Cztery Pory Roku*** JESIEŃ ***

[gjotka]

Południe dochodzi a słoneczka u mnie jak na lekarstwo, idzie odwilż, ale spacerek odbędę....
....dzisiaj wyjątkowo zachciewa mi się spacerów, i poezji o nich



Spacer prehistoryczny

W przedpotopowym ogrodzie,
jeszcze przed zachodem słońca,
paprocie, paprocie bez końca
odbijają się w jasnej wodzie.

Jest tam ptak, którego nazwy
nie mogę przypomnieć z jakiegoś snu,
i ogromną tęczę znalazły
papugi! papugi!
żeby ją snuć!

Cyklopy na koturnach
przechadzają się po bujnej trawie.
(To nie jest noc Walpurgi,
ale prawie.)

Na Drzewie Wiadomości
Dobrego i Złego
drzemie Wąż (poczciwości
gad, nie robi nic złego).

Ale na Jabłoni,
na okrutnej Jabłoni
(czy z jabłek robią alkohol?)
rośnie, rośnie
groźnie, powoli
okrutne słowo: kocham.

Władysław Broniewski

******

Miłego, bezdeszczowego dnia, i z uśmiechem

...i trochę kolorów - na ten dzień

http://www.youtube.com/watch?v=a7IQ2...eature=related

[gjotka]

A może tak z Brzechwą...saniami



Jan Brzechwa

Elegia śnieżna

Dzwoń mi, dzwoń mi,
Dzwonku mosiężny,
Gońmy końmi
Kres niedosiężny.

Sanki suną
W śnieżnej bezbrzeży,
Srebrną łuną
Biel mi się śnieży.

Dzwoń mi, dzwoń mi,
Dzwonku maleńki,
Pieszczę dłońmi
Chłód twojej ręki.

W srebrnej celi
Trwa wiatr w bezruchu,
Śnieg się bieli
Białością puchu.

Gdzież my, gdzież my
Ulżymy ustom?
Grzeszmy, grzeszmy
Śnieżną rozpustą!

Dzwoń mi, dzwoń mi,
Dzwoń nieustannie,
Gońmy końmi
Po srebrnej sannie.

Świat w przebiegu,
Przez śpiew dziękczynny,
Grąży w śniegu
Swój błękit płynny.

Sina, sina
Przed nami droga,
Dal rozpina
Namioty Boga.

Śpieszmy, śpieszmy
W radość bezbrzeżną,
Grzeszmy, grzeszmy
Rozpustą śnieżną!

Ruńmy z końmi
W tę otchłań siną,
Dzwoń mi, dzwoń mi,
Śnieżna godzino!

...pomarzyć, dobra rzecz

Miłej niedzieli....Krybo, Bachorku

[gjotka]

Fot.Aleksander Kwiatkowski

Nad wieczorem

Nad wieczorem pozbieram moje sny,
napełnię poduszki tuż przed nocą;
obok łóżka postawię białe bzy
niechaj bzową wonią się pocą.

W odbiciu nie licząc srebrnych nitek,
zasieję pod oknem czas zamknięty;
niech zakwitnie na wiosnę błękitem,
w niezabudkach drobnych obok mięty.

Ciche słowa zamknę w sekretny szept,
zaszumią zielenią, jak ruczaj leśny;
z poszumem łanów wrócą wierszem wnet
w owocny czas, co jeszcze się nie śnił.

Zofia Szydzik

Kolorowych snów

[gjotka]

Fot.Krzysztof Panas

Zimowy poranek

Ranek szary i taki ciężki, powiesił sen
nie zapomniany jeszcze na szczycie łóżka.
Splątanych na poduszce kilka włosów, jak len
i chaotycznych myśli - śpi zwinięta smużka.

Okna oddychają szarością, zza firan
nieśmiało sącząc różowego świtu zorze.
Szumi na wietrze, ku chwale dnia - dytyramb,
obok w poranek wtulona - bezlistna brzoza.

Wszystko toczy się ospale, jak gdyby samo,
złodziejaszka snów - enigmatyczną ścieżką.
Kropla po kropli światła - lukruje szarość,
noc zimową spychając we wczorajszą przeszłość.

Na dzień dobry otworzył chmur śniegowe wieko,
jeszcze w filiżance kawy pokłada nadzieje.
Z garnka niepostrzeżenie cicho kipi mleko,
zaczynając prozę dnia...już dnieje...już... dnieje!

Zofia Szydzik

... z uśmiechem, ciepło i radośnie Dobrego dnia.....

[gjotka]

....dużo tej szarości dzisiaj, - ale przecież szarość to też kolor, na dodatek... ciepły



CIEPŁA SZAROŚĆ

My

Ani zbyt dobrzy ani źli
Ani zbyt ładni, ani przesadnie jakoś nieudani
Tak idziemy przez ten czas
Ani na palcach, ani tupiąc
A tak wielu nas

Żyjemy tak
Jak dobry los pozwala
Nie do śmiechu
I głupio się użalać
Żyjemy tak
Jak ten na wodzie znak
Nietrwały znak
Na wodzie

My

Wtopieni w ciepłą szarość żeglujemy
Niesieni cichą wiarą, że wśród klęsk
Jest jakiś ważny sens
Jest jakiś sens

My

Nie tacy znowu mądrzy, lecz
Nie tacy głupi, żeby za ziarno
Ktoś nam wciskał plewy

My

Którzy grzęźniemy w piasku dni
Chcąc z losem mieć ugodę
By dał nam zdążyć przed zachodem
Tak idziemy przez ten czas
Ani na palcach, ani tupiąc
A tak wielu nas

Żyjemy tak...

Jan Wołek


Cieplutko pozdrawiam

[gjotka]

Fot. Irek Kurzawski

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska O brylantach

Wzdłuż kolii
diament za diamentem
toczy się kurant migotów...
Zła to magia,
tęczowa, lecz chciwa.

Współczesne Sodomy, wśród nocy
błyszczą równie upajająco,
a każda z nich w rudej łunie,
brylantami kusi i przyzywa...

Gdy spod zacisznej strzechy
patrzą tęskne oczy
w naszyjnik ciemnej nocy:
metropolię
roztoczoną w całej swej ozdobie -
wówczas światła wołają
i przez lasy, przez pola
pociągają wiejskie serca
ku sobie...

Jak dziewczynę uwodzi jasnooki pierścień
w rozmarzonym oknie złotnika -
tak mieszkańca wsi rząd świateł,
most westchnień,
przez który się z tobołkiem, pokornie,
przemyka - - -

Ach, i gwiazdy,
bliźnie siostry złej ziemi,
olśnić i ozdobić potrafią
w diamentowym ataku nieprzerwanym
tych, co chcieli już tylko wiecznego spoczynku
- nirwany, najcichszej nirwany -

udręczeni zwodniczą brylantową mafią.

Najcieplej, najserdeczniej

[gjotka]

...nostalgicznie...



Naiwne marzenia

z otwartym sercem
stoję
na krawędzi
drzwi do duszy uchylone
a pode mną
marzenia błądzą
jak motyle
naiwne
w jasnym labiryncie
ślepych bożków
z ludzkimi krzyżami
i każdy
może tu wejść
wyjść
i trzasnąć drzwiami...

Janusz Kliś

...ciepło, z zadumą, ale i uśmiechem dobrej nocy....

[gjotka]

Jedno słowo...

Czy w jednym słowie
melodia grać może?
A jakże!
A gdy słowo to zwyczajne?
- dopowiem...
Gra także!
Czasem piękniejsza myśl
w prostym słowie
niż
w uroczystej przemowie...

Ale czemu?
Zaufaj sercu swemu...
ono odróżni ciepło pozdrowienia
od napuszonego przemówienia

A gdy jedno słowo sprawia,
że serce skacze
do gardła podchodzi -
to znaczy
że od jakiegoś bogacza-
mistrza słowa pochodzi
a gdy jeszcze śpiewa i gra -
moc magiczną w sobie ma!

Jedno słowo
proste
a słońce rozświetla,
zwyczajne -
a robi się cieplej

Twoje słowo
w sercu zaśpiewało
takie skromne
szeregowo ciśnięte
a mój szary dzień
zamieniło w święto...

Jadwiga Zgliszewska

Pozdrawiam Wszystkich i życzę miłego wieczoru

[gjotka]

...dzisiaj podaruję Wam iskierki poetyckie przedgwiazdkowe



Święta nie święta

Gdzieś zapodziała się ta zima,
zgarnęła ręką resztę śniegu,
jesienny zostawiając klimat
i mnie z myślami, niczym medium.

Stan hipnotyczny aura wzmaga
a krople deszczu liżą okna.
Znów szare niebo mi odradza
wyjście na miasto, bym nie mokła

Lecz ty się niczym nie przejmujesz,
gotowy święta święcić w maju,
wcale ci zimy nie brakuje,
(komfort różowych okularów).

Na zewnątrz zimno, szaro, smutno
a ty uśmiechem mnie rozgrzewasz
na stole kładziesz białe płótno
ty, Machabeusz, ja - Judea.

Więc niezależność świąt ogłaszasz,
od deszczu, śniegu, wiatru, słońca,
i z dumą bawisz się w midrasza,
z nieba czarując gwiazdkę - gońca.

annaG

Miłego popołudnia i wieczoru

[gjotka]

Ágnes Nemes Nagy

Drzewa

Trzeba się uczyć białych drzew,
od stóp do głów spowitych szronem.
Koronek, których nie tknie wiatr.

Trzeba się uczyć sfery tej,
pełnej rozbitych w pył kryształów,
gdzie drzewo tak odchodzi w mgłę,
jak we wspomnienie nasze ciało.

I rzekę trzeba znać zza drzew,
z bezgłośną dziką kaczką w locie,
oślepiającą nocy czerń,
zakapturzone w niej przedmioty,
i trzeba znać uczynki drzew,
niewyrażalne żadnym słowem.

Tł. Elżbieta Zechenter-Spławińska



Miłej soboty życzę

[gjotka]

Powitam Was wietrznym wierszem, bo wieje nadal, ale to dodaje mi energii do "boju"



Antoni Leszczyc

***

Dziś powiało z zachodu. A była w tym wietrze
obietnica poranków przepitych powietrzem,
mchu burzą spęczniałego, zajęcy na szybie
i lasów rozłożystych nabrzmiałych igliwiem.
I była w nim zapowiedź ciągle nowej drogi,
półsnów, co krzepnąć będą na powiekach błogich,
i tych warg, co niesyte pić będą na przemian
moje wargi, woń lasu i poblask strumienia.

To wszystko było w wietrze, który mnie oplatał
i niósł z krawędzi zimy, aż na sam skraj lata.

***

Prawda, że piękny? Pozdrawiam z wiatrem, cieplutko

[gjotka]

Fot.Lech Kadlec

Dopiero zimą można powiedzieć,
które drzewa są naprawdę zielone.
Dopiero kiedy wieją przeciwne wiatry,
można powiedzieć,
czy człowiek albo kraj jest odważny i nieugięty.

- John Fitzgerald Kennedy.

Pozdrawiam serdecznie, miłego popołudnia i wieczoru

[gjotka]

Nic nie poradzimy na szarugę, a skoro nie mamy na nią wpływu, trzeba ją przyjąć z dobrodziejstwem inwentarza i ze stoickim spokojem A poza tym można ją rozwiośnić poezją, np. wiosennym portretem...


Rafał Olbiński

Twój portret wiosenny

Chciałbym Cię narysować
Wiosny delikatną kreską
By zbiegły się wszystkie fiołki
Nad zbudzoną z zimy rzeką

Chciałbym by twe włosy
Były jak warkocze leszczynowe
A usta twe szalone
W kolorze pierwszych poziomek

Chciałbym by twe oczy
W majową mgłę były oprawione
Żebyś cała się śmiała
Jak wiosenny dzwonek

Chciałbym - lecz słów brakuje
I wszystkie się plączą
Chciałbym - lecz nie zdążyłem
Dzień znów schodzi się z nocą

Adam Ziemianin

Dobrej nocy

[kryba]

Życie nie polega na samym braniu tego, co najlepsze.
Trzeba zmierzyć się z tym, co najgorsze.
Zmierzyć się, to nie znaczy walczyć jak na ringu.
Zmierzyć się z samym sobą i własnymi odczuciami.
Nie potrzebujemy rękawic ani boksu.
Wystarczy, że ktoś jest.. Ktoś taki, kto pomoże,
zrozumie i wniesie iskierkę nadziei na lepsze życie,
życie pełne miłości..

⭐Śpij spokojnie i wypoczywaj.⭐
Gjotko, Tar-ninko, Bachorku - Nie było mnie przez ostatnich kilka dni -
Pozdrawiam najmilej w ten przedświąteczny czas.

[gjotka]

Sennie mi się zrobiło po bardzo zaganianej środzie, czas więc pożegnać i ukołysać wszystkie nasze dzienne sprawy...
A pokołyszę z Magdą Turowską śliczną piosenką do wiersza Haliny Poświatowskiej, z muzyką Wojciecha Winiarskiego.

✫¸.•°♥°•✫✫¸.•°♥°•✫



*** No chodź ***

https://www.youtube.com/watch?v=1Mwnd5ORb3Y

no chodź
obejmę cię lekko
jak ugłaskana woda ziemię
no chodź
dotknę twoich brwi
jak obudzona woda
no chodź
spadnę na twoje usta
jak woda podniesiona z dna
ciepłym deszczem
przywarta
do szyby twojego uśmiechu
zostanę aby wysychać
przez resztę słonecznych dni

✫¸.•°♥°•✫✫¸.•°♥°•✫

... dobrej, spokojnej nocy Wszystkim, pa

[kryba]

Słońce nie świeci, ptaszki nie śpiewają,
tylko o szyby krople deszczu stukają.
Pomimo tego uśmiechnij się,
bo ja serdecznie pozdrawiam Cię - Gjotko, Tar-ninko, Bachorku

[gjotka]

Aromaty wigilii

Zwyczajny dzień, a wspaniały tak,
wyczekujemy wszyscy tej chwili,
a jednak tak bardzo mi brak
aromatu z dzieciństwa wigilii.

Zapachu drzewka prosto z lasu,
wosku palących się świeczek,
kolędników za oknem hałasu,
na choince kruchych ciasteczek.

Zapachy te mieszały się od rana,
pachniał kompot gotowany z suszu,
wyszorowana podłoga drewniana,
położone sianko spod obrusu.

A przy białym wigilijnym stole
apetyt bardzo wyostrzył nam
świeżo tłoczony lniany olej
i na nim usmażony karp.

Nad stołem zwisająca błogo
trochę wiosną pachniała jemioła.
Na pasterkę ośnieżoną drogą
wyruszała gromadka wesoła.

Pachniało nawet mroźne powietrze,
po którym wszyscy głęboko zasnęli,
a nasze nozdrza pieściła jeszcze
woń wykrochmalonej pościeli.

Hanna G

Serdeczności i przyjemnych chwil oddechu od krzątaniny Krybo