, w promieniu 150 lat świetlnych.

Pozdrawiam

[Martyna321]

Witam !

"Zbiegi okoliczności"

Sir Martin Rees z Cambridge i inni uczeni stawiają hipotezę że, istnieją miliony wszechświatów równoległych z których większość jest martwa. Nie powstaje w nich : proton, nie powstają atomy, nie jest stabilny i nie wykształca się DNA . Wszechświaty te szybko się zapadają lub prawie natychmiast zamarzają.

W naszym Wszechświecie doszło do serii kosmicznych przypadków (zbiegów okoliczności) umożliwiających powstanie życia.

Zdaniem sir Martina Reesa naszym Wszechświatem rządzi sześć liczb, mierzalnych i dobrze dopasowanych i o odpowiednich wartościach. Dzięki nim mogło powstać życie.

Gdyby liczby te miały inną wartość - powstałby martwy Wszechświat.

*
Pierwszą liczbą jest Epsilon, równy 0,007.

Gdyby liczba ta wynosiła 0,006 - protony i neutrony nie mogłyby się łączyć. Nie mógłby powstać deuter a zatem nie powstałyby cięższe pierwiastki w gwiazdach, więc nie zaistniałyby atomy naszych ciał. Cały Wszechświat zmieniłby się w wodór.

Gdyby liczba ta wynosiła 0,008 - reakcja syntezy jądrowej przebiegałaby tak szybko, że Wielkiego Wybuchu nie przetrwałby ani jeden atom wodoru, w wyniku czego nie byłoby żadnych gwiazd.

**
Drugą liczbą jest N, równe - stosunek oddziaływania elektrycznego i grawitacyjnego.

Gdyby grawitacja była jeszcze słabsza, gwiazdy nie zapadłyby się, nie wytworzyłyby olbrzymich temperatur do syntezy jądrowej. Czyli gwiazdy nie wytwarzałyby światła i planety byłyby pogrążone w mroźnej ciemności.

Gdyby grawitacja była trochę mocniejsza, rozgrzewanie się i spalanie się gwiazd byłoby tak szybkie, że życie nie zdążyłoby się rozwinąć. Gwiazdy w galaktykach byłyby tak gęsto upakowane że, doprowadzałoby to do ciągłych zderzeń gwiazd i planet. Życie nie miałoby szansy zaistnieć.
______________
Trzecią wartością jest Omega, czwartą wartością jest Lambda, piątą wartością jest Q, szóstą wartością jest liczba D.
O tych wartościach napiszę wkrótce.

Pozdrawiam

[Martyna321]

c.d.

Witam !

"Zbiegi okoliczności"

Sir Martin Rees z Cambridge i inni uczeni stawiają hipotezę że, istnieją miliony wszechświatów równoległych z których większość jest martwa. Nie powstaje w nich : proton, nie powstają atomy, nie jest stabilny i nie wykształca się DNA . Wszechświaty te szybko się zapadają lub prawie natychmiast zamarzają.

W naszym Wszechświecie doszło do serii kosmicznych przypadków (zbiegów okoliczności) umożliwiających powstanie życia.

Zdaniem sir Martina Reesa naszym Wszechświatem rządzi sześć liczb, mierzalnych i dobrze dopasowanych i o odpowiednich wartościach. Dzięki nim mogło powstać życie.

Gdyby liczby te miały inną wartość - powstałby martwy Wszechświat.

***
Trzecią wartością jest Omega - względna gęstość Wszechświata.
Gdyby Omega była mniejsza, Wszechświat zbyt szybko by się ochłodził i zamarzł.
Gdyby Omega była większa, Wszechświat zapadłby się, zanim powstałoby życie.


****
Czwartą wartością jest Lambda - stała kosmologiczna.

Gdyby lambda była większa, wytworzona przez nią antygrawitacja rozsadziłaby Wszechświat, powodując jego natychmiastowe przejście w stan Wielkiego Chłodu uniemożliwiając powstanie życia.

Gdyby Lambda była mniejsza, nastąpiłby gwałtowny kolaps Wszechświata. Życie nie miałoby czasu powstać. Aby mogło powstać życie, stała kosmologiczna i Omega muszą być takie a nie inne.


*****
Piątą wartością jest Q - amplituda niejednorodności kosmicznego mikrofalowego promieniowania tła, wynosząca

Gdyby liczba ta była mniejsza Wszechświat byłby masą gazu i pyłu i nigdy nie zagęściłby się w dzisiejsze gwiazdy i galaktyki. Wszechświat byłby ciemny, jednorodny, bez żadnych struktur i bez życia.

Gdyby Q było większe, materia skupiłaby się w olbrzymie, większe od galaktyk struktury. Te wielkie skupiska materii zapadłyby się w olbrzymie czarne dziury. Owe olbrzymie czarne dziury byłyby cięższe niż gromady galaktyk. Gdyby zdołały powstać jakieś gwiazdy, byłyby tak ciasno upakowane że powstanie planet byłoby niemożliwe.

___________________
Ostatnią, szóstą wartością jest D - liczba wymiarów.
O wartości D napiszę wkrótce.

Pozdrawiam