Porozmawiajmy .

[BUNIA]

Jak maz zyl drzwi domu nie zamykaly sie .Znajomi przyjezdzali na <wies> goscili sie .odpoczywali ,.Bylo wesolo .Telefony urywaly sie od zaproszen..
Teraz jest cisza . nikt nie zapyta co slychac,nikt nie zaprasza na imieniny,spotkania..Przypadkowo dowiaduje sie ze impreza sie odbyla... jest to przykre.
Mysle ze kobiety- samotne nie sa mile widziane w towarzystwach gdzie kazdy tworzy >pare> Moze panie boja sie o swoich < panow?> ?? moze gdzies podswiadomie czuja zagrozenie ??
Smieszy mnie to ale i tez utwierdza w przekonaniu ze mezczyzna u boku kobiety jest dla niektorych gwarantem< bezpieczenstwa>
46901 2 stokrotki.jpg

[baburka]

Napisał BUNIA

Jak maz zyl drzwi domu nie zamykaly sie .Znajomi przyjezdzali na <wies> goscili sie .odpoczywali ,.Bylo wesolo .Telefony urywaly sie od zaproszen..
Teraz jest cisza . nikt nie zapyta co slychac,nikt nie zaprasza na imieniny,spotkania..Przypadkowo dowiaduje sie ze impreza sie odbyla... jest to przykre.

Ja mam w sam raz odwrotnie. Nadwątlone zdrowie nie pozwala mi w pełni korzystać z przyjemności życia towarzyskiego, ale kiedy się podkuruję, będę się sycić do woli. Widać jako singielka jestem postrzegana inaczej niż w małżeńskim duo.

[Karol X]

Buniu masz racje,ze mezczyzna jest gwarantem bezpieczenstwa u boku kobiety.Choc nie zawsze tak jest.
Samotna kobieta,a jeszcze do tego zadbana,atrakcyjna jest "zagrozeniem"dla takiej"gwarancji".I nie ma to najmniejszego znaczenia,czy jest to twoja najlepsza przyjaciolka,ktorej zwierzasz sie z wielu spraw i na ktorej wierzysz,ze mozesz polegac.
Nic bardziej zludnego.
Zycie dopisuje scenariusz i czasem jest on bardzo gorzki.
A przykladow znajdziesz wiele.
Stad bierze sie ta ostroznosc.
Dotyczy to zarowno kobiet jak i mezczyzn.

[Sunshine]

Trudno się z Tobą Buniu nie zgodzić,sama wielokrotnie doznałam tego uczucia ,że nie jestem mile widziana w tzw." zparowanym" towarzystwie./co za dziwoląg językowy, ale gdzieś go usłyszałam/
To zwykła walka o byt i lęk przed utratą tego co się w mniemaniu niektórych posiada na własność.
Myślę że to jednak kobiety samotne,niektóre,przyczyniły się do tych obaw.
Niektóre z nas walczą bezpardonowo o to by zaspokoić swoje potrzeby,nie licząc się z uczuciami innych,nie ma dla nich żadnego tabu, żadnych świętości i dlatego trudno się dziwić obawom żon , o utratę męża.
Inną sprawą jest ,który mąż będąc w szczęsliwym związku zechce go zamieniać na inny?

[krise1]

Napisał jolita

Jestem jedynaczką, wychowaną w dobrobycie, ale (jak mnie się wydaje) bez czułości...Podejrzewam, że cierpieli na tym moi partnerzy, a mnie tylko trudno było tolerować czyjąś obecność w moim życiu...Może kiedyś jaśniej wyłuszczę swoje przemyślenia na ten temat, ale jedno jest pewne - nie każdemu samotność doskwiera...

Jolitko to nie jest tak jak piszesz, ja też jestem jedynaczką, rozpieszczoną egoistką i samolubem. Ale potrafiłam się dostosować, a różnie było, mój mąż pochodzi z biednej rodziny z nowo sądeckiego. Tam straszna bieda była, do pługa zaprzegali krowy, porąd dotarł do nich w 1966 roku. W sumie on mnie nie rozumiał, a ja jego, ale jakoś doszliśmy do porozumienia, wtej chwili nie wyobrażam sobie życia bez niego. Jest bardzo dobrym mężem, ojcem i dziadkiem, jest emerytem i jeszcze dorabia, żeby mam zapewnić godziwe życie.

[Nika]

Buniu,dobrze znam te suytacje z czasów mojego wdowieństwa...byłam 28 letnią wdową,więc dawne pary znajomych też dziwnie zapominały o imprezach towarzyskich,ale same żiny mnie odwiedzały...

[bogda]

Wszyscy macie rację...i Bunia...i Karol...i Sunshine... ale to wszystko tylko zależy od ludzi, od naszych znajomych i przyjaciół....i od nas samych też...
Faktycznie...jeżeli jesteśmy zadbane i w miarę jeszcze atrakcyjne to możemy stwarzać zagrożenie, ale tylko w mniemaniu tych osób, ja wiem gdzie są moje granice i na co mogę sobie pozwolić, gdzie opada szlaban.... ale ci co nas dobrze nie znają mogą czuć obawę... jak są takie głupki to im dobrze, też kiedyś mogą zostać samotnymi i co???.... nie będą mieć żadnych znajomych ani przyjaciół....

[Lila]

Eeee tam dziewczyny...
Prawda leży niby po środku,a często gdzie indziej...Ludzie i ludziska,ot co...

Ja mam koleżankę,która owdowiała 2 lata temu.I dopiero teraz nasze kontakty nasiliły się,bo miała takiego palanta,że osobiście wolałam go unikać...
A jeżeli chodzi o osobistego partnera...Jeżeli ktoś z zewnątrz jest w stanie nam go zabrać ,jak przedmiot....to wiecie co ?...on nigdy nie był nasz,i jako taki niech idzie w cholerę..

Howgh !

[Karol X]

No tak Lila,ale.....zyc trzeba dalej i zupelnie inaczej i czasem ciezko.To nie jest chyba takie proste jak piszesz.
Pozostaje zal i swiadomosc,ze zostalo sie oszukanym,ze pozostaje nam zyc w samotnosci,ze wiele spraw spada na nasze barki.
Ja mysle,ze pierwsze zdanie Bogdy i przedostatnie Sunshine wyjasniaja nam wiele.

[BUNIA]

Lilu
Wiele kobiet wychodzi z zalozenia ze lepiej na zim ne dmuchac.Nigdy nic nie wiadomo.. zaiskrzy i niema na to sily a pokus tak wiele ... same wdowy i samotne dookola hihihi

[Ewita]

Taaa... według przysłowia, że "okazja czyni złodzieja"? Oj, nie chciałabym być w takim związku, w którym musiałabym bać się kontaktów partnera z niezamężną kobietą, która gdzieś tam się znalazła przypadkiem...
A wracając do tematu samotności - najbardziej mi brak nie towarzystwa na jakieś imprezy, ale tego "dzielenia się życiem, jak chlebem". Dlatego jednak fakt bycia solo kojarzy mi się z samotnością...

[Lila]

Karol...dla mnie jest to proste i było proste,przez całe życie.
Jak się okazało,zdało egzamin...40 lat związku.Nigdy nie unikałam moich samotnych koleżanek,wręcz przeciwnie.I do tej pory szanujemy się i lubimy.
A w naszym kręgu było sporo zawirowań damsko-męskich,akurat w gronie ludzi posiadających swoje połówki...

Jakbym miała drżeć o męża,to pal go licho.Wiem co mówię,pochodzę z rodziny silnych kobiet.A także ,jako zodiakalny Lew,byłam zawsze wierząca w swoją wartośc .Pewnie niesłusznie,ale ten typ tak ma...

[Malgorzata 50]

Karolu prezentujesz strasznie męski punkt widzenia - czy ty uważasz naprawdę ,ze zadbana ,atrakcyjna singiel ka nie ma nic innego w głowie niż dybanie na "przechodzonych" mężów swoich przyjaciółek...po prostu w Polsce panuje nieprawdopodobne kołtuństwo i co gorsza brak prawdziwej życzliwej empatii- jestem od dłuższego czasu tzw "singielką" ,nie czyham na niczyich mężów ,ale absolutnie nie narzekam na te stronę życia......tzn przestałam narzekać ,kiedy pogadałam ze sobą i przestało mi być przykro kiedy ,po rozwodzie,okazało się ,ze co prawda przyjaciółki kiwają głowami i chętnie się użalają nad moim losem ..ale jakoś dziwnie nikomu nie przychodzi do głowy ,ze ja nie chce siedzieć w domu i płakać tylko uczestniczyć ,jak dawniej, w życiu towarzyskim,wiec najpierw płakałam,później się upasłam i rzeczywiście siedziałam w domu zajmowałam się dziećmi i pracą ,aż pewnego dnia stwierdziłam dość tego i zajęłam się sobą sama, bez liczenia na innych ...i stwierdziłam ,ze można poznać nowych ludzi ,znacznie bardziej interesujących niż "zakapciowani" i tyle.....A to o czym piszesz Ewito, to jest zupełnie inna inszość.Tego mi tez najbardziej brakowało i chyba jeszcze brakuje -kogoś na codzienność -chociaż zaczyna się przecierać.......

[qrystyna216]

Różnie to bywa w życiu.Miałam przerwę między małżeństwami 7 lat, ale nie czułam się odeseparowana od towarzystwa. Teraz gdy jestem mężatką nie unikam towarzystwa moich koleżanek, które są singlami. Mój mąż jest zawsze duszą towarzystwa, jest lubiany przez moich znajomych i nigdy mi nie przyszło do głowy być zazdrosną o niego i unikać singielek.One były ze mną gdy miały partnerów a ja byłam samotna a teraz po prostu sytuacja się odwróciła. Tak bywa.

[Nika]

kicius.jpgkot w hamaku.gifjak Cię dopadnie chandra samotności,to do nas,Ewitko.Na rozweselenie parę kociaczków,serdecznie Cię pozdrawiam.jak juz wcześniej pisalam,doskonale Cię rozumiem i znam to uczucie z czasów swego wdowieństwa.kotek.gif

[Ewita]

Wiesz co, Nika?
Trudno się nie uśmiechnąć na taki widok. Dziękuję!

[Basia.]

Kiedy owdowiałam liczyłam sobie 35 lat, to prawda że ludzie odsuwają się od wdowy /znam to z autopsji/. Nie utrzymuję żadnych kontaktów z ludźmi, których uważałam kiedyś za życzliwych i z którymi bardzo często się spotykałam. Mam "swoje" grono znajomych i nie żałuję tamtych zerwanych.

[Lila]

Jasne Basiu,to nie byli Twoi przyjaciele.Przyjaciel czy przyjaciółka nigdy by w ten sposób nie postąpili.
A znajomych możesz mieć ilu zapragniesz.Choćby w wirtualu.I to całkiem dobrych.

[Honorka1949]

Mysle tak samo jak Lila.Po co mi partner, ktorego jestem niepewna gdyz moze poderwac byle panienke / nie wspominajac o starszej pani/Bylam kiedys rozwodka , i wiem jak postrzegaly mnie niektore znajome mezatki.Nigdy nie zachowywalam sie tak , aby moglyby poczuc sie zagrozone.Ale to wszystko zalezy od ludzi - sa ludzie i ludziska niestety.Ja teraz przebywajac w towarzystwie osob samotnych nigdy nie daje im odczuc , ze sa samotne to zle.

[Nika]

Bo to nic złego,wręcz przeciwnie-znak,że coś w życiu poszło nie tak.Po co do osobistych cierpień dodawać im jeszcze odtrącenie.