Kącik poezji własnej i innych autorów - część XIV

[kpwalski]

Irenko, bardzo dziękuję za miłe słowa ale taki skrzacik może być również kłopotliwy:

Doprawdy nie wiem jakim cudem
zamieszkał ze mną w moim domu
maleńki nicpoń-krasnoludek
i mi dokucza po kryjomu.
Przez jego psoty i głupoty,
chce zdenerwować mnie okropnie,
rzuca na ziemię mój długopis
albo go kładzie gdzieś na oknie.
Szukałem szklanki po herbacie,
już całą kuchnię przewaliłem
aż ją znalazłem przy wersalce
choć tam na pewno z niej nie piłem.
Ciągle przewraca dla mnie książki
albo je kładzie na podłogę,
takie wyprawia nieporządki,
że już wytrzymać z nim nie mogę.
Codziennie w domu mam bałagan
przez mego krasnoludka drania.
Co zrobić z nim powiedzcie, błagam,
bo mam już dość tego sprzątania!
Kp.

[Irenna]

Przynajmniej nie nudzisz się,popatrz na to z uśmiechem...i sprzątaj! Zawsze są dwie strony medalu...

[kpwalski]

Gdybym był kamieniem w polu,
jednym z wielu w stosie
nie zawadzałbym nikomu
i o nic nie prosił.

Ale u mnie jest po prostu
w piersiach czułe serce,
uzbrojone, jak kwiat ostu,
ostre lecz kwitnące.

Często pragnie niezbadaną
wieść mnie ścieżką życia
i nie ważne czy wysłaną,
czy po górskim szczycie.

Czasem na manowce wiedzie
lub nad brzeg czeluści,
choć rozsądek prosi grzecznie,
ono nie odpuści.

Wtedy umysł z wielkim trudem
koryguje wzloty
z pragnień, wzruszeń i pobudek
niosąc tam gdzie spokój.
Kp.

[kpwalski]

[Amadeusz ze Śląska]

Z kroplami na czole
gonisz za tym,
co inni już mają,
za szybą, na stole...

Czy wiesz dokąd gnasz?
Duszy podaj lek,
w rodzinny krąg
dar miłości wplącz.
Otrzyj łzę potrzebie,
podaruj szczyptę marzeń.

W godzinie gwiazdki
podziel się białym kruchym
z serca do serca.
Zakop stos urazy i gniewu
wybacz, że bolało.

Amadeusz ze Śląska.

[Amadeusz ze Śląska]

Witam i pozdrawiam.
Pamięcią nie sięgam, kiedy tu ostatni raz byłem,
ale jestem i dziękuje za dozę wierszy i wspaniałych obrazków Joasi.
Staszkowi oczywiście brawa się należą , reszcie tez dziękuje.

[kpwalski]

Dziękuję Amadeuszu! Masz rację, niektórzy chcą wywarzyć drzwi które nie są na klucz zamknięte, szukają czegoś, co leży na stole ale bez poszukiwania, życie byłoby nudne tworzymy więc fikcyjny problem.

[mimoza]

Napisał Amadeusz ze Śląska

Witam i pozdrawiam.
Pamięcią nie sięgam, kiedy tu ostatni raz byłem,
ale jestem i dziękuje za dozę wierszy i wspaniałych obrazków Joasi.
Staszkowi oczywiście brawa się należą , reszcie tez dziękuje.

Amadeuszu, chyba naprawdę moje myśli mają moc sprawczą.
Od kilku dni o Tobie myślałam - co się dzieje? czemu nie
pokazujesz się w kąciku? I oto jesteś.
Ostatni raz byłeś tutaj
10 czerwca o godz. 19:55 z wierszem "Jeden w trzech osobach".
Pozdrawiam cieplutko... - Cz

[Irenna]

Napisał kpwalski

Gdybym był kamieniem w polu,
jednym z wielu w stosie
nie zawadzałbym nikomu
i o nic nie prosił.

Ale u mnie jest po prostu
w piersiach czułe serce,
uzbrojone, jak kwiat ostu,
ostre lecz kwitnące.

Często pragnie niezbadaną
wieść mnie ścieżką życia
i nie ważne czy wysłaną,
czy po górskim szczycie.

Czasem na manowce wiedzie
lub nad brzeg czeluści,
choć rozsądek prosi grzecznie,
ono nie odpuści.

Wtedy umysł z wielkim trudem
koryguje wzloty
z pragnień, wzruszeń i pobudek
niosąc tam gdzie spokój.
Kp.

Rozum i serce
często sobie przeczą,
co rozum dyktuje,
serce nie zawsze akceptuje...

Do uzbrojonego serca trudna droga...
Pozdrawiam serdecznie Staszku!

[kpwalski]

Irenko, często tak jest, że i Amor jest bezsilny zwłaszcza jesienią:
Siedzi Amor zasmucony
drżą mu ręce
już nie może zakochanym
pomóc więcej,
bo gdy ruszy w trasę z łukiem
i ze strzałą
wie zawczasu, że ma pracę
przechlapaną.
Łuk postawił, pije kawę,
kołczan rzucił,
wielki z niego był sowizdrzał,
dziś się smuci.
No i jak ma taj zwiększyć populację,
świat rozkochać, młodych zbliżyć,
miłość zacząć?
Kiedy właśnie łuk napina,
drżą mu ręce,
trafia wtedy w brzuch, kolano
lecz nie w serce.
Tyle lat pracował świetnie ale teraz
klnie po każdy strzale wściekle:
O cholera!
Przytaczam Ci mój wiersz ponieważ i Twój jakoś niepewnie się trzęsie.

[Irenna]

Napisał kpwalski

Irenko, często tak jest, że i Amor jest bezsilny zwłaszcza jesienią:
Siedzi Amor zasmucony
drżą mu ręce
już nie może zakochanym
pomóc więcej,
bo gdy ruszy w trasę z łukiem
i ze strzałą
wie zawczasu, że ma pracę
przechlapaną.
Łuk postawił, pije kawę,
kołczan rzucił,
wielki z niego był sowizdrzał,
dziś się smuci.
No i jak ma taj zwiększyć populację,
świat rozkochać, młodych zbliżyć,
miłość zacząć?
Kiedy właśnie łuk napina,
drżą mu ręce,
trafia wtedy w brzuch, kolano
lecz nie w serce.
Tyle lat pracował świetnie ale teraz
klnie po każdy strzale wściekle:
O cholera!
Przytaczam Ci mój wiersz ponieważ i Twój jakoś niepewnie się trzęsie.

Oj,te Amorki
pogubiły się w jesieni,
jak przyjdzie wiosna,
na pewno im się odmieni...
znajdą drogę do serca,
nie będą się błąkać,
trafią strzałą do celu,
taka wszak ich rola...

Miłego dnia Staszku!

[kpwalski]

Dziękuję za życzenia ale tu pada...

[joannap]

Dzień dobry Kochani.
Po tak ciężkiej nocy ( z powodu Kaszlu)
Odstresowałam się Staszku Twoimi wierszami
i wtórowaniem Tobie Irenki SUPER!!
Bardzo miło się WAS czyta..
Zapomniałam o zmęczeniu.
Staszku chętnie bym zdobyła Twój zbiór wierszy.

[joannap]

Irenko

[joannap]

Amadeusz

Od nowa
Z kroplami na czole
gonisz za tym,
co inni już mają,
za szybą, na stole...

Czy wiesz dokąd gnasz?
Duszy podaj lek,
w rodzinny krąg
dar miłości wplącz.
Otrzyj łzę potrzebie,
podaruj szczyptę marzeń.

W godzinie gwiazdki
podziel się białym kruchym
z serca do serca.
Zakop stos urazy i gniewu
wybacz, że bolało.

Amadeusz ze Śląska.

[Irenna]

Napisał joannap

Irenko

Witaj Joasiu!Dziękuję pięknie! Współczuję z powodu ciężkiego kaszlu,mam nadzieję,że minie wkrótce,zdrówka życzę!Pozdrawiam cieplutko!

[kpwalski]

Dziękuję Ci Joasiu, za kwiaty, Jestem wzruszony! Nie zbieram swoich wierszy, jeśli zechcesz je poczytać, to w Facebooku na mojej profilowej stronie zobaczysz ich kilka. Resztę publikowałem z innymi autorami w dwóch książkach.
https://www.facebook.com/profile.php?id=100002876940552

Życzę zdrowia i wielu piękny slajdów.

[kpwalski]

[Amadeusz ze Śląska]

Dziękuję Joasiu.

Pozdrawiam Ciebie i wszystkich w Klubie Senior

[kpwalski]

Życie mnie zmusza uczyć się pokory,
dostrzegać piękno nie krocząc pod wiatr
aby nie ranić wzniosłością swej dumy
tych którym pragnę ukazać swój świat.

Piękno przyrody co dzień się oddala
wraz z biegiem życia co dokłada lat.
Obojętności okrywa woalką
tych którym chwastem jest przydrożny kwiat.

Lecz najpiękniejsze co nam w życiu dane
jest nasza miłość, wdzięk jej i jej czar,
jeśli zdobędziesz serce zakochane,
posiądziesz księgę nieodkrytych kart.

Nim życie dla nas z rozpaczą się zamknie,
jak wodna fala odbita o brzeg,
chciałbym ci miła dać to, czego pragniesz
aby upiększyć twego życia bieg.

Spójrz, rozbłysk gwiazdy na wieczornym niebie,
uwierz w życzenia co sie spełnić chcą,
jak gwiazda, pragnę dać ci również szczęście tobie
które rozwinie się jak kwiatu pąk.

Nie pragnę nic, prócz twoich czułych spojrzeń
i szczerych słów rzuconych nie na wiatr,
kwiaty powiędną po pogodzie mroźnej,
słowa zostaną mi na wiele lat.

Przy splocie dróg, gdzie miłość wiąże losy
czeka miłosny na nas róży krzak,
może to będzie, nim się życie skończy
dla nas ostatni do zerwania kwiat.
Kp.