Opieka

[Babcia Iwa]

Mój ojczym chory na Parkinsona /leżący/był pod opieką mojego brata i bratowej oboje niepełnosprawni.To było koszmarne. Ja nie mogłam im pomóc bo mieszkam w innym mieście. W tamtym roku latem chciałam im pomóc i przez 10 dni zastąpiłam ich w opiece, rezultat był taki, że przez następne 10 dni byłam na psychotropach i leczyłam obolały kręgosłup.Aby pomóc bratu i bratowej / bratowa całkiem niewidoma, brat z jednym okiem i jest po raku złośliwym/, załatwiłam ojczymowi miejsce w prywatnym domu opieki w miejscu ich zamieszkania od grudnia 2008r.Ojczym początkowo robił awantury, ale teraz jest zadowolony.Leży w czystej pościeli, nakarmiony, bez odleżyn, a brat z żoną co drugi dzień go odwiedzają i zaspakajają ojczyma zachcianki.Jest okropnie marudny wydaje obsłudze "rozkazy". Ale oni się śmieją i maja na niego sposób/obsługa/.Gdyby był w domu to nie wiem czy brat by przeżył - a tak wszyscy są zadowoleni. Nie mamy wyrzutów sumienia.Uważam że to było najlepsze wyjście. Najważniejsze aby nie zapominać o chorym i często go odwiedzać.

[tadeusz50]

Co zrobi córka lub syn,gdy ma chorą osobe na Azheimera,ci ludzie uciekają i błakają sie po wsi,w poszukiwaniu nie wiem czego,aby do przodu

Ja to robiłem jako 14-18 letni młodzieniec, odpychany przez babcię (nie poznawała mnie) z różną reakcją ludzi na ulicy. Jedni zdziwieni, inni obawiali się o staruszkę bo co ten "smarkacz" chce? Może torebkę wyrwał, może ją okradł. Teraz w obecnym czasie pewnie wielokrotnie bym był ciągany ( przez policję) o napad na staruszkę.

[Babcia Iwa]

Jak przyjeżdżam do brata to odwiedzam ojczyma i serce mi się kraje jak widzę starych ludzi siedzących na ławkach przy wejściu i oczami pełnych żalu wpatrzeni w drzwi wejściowe w oczekiwaniu na najbliższych którzy nie przychodzą. Byłam w I-szy dzień Świąt Wielkanocnych - święto rodzinne, a rodziny nie widać. To jest przykry widok. Patrzą na nas z uśmiechem na ustach ale oczy mają smutne.Moich witają podniesieniem ręki i z uśmiechem. Tak jakby zazdrościli ojczymowi że ma troskliwe dzieci.

[Alunia]

Mam podobną sytuację w rodzinie.
Nadchodzi ten czas, że nie można zapewnić bezpieczeństwa bliskiej osobie. Jej ruchliwość i spore siły fizyczne przy obniżającej się dramatycznie sprawności intelektualnej jest nie lada wyzwaniem. Pojawiające się coraz częściej "wpadki fizjologiczne", brak zdolności mowy- alalia. Trzeba zapewnić całodobową opiekę, poszukać dla niej zajęcia - aby się nie nudziła, zapewnić towarzystwo.
Jak temu sprostać kiedy mieszka się daleko, pracuje, ma obowiązki?
Oczywiście, należy tak postąpić jak sami chcielibyśmy być kiedyś potraktowani. Szanować godność człowieka nawet kiedy on sam nie ma możliwości ocenić sytuacji. Czy umieszczenie w domu opieki nie jest wtedy najlepszym wyjściem?
Jak znieść, mimo wydawałoby się słuszności wyboru, własne wyrzuty sumienia i obawę o krytyczną ocenę takiej decyzji?

[Babcia Iwa]

Wyrzuty sumienia mieliśmy gdy ojczym się obrażał i odmawiał przyjęcia jedzenia. Jadł na śniadanie płatki z mlekiem i nic więcej nie chciał jeść mówiąc,że już będzie odchodził. Teraz już nie boczy się. Ma trzy posiłki główne / karmiony przez obsługę, między posiłkami owoce, musy,kisielki i brat donosi w/g życzenia jajeczniczkę z "3" jajek lub paróweczki gorące. Baliśmy się jak był w domu, o posądzenie zagłodzenia "dziadka".Teraz jesteśmy spokojni, pytany co jadł,odpowiada jakieś mięsko mielone, zupka firmowa. Okazuje się, że starym ludziom przecierane są potrawy. Czy to nie jest wyjście. Możemy spać spokojnie. Ja gdybym znalazła sie w takiej sytuacji jak ojczym, życzyła bym sobie, aby mnie umieszczono w takim domu opieki z całodobową opieką.Jedyną miała bym prośbę - aby mnie rodzina odwiedzała.

[Zdzisia]

Napisał kwiatko1

Poszukuje miejsca w domu opieki, lub domu spokojnej starosci w Szczecinie, dla mojej matki. Prosze o informacje lub oferty.

Kwiatko! w Gdańsku są to w Szczecinie pewnie też.Są to rodzinne domy opieki społecznej.Pobyt w takim domu kosztuje 1500,- 1600,0zł.miesięcznie.Są to kameralne domy (od trzech do pięciu osób i osoba musi być chodząca,potrafiąca się sama umyć, ubrać i zjeść) prowadzone przez małżeństwa.Informacji gdzie znajdują się takie domy udziela MOPS.Podobno nie trzeba długo czekać na miejsce,a jak się ma szczęście to wcale.Powodzenia.