Krakowscy Iluminarze Sztuki.

[Wilhelmina]

POEZJA KINGI CHROMY

Z cyklu "Polne Świątynie"

Sierpień opada na ołtarze pól,
złoty horyzont przecinają trawy...
Na omszałych dachówkach wieży
wsparty nieboskłon.
A w moim ogrodzie kielichy kwiatów
chwytają spadające gwiazdy.


Z cyklu "Polne Świątynie"

Schowana wśród traw nieskoszonych łąk
przytulam się do planety
Czas stłoczony jest w kamień.
Z epoki przed potopem.
Głową dotykam nieba,
choć stąd daleko do gwiazd.


Z cyklu "Polne Świątynie"

Na mojej ikonie
niebo zachodzi złotem.
Gołębie na zielonym dachu
rozkładają ogony.
A w gołębniku małe jajka
pełne śmiesznych pisklaków.


"W ogrodzie Moneta"

Wczoraj Pan Monet
palił w ogrodzie nieudane obrazy.
Dym owinął się wokół wierzb nad stawem
i opadł na nenufary...
Pobiegłam ze słojem
nałapać siwego dymu.
Monet śmiał się ze mnie pod wąsem.


"Lato"

Piję dziś herbatę z motylem,
który usiadł na oparciu plecionego fotela.
Odbita w zielonym słoju plama słońca
mruga do mnie jak złotooka ważka.

[duszka07]

Wilhelmino, gratuluję zainteresowań. Z przyjemnością wchodzę na Twoje wątki. Czy orientujesz się może, w jakiej cenie są obecnie rysunki Br. Chromego?

[Wilhelmina]

Krzysztof Ludwin urodzony w Krakowie. Studiował na Politechnice Krakowskiej na Wydziale Architektury (1981-1987) oraz na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Form Przemysłowych (1987/1988). Od roku 1995 pracuje na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej w Katedrze Rysunku, Malarstwa i Rzeźby.


Ważniejsze wystawy:

* 1983 – Kopenhaga
* 1985 – Kraków, siedziba SARP
* 1985 – Kopenhaga
* 1986 – Londyn, Polski Ośrodek Sztuki i Kultury
* 1986 – Londyn, Gallery 202
* 1989 – Francja: Lievin, Lens, Amiens – Ośrodki Sztuki i Kultury im. Alberta Camus
* 1990 – Kraków, Galeria "Strawberry Fields"
* 2002 – Kraków, "Nasza Galeria" na Kazimierzu
* 1993 – Malarstwo – Galeria Plastyków, Kraków

Krakowskie obrazy

[Wilhelmina]

Parasole



Krakowskie kafeje, frag. przy ulicy Kanoniczej



Kraków, ludziki



Kraków, Lustrzane odbicie

[Wilhelmina]

Kraków na awareli



Kwiaciarki, Kraków nocą





Rynek, drzewo, Kraków

[Wilhelmina]

Szkic galerii



Wieże Wawelu



Kościół św.Wojciecha na Rynku



Planty nocą

[Wilhelmina]

Podwórze na Kazimierzu



Ulica Sławkowska

[Pani Slowikowa]

Piekne te akwarele!!
Gratuluje takiego watku!!

[Wilhelmina]

Joasiu, za te miłe słowa, przyjmij, niestety, tylko wirtualnie, ten " kwiat ".



Dzika róża

[Wilhelmina]

Dagmara Kwiatek


Ur. 8 listopada 1972 r. w Krakowie

1991-1996 - studia na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie,
w pracowniach:
prof. Leszka Misiaka,
prof. Jerzego Nowosielskiego,
prof. Józefa Ząbkowskiego,
w pracowni Tkaniny Artystycznej
u prof. Ryszarda Kwietnia,
w pracowni Technik Fotograficznych
u prof. Józefiny Bransch-Walczak

1996 r. maj - dyplom w pracowni prof. Józefa Ząbkowskiego

1994,1995,1996 - wyróżnienia na wystawach końcoworocznych ASP w Krakowie

1998 r. - stypendium Twórcze Prezydenta Miasta Krakowa

Artystka uprawia malarstwo, gwasze i rysunki z zastosowaniem gumy chromianowej.
Guma chromianowa należąca do technik określanych jako szlachetne, swobodne czy też specjalne znalazła swój wyraz w zadziwiająco wysokim poziomie artystycznym stworzonych fotografii i rysunków.

Technika gumy chromianowej narodziła się w latach 50 - tych XIX wieku we Francji (Poitevin, 1854) i w Anglii (John Pouncy, 1858). Od lat 80 - tych, kiedy opisy techniki gumowej pojawiły się w broszurach (A. Roulle - Ladeveze) i w podręcznikach fotografii, zainteresowanie gumą rośnie. Szwajcaria, Francja, Austria i od początku XX wieku Polska stają się głównymi ośrodkami, w których rozwija się i kwitnie na różne sposoby guma chromianowa.
Artystka wystawiała i wystawia w wielu miastach Polski, a także na Węgrzech w Danii i na Tajwanie.

Od 1998 r. - sklep "Oh Calkutta" - ul. Św. Anny, Kraków

[Wilhelmina]

Anioł - rys. tusz



Guma chromianowa

[Wilhelmina]

[Wilhelmina]

[Wilhelmina]

Malarstwo

Kwiaty



Kwiaty Eli



Pod czerwonym niebem



Spadające słońce

[Wilhelmina]

Kolejka



Jezioro



Noc nad jeziorem



Ślub

[Wilhelmina]

Koty



Wenecja

[Wilhelmina]

Piotr Skrzynecki_____Piwnica Pod Baranami

W kwietniu minie 11 lat, gdy zmarł jeden z największych bardów Krakowa, Piotr Skrzynecki.
Krakowianinem stał się nie z urodzenia, a z wyboru, prawie całe swe życie poświęcając Piwnicy pod Baranami. Kabaretowi, nie klubowi. Bo krakowska Piwnica pod Baranami to był najpierw Klub Młodzieży Twórczej, w którym studenci i absolwenci miejscowych szkół artystycznych - plastycy, muzycy, aktorzy - mogli się spotkać, pogadać i napić przy okazji. Wśród założycieli znaleźli się m.in. Krzysztof Penderecki, Bronisław Chromy, Andrzej Kurylewicz, Jerzy Bereś. Był wśród nich i Piotr Skrzynecki, student historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Kabaret pod wodzą P. Skrzyneckiego zadebiutował w grudniu 1956 roku. I tak "przychodzą, odchodzą, leciuteńko na paluszkach..." - jak w słynnym piwnicznym hymnie - już ponad pół wieku.
Podczas uroczystości żałobnych w kościele Mariackim, piwniczanie śpiewali:

Dziś, Piotr, gdy Ciebie nie ma,
Pieśń tę wznosimy do nieba.
Trwaj tam i czuwaj nad nami
Noc w noc usłaną gwiazdami.

I czuwa Piotr nad Piwnicą, nad ukochanym miastem, nad krakowskimi gołębiami i aniołami.

[Wilhelmina]

[Wilhelmina]

Hymn " Piwnicy Pod Baranami "

Przychodzimy, odchodzimy..

Przychodzimy, odchodzimy
leciuteńko na paluszkach
Szczotkujemy wycieramy
Buty nasze twarze nasze
Żeby śladów nie zostawić
Żeby śladów nie zostało
Miasta nasze domy nasze
Na uwięzi się kołyszą
Tuż nad ziemią ledwo ledwo
Jak wiatr mały to nie widać
A jak wielki wiatr się zdarzy
Wielka bieda puszczą cumy
Zatrzepocą się zatańczą
Miasta nasze domy nasze
I polecą w stratosferę
Przygarbionych w pustym polu
Bez oparcia bez osłony
Bez niteczki choćby coby
Przytwierdzała nas do ziemi
Wiatr nas porwie i poniesie
Za kołnierze podniesione
Porozrzuca gdzieś w przestrzeni
Nam to nic przeczekamy
A jak skończy jak ucichnie
To wstaniemy otrzepiemy
klapy nasze rączki nasze
Żeby śladu nie zostało
Od początku zbudujemy
Miasta nasze domy nasze
Sprzęty nasze lampy nasze
Żeby wiatr miał czym kołysać

Słowa J. Jęczmyk

[Wilhelmina]

Odchodzą. Na zawsze, na chwilę. Przychodzą ich dzieci, może niedługo przyjdą wnuki. Artyści związani z kabaretem.

Anna Dymna


Beata Rybotycka


Andrzej Sikorowski


Jacek Wójcicki i Halina Wyrodek