Moja babcia chce iść do domu opieki

[Ala-ma-50]

Droga Kunegundo

Masz prawo decydować ..co zrobisz ze swoim życiem ...bo to Twoje życie .
Też mam 50 lat ...ale nigdy nie pomyślałam o tym, aby mamę oddać do domu opieki choć jest chora i już trochę mniej sprawna .
Codziennie muszę jechać do niej na drugi koniec Warszawy...by zrobić zakupy,posprzątać, ugotować (pranie biorę do domu) ...czy zaprowadzić do lekarza.( pracuję od 10.00 do 19.00) ..jak będę musiała to przeprowadzę się do niej ...lub... jak będzie miała ochotę, to wezmę ją do siebie...ale nigdy ..przenigdy.... nawet przez myśl mi nie przeszło , że "psuje" mi w jakiś sposób życie.
Kocham ją bardzo za to wszystko co dla mnie zrobiła...i dziękuję Bogu za każdy dzień...jaki ze mną jest.
Po tym co napisałam ..myślisz może, że między nami jest jakaś sielanka?...nic podobnego...kłócimy się bardzo często...obrażamy na siebie ...potem przepraszamy...
To co napisałam wyżej, to tylko moje prywatne odczucia ..i jak uważasz, że nie masz prawa wymagać od dzieci opieki..to znaczy , że masz rację ...ale to tylko Twoja racja.
Pozdrawiam

[Lila]

Smutno mi się zrobiło...

Dlaczego Kundziu ? Dlaczego nie masz prawa ? Wymagać opieki ? Wszak Ty ich nigdzie nie oddałaś ?

Ale rozumiem.Odwiedzałam kiedyś sąsiadkę w takim domu.To było wiele lat temu,więc pewnie teraz sytuacja jest zgoła inna.Pamiętam tylko wszechobecny smutek i szarość.Szare drzwi ,szare wykladziny i smutni ludzie o szarych twarzach i wyblakłych oczach.
Jakże mi było ich żal,gdy tak siedzieli w oknach i czekali...

Wiele lat później ,gdy moja sytuacja na to pozwoliła,byłam sponsorem tego samego domu.Wiem ,że był remont ,nowe łazienki i sprzęty.Ale już nie miałam odwagi tam pojechać.Stałam się bardziej słaba...

Z drugiej strony,bo zawsze jest jakaś druga strona ....
Jeżeli stary człowiek ,w domu swych dzieci ,ma być zawadzającym meblem,przestawianym z miejsa na miejsce....to może ?

[Kundzia]

Moje dzieci absolutnie nie zgadzają się z moją decyzją,i twierdzą,że czas pokaże jak się życie ułoży.Wiem jednak że gdyby co to uszanują moją decyzję.Też znam domy opieki i wiem że jest różnie/sama kiedyś pracowałam w domu opieki/.A może nie będzie takiej potrzeby?

[Ala-ma-50]

Też mam nadzieję, że nie będzie takiej potrzeby...a z drugiej strony patrząc na ten problem myślę...czy my sami nie prowokujemy sytuacji...aby takowe zaistniały?...
Mamy młodzież piękną..mądrą...dorodną - uwierzcie mi...oni chcą być coś warci nie tylko na gruncie towarzyskim czy zawodowym...oni chcą być poprostu dobrymi ludźmi....ale po co? skoro nikt im tego nie ułatwia ...i nikt tak naprawdę tego nie chce.
Dopóki są dziećmi staramy sie im usuwać pyłki spod stóp...niczego w zamian nie oczekując...niczego...broń Boże od nich nie chcąc...nie ułatwiamy im zadania.
Bo jak ktoś chce coś komuś podarować...a ten ktoś ciągle i ciągle odmawia..."a bo mnie nic nie potrzeba"...to w końcu się odechciewa takiego obdarowywania...choćby tylko miłością czy zainteresowaniem.
Chcę wierzyć, że nie "psujemy "życia naszym dzieciom, że nie będziemy im kamieniami u szyi ...tylko poprostu mamą ...wymagającą opieki,i trochę więcej uwagi i miłości.
Pozwólmy się tą miłością obdarowywać...i przyjmijmy ją z uśmiechem na twarzy...niekoniecznie wdzięczności.
Pozdrawiam.

[bogda]

Alusiu.... masz w 100% rację. Też kiedyś taka byłam, chciałam tylko dawać a nie otrzymywać nic w zamian, wystarczyło mi to, że są...ale od pewnego czasu zmieniłam swoje postępowanie, zauważyli że też mam potrzeby, wymagam w niektórych sytuacjach pomocy czy wsparcia, potrafię powiedzieć "nie" i nie mam z tego powodu wyrzutów sumienia (no może troszeczkę). Ale jest mi z tym coraz lepiej i niech się do tego przyzwyczajają...

[Kundzia]

Coś mi się wydaje że to chyba ja muszę się zastanowić nad wieloma rzeczami.Teraz jak czytam twoje odpowiedzi zaczynam się zastanawiać czy ja aby nie zaczynam naśladować mojej mamy ,która nigdy ode mnie nic nie chciała,/od obcych przyjmowała pomoc ode mnie tylko wtedy gdy już absolutnie nie miał kto/ nie pozwoliła mi dla siebie nic zrobić,może takim podejściem bardziej mogę skrzywdzić dzieci niż im pomóc.To właśnie zarzuca mi mąż,żebym w końcu zauważyła że nasza rodzina to nie moja rodzina z przeszłości.Muszę to przemyśleć.
No i co ja bym zrobiła bez was,jak to dobrze podzielić się swoimi sprawami,popatrzyć na spawy innymi oczami.

[Ala-ma-50]

Kochane dziewczynki
..pewnie że mam rację...ale nie myślcie , że nie mam obaw...
A wiecie czego się najbardziej boję?...Że oni mnie jednak gdzieś tam oddadzą.
Mam nadzieję, że narazie ten problem daleko ode mnie...ale grom wie co komu pisane...chciałabym wierzyć, że moje dzieci staną jednak na wysokości zadania.
Obym się nie myliła.
Pozdrawiam.

[Sanna]

Napisał Ala-ma-50

Kochane dziewczynki
..pewnie że mam rację...ale nie myślcie , że nie mam obaw...
A wiecie czego się najbardziej boję?...Że oni mnie jednak gdzieś tam oddadzą.
Mam nadzieję, że narazie ten problem daleko ode mnie...ale grom wie co komu pisane...chciałabym wierzyć, że moje dzieci staną jednak na wysokości zadania.
Obym się nie myliła.
Pozdrawiam.

Obawiam się że wszystkie macie racje ,jednak czasami nie ma innego wyjścia.Skoro już jesteś zostawiona sama sobie to co jak będziesz potrzebowala opieki.Przykro nie liczę na nic więcej tylko na pomoc społeczną.

[Ala-ma-50]

W takiej sytuacji .. zostaje dom pomocy...oby jak najlepszy.....najpiękniejszy i kierowany przez ludzi dobrych, czułych, ciepłych a przede wszystkim wrażliwych na ludzką krzywdę.
Pozdrawiam wiosennie i ciepło

[irena148]

Jestem za tylko gdzie są takie domy chyba tylko w filmach.U nas nikt nie myśli o seniorach żadnej fundacji tylko jeden dom ma opieke to dom aktora w Skolimowie.

[basialwica]

Nie widzę w tym nic złego. Zajęcia, towaryzsto i opieka jest na tyle dobra, że ja sama też wybrałabym takie rozwiązanie.Nie chcialabym być ciężarem na stare lata..... bo nigdy nie wiadomomo jaka mnie ta starość czeka.

[jakempa]

Ja też nigdy nie chciałabym być ciężarem dla kogokolwiek,a tym bardziej dla dzieci, domy opieki prowadzone przez prywatnych włascicieli, ale pod stałym nadzorem odpowiednich słuzb,są calkiem fajne, no i ma się towarzystwo, bylam kiedyś w takim domu, połozonym w pięknym miejscu i było tam pięknie, ale miesięczny pobyt to koszt 2200, -tylko jak ktoś nie ma takiej emerytury, to można żądać ''dokładki'' od dzieci

[aannaa235]

Moja babcia po śmierci dziadka sama załatwiła sobie miejsce w domu opieki i czekała na nie 3 lata.
Dowiedzieliśmy sie o jej decyzji w momencie kiedy zostało jej już miejsce przydzielone i miała się wyprowadzić.
Nigdy nie żałowała tej decyzji i my też.
Miała własny pokoik do którego mogła zabrać własny telewizor, komódkę i jeszcze parę innych rzeczy.
Odwiedzaliśmy Ją bardzo często i wiem że była szczęśliwa i do końca bardzo sprawna.

[Lon2000]

Opikuje się 96 letnim ojcem.Mieszkam z nim ,sama jedna.Nigdy w życiu nie chciała bym zafundować takiej sytułacj swoim dzieciom.Sama mam70 lat Jestem niewolnikiem ,mozna na mnie na pluc ,krzyczec machac laską.Nie zostałam jeszcze uderzona.Wycieram kpupy po całej łazience.Ale nie mam odwagi oddać Ojca do domu opieki.Sama gotowa jestem na to ale on nie

[Karen]

Witam Państwa serdecznie.
Zjawiłam się tu z powodu związanego z powyższym tematem.
Moja Babcia ma 85 lat. Dziadek jest w tym samym wieku, niestety jest coraz bardziej oderwany od rzeczywistości (choruje na Alzheimera lub coś podobnego). Babcia jest już bardzo zmęczona prowadzeniem gospodarstwa domowego. Chciałaby iść do domu opieki - razem z Dziadkiem, gdzie zostałaby zapewniona pomoc zarówno jemu jak i jej; gdzie znaleźliby spokój oraz miłe towarzystwo. Jest gotowa, by za to należycie zapłacić.
Poprosiła mnie, żebym się w związku z tym rozejrzała po internecie.
Moje pytania brzmią więc: Czy są takie domy? (Czy może tylko... za granicą?) Jeśli tak... Czy ktoś z Państwa zna jakąś placówkę tego typu w okolicach Wrocławia? Oczywiście szukam w internecie, ale może ktoś ma jakieś własne doświadczenia...?
Pozdrawiam.

[mariamaria]

Napisał Karen

Witam Państwa serdecznie.
Zjawiłam się tu z powodu związanego z powyższym tematem.
Moja Babcia ma 85 lat. Dziadek jest w tym samym wieku, niestety jest coraz bardziej oderwany od rzeczywistości (choruje na Alzheimera lub coś podobnego). Babcia jest już bardzo zmęczona prowadzeniem gospodarstwa domowego. Chciałaby iść do domu opieki - razem z Dziadkiem, gdzie zostałaby zapewniona pomoc zarówno jemu jak i jej; gdzie znaleźliby spokój oraz miłe towarzystwo. Jest gotowa, by za to należycie zapłacić.
Poprosiła mnie, żebym się w związku z tym rozejrzała po internecie.
Moje pytania brzmią więc: Czy są takie domy? (Czy może tylko... za granicą?) Jeśli tak... Czy ktoś z Państwa zna jakąś placówkę tego typu w okolicach Wrocławia? Oczywiście szukam w internecie, ale może ktoś ma jakieś własne doświadczenia...?
Pozdrawiam.

Witam serdecznie, myślę, że mogę Pani polecić godny dom opieki, jeśli jest Pani zainteresowana to uprzejmie proszę o kontakt telefoniczny : 0504953304. Pozdrawiam, Maria

[Babcia Iwa]

Też nie dawno miałam obiekcje na temat Domów Opieki do chwili zaistniałej potrzeby. Już chyba gdzieś o tym pisałam, to nic najwyżej sie powtórzę. Mój ojczym mieszka/ł/ z moim bratem niepełnosprawnym / po raku złośliwym ślinianki/ i jego niewidomej żony. Ojczym zachorował na Parkinsona,a ma obecnie 89 lat i jest całkowicie niepełnosprawny tz leżący, głuchy i niewidomy. Mieszkają w Oławie tj 27 km od Wrocławia. Ja mieszkam we Wrocławiu wiec nie mogłam im pomóc. Miałam opory w załatwianiu Domu Opieki, ale gdy opiekunki juz nie chciały do ojczyma przychodzić, byliśmy zmuszeni. Dzisiaj jestem zadowolona z decyzji, ojczym również. w tym DPS-sie jest czyściutko, umeblowanie raczej domowe nie szpitalne, opieka jak dla ojczyma bardzo dobra, brat z bratową odwiedza ojca / brata ojciec/ 3 x w tygodniu a siostra / córka ojczyma/ 2 x w tygodniu. Może jest dobrze bo widzą, że rodzina się interesuje. Jesteśmy bardzo zadowoleni, ojczym w domu grymasił, a teraz wymyśla różne przyjemności dla podniebienia typu: proszę mi przynieść bananka, pomarańczkę a w inny dzień jajeczniczkę z 2-ch jajek lu pączusia. I to wszystko otrzymuje.Lekarz odwiedza go 2 x w tygodniu, a jeżeli jest potrzeba to i częściej.Myślę, że jest mu tam lepiej niż w domu, gdzie musiał czekać aż brat przyjdzie z zakupami i coś przy nim zrobi, a też jest chory.Muszę zaznaczyć, że ojczym mimo wieku jest świadomy i interesuję się polityką. Mnie wypytuje ale że nie słyszy, więc od tego opowiadania boli mnie gardło. Ja moim zapowiedziałam, a nawet napisałam swoją wolę, że gdyby mnie dopadła niemoc, domagam się umieszczenia mnie w takim DPS-sie. Nie chcę być ciężarem moich najbliższych. Nie chcę aby czuli do mnie niechęć, a z przyjemnościa i życzliwością mnie odwiedzali. Nieraz myśląc że się robi dobrze nie oddając w opiekę najbliższej osoby - robi sie jej krzywdę.Ojczym z prawnuczką /moja wnuczką/.

[cnapan]

Ja polecam osobiście Dom Seniora "Willa Raj" w Rumi koło Gdyni
Od 3 miesiecy w tym ośrodku jest moja mama. Pełna profesjonalna obsluga, jedzienie domowe, opieka calodobowa i raz w tygodniu przychodzi lekarz. Wyposażenie wystarczające na potrzeby osób starszych, bądź przewlekle chorych. Polecam bez zastrzeżeń

[Boga]

Napisał Ala-ma-50

Kochane dziewczynki
..pewnie że mam rację...ale nie myślcie , że nie mam obaw...
A wiecie czego się najbardziej boję?...Że oni mnie jednak gdzieś tam oddadzą.
Mam nadzieję, że narazie ten problem daleko ode mnie...ale grom wie co komu pisane...chciałabym wierzyć, że moje dzieci staną jednak na wysokości zadania.
Obym się nie myliła.
Pozdrawiam.

Alu; pizesz że pracujesz od 10-19 a potem zajmujesz się mamą . Pięknie ale jakie więc kontakty i kiedy masz ze swoją pozostałą rodziną??? Moze dlatego Twoje obawy ze Cię "oddadzą"? Mnie sie najlepiej rozmawia i spotyka z ludzmi w moim wieku. Owszem z dziećmi i wnukiem mam dobry kontakt, ale to co innego niż rówieśnicy. Pomyśl nad tym. Nie mozna kogoś zostawić w samotności, ale też nie można narzucać młodym naszego towarzystwa. To działa w każdym wieku; inne problemy, inne rozmowy. Pomoc , kontakt owszem, ale nie "udręczenie", bo nawet zabawy z najdroższym, bo dotąd jedynym wnukiem, mnie męczą szybciej niz jego. Pomyśl nad tym.
Ja wolałabym być z równolatkami; no chyba, że opowiadam dzieciakom jak to dawniej bywało. Pomyśl o tym; a dlaczego jesteśmy na tym forum, a nie jakimś młodzieżowym? To też samo za siebie mówi.Przy kontakcie tylko z jedną osobą - gasniemy.Co mama moze Ci opowiedzieć? Co ją zabolało.Z innymi kontaktu brak. Ja bym umarła bez ludzi.Najpierw kolonie , obozy , a teraz tylko 4 ściany; w domu opieki jest wiecej ludzi z kontaktu z którymi można czerpać siłę, gdy wewnętrznych juz brak. Do teraz żałuję, że nie chodziłam do przedszkola; to nie żart.Uwielbiam ludzi i mam to szczęście ze dalej pracuję wśród ludzi. Dla mnie tylko jakiś wiekszy dom opieki, co nie oznacza że nie chcę kontaktu z najbliższymi.To też jest potrzebne.Pomyśl.
Pozdrawiam Wszystkich

[monia]

Każdy powinien decydowac o sobie i jeśli wybiera się dom opieki to są ku temu powody może niechce mówić o swoich potrzebach i sama chce się usunąć .Należy porozmawiać strzeże a nie udawać że się nic niedzieje.Trudno jest zostawić cale życie za sobą .