Kącik poezji własnej i innych autorów. Część III

[tar-ninka]

Zochno..
sama mądrośc przez ciebie przemawia
Bardzo trafne słowa .

[mimoza]

Znalazłam wdzięczne wiersze o kwiatach.
Dla piszących i czytających w podzięce wklejam - Cz

Kazimiera Czurka

Tulipany

Na grządce
dwa pąsowe tulipany
Jeden w drugim zakochany
czule tulą się do siebie
ot, jak tulipany.

Irys

irys - piękny książę
pyszni się jak paw
tyle na nim barw.
Trzy płatki kapryśnie
wygięte ku górze
mienią się fioletem
żółcią, brązem, różem.
Inne - symetrycznie
na dół odchylone
dumnie potrząsają
kwiatową koronę
Na długiej łodydze
leciutko się chwieje
w poranek majowy
słoneczny, pogodny
wie, że go podziwiam,
że jest tego godny.

Oset

Mężny rycerz
stojący na skraju łąki.
Przy nim bezpiecznie się czują
smółki, rumianki, dzwonki.
Nastawia szpadę kłującego liścia
dumnie potrząsa
fioletowym pióropuszem.
Nie bój się, nie ruszę
białych rumianków,
fioletowych dzwonków,
pachnących fiołków
co w trawie siedzą skrycie.
Niech wiedzą, że twemu męstwu
zawdzięczają życie.

[mimoza]

odliczając dni do kalendarzowej wiosny,
witam i życzę wiosennego nastroju w sercach.

>Adam Ziemianin<

Chciałbym Cię narysować
Wiosny delikatną kreską
By zbiegły się wszystkie fiołki
Nad zbudzoną z zimy rzeką

Chciałbym by twe włosy
Były jak warkocze leszczynowe
A usta twe szalone
W kolorze pierwszych poziomek

Chciałbym by twe oczy
W majową mgłę były oprawione
Żebyś cała się śmiała
Jak wiosenny dzwonek

Chciałbym - lecz słów brakuje
I wszystkie się plączą
Chciałbym - lecz nie zdążyłem
Dzień znów schodzi się z nocą

Cz

[Scarlett]

ZAMIAST


Ty, Panie tyle czasu masz,
Mieszkanie w chmurach i błękicie
A ja na głowie mnóstwo spraw
I na to wszystko jedno życie.
A skoro wszystko lepiej wiesz
Bo patrzysz na nas z lotu ptaka
To powiedz czemu tak mi jest,
Że czasem tylko siąść i płakać
Ja się nie skarżę na swój los
Potulna jestem jak baranek
I tylko mam nadzieję, że...
że chyba wiesz, co robisz, Panie.

Ile mam grzechów? któż to wie...
A do liczenia nie mam głowy
Wszystkie darujesz mi i tak
Nie jesteś przecież drobiazgowy
Lecz czemu mnie do raju bram
Prowadzisz drogą taką krętą
I czemu wciąż doświadczasz tak
Jak gdybyś chciał uczynić świętą.

Nie chcę się skarżyć na swój los
Nie proszę więcej, niż dać możesz
I ciągle mam nadzieję, że...
Że chyba wiesz, co robisz, Boże.

To życie minie jak zły sen
Jak tragifarsa, komediodramat
A gdy się zbudzę, westchnę - cóż
To wszystko było chyba... zamiast
Lecz póki co w zamęcie trwam
Liczę na palcach lata szare
I tylko czasem przemknie myśl
Przecież nie jestem tu za karę.

Dziś czuję się, jak mrówka gdy
Czyjś but tratuje jej mrowisko
Czemu mi dałeś wiarę w cud
A potem odebrałeś wszystko.
Ja się nie skarżę na swój los
Choć wiem, jak będzie jutro rano
Tyle powiedzieć chciałam ci
Zamiast... pacierza na dobranoc


Magda Czapińska

[Scarlett]

Zanim mi powiesz

cokolwiek

o swoim życiu,

poezji,

motylach, które widziałeś,

tęczy w południu dzisiejszym,

o listach i o zakupach,

wakacjach i o kolacji,

o jej oczach, o pracy,

o tym co ci dokucza,

zanim powiesz to wszystko - przytul.


[SIZE="1"]Marta Sienicka (Augustyn)[/SIZE]

[Ludgarda]

Kochać

Kochać CIEBIE
to jakby pokochać
górską wiewiórkę

od której kaprysu
jedynie zależy
czy ją spotkasz
czy orzeszek z dłoni weżmie
i spojrzeniem przelotnym
łaskawie obdarzy

KOCHAć ciebie
to wpisać się w przestrzeń
wiewiórczego skoku

między drzewem
prapierwszym
i drzewem ostatnim

Wanda Wasik

[mimoza]

Dopiero dzisiaj zauważyłam, że tarninka na wątku "cztery pory roku..."
umieściła wiersze o przedwiośniu naszych poetów Zochny i kpwalskiego
- cieszyć się należy, że i nasz wątek może być (mówiąc skromnie) inspiracją dla innych - Cz

[mimoza]

Marta Sienicka (Augustyn)


Wierzę


że słońce będzie świeciło
zawsze tak samo
że przyjdzie wiosna
rozkocha serce.
W okruchu wspomnień
zawsze zostaniesz tańcząca z wiatrem
w słońca promieniach.
Zbyt dużo razy
gubiłam po drodze
ten wiatr i słońce.
Wierzę,
że będziesz wciąż taka sama.

Cz

[zochna]

DZISIAJ

Usłyszałam żurawi krzyk
chociaż, zaledwie wczorajszy śnieg
nadal pyszni się i skrzy

Pod nogami koleiny kolein
grubymi warstwami przysypane
ściśnięte leciutkiego mrozu 'kajdanem'

Gałęzie świerków dżwigając wiatru westchnienie
lizane i całowane
wciąż jeszcze niskiego słońca promieniem

Świeżą rześkością powietrza otrzeżwiona
w zachwycie ciszą bajecznej przestrzeni otulona
podążam

(marzec 2009r.)

[mimoza]

Wiosna nadchodzi

Dopiero za lutym drzwi się zamknęły,
Śniegi topnieją w zawrotnym tempie,
Marzec, jak marzec coś nam szykuje,
W marcu jak w garncu wiosna buzuje.
Zima powraca, to znów odchodzi,
Słońce nam dłużej świeci,
Na placach zabaw coraz więcej dzieci.
W koronach drzew, w gęstych krzewinach
Ptaki w gromadkach gwarnie, wesoło,
Całemu światu niosą nowinę,
Wiosna nadchodzi, żegnajmy zimę.
Na leśnej polanie słonecznie
Nieśmiało – sasanki wypuszczają pąki,
Zakochani, w siebie zapatrzeni,
Na ławce przysiedli pod kasztanem.
Staruszków para zza drzew się wyłania,
Ona z różą pąsową w dłoni,
On pod rękę ją trzyma.
– to znak, że wkrótce wiosna,
- to znak, że żegna nas zima.

Cz

01 marca 2009 roku

[tar-ninka]

Witam serdecznie wszystkich wierszolubów
w pierwszy dzień marca ...do wiosny tylko 20 dni..
Zochno , Mimozo..

[liduszka]

Pijemy dzis herbate w obroslej winem altanie
Ja jestem bardzo powazna,mowie ci grzecznie Panie.
Siedzisz niedbale w fotelu i palisz papierosa,
Brzeczy gdzies w cukiernicy lakoma duza osa.
Slonce sie stacza ukosnie,
Za chwile topole minie.
Podsuwam ci na paterze duze zlotawe brzoskwinie
Brzoskwinie swieca w krysztale, jak cieple rozowe latarki
Pokryte sa lekim puszkiem,
Jak moja skora na karku.
Lecz najpiekniejsza jest chyba ta, ktora lezy na wierzchu,
Okragla duza, pachnaca, wyglada jak zaploniona,
Jest pewnie mila w dotyku,jak moje nagie ramiona.
Bierzesz lekko w palce,przymruzasz troche oczy,
Rozrywasz ostroznie, sok ci po palcach broczy.
Wyjmujesz serce-pestke, a sok z niej upojny chlusta.
Rozowe,slodkie mieso wkladasz w najdrozsze usta,
Nagle pochylasz ku mnie mlode wysmukle cialo
I pytasz sie bardzo serdecznie:
Moj Boze!
Co Pani sie stalo?
Nie umiem odpowiedziec,
A lzy mi plyna, plyna, plyna
O chcialabym ....Tak!
Wlasnie bym chciala byc , ta rozowa brzskwinia!!!

[mimoza]

liduszka - witaj. Jakże pięknie wymowny wiersz. - Cz

[mimoza]

Milego dnia

Krystyna Brzezińska

* * *

Spragnieni wiosennej odnowy,
zgodnie z prawami przyrody
zaczniemy odnowę od głowy.
Aby jej nadać urody
twarze zwracamy ku słońcu
i blade podmarzłe nosy.
Dzieje się to w miesiącu
gdy nawołują się kosy
i kwitną forsycje.
Bo kwiecień kwieciem
się stroi, a wiosna
umacnia pozycję,
pozimowe blizny goi.
Oczy nabierają blasku
skłonne do łez i radości
szukają śladów na piasku
po zeszłorocznej miłości.


Cz

[Scarlett]

~ Przyda się taka chwila ~

Daj nam oddechu
pełną garść
Na chwilę - Boże
zwolnij czas

Niech choćby czasem
maj nam trwa
Tyle co stycznie
trzy lub dwa

Daj nam miłości
pełną garsć
Na chwilę - Boże
zwolnij czas

Niech nie ucieka
tak jak mgła
Niech się dodaje
dzień do dnia

Czasu Ci Boże
nie ubędzie
Ty wszystko możesz
jesteś wszędzie

A nam się przyda
taka chwila
Żeby nad życiem
się zatrzymać

Adam Ziemianin

[Ludgarda]

Niepojęte

Na twoich ustach słowa
nie zakwitły kwiatem

nie spadły z nich
dojrzałym owocem

na wąskich twoich wargach
milczała miłość

a jednak te wargi
drżały jak harfa
w dotyku z moimi

i to jest właśnie
najbardziej niepojęte

Dziękuję

Dziękuję ci za wzruszenia
dziękuję
za serca poruszenia

dziękuję za twoje oczy
za spojrzenia
za może miłość
za pragnienia

Dziękuję ci
za moje marzenia

Wanda Wasik

[zynagra]

choć pól i łąk ,,,
choć pól i łąk ,odmładzasz krąg,
roznosząc woń miłosną ,
nie wrócisz mi miłości dni,
o czarodziejko wiosno!
nie wskrzesisz złud ,
pojących wprzód,
zachwytem serce moje ,
nie dla mnie już rumieniec róż
i świeżych uczuć zdroje .
więc z czary swej ,dla innych lej,
rozkoszy słodkiej miody,
niech z twoich szat rwie cudny kwiat,
kochanków zastęp młody.
mnie tylko daj ,
szumiący gaj ,nad moją głowa senną,,
i otocz mnie w głębokim śnie,
miłością dusz promienną.
Adam Asnyk.

[Karo1949]

Wiersz mojego autorstwa z dedykacją dla tych, którzy wyglądają wiosny, tak jak ja...

Chocholi taniec

Przedwiośnie wielkopostnej szarości pełne
i cichego szelestu zszarzałych zarośli, i traw.
Nieokiełznany wiatr odziera z rogoży wełnę,
by nieść ją ze sobą na nagie pola, nad staw.

Sen zimowy jeszcze spowija okolice szare,
mimo, że słoneczna strzelina detale wyróżnia .
Zima z wiosną w przestworzach toczą swary,
a w przestrzeni króluje kolorystyczna próżnia

Świat pogrążony w przedwiosennej ascezie.
Tu i tam w sadach tańczą siwe chochoły
wiatrem szarpane, uparte w swej wierze,
że mają moc sprawczą ich taneczne mozoły.

Chochole wirowanie jak derwisza taniec,
wieszczy i przepowiada, że idzie lepsza z pór
i wkrótce nadejdzie oczekiwane zmartwychwstanie,
jedna z najpiękniejszych we wszechświecie ról.

Zofia Szydzik

[mimoza]

zynagra, Karo1949 - witam cieplutko na poetyckim wątku.
Jest nas więcej, co w efekcie znaczy, iż lubiących czytać
i pisać wiersze przybywa. Cz

[Karo1949]

Napisał mimoza

zynagra, Karo1949 - witam cieplutko na poetyckim wątku.
Jest nas więcej, co w efekcie znaczy, iż lubiących czytać
i pisać wiersze przybywa. Cz

Tak - lubię czytać, ale również piszę , pozdrawiam, Zosia