KALEJDOSKOP... a w nim wszystko co "naj"

[Jolina]

[Jolina]

Myślę, że czas zakończyć temat. Zwierzęta duże i małe to temat rzeka.
Ale nie chcę zanudzać oglądających, choć folder jest jeszcze na wpół pełny.
Myślę, że nowy temat będzie nie mniej ciekawy - jak dla mnie to bardzo ciekawy.
A za nim go do końca przygotuję, mały przerywnik na temat Japonii.
Pozdrawiam wszystkich oglądających a szczególnie miło komentujących.

[Jolina]

[Jolina]

[Jolina]

[Jolina]

[Ryszard2]

[Jolina]

Ryszardzie muszę Ci podziękować... wiem, nie domyślisz się, więc Ci powiem.
Całkiem przypadkiem podpowiedziałeś mi nowy temat. I to w najbardziej odpowiedniej chwili.
Dzięki Ci za to.
Tak więc teraz będziemy oglądali piękne, wspaniałe...KONIE.

[Jolina]

[Jolina]

[Jolina]

[Jolina]

[Jolina]

[Ryszard2]

Jolino
Konie są piękne. Konie podziwiam. Koni się boję. Miałem kilka zdarzeń z udziałem koni, które mogły zakończyć się dla mnie źle.
Przykład najnowszy.
Wracam z Grotnik,- miejscowości wypoczynkowej blisko Łodzi. Droga prowadzi wzdłuż torów kolejowych. Z dala, naprzeciwko nas jedzie wóz zaprzężony w dwa konie. Tego co się później wydarzyło, nikt z nas się nie spodziewał. Przestraszone ostrym gwizdem lokomotywy konie, nagle stanęły dęba i wykonawszy gwałtowny skok, poniosły zaprzęg w naszym kierunku. Zaskoczony woźnica fiknął koziołka do tyłu i wpadł na środek wozu. Spłoszone, ciężkie konie pociągowe w dzikim galopie pędziły wprost na nas zamiatając wozem od lewej do prawej krawędzi drogi. Biedny woźnica obijał się o burty wozu przetaczając się po jego platformie. Przechodnie widząc co się dzieje, pierzchali na wszystkie strony.
Rozglądam się gorączkowo. Nie ma gdzie uciec! Nie ma w pobliżu bocznych ulic, gdzie można by było skręcić! Zamiatając wozem od lewej do prawej, rozpędzone konie zmiotą mnie z drogi na amen! I wtedy zobaczyłem boczną ulicę przed mną. To była moja szansa, tylko musiałem być tam pierwszy,- przed końmi. Na pełnym gazie rwałem do przodu, rwałem naprzeciw koni. Zaprzęg rósł w oczach. Zdążyłem. Skręt w prawo, - jestem w bocznej ulicy. Gliniaste podłoże i za duża prędkość wyrzuca mnie łukiem na środek drogi i ląduję w dużej błotnistej kałuży. Samochód wyhamował, koła bezradnie buksowały w błocku i... silnik zgasł.
Ulga, że udało się uciec. Jednak konie w pełnym pędzie, zamiast pobiec prosto, powtarzają mój manewr i skręcają w moją ulicę! Za duża prędkość koni powoduje, że wóz zatacza szerokie koło i koziołkując ląduje do góry kołami. To hamuje zaprzęg i powoduje wywrócenie się obu koni. Po wielkim hałasie nastała cisza. Konie wstały na równe nogi i stały spokojnie jakby nigdy nic się nie stało! Coś niesamowitego! A woźnica? Z przygodnymi mężczyznami unosimy wóz, z pod którego wypełza właściciel koni. Wstaje obolały i lekko oszołomiony.
- Dziękuję panom, mówi, - one zawsze same trafiają do domu...mądre są!
Tę przygodę zapamiętam na długo. Mimo wszystko, konie są piękne.

[Jolina]

Witaj Ryszardzie...
Twoją przygodę czytałam z powagą, ale wybacz - kiedy doszłam do ...

z pod którego wypełza właściciel koni. Wstaje obolały i lekko oszołomiony.
- Dziękuję panom, mówi, - one zawsze same trafiają do domu...mądre są!

nie wytrzymałam i parsknęłam śmiechem Owszem, to było niesamowite, straszne ale przyznasz, że z komicznym zakończeniem. A czy przypadkiem ten woźnica nie był w stanie wskazującym...?
Ryszardzie masz dar opowiadania. Przypuszczam, że miałeś w życiu dużo takich ciekawych zdarzeń.
Powinieneś je opisać.
A co do koni, to mamy zupełnie odmienny stosunek do nich. Nie bałam się jako dziecko, gdy czas wojny spędzaliśmy u dziadków, który miał hodowlę koni.
No i potem po zamążpójściu przez dwa lata miałam okazję jeździć konno ,bryczką, dokartem (jeżeli wiesz co to jest) i saniami. W kieszeniach zawsze miałam kostki cukru dla nich. Ale najbardziej to lubiłam jeździć konno.
Pozdrawiam.

[Ryszard2]

Napisał Jolina

...Przypuszczam, że miałeś w życiu dużo takich ciekawych zdarzeń. Powinieneś je opisać....

Trochę trąciłaś moją czułą strunę. Owszem, przygód i zdarzeń jak na jednego człowieka było sporo. Dość że wymienię:- Raz wypadłem z okna pierwszego piętra,- dwa razy spadłem z dachu domu, - wpadłem do piwnicy z żelastwem ustawionym na sztorc, - spadłem z wysokiej sosny, - kilka razy złamałem kości nogi, - raz rękę i - raz kości barku. Miałem pęknięte bębenki w obu uszach ( nie słyszałem pół roku) i uszkodzony wzrok widząc wszystko tylko na żółto. Kubeł ze smołą spadł na głowę zalepiając wszystko oprócz ust i oczu. Znarkotyzowałem się zmywając benzyną smołę. Prawie zamarzłem jadąc w mroźną zimę w jednej koszuli na stopniach zewnątrz wagonu. Do tego wszystkiego wpadłem do studni, - staranował mnie stary baran, znalazłem się po kopytami spłoszonych koni. O innych drobnych zdarzeniach w górach i na jeziorach, nie wspomnę. W każdym razie zaliczyłem 22 razy pobyt w szpitalach i 14 razy pobyt rehabilitacyjny w sanatoriach.
Któregoś razu, po kolejnym wykręconym „numerze”, żona zapytała mnie: - Powiedz, jak to jest, że ty jeszcze żyjesz? Ano…żyję!

Jak widzisz Jolino, było by co opisywać… tylko po co?

A propo’s - Jutro jadę na działkę wycinać pozostałe zagrażające drzewa.

[Jolina]

No Ryszardzie przy Twoich zdolnościach do "drobnych" wypadków, to proszę, uważaj na siebie przy tym usuwaniu drzewa.
A Twojej żonie, to naprawdę współczuję. Toż można pół zdrowia stracić żyjąc u boku takiego pechowca.
Ale jest jedna pociecha - będziesz żył sto lat i trochę - skoro przeżyłeś to co przeżyłeś.

- staranował mnie stary baran,

no i jak mam zareagować na te słowa jak nie wybuchem śmiechu...Ale tak poza tym to bardzo Ci współczuję.
Nie do wiary, że jednemu człowiekowi mogło się tyle przydarzyć. Dobranoc Ryszardzie.

[Jolina]

[Jolina]

[basia2002]

Dzień dobry Jolina, Piękne rasy Koni pokazałaś b bardzo ładne obrazy.
W Twoim Kalejdoskopie wszystko jest piękne. Serdecznie Cię pozdrawiam
i wszystkich oglądających Twój wątek. Jest na czym zawiesić oko.