Koncerty, koncerty, zielone liście...

[Lulka]

Eric Clapton miał poważne skutki uboczne po przyjęciu szczepionki. Jak się czuje?

76-letni artysta bardzo odchorował przyjęcie szczepionki na koronawirusa. Wywołała ona bowiem u niego dramatyczne skutki uboczne - zarówno po przyjęciu pierwszej dawki, jak i drugiej. Jak informuje DailyMail, istniały nawet obawy, że nigdy więcej już nie pojawi się na scenie, gdyż nie był w stanie poruszać rękoma ani stopami.

"Przyjąłem pierwszą dawką szczepionki AZ (AstraZeneca) i od razu miałem ostre skutki uboczne, które trwały dziesięć dni. Nigdy nie powinienem był zbliżać się do igły" - napisał Eric Clapton, dodając, że sześć tygodni później wyzdrowiał, ale przyjęcie drugiej dawki ponowiło dramatyczne skutki uboczne. Dramatyczne, bo mogły oznaczać dla artysty (sprawdź!) koniec kariery estradowej.

"Ręce i stopy były nieprzydatne do niczego. Naprzemiennie paliły mnie żywym ogniem i były lodowato zimne" - opisał reakcję swojego organizmu artysta, kończąc maila słowami: "całe życie buntowałem się przeciw władzy i autorytetom, które mamy teraz".

Czytaj więcej na https://muzyka.interia.pl/wiadomosci...mpaign=firefox

To nie jest pierwszy atak brytyjskiego piosenkarza na decyzje rządu. Clapton skrytykował rząd na początku tego roku w piosence przeciw blokadom zatytułowanej "Stand And Deliver". Piosenka powstała we współpracy z Van Morrisonem, który jest również krytykiem ograniczeń.

Artysta był wielki przeciwnikiem pandemicznych obostrzeń i zamknięć z powodu koronawirusa.

Eric Clapton - Stand & Deliver (Van Morrison protest song 2020

[Lulka]

Jedyny koncert Claptona, na którym byłam i do dzisiaj cieszę się, że wtedy pojechaliśmy do Łodzi.

Eric Clapton, jeden z największych wirtuozów gitary w historii muzyki, wystąpił 7 czerwca 2013 r. w łódzkiej Atlas Arenie.
Artysta dał koncert w ramach trasy promującej wydany w marcu album "Old Sock".

Przyjechaliśmy dość późno, bo Łódź była wtedy bardzo zakorkowana i jak zwykle były
trudności z zaparkowaniem samochodu, więc mieliśmy dalekie miejsca na płycie.
Widzieliśmy artystów tylko na telebimach, scena była daleko i nisko.
Ale nic to, podekscytowanie było pełne, bo to przecież CLAPTON!

Na trasie Claptonowi towarzyszył zespół w składzie: Doyle Bramhall II (gitara),
Steve Jordan (perkusja), Chris Stainton (fortepian i instrumenty klawiszowe)
i Willie Weeks (bas), Paul Carrack (organy i instrumenty klawiszowe) oraz
Greg Leisz (elektryczna gitara hawajska). Wokalnie zespół wspierały Michelle John i Sharon White.

Eric Clapton koncertuje z doskonałymi muzykami. Doyle Bramhall II odpowiada za
budowanie muzycznego klimatu bardzo często zmieniając gitary i efekty,
dla mnie to bardzo rozpoznawalna gitara, słyszałam ją wtedy po raz pierwszy.
Paul Carrack to właściwie oddzielny artysta z fenomenalnym głosem i świetnymi
aranżacjami. Greg Leish i Chris Stainton to muzycy o niewyobrażalnych umiejętnościach.
Solówki Staintona na klawiszach wzbudziły powszechny entuzjazm wokół nas, wszyscy
pytali, kto zna nazwisko tego muzyka, bo grał fenomenalnie!

Set rozpoczął się tak, jak na każdym z koncertów na trasie od "Hello Old Friend"
i dobrze znanego "My Father's Eyes". Ale dopiero trzeci "Tell The Truth" pokazał,
że muzycy są tego wieczoru w wyśmienitej formie. Właśnie w nim dostaliśmy pierwszą,
dynamiczną i ciężką, bluesową solówkę. Publiczność całkiem słusznie nagrodziła Erica gromkimi brawami.
Wspaniały warsztat. Kolejne utwory, które znalazły się w pierwszej części "elektrycznego setu"
udowodniły, że Eric dużo lepiej czuje się w tego typu repertuarze.

Była "Layla" zagrana w jazzowej, akustycznej wersji i "Wonderful Tonight", były
bluesowe klasyki z nieśmiertelnymi "Crossroads" i "Cocaine" na czele.
Po krótkie przerwie technicznej rozpoczął się bis, na który złożył się gorąco
przyjęty "Sunshine Of Your Love" oraz "High Time We Went" z repertuaru Joe Cockera.

Tak, Clapton potwierdził, że już nic nie musi.

Posłuchajmy zatem, tutaj są te piękne solówki Claptona, Staintona i Doyle'a Bramhalla II

ERIC CLAPTON - LITTLE QUEEN OF SPADES - ŁÓDŹ 7 VI 2013 [HD]

ERIC CLAPTON - DRIFTIN' BLUES - ŁÓDŹ 7 VI 2013 [HD]

ERIC CLAPTON - SUNSHINE OF YOUR LOVE - ŁÓDŹ 7 VI 2013 [HD]

ERIC CLAPTON - LAYLA - ŁÓDŹ 7 VI 2013 [HD]

ERIC CLAPTON - COCAINE - ŁÓDŹ 7 VI 2013 [HD]

[Lulka]

Bob Dylan (ur. jako Robert Allen Zimmerman 24 maja 1941 w Duluth) – amerykański piosenkarz, kompozytor, autor tekstów,
pisarz i poeta, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w roku 2016.

MISTRZ składający słowa w poematy, łączący je z ciekawą muzyką. Nieszablonowy, nie poddający się modom,
zawsze wyprzedzający trendy. Jedyny taki i wyjątkowy - Bob DYLAN.

Bob Dylan - Like a Rolling Stone

[Lulka]

Jeden z najpiękniejszych koncertów, na których byłam.
Pozostawiam cudowną muzykę zespołu Camel Andrew "Andy" Latimera.
Zespół gra od lat 70-tych progresywnego rocka.

Koncert odbył się 3 czerwca 2018 roku w Domu Muzyki i Tańca w Zabrzu i plasuje się w moim rankingu
na drugim miejscu zaraz po Davidzie Gilmourze,
co mnie samą zaskoczyło, bo nie spodziewałam się,
że doświadczę czegoś tak wspaniałego!
Muzyka z najwyższej półki!

Posłuchajcie sami i wyobraźcie sobie jak to brzmiało na żywo...

Camel Zabrze 3.06.2018

Ten utwór to "Rose of Sharon" z albumu Latimera "Kurz i Sny" ("Dust and Dreams"), inspirowany książką "Grona Gniewu" Johna Steinbecka.
Jak pamiętacie ostatnią scenę z książki czy filmu, utwór "Rose of Sharon" to właśnie odnośnik do jednej z postaci.
W ostatnim rozdziale książki, rodzina przyjmuje schronienie przed powodzią w starej stodole. Wewnątrz znajdują chłopca i jego ojca, który umiera z głodu.
Rose of Sharon, młoda kobieta, która sama straciła dziecko z powodu niedożywienia, lituje się nad człowiekiem i oferuje mu jej mleko z piersi, aby go uratować od śmierci głodowej.

[Lulka]

Nowe "stare" od Raya Wilsona.
Data premiery: 27 maj 2021

“Should I Wait" Feat. Ray Wilson | 2010 - from Twentyeight “In the Beginning”)


PORTFEL. KONTROLA MIKROFONU. ŚLADY PANA.

Możesz uwierzyć. Możesz mieć wiarę w muzykę. A może muzyka po prostu wierzy, a my mówimy o tym samym temacie. Z pewnością muzykę często określa się jako „coś z góry”. Albo coś, co nagle wychodzi z wnętrza. A może to, co czujesz w środku, to po prostu to, co postrzegasz nad sobą. I znowu, wewnątrz lub powyżej, mówimy o tym samym.

Są chwile, w których nie rozpoznajesz od razu tego, co jest w środku lub powyżej. Chwile, w które nie wierzysz, i to, co wychodzi z twoich ust przed mikrofonem, brzmi jak „powietrze”. Znikające powietrze. Prawda jest taka, że ​​„znikające powietrze” staje się wiarą i muzyką, kiedy topi się z tym, co cię otacza. Co jest powyżej. Co jest za. Na przykład, gdy powietrze spotyka się z czyimś uchem, znikanie zmienia się w zdumiewające. Coś, co nazywamy „dźwiękiem”. Dzieje się tak z powodu alchemii stojącej za muzyką: muzyka często jest samotna, gdy się rodzi. Potem dorasta, gdy właściwe serca – z właściwą percepcją i uczuciami – zderzają się w tym samym miejscu, w tym samym czasie. To mechanika wiary w coś i dźwięku.

Piosenka „Should I Wait” jest dokładnie tym, o czym mówimy: image Ray w studio, gdzieś w 2010 roku. Wyobraź sobie go, sprawdzającego mikrofon, śpiewającego „znikające powietrze”, tylko po to, by ustawić ustawienia. Tylko po to, by stworzyć nastrój. Obraz po drugiej stronie szklanki, „prawe ucho”, które czuje, że coś jest w powietrzu. I naciśnij przycisk REC w odpowiednim momencie, aby na zawsze złapać tę „zanikającą chmurę dźwięków”. Następnie umieść eksperymentalną i alternatywną kompozycję elektro-dźwiękową, jako idealne niebo dla tej chmury. Image Ray myśli: „Mmm, tak… Jest coś w tej piosence, którą śpiewam”. Potem z jakiegoś powodu pamiętasz w portfelu, że masz coś w rodzaju „świętego zdjęcia” opisującego piękny i wywołujący wiersz: „Pewnej nocy mężczyzna miał sen. Śnił
spacerował po plaży z Panem…”. Czytasz to przed mikrofonem. Aby ustawić mikrofon, lepiej. Nagle nie ma znaczenia, czy był już w powietrzu, czy w górze, czy głęboko w środku: piosenka właśnie się stworzyła.

„Should I wait”, utwór, którego może niewielu z was zna, coś niejasnego i zupełnie odmiennego od zwykłej twórczości Raya, wydany w 2011 roku na albumie Twentyeight „In the Beginning” jako Twentyeight Feat. Ray Wilson powstał z tego: dziwnego elektronicznego utworu instrumentalnego, do tego kilka improwizowanych refrenów i czytanie wiersza „Ślady na piasku”. To kolejny przykład siły wiary w muzykę.

Przesłaniem jest zawsze wierzyć w muzykę. Zawsze pozwól mu tworzyć. Bądź instrumentem swojej muzyki i pozwól, aby pozostawiła jak najwięcej śladów nad tobą i wewnątrz ciebie. Odmienią Twój długi spacer.

Jak mówi wiersz: „Kocham cię i nigdy bym cię nie opuścił, w czasie twoich prób i cierpienia…”. Może to mówi Pan. Może to po prostu Muzyka. Może mówimy o tym samym.

Muzyka skomponowana i wykonana przez: Ray Wilson i Twentyeight
Post i produkcja wideo: Luca Blukaos Biondi
tłumaczenie: Google

[Lulka]

MDK Chorzów-Batory, Blues Alive, 17.11.2014 r.

OTIS TAYLOR BAND i cudowny bluesowy, transowy wieczór.
Jeden z najciekawszych współczesnych wykonawców bluesowych.
Ten wokalista, gitarzysta, harmonijkarz, bandyżysta, mandolinista i kompozytor jest prawdziwym objawieniem pierwszej dekady bieżącego stulecia w bluesowym świecie. Urodzony w Chicago, wychowany w Denver w stanie Kolorado, przebył długą i krętą drogę na szczyt muzycznej popularności, do panteonu bluesa.
Jego muzyka, to fuzja pierwotnych gatunków muzycznych w surowej formie, która porusza trudne tematy jak morderstwo, bezdomność, tyrania, niesprawiedliwość. Sam Otis mówi: „Jestem mroczny, ale nie oznacza to, że jestem nieszczęśliwym człowiekiem”.
Na początku 2013 roku Taylor wydał swój 13. znakomicie przyjęty album "My World is Gone".

Jego muzyka, transowa i niesamowicie wciągająca, bardzo do mnie przemawia.
Uścisnęłam mu dłoń w podziękowaniu po koncercie, bardzo spracowaną dłoń,
ponieważ nie tylko w życiu grał, również ciężko pracował fizycznie.
Uśmiechnął się tylko pod wąsem

OTIS TAYLOR BAND "Rain so Hard " - Blues Alive 2014, Chorzów, Poland

OTIS TAYLOR BAND "Live Your Life" - Blues Alive 2014, Chorzów, Poland

Krótkie solowe wstawki gitarowe grał wtedy młody i obiecujący Taylor Scott, dzisiaj ma już swój zespół i koncertuje w Stanach.

Posłuchajcie tej gitary! To było 7 lat temu.
Tu na skrzypcach gra świetna Anne Harris.

Otis Taylor Band: Hey Joe


Taylor Scott Guitar Solo Compilation - Gothic Theater

Taylor Scott Band "(And) Then I Woke Up"

Taylor Scott Band - Somebody Told Me [Live at the Belly Up] (Official Audio)

Taylor Scott Band - Salted Watermelon (Official Video)

[Martyna321]

Witam !

Witaj Lulka !

Utwór z koncertu jubileuszowego zespołu „Raz Dwa Trzy”, który odbył się w grudniu 2015 roku w Narodowym Forum Muzyki we Wrocławiu.

https://www.youtube.com/watch?v=fW4d1Q9FHpk
Tylko nie płyń tą rzeką - „Raz Dwa Trzy”

Pozdrawiam

[Lulka]

Napisał Martyna321

Witam !

Witaj Lulka !

https://www.youtube.com/watch?v=fW4d1Q9FHpk
Tylko nie płyń tą rzeką - „Raz Dwa Trzy”

Pozdrawiam

Martyno, bardzo Ci dziękuję za wklejenie pięknego koncertu, wysłuchałam z przyjemnością,
bo lubię ten zespół.
Pozdrawiam, miłego dnia

[Lulka]

Wczoraj obchodziłam już piątą rocznicę jednego z dwóch
moich KONCERTÓW ŻYCIA

- koncert DAVIDA GILMOURA pod nazwą "Rattle That Lock" Wrocław, 25.06.2016

Pisałam o nim tutaj:
http://www.klub.senior.pl/showpost.p...ost count=445

Przypomnę tylko piosenkę finałową, najpiękniejszą...
emocje nie do opisania!

David Gilmour - Comfortably Numb @ Plac Wolności, Wrocław 25.06.2016

https://www.tekstowo.pl/piosenka,pin...ably_numb.html

[Lulka]

Ray Wilson zaśpiewa dziś wieczorem z Patrycja Markowska z okazji 70-lecia Polskie Radio Rzeszów z wieloma innymi gośćmi specjalnymi pojawiającymi się na scenie.

To już się dzieje, łapcie koncert z Rzeszowa!

https://radio.rzeszow.pl/wiadomosci/...adia-rzeszow-2

Kto nie zdążył, koncert można odtworzyć ponownie, mniej więcej od 1:19:52
Ray Wilson od 2:00:40

[Lulka]

Ali Ferguson, szkocki gitarzysta w zespole Raya Wilsona ma dzisiaj urodziny.
Wreszcie można spotkać audycję z jego twórczością w polskim radiu - Radio PIK.
Cudowna gitara i niesamowicie przyjemna, wyciszająca muzyka ambient.
https://www.radiopik.pl/online.php?f...J_tbA6mfqjnN2Q

Audycja skończyła się o 23.00. Kto nie zdążył, zaraz podam linki do utworów.
Ali Ferguson wydał drugi album w 2016 r. pod tytułem "A Sequence Of Moments".

Ali Ferguson - A Sequence Of Moments

Out Of The Dark

Why Are We Whispering?

All In The Winds

[Lulka]

"Jeden z najbardziej znanych za granicą polskich zespołów rockowych - Riverside w ramach jubileuszowej
trasy Riverside 20 wystąpi w Parku na Wyspie."
- to jedna z zapowiedzi internetowych.

To prawda, Riverside jest podobno najbardziej znany za granicą, ale w kraju też ma wielu fanów.
W ramach tej mini trasy zagrali w czterech miastach w Polsce: w Gdańsku, Wrocławiu, Krakowie i Warszawie.
Koncerty odbywały się na terenach otwartych.
Nawiasem mówiąc, żaden ze spotkanych taksówkarzy nie kojarzył tego miejsca we Wrocławiu.
"Park na Wyspie", która podobno nie jest wyspą
Obiekt znajduje się na terenach zielonych, za Halą Stulecia, w pobliżu Zoo.
Ale mniejsza z tym, z powodów komunikacyjnych ledwo dotarłyśmy na czas na zespół główny, już po supportach,
czyli ominął nas, niestety, zespół Collage i wokalista formacji Antimatter - Mick Moss.

Kto czekał na koncerty na żywo przez 1,5 roku, ten zrozumie, co znaczyły pierwsze dźwięki gitar we Wrocławiu...
Nie będę się rozpisywać, powiem tylko, że było bosko!
Zagrali moje ulubione kawałki. To mój szósty koncert tej grupy.

Atmosferę na koncertach Riverside najbardziej oddaje recenzja Jakuba Oślaka, którą się posłużę:

"Najlepsze zespoły są czymś więcej niż sumą swoich członków. Siła Riverside płynie
nie tylko z talentu, osłuchania, obycia, doświadczenia i osobowości, ale z
umiejętności atakowania, jako drużyna. Ich zgranie cieszy nie tylko uszy, ale i
oczy. Prowadzący bas Mariusza, jego kierowanie zespołem i publicznością, piękna
turkusowa gitara i stoicyzm Macieja, ogień znad klawiszy i niezmienny uśmiech
Michała, oraz metronom i maszynista zespołu Mitlof, który na koniec rozrzuca
upominki garściami. Są zespołem z 20-letnim stażem (dla porównania, tyle samo
działało Queen z Freddiem na czele), który jest daleki od swojego ostatniego słowa.
To, co robią, wyzwala w nich radość, moc, głód kreatywności i podążania za przygodą.
Ich publiczność jest szczęśliwa z przebywania w tych magicznych, żywiołowych, pokręconych
kompozycjach i introspekcyjnych słowach, ale i w cieple gwiazdy, z możliwością obserwacji
ich drogi, czasem krętej i wyboistej, a czasem lśniącej i niesamowitej."
Jakub Oślak

Znalazłam kilka nagrań w sieci, a tutaj cała setlista
https://www.setlist.fm/setlist/river...-7b8caa54.html

RIVERSIDE "Towards the Blue Horizon "--- Wroclaw 20/08/2021

Riverside - The Depth of Self-Delusion Live Wrocław 2021

Riverside 20-lecie, Wrocław, Park na wyspie, 2021

RIVERSIDE - New song 2021 [Warszawa, 21.08.2021]




zdjęcia własne

[Lulka]

Gratka dla fanów - zespół Pearl Jam zagrał wczoraj koncert po ponad trzyletniej przerwie.
Zagrali na festiwalu Sea.Hear.Now w Ausbury Park w stanie New Jersey.
Zaczęli mocnym akcentem premier z "Gigatona", z którego zagrali aż 6 utworów.
Były oczywiście klasyki jak "Corduroy", "State of Love and Trust", "Better Man", "Porch", "Even Flow" czy "Alive".

Pearl Jam - Live in Asbury Park, NJ [9-18-21]

Edit: link jest nieaktywny, podaję inne:

"Clairvoyants & Quick Escape (1st Time Live)" Pearl Jam@Sea Hear Asbury Park, NJ 9/18/21

PEARL JAM *SEVEN O'CLOCK* live in ASBURY PARK Sea Hear Now Festival 9/18/2021 HD

"My City of Ruins (Bruce Springsteen Cover)" Pearl Jam@Sea Hear Asbury Park, NJ 9/18/21

poświęcony zmarłemu niedawno Charliemu Wattsowi,
perkusiście zespołu The Rolling Stones

"Even Flow & Wishlist/Waiting dedicated Charlie Watts" Pearl Jam@Asbury Park, NJ 9/18/21

"Alive" Pearl Jam@Sea Hear Now Festival Asbury Park, NJ 9/18/21


zdjęcia z Rzymu 2018

[Lulka]

Pojawia się i znika...

Mój faworyt z nowej płyty "Gigaton".

Pearl Jam Seven O’Clock Live

O...o, siódma rano dostałem wiadomość z daleka
Na dole pod oazą, gdzie wciąż rodzą się marzenia
A lato przemówiło do zimy, przekazując wszystkie zachęcające słowa
I byłem w pełni wdzięczny za te zmutowane wiadomości

Odsuwam swoje przygnębienie i zostawiam je w łóżku
Czy zostawić je tam śpiące, a może jeszcze lepiej zabić?
Bo to nie czas na depresję z powodu pobłażania sobie
Ta popieprzona sytuacja wymaga wszystkich rąk, rąk na pokładzie

Mmm
Wolność jest taka, jaką ma być i jest czasownikiem
Ludzie dają i biorą, a ty walczysz o to, co zarobiłeś
Widzieliśmy cel, dojechaliśmy tak blisko, zanim zawrócił
Płyń na boki z tego podwórka i nie zniechęcaj się

Świetlne powodzie snów odchodzą w przeszłość
I wszystkie linie, które mogliśmy mieć
Odległe miłości przepływają nad nami
Zamknij oczy, widzieli już dość

Och, złapałem motyla, złamałem skrzydła, a potem wystawiłem na pokaz
Pozbawiony całego piękna, gdy nie mógł odlecieć wysoko
Och, wciąż żywy jak przechodzień przedawkowany promieniami gamma
Stworzenie innego boga przeznaczone do odrzucenia

Mmm
Siedzący Byk i Szalony Koń to oni wykuli północ i zachód,
a teraz masz siedzącą pierdołę w postaci naszego prezydenta
Och, mówiąc do zwierciadła ciekawe co mu odpowiada?
Tragedia błędów, kto będzie się śmiał ostatni?

Jego najlepsze dni minęły, trudno przyznać
Rzucanie wściekłymi ciosami bez żadnego trafienia
Lśniące myśli były kiedyś wszystkim, co miał
Zanikające światła, utracona elokwencja
W maszynowni wciąż płonie ogień
Wie, że ulga wkrótce nadejdzie

Co należy zrobić
Wytnij ścieżkę, aby zawładnąć rzekami
Wiele do zrobienia
Oceany unoszą się z falami
Och, trzymane przez te myśli
Nie chcą się wymknąć
Och, kat w krainie snów
Wywołuje twoje imię
Wiele do zrobienia
Wiele…
Wiele do zrobienia
Wiele…
Wiele do zrobienia
Wiele…
Wiele do zrobienia

Tekst pochodzi z https://www.tekstowo.pl/piosenka,pea...n_o_clock.html

[Lulka]

28 sierpnia tego roku odbył się wyjątkowy Koncert Finałowy Radia Biwak, na który zaprosili
nas Polskie Radio Rzeszów i Burmistrz Głogowa Małopolskiego. W Głogowie Małopolskim zagrali:

- Zakopower - Muzyczna grupa z Podhala, założona przez skrzypka Sebastiana Karpiela-Bułeckę

- Ray Wilson - szkocki kompozytor, gitarzysta i wokalista. Ostatni frontman kultowej grupy Genesis

Koncert został zorganizowany z okazji 30 lecia Radia Biwak, kultowej audycji Polskiego Radia Rzeszów.
Odbywał się na otwartym terenie, a wstęp był wolny.

Oczywiście nie mogło nas tam nie być. Pojechałyśmy specjalnie na koncert Raya Wilsona,
a dopiero w przeddzień dowiedziałyśmy się, że będzie i Zakopower.
Na miejscu też okazało się, że koncert będzie transmitowany na ogólnopolskiej antenie TVP3
o godz. 20.30 czyli od początku występu Raya i potrwa ok. godzinę.
Zatem kamery telewizyjne latały nam nad głowami...

Nie miałam okazji wcześniej słyszeć na żywo Sebastiana Karbiela-Bułeckę z zespołem.
Już od pierwszych nutek dali czadu aż miło!
Doskonała kapela i solista na wysokim poziomie artystycznym.
Zagrali swoje głośne przeboje "Kiebyś ty", słynne "Boso" ale także cover Omegi "Dziewczyna o perłowych
włosach" czy Grechuty "Dzikie wino".

Nie ma żadnych nagrań na YT, to wrzuciłam fragment, żeby poczuć ten klimat.

Zakopower - Boso (fragment) Głogów Małopolski 28.08.2021

Zakopower - Dziewczyna o perłowych włosach

Zakopower - W dzikie wino zaplątani (Official Audio)









cdn.

[Iza_bella]

Dzięki Lulko za Zakopower...lubię tę kapelę z przyjemnością odsłuchuję....
Czekam na dalszy ciąg, czyli Raya Wilsona....
Pozdrawiam....

[Lulka]

Napisał Iza_bella

Dzięki Lulko za Zakopower...lubię tę kapelę z przyjemnością odsłuchuję....
Czekam na dalszy ciąg, czyli Raya Wilsona....
Pozdrawiam....

Izo, dziękuję za odwiedziny
Też lubię Zakopower, Ray Wilson będzie niebawem

[Lulka]

O Rayu Wilsonie pisałam tutaj już kilka razy.
To świetny wokalista i sympatyczny, przyjazny człowiek.
Koncerty, które daje ze swoimi muzykami to wspaniałe widowisko i uczta dla ucha.
Nie inaczej było w Głogowie Małopolskim, Ray w doskonałej formie jak zawsze.
Skład zespołu był nieco okrojony, nie było Alego Fergusona i MacMillana.

Zagrali w składzie:

Ray Wilson - wokal/gitara
Steve Wilson - wokal/gitara
Michał Łyczek - fortepian/Keyboards
Marcin Kajper - bas, saksofon, flet, klarnet
Mario Koszel - instrumenty perkusyjne
Alicja Chrząszcz - skrzypce

Usłyszeliśmy dwa lub trzy kawałki z nowej płyty 'The Weight Of Man".
Poza tym mnóstwo znanej i cudownej muzyki Genesis czy z solowych dokonań Phila Collinsa.

A oto cała setlista: https://www.setlist.fm/setlist/ray-w...-1b8ce1bc.html

Posłuchajmy przepięknego utworu "Symptomatic" z nowej płyty:

Ray Wilson Głogów Młp. 28.08.2021 track1 (Symptomatic)

czy utworu 'Almost Famous' również z nowej płyty:

Ray Wilson Almost Famoust Karvina 27.08.21

dalej królowały hity Genesis

Ray Wilson Głogów Młp. 28.08.2021 track2 (Follow You Follow Me)

Ray Wilson Głogów Młp. 28.08.2021 track3 (Calling All Stations)

Ray Wilson Głogów Młp. 28.08.2021 track4 ("Congo")







cdn.

[Lulka]

Ray Wilson Głogów Młp. 28.08.2021 track5 (Home by the Sea)

Ray Wilson Głogów Młp. 28.08.2021 track6 (Solsbury Hill)

Ray Wilson Głogów Młp. 28.08.2021 track7 (Land of Confusion)

Na bis było American Beauty

Ray Wilson & Stiltskin "American Beauty" Official Video HD

i mój ulubiony Inside

Ray Wilson Głogów Młp. 28.08.2021 track8 (Inside)

Dostaliśmy ogromną dawkę bardzo dobrej muzyki.
Po takim koncercie wraca się nocą do hotelu z uśmiechem na ustach a w samochodzie gra nowy album Raya Wilsona
Bardzo dobry album, jeszcze o nim niebawem napiszę.

Podobało mi się zdanie z recenzji tej płyty jednego z niemieckich dzienników;

"The Weight of Man" to osobista reakcja Wilsona na pandemię: oto muzyka to medycyna, która dba o duszę."

Podpisuję się pod tym zdaniem.

[Lulka]

był amerykańskim muzykiem, piosenkarzem, autorem tekstów i producentem muzycznym, najbardziej znanym jako gitarzysta i frontman blues-rockowego zespołu Double Trouble. Chociaż jego kariera w mainstreamie trwała zaledwie siedem lat, jest uważany za ikonę i jednego z najbardziej wpływowych muzyków w historii muzyki bluesowej oraz jednego z największych gitarzystów wszech czasów.

Urodzony i wychowany w Dallas w Teksasie, Vaughan zaczął grać na gitarze w wieku siedmiu lat, początkowo zainspirowany przez swojego starszego brata, Jimmiego Vaughana. W 1972 r. porzucił szkołę średnią i przeniósł się do Austin, gdzie zaczął zdobywać zwolenników po występach w lokalnym klubie. Vaughan założył zespół Double Trouble w 1978 roku i ustanowił go jako część sceny muzycznej Austin; szybko stał się jednym z najpopularniejszych zespołów w Teksasie. Występował na Montreux Jazz Festival w 1982 roku, gdzie David Bowie widział go grającego i skontaktował się z nim w sprawie koncertu studyjnego, w wyniku czego Stevie grał na swojej bluesowej gitarze na albumie Let's Dance (1983), zanim został odkryty przez Johna Hammonda, który zainteresował dużą wytwórnię Epic Records podpisaniem kontraktu płytowego z Vaughanem i jego zespołem. W ciągu kilku miesięcy osiągnęli mainstreamowy sukces dzięki uznanemu przez krytyków debiutanckiemu albumowi Texas Flood. Dzięki serii udanych występów w telewizji sieciowej i obszernym trasom koncertowym, Vaughan stał się czołową postacią bluesowego odrodzenia lat 80-tych. Grając na gitarze za plecami lub szarpiąc struny zębami, jak zrobił to Jimi Hendrix, zdobył bezprecedensową sławę w Europie, co później zaowocowało przełomem dla takich gitarzystów, jak między innymi Robert Cray, Jeff Healey, Robben Ford i Walter Trout.

27 sierpnia 1990 po koncercie w East Troy w Wisconsin Stevie Ray oraz inni muzycy biorący udział w koncercie, między innymi David Bowie, Robert Cray i Eric Clapton weszli na pokład dwóch śmigłowców, które miały ich przewieźć do Chicago.
Śmigłowiec, na którego pokładzie podróżował Vaughan wraz z czterema innymi muzykami, uległ katastrofie krótko po starcie – wszyscy muzycy zginęli.

Muzyka Vaughana nadal odnosiła sukcesy komercyjne dzięki kilku pośmiertnym wydawnictwom i sprzedała ponad 15 milionów albumów w samych Stanach Zjednoczonych.
W 2003 roku David Fricke z Rolling Stone uznał go za siódmego największego gitarzystę wszech czasów.
Vaughan został pośmiertnie wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame w 2015 roku wraz z kolegami z zespołu Double Trouble: Chrisem Laytonem, Tommym Shannonem i Reese Wynans.

Nawiasem mówiąc, Reese Wynans, genialny klawiszowiec, gra z Joe Bonamassą i miałam okazję kilka
razy podziwiać jego doskonały warsztat.

Stevie Ray Vaughan - Texas Flood (from Live at the El Mocambo)

Stevie Ray Vaughan & Double Trouble - Pride And Joy (Live at Montreux 1982)

Stevie Ray Vaughan : Crossfire Live at Night Music

moje ulubione nagranie z Jeffem Healley

Stevie Ray Vaughan & Jeff Healey - 'Look At Little Sister'




Reese Wynans na koncercie Joe Bonamassy w Spodku