Chowanie głowy w piasek

[ewikomega]

Napisał tadeusz50

ewikomega
.
Z ta obawą bywa różnie. Policjant po służbie interweniował kilka miesięcy temu w Warszawie i został zadźgany przez bandytów. Dawno temu dwóch kolegów interweniowało gdy mąż tłukł żonę. Jeden został zadźgany na miejscu, drugi ledwo uszedł z życiem. To było dziesiątki lat temu, koledzy do ułomków nie zaliczali się, raczej byli dość rośli.

Zgadzam się są niebezpieczne sytuacje, ale często my sami wyrokujemy i osądzamy innych.
Przykład:
jechałam podmiejskim pociągiem, wlazłam do przedziału gdzie siedziało około 10- ciu dresiarzy, rozbawieni popijali piwko. W pierwszej chwili wystraszona chciałam wyjść, lecz coś powstrzymało mnie.
Uśmiechnęłam się do nich i cichutko powiedziałam: nie będę przeszkadzać panom, usiądę i zajmę się czytaniem gazety.
Jeden z nich grypserą współczesną odpowiedział:
"zajebista, spoko k....a niech sobie siedzi".
Ja ponownie uśmiechnęłam się, a oni jak odmienieni - przestali przeklinać, jeden chyba przywódca ich zarządził, aby przestali pić piwo . Zaczęli rozmawiać ze mną . W Falenicy wysiadałam -otworzyli mi drzwi od przedziału,
pomogli wysiąść, ponieważ miałam sporo paczek.


Przy okazji wypowiem się tutaj na temat poruszany wyżej- babć jadących z wnukami i ustępującymi im miejsce.

Nie mam zwyczaju chować głowy w piasek , ale też nie mam zwyczaju wrzeszczeć na kogoś ,lub wyniosłą być w skrajnych sytuacjach i też robić coś poza plecami-po prostu szują być


Kiedyś takiej babci ustąpiłam miejsca, a ona posadziła wnuka.Byłam wściekła, lecz na głos nie komentowałam .
Schyliłam się do babci i z uśmiechem zapytałam ją dlaczego tak zrobiła-ona odpowiedziała:
a jak szarpnie tramwaj to dzieciak przewróci się i może się mój wnusio zabić, a ja stara -cóż po mnie; więc postoję.
Wnuk jest pod moją opieką, więc jestem odpowiedzialna za niego. No i co Wy użytkownicy forum na to
Najłatwiej osądzać ludzi-jestem wierząca i uważam, że do osądzania jest kto inny - bardziej odpowiedni .

[tadeusz50]

ewikomega

Wnuk jest pod moją opieką, więc jestem odpowiedzialna za niego. No i co Wy użytkownicy forum na to

W takim wypadku ja biorę wnuczkę na kolana, lub siada półgębkiem ale nie stoję nad dzieckiem.
Jechałem kiedyś pociągiem jak rezerwa wracała z wojska, szkoda słów. Strach było się odezwać przed gównażerią. Gdybym był sam może i bym zareagował, jechałem z córką i wnuczką a to inna para kaloszy.

[ewikomega]

Jeszcze ja , ale broń Boże to nie jest przypinka do ciebie Tadeuszu, Ty jesteś dobry człowiek.
http://www.youtube.com/watch?v=myAJUEuLKjENiestety ,ale na tym forum są takie zakłamane...... przykre, ale prawdziwe

[Jolcik]

Są różne sposoby reagowania na znieczulicę społeczna ,czasami sposób nasuwa się tak szybko, ze sami dziwimy się potem,że nas było stać na takie posunięcie i czy nie "przegięliśmy" wyjaśniam sytuacje. Jechałam pociągiem z moją starszą siostrą 75 lat.Miałyśmy duże torby na kółkach, które same dużo ważą, a wypełnione wiadomo jaki to ciężar.weszłyśmy do przedziału, gdzie siedział jeden młody, przystojny mężczyzna. Nie chcąc blokować miejsca dla innych pasażerów ,zdecydowałam umieścić torby na górnej półce. Siostra ma chory kręgosłup, więc musiałam sobie z trudem sama poradzić, liczyłam,że młodzieniec pomoże,ale on czytał udając,że nie widzi mojego wysiłku.Gdy skończyłam, siadając powiedziałam do siostry"szkoda,że tu nie ma jakiegoś mężczyzny". Nikogo oprócz nas i tego młodzieńca w przedziale nie było.Oceńcie,czy byłam bardzo niegrzeczna,kto powinien się bardziej wstydzić ,ja,czy on.

[tadeusz50]

seniorka48
Może jednak należało spytać owego młodzieńca czy może pomóc? Skąd wiesz czy pomimo młodego wieku też jest chory na kręgosłup lub z innych powodów nie może dzwigać np.jest po operacji
ps. nie bronię go ale gdybam

[tadeusz50]

moje nocne wspomnienia
Dawno temu, gdy byłem po wypadku-złamana noga, założony pręt sródkostny- gdy chodziłem o kulach jakoś nie spotkałem się z brakiem chętnych do ustąpienia miejsca w komunikacji, rok temu, gdy "robiłem" za kuriera, niosłem takowe kule dla wnuczki i sytuacja podobna ludzie wstaja z miejsc a ja zdrowiutki.
Kilka lat temu, jadąc autobusem bylem świadkiem nieprzyjemnej sytuacji. Nad siedzącą młodą dziewczyną rozpoczął się jazgot seniorów (w większości seniorek) o braku kultury wśród młodzieży bo one stają a takie coś siedzi i nie ma chęci ustąpić. Po kilku minutach dziewczyna podciągnęła nogawki spodni i okazało się, że ma protezy zamiast zdrowych nóg. Niestety nie doczekała się słowa przepraszam. Co prawda seniorki zamilkły ale niesmak pozostał

[mimoza]

Dobrze Tadeuszu, że podajesz takie przykłady.
Zachowanie seniorów nie zawsze jest właściwe,
też nie raz, a wiele razy byłam świadkiem podobnych
scen. - Cz

[helena62]

Witam , mysle ze to ciekawy wątek i bede tu wracala bo uważam iz na te tematy trzeba rozmawiać.Wiele przeszlam i nie raz to dotyczylo mnie ...ale teraz najbardziej razi mnie wulgaryzm ale jak takie dziecko ma nie uzywać wulgarnych słow skoro słyszy je codziennie od rodzićow? wiem powiecie patologia ale nie zawsze...kiedyś zwrócilam na to uwagę mlodym mamusiom z dziećmi w wózkach i....dostałam wiazankę.Albo para, chyba małzenstwo wysiadajace z eleganckiego samochodu z moze 2 letnim dzieckiem a to co mówią okropne, dziecko? nich sie uczy? no i jest jak jest.A cisza nocna..zapukałam bo krzyki, śmiechy przez ścianę a tu 2 ga w nocy, odpukali i ten maly tez a ma dopiero 11 lat i to syn ludzi na poziomie nie patologia...jak on potem bedzie traktował ludzi? skoro rodzice naśmiewaja sie ze starszych? juz teraz nie mowi mi dzien dobry.Myśle że trzeba o tym mówić z trzeba zwracać uwage, reagować ale...

[Jolcik]

Napisał tadeusz50

seniorka48
Może jednak należało spytać owego młodzieńca czy może pomóc? Skąd wiesz czy pomimo młodego wieku też jest chory na kręgosłup lub z innych powodów nie może dzwigać np.jest po operacji
ps. nie bronię go ale gdybam

Zgadzam się z Tobą Tadeuszu,że wiek i wygląd nie świadczy o stanie naszego zdrowia, ale ja w sytuacji tego młodego człowieka,załóżmy, że miał przeciwwskazania do dźwigania,powiedziałabym przepraszam, ja nie mogę pomóc, ale zaraz coś zorganizujemy .To nie wyspa bezludna ,tylko pociąg.Nie każdego jednak stać na taki gest.Nie generalizuję takich przypadków, bo zdarza mi się korzystać z takiej pomocy, jest to miłe i nie szczędzę wtedy słów podziękowania.A tak poza nawiasem spodziewałam się między innymi takiego komentarza mojej przygody, to znaczy,że jesteś człowiekiem myślącym i trzeźwo analizującym przyczyny ludzkich zachowań.Ja jednak mam przeświadczenie,że był to typowy przypadek znieczulicy.

[Arti]

Ja jednak mam przeświadczenie,że był to typowy przypadek znieczulicy.

no to jeśli ktoś nie czuje to nawet nie mogę mieć do niego pretensji. No ma taką przypadłość i już.

[Jolcik]

no to jeśli ktoś nie czuje to nawet nie mogę mieć do niego pretensji. No ma taką przypadłość i już.
napisała Artfilka
__________________
No i właśnie dyskutujemy tu o takich przypadłościach. ta sprawa,to pikuś,ale są przypadki,ze przypadłości mają tragiczne skutki, czy też wtedy nie możemy mieć pretensji?

[koziorożec]

reagować - czy nie reagować?
Nikt nie zadaje sobie takiego pytania w chwili kiedy podejmuje działanie, robi to spontanicznie.
Ostatni przypadek - tragiczny w skutkach z soboty - w bliskiej miejscowości.
31-letnia pracownica Punktu Skupu Owoców odkryła kilka dni wcześniej, że kilku 20-latków sprzedaje jabłka w dziwny sposób. Prawdopodobnie kradli z okolicznych sadów, a ponadto dwóch lokowano w bagażniku, aby waga była wyższa.
W porozumieniu z właścicielem skupu przy następnej dostawie miała dać znak aby udaremnić ten proceder.
Dała znak, ale kierowca 20-letni zauważył. Stanęła przed maską rozkładając ręce - aby udaremnić wyjazd, zanim nadbiegnie właściciel.
Nie zatrzymała - ruszył pełnym gazem,taranując kobietę, uciekał z nią na masce. Kobieta zginęła, spadając z maski samochodu, podobno zabiła się o krawężnik.
Osierociła dwoje małych dzieci.
Sprawcę zatrzymano - na Punkcie był monitoring.
Mieszka na sąsiedniej ulicy mojej miejscowości, nie była to żadna patologiczna rodzina - syn nauczycielki.
Wiadomo karę poniesie - ale życia kobiecie nikt nie zwróci.

[hania.m]

Dziękuję Luizko za założenie
takiego tematu. Kiedyś myślałam o nim.
Dziś już nie napiszę-
dostałam b. smutną wiadomość od mojej koleżanki -forumowiczki- o śmierci jej męża.

[Arti]

Mam problem
Jak reagować na chamskie zachowania bo co przychodzi mi do głowy to
lunąć w pysk
bo nie umiem dyskutować na tym poziomie

[tadeusz50]

"Pobiła mnie żona. Bardzo się wstydzę, nie pójdę na policję"

http://wiadomosci.wp.pl/kat,1347,tit...b3c1&_ticrsn=3

Co prawda mnie ten problem nie dotyczy ale podyskutować można.

Ten problem dotyczy całej Europy. We Francji rocznie 30 mężczyzn umiera na skutek pobicia przez kobiety, a ponad 110 tys. pada ofiarą przemocy. W Polsce jest podobnie. Tyle że, jak mówią policjanci, trudno dotrzeć do ofiar - pisze "Polska The Times".

[Jadzia_G]

Napisał tadeusz50

"Pobiła mnie żona. Bardzo się wstydzę, nie pójdę na policję"

http://wiadomosci.wp.pl/kat,1347,tit...b3c1&_ticrsn=3

Co prawda mnie ten problem nie dotyczy ale podyskutować można.

To się nie mieści w głowie.....to chyba jakiś margines społeczny.
W drugą strone (pobił mnie mąż) też .... straszne !!

[tadeusz50]

Napisał Jadwiga_G

To się nie mieści w głowie.....to chyba jakiś margines społeczny.
W drugą strone (pobił mnie mąż) też .... straszne !!

Czy margines? Czytam dalej.

Według badań przeprowadzonych przez CBOS, 9% mężczyzny otwarcie przyznaje się, że było bitych przez partnerów - pisze "Polska The Times".

Dość duży ten margines

[koziorożec]

Bicie mężów przez żony.
Dziwicie się? wcale to nie jest margines społeczny, patologia.... a takie przypadki są bardzo częste.
Niestety, prawdą jest, że nigdy, żaden mężczyzna, nie wnosi oskarżenia p-ko żonie, nie żąda jej ukarania, z prostego powodu.... wstydzi się, takie sprawy wychodzą przy okazji innych czynności.
A.... nigdy nie widzieliście mężczyzny posiniaczonego, lub podrapanego?

[Opcja]

w żadnym wypadku nie wolno chować głowy w piasek, cokolwiek by się działo

[piernatka]

Napisał Opcja

w żadnym wypadku nie wolno chować głowy w piasek, cokolwiek by się działo

Całkowicie się z tobą zgadzam. Nie wolno być obojętnym
na cudzą krzywdę, a szczególnie na krzywdę dzieci.
Problem jednak w tym, że nie zawsze można poradzić
coś samemu. Bywa, że trzeba zwrócić się do różnych
instytucji, a one niestety reagują bardzo różnie.
Policja na przykład przyjedzie po godzinie od wezwania.
Tłukący się rodzice widząc podjeżdżający radiowóz
zamieniają się w anioły i choć mieszkanie wygląda jak po przejściu tsunami, to na daną chwilę jest spokojnie
i panowie policjanci nie robiąc nawet notatki po
prostu odjeżdżają. Jeśli chodzi o opiekę społeczną,
to też idze po najmniejszej linii oporu. Dadzą jakąś
zapomogę i sprawa załatwiona. To co przeżywają dzieci
w takiej rodzinie zupełnie nikogo nie obchodzi.
Trzeba jakiegoś drastycznego nieszczęścia aby coś
zaczęło się dziać. Wiem, bo już od conajmniej 8 lat
walczę o spokojne życie moich wnucząt