Zbieraczom obrazków - moje koty. cz.II

[elizka]

Dzięki za wsparcie.Staram się!

[Bajadera07]

Dawno mnie tu nie było.. No to Hop !!!

[stazyjka 2]

Myślałam ,że to taki spokojny kotek ,a tu patrzcie państwo jaki łobuz. Tak znęcać się nad biednym pieskiem.

[jolita]

Dziwy nad dziwami z kotem w roli głównej...

http://www.voila.pl/120/1zo3g/

[grazyna]

Juz rozgryzłam, za kazdym razem jest inny układ kart, czyli nie ma zadnej magii.szkoda!

[jolita]

Dwie durne myszy były dumne niesłychanie,
Że je kocur zaprosił do siebie na śniadanie.
Jakoż było śniadanie; kocur dwakroć mlasnął,
Zjadł obie, ziewnął, pierdnął i z powrotem zasnął.

p.s. przepraszam - to owoc mojej wędrówki po netcie w sprawie obrazków...

[stazyjka 2]

Niedokocenie

Co dzieje się, gdy dochodzi do długotrwałego niedoboru kociej obecności w życiu człowieka? Człowiek zapada wtedy na, ciężką chorobę, nazywaną fachowo niedokoceniem. Czym się ona objawia?
Człowiek szczególnie uwrażliwiony jest na jakikolwiek element koci, reagując najczęsciej depresją i ogólnym załzawianiem się.Godzinami potrafi oglądać zdjęcia kota lub strony internetowe, poświęcone kotom.
Człowiek, przyzwyczajony do harmidru wywoływanego przez kota, z uwagą nasłuchuje wszystkich dźwięków, mogących sygnalizować jego obecność.
Człowiek kolekcjonuje pocztówki, kalendarze, ręczniki, obrazki, zdjęcia, notatniki, plakaty, wisiorki, zeszyty, tapety z wizerunkami kotów.
Człowiek śni o kocie, woła jego imię przez sen, myśli o nim całymi dniami, pisze do niego listy i kupuje prezenty.
Stan niedokocenia jest również nieuleczalny, jeśli człowiek w porę nie otrzyma odpowiedniej dawki futrzastości.
Substytuty w postaci tapety w komputerze i obwarowania się zdjęciami ukochanego kota nie przynoszą skutków w terapii.



Stan człowieka znacznie pogarsza się…

[kangur06]

Wracam po przerwie wakacyjnej z kwiatkami i oczywiście kotkiem

[jolita]

card09th.jpgdzięki za:
jak zawsze piękną karteczkę,
że mimo przerwy urlopowej kotnalezakuwa0.gif nie zapomniałeś o kotkach,
dd1016901gc4.gifuaktywniłeś tak bliski memu sercu wątek (ja - po stracie Tusia jeszcze nie bardzo mogę...)

Życzę pomyślności...

[kangur06]

Jolu, wszyscy zaglądający do tego wątku kochają koty. Stazyjka uświadomiła mi początki choroby niedokocenia, za co jestem jej niezmiernie wdzięczny. Myślę, że osób z objawami niedokocenia jest więcej a ten wątek jest terapią wspomagającą dla nich i dlatego musi istnieć. Najskuteczniejszym lekiem jest kupno kota, ale z decyzją ciągle się wstrzymuję, ze względu na skutki uboczne tego leku.
Przesyłam serdeczne pozdrowienia dla miłośników kotów.

[nektarynka]

DOM SZCZĘŚLIWYCH KOTÓW

Niemal założyć się jestem gotów,
bo wątpliwości moich to nie budzi,
że gdzie jest dom szczęśliwych kotów,
tam jest dom szczęśliwych ludzi.

[jolita]

Miło mi przebywać wśród ludzi, którzy nie traktują kotów przedmiotowo. Moje przywiązanie do tych mądrych i "charakternych" futrzaków niestety musi zakończyć się na Tusiu, ale może to i lepiej bo nie będę czuła się "zdrajczynią"... Ach, on jeszcze z każdego kąta wygląda...13 i pół roku to dużo...

[nektarynka]

E

Wiem niewiele, lecz powiem, co wiem,
choć nie będzie to pewnie myśl złota:
Najpiękniejszą muzyką przed snem,
jest mruczenie szczęśliwego kota.

URL=http://imageshack.us][/url][url=http://imageshack.us][/URL

[jolita]

Wisława Szymborska.

Kot w pustym mieszkaniu

Umrzeć — tego nie robi się kotu.
Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu.
Wdrapywać się na ściany.
Ocierać się między meblami.
Nic niby tu nie zmienione,
a jednak pozamieniane.
Niby nie przesunięte,
a jednak porozsuwane.
I wieczorami lampa już nie świeci.

Słychać kroki na schodach,
ale to nie te.
Ręka, co kładzie rybę na talerzyk,
także nie ta, co kładła.

Coś się tu nie zaczyna
w swojej zwykłej porze.
Coś się tu nie odbywa
jak powinno.
Ktoś tutaj był i był,
a potem nagle zniknął
i uporczywie go nie ma.

Do wszystkich szaf się zajrzało.
Przez półki przebiegło.
Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło.
Nawet złamało zakaz
i rozrzuciło papiery.
Co więcej jest do zrobienia.
Spać i czekać.

Niech no on tylko wróci,
niech no się pokaże.
Już on się dowie,
że tak z kotem nie można.
Będzie się szło w jego stronę
jakby się wcale nie chciało,
pomalutku,
na bardzo obrażonych łapach.
I żadnych skoków pisków na początek.
....................................310.jpg

[Honorka1949]

Tez tutaj dawno nie zagladałam a kocie zdjecia czekaja w kolejce..

No nie ...znowóż oszukujesz ...był szach mat

Dziękuję Jolito za ten cudowny wiersz o kocie naszej noblistki. Przykro, że Twój odszedł, moja kocica ma 17 lat i stale ją obserwuję badając czy wszystko jest w porządu. Rozumiem żal i ból, bo kot jest najukochańszym zwierzakiem. Mądrym, dobrym i bardzo, bardzo przywiązanym do właściciela. Sporne jest tylko wskazanie kto właścicielem, a kto własnością, ale to temat na inną opowiastkę

[jolita]

Andrzej Waligórski k15.gif


Jeszcze

…więc jak się już ma psa i kota, miłe mieszkanko spółdzielcze,
I wszystko się w naszym życiu układa tak plus-minus znośnie,
I gdy się w tym życiu już miało tę pewną ilość dziewczyn,
A właśnie jest popołudnie, i słońce świeci skośnie,

To dobrze jest usiąść w fotelu, a kot niech się zwinie obok,
I żeby w zasięgu ręki było koniecznie pół czarnej,
A radio niech gra Gershwina, a my, kiwając nogą,
W ten skośny promień puszczamy dym z papierosa Carmen.

Na półkach piętrzą się książki, i pył z nich wiruje w słońcu,
I wszystko jest złotobrunatne, a tylko rapsodia błękitna,
I trochę smutno, że trzeba to będzie zostawić w końcu,
I że już się nie siądzie w fotelu, żeby Trzech Muszkieterów poczytać,

Bo może się kiedyś tak zdarzyć, że patrzysz — a ciebie już nie ma,
Chociaż jest kawa i fotel, i słońce na kociej sierści,
I chociaż wciąż jeszcze w powietrzu snuje się dym z Carmena,
I równie jak dym błękitny wciąż snuje się ten mister Gershwin.

Pies podniósł głowę i warknął, ale na razie nikt nie wszedł,
Choć ktoś stał jakby za drzwiami, i jakby zamykał parasol.
Kot otwarł oko, popatrzył i spytał — Jesteś tu jeszcze?
— Jeszcze tu jestem, mój kocie. I staram się trzymać fason.
...............................140.GIF

Napisał jolita

Andrzej Waligórski Załącznik 16101


Jeszcze
Bo może się kiedyś tak zdarzyć, że patrzysz — a ciebie już nie ma,
Chociaż jest kawa i fotel, i słońce na kociej sierści,
I chociaż wciąż jeszcze w powietrzu snuje się dym z Carmena,
I równie jak dym błękitny wciąż snuje się ten mister Gershwin.

Pies podniósł głowę i warknął, ale na razie nikt nie wszedł,
Choć ktoś stał jakby za drzwiami, i jakby zamykał parasol.
Kot otwarł oko, popatrzył i spytał — Jesteś tu jeszcze?
— Jeszcze tu jestem, mój kocie. I staram się trzymać fason.
...............................Załącznik 16102

Bardzo dziękuję Jolitko, nie znałam tego wiersza Pana Waligórskiego, jeśli pozwolisz skopiuję sobie do czytania na potem.

[jolita]

każda akceptacja moich - bądź co bądź - przedruków jest dla mnie satysfakcją, że nie tylko ja skorzystałam z podglądu.
Miło mi, że mamy podobne zainteresowania...18060088bs6.gif

[Alsko]

Napisał maja59

Dziękuję Jolito za ten cudowny wiersz o kocie naszej noblistki. Przykro, że Twój odszedł, moja kocica ma 17 lat i stale ją obserwuję badając czy wszystko jest w porządu. Rozumiem żal i ból, bo kot jest najukochańszym zwierzakiem. Mądrym, dobrym i bardzo, bardzo przywiązanym do właściciela. Sporne jest tylko wskazanie kto właścicielem, a kto własnością, ale to temat na inną opowiastkę

Sporne? Jakie sporne? Zapytaj kota

Pocieszyłaś mnie wiekiem Twojej kotki. Moje mają 15 i 13 lat i napawa mnie to obawą...