Dzień Zaduszny

[barteczek]

Ja też stałam nad grobem i wspominałam, były chwile wspaniałe i pełne zadumy. Oto jeden z takiej zadumy.

Dzień zaduszny

Dzień zaduszny jak każdy, a jednak inny.
Budzisz się z modlitwą, na suchych wargach od snu.
Szepczesz słowa bez ładu, a z błaganiem do Boga.
Dzień zaduszny słoneczny, jakby patrzył na groby,
przystrojone kwiatami, płonącymi zniczami.
Dzień zaduszny, to tłok na cmentarzach,
to rozmowy i śmiech bliskich, i twoje czuwanie!
Ty się nie śmiejesz, stoisz samotna, skupiona.
Przypominasz sobie dni spędzone razem!
Czujesz jego obecność? Nie! To tylko wiatr
porusza twoimi włosami!
To szelest liści wokół twoich nóg,
to stukot butów ludzkich stóp!
Wyrwał cię ktoś z zamyślenia,
straciłaś wątek bycia z nim? To nic,
on jest zawsze przy tobie! Porusza liśćmi kwiatów,
żebyś wiedziała, że jest obok ciebie!
Weź różaniec do ręki i jak zawsze,
módl się za spokój jego duszy, za pamięć
o tobie.
Jutro też pójdziesz, też będziesz stać nad grobem,
będziesz łkała w duszy z tęsknoty!
Odejdź, nie dręcz siebie i jego!
On może chce spokoju? Może nie ma już ochoty
na bycie z tobą?
Daj mu odpocząć, i ty odpocznij!
Może spotkasz go, po Tamtej stronie?
Ale czy się poznacie? Może nie ma Tamtej strony?
Może nic nie ma?
Może są tylko kamienie do dźwigania
uwiązane do szyi, jak sznur korali?
Będziemy je razem dźwigać, bo jesteśmy do pary!

Przesyłam pozdrowienia.

[Kazimierz]

Wspominać bliskich można bez łkania, bo ci co już odeszli są z nami i mieszkają w naszych głowach, czy tego chcemy czy nie chcemy.