Kącik poezji własnej i innych autorów, część IV

[mimoza]

Bogda

Ciemna noc

Julian Tuwim

Człowieku dźwigający,
Usiądź ze mną.
Pomilczymy, popatrzymy
W tę noc ciemną.

Zdejm ze siebie
Kufer dębowy
I odpocznij.
W ciemną noc wlepimy razem
Ludzkie oczy.

Mówić trudno. Nosza ciężka.
Chleb kamienny.
Mówić na nic. Dwa kamienie
W nocy ciemnej.

Cz

[mimoza]

ładny dzień za oknem, a szpaki i inne ptaszki szaleją.

Miłego dnia

Polana
(wiersz, ktory nie jest wierszem - może bajką jest)

Polana w lesie, na wzgórzu.
Młoda brzózka tam rosła.
Przez lata coraz wyżej wyciągała gałęzie.
Była bardzo wyniosła.
Upodobał ją sobie wietrzyk majowy,
pląsał z nią od czasu do czasu,
Przez całe lata do niej powracał,

a to jako zefirek, podmuchem

pieszczot pełnym,
a to jako wicher gałęzie łamiący.
Ona zaś niezmiennie,
nieśmiało gałązki zginała ku ziemi
poddając się jego sile.
Mijały lata, z brzózki wyrosła brzoza biała,
wokół rozsiała nasiona,
wyrosły z nich młode pędy – ich dzieci,
zmieniając polanę w gaj brzozowy.
Wiatr nadal tam wracał,
lecz sił mu nie starczało na pląsy.
A brzoza, ukochana jego w smutku wielkim stała,
usychając z tęsknoty, czekając na dotyk tkliwy,
muśnięcie liści spragnionych pieszczot.

Cz

08 lutego 2006 roku

[zynagra]

lubię te rozmowy po świt prowadzone,
na maleńkim stoliku szklanki wystudzone,
nad czarną kawą cienkie, wonne smużki pary,
kominek rozbuchany zimowym cieżkim żarem,
wesoły ostry ton literackiego żartu.
i to pierwsze spojrzenie,
bezradne,nieodparte.
Anna Achmatowa.

[Niezabudka]

Witam miło wszystkich . To jeden z moich ulubionych wierszy.

Nie rozłączą nas

Nie rozłączą nas pożegnania:
wracamy do siebie zawsze.
Mądre są nasze serca
i od myśli stokroć łaskawsze.

Przejechaliśmy lekkomyślnie
jeszcze jedną szczęścia stację.
Byłam winna?
Gniewasz się na mnie?
Oboje mieliśmy rację.

Gdy się kocha
wszystko jest prawdą.
Nawet kłamstwo w prawdę się zmienia.
Ginie przepada żal
od jednego uściśnienia.

Lecz nie można błądzić na wichrze
by tej prawdy słowa usłyszeć.
Skryć się trzeba w domu wieczorem
i we dwoje wtulić w ciepło i ciszę.

Janina Brzostowska

[Scarlett]

Chwila


Idę stokiem pagórka zazielenionego.
Trawa, kwiatuszki w trawie
jak na obrazku dla dzieci.
Niebo zamglone, już błękitniejące.
Widok na inne wzgórza rozlega się w ciszy.

Jakby tutaj nie było żadnych kambrów, sylurów,
skał warczących na siebie,
wypiętrzonych otchłani,
żadnych nocy w płomieniach
i dni w kłębach ciemności.

Jakby nie przesuwały się tędy niziny
w gorączkowych malignach,
lodowatych dreszczach.

Jakby tylko gdzie indziej burzyły się morza
i rozrywały brzegi horyzontów.

Jest dziewiąta trzydzieści czasu lokalnego.
Wszystko na swoim miejscu i w układnej zgodzie.
W dolince potok mały jako potok mały.
Ścieżka w postaci ścieżki od zawsze do zawsze.

Las pod pozorem lasu na wieki wieków i amen,
a w górze ptaki w locie w roli ptaków w locie.

Jak okiem sięgnąć, panuje tu chwila.
Jedna z tych ziemskich chwil
proszonych, żeby trwały.

Wisława Szymborska

[Niezabudka]

Jeszcze jeden wiersz i pora zmykac z tego kącika do zajęć domowych. Pozdrawiam wszystkich słonecznie

[tar-ninka]

Witaj Niezabudko ..
Pieknie sie zjawilas z wierszami
Zyczę ci miłej zabawy i poznania wielu przyjaciólw naszym KSC.
Zapraszam tez do przedstawienia sie tutaj...
http://www.klub.senior.pl/roznosci/t...tml#post356723
i prosze ,abys podała miesiąc i dzień swego urodzenia ..
abyśmy mogli ci zyczenia urodzinowe pieknie sładac .
Lubimy to .
Serdecznie pozdrawiam .

[mimoza]

Niezabudko - witam serdecznie w kąciku poezji ...
zaglądaj do nas, prezentuj swoje ulubione wiersze i bądź.
Przyłączam się też do prośby Tarninki wyrażonej do Ciebie. Cz

[tar-ninka]

Witaj Czesiu
popatrz jak sie rozrasta nasz kącik poetycki
Az radosc bierze , coraz nas więcej
Miłego dnia wszystkim wierszolubom

[Niezabudka]

Dziękuję za miłe powitanie. Bywać będę na pewno często, wiersze wklejać również. Mam tylko nadzieję, że nie będziecie za jakiś czas wołać, że mam już przestać to czynić

[mimoza]

Niezabudko - coż za pomysł?
Oczywiście bywaj, wklejaj, czytaj i delektuj się poezją. Cz


Niezabudki

Jarosław Marek Rymkiewicz

Listki wierzbowe ja was bardzo proszę
Na życie dajcie mi choćby trzy grosze
Ja jestem biedny mam tylko ogródek
Kwitnie w nim wiosną kilka niezabudek
Kwiatek Vergißmeinnicht też się nazywa
Ale co myśli to przed nami skrywa
I ty trzy grosze daj mi - stary jeżu
Dawnego Boga kulawy żołnierzu
Młody orzechu i czeremcho stara
Wspomóżcie tego kto się o was stara
Trzy grosze dla mnie i trzy dla grabarza
Tego co kopie tam w rogu cmentarza
Jeże czeremchy i wy sójki-śmieszki
Trochę litości miejcie dla koleżki
Gdzie niezabudki kwitną tam w tym rogu
Damy pytanie ostatniemu Bogu
Potem pójdziemy wszyscy do nicości
Za te trzy grosze przyjmą nas tam w gości

czerwiec 2002 roku

Cz

[Ludgarda]

Capri

Capri? Widziałam, świat tam wykuty ze skały.
Brzeg dziki, poszarpany, samotny i pusty.
Półnagi, skrawym szmatem przewiązany chusty,
Rybak z portu Careny ogień pali mały.

Trzeszczą kolczaste suchych aloesów chrusty,
Gruby liść żarem tleje, jak papirus biały,
Na którym dawne wieki ze wstrętem spisały
Tyberiuszowej krwawy pamiętnik rozpusty.

Siądż w łodzi, przy ognisku, na sieci tych pęku,
Nad ciszą modrej toni zniż czoło na ręku-
I słuchaj, co ci prawi rybak drżący, stary...

Tyberiusz?...Augustus? Nie, on o nich nie
wie!
Lecz patrząc mrocznym okiem w gasnące
zarzewie
Głód i nędzę swą skarży...To jego cezary!

Maria Konopnicka

[mimoza]

Kiedy spotykam cię w lesie

Leopold Staff

Kiedy spotykam cię w lesie,
Co szumem w sen się kołysze,
Pytam: “Dlaczego ty do mnie nie mówisz,
Lecz echo słów jeno twych słyszę?”
Gdy cię spotykam w ogrodzie,
Gdzie wonie zwiewa wiew chyży,
Pytam: “Dlaczego na pierś mi nie padasz,
Lecz jeno woń czuję twej bliży?”
Gdy cię spotykam nad studnią,
Gdzie niebo w wód śpi błękicie,
Pytam: “Dlaczego nie widzę twych oczu,
Lecz jeno ich w wodzie odbicie?”
Kiedy spotykam cię we śnie,
Który wykwita w noc z głuszy,
Pytam: “Dlaczego cię nie ma na świecie,
Lecz żyjesz jedynie w mej duszy?…”

Cz

[Niezabudka]

Przypomniał mi się wiersz Staffa, do którego lubię wracać.

[kpwalski20@wp.pl]

Rozkwita dzień porankiem
budząc zieleń ze snu,
ciepłym lekkim zefirem
przegania nocny chłód.

Różowe, wielkie słońce
skąpane w szarej mgle,
na widnokręgu lśniące
w górę się wolno pnie.

Opromieniony blaskiem
zroszony jeszcze sad,
ożył owadów dźwiękiem
i serenadę gra.

W duecie z ptaków trelem,
z muzyką w sadzie drzew,
poranek gra weselem,
w nim słychać wiosny zew.

[tar-ninka]

Piękny ten Poranek ..
Jak dobrze ze przed snem mozna tutaj przyjsc poczytać , pomarzyc .
Dobrej nocy wszystkim wierszolubom .

[kama5]

Chciałabym,żeby ci gwiazdą zabłysła każda litera
gwiazdą z nocy majowej, jasną i srebrzystą
Chciałabym wszystkie czary tej nocy pozbierać
i wszystkie wpleść ci dzisiaj w kartki tego listu.
Czeremchy duszny zapach,księżyca tarczę złotą
i nieba strop daleki granatowo - niebieski
i majowego wiatru chcę posłać ci pieszczotę
i bzu pachnące kwiatki niby liliowe łezki.
Szept liści kasztanowych za oknem tuż w ogródku ,
białoróżowych wiśni przedziwne opowieści,
konwalii tajemnice szeptane po cichutku.
To wszystko w swoim liście chciałabym ci dziś zmieścić.
Mój uśmiech chcę ci posłać i ramion moich uścisk
i ust mych pocałunek,gorący , ufny , tkliwy
i wiarę, że mnie kochasz i że mnie nie opuścisz,
że wrócisz i przyniesiesz różaniec dni szczęśliwych.
Chciałabym , żebyś dłonie położył na te słowa
i ciepła ich dał każdej linijce i literce.
Zobaczysz - wiersz mój będzie dłonie twe całował,
wyczujesz w nim jak bije gorące moje serce.
I wtedy ja odczuję twe myśli i twą miłość
i majowy cudny wieczór pachnący czeremchami
i choć nas kilometrów aż tyle rozdzieliło
dusze się nasze złączą wysoko pod gwiazdami.

Posnęły już w ogrodzie rózowobiałe wiśnie
więc śpij i ty , już pewnie jesteś senny.
Niechże ci sen tej nocy obrazem szczęścia błyśnie.
Śpij, kończę pocałunkiem mój pierwszy list wiosenny.


Ten wiersz " z myszką " dedykuję wszystkim z niespełnioną miłością, a maj jest tuż , tuż.....

[mimoza]

Jest nas coraz wiecej.
Nie chcąc nikogo pominąć - dziękuje wszystkim za wczoraj.
Proszę o dzisiaj, milego dnia życzę

Ballada na złe drogi

(z repertuaru Elżbiety Adamiak)

Na drogi złe dni zwyczajne
I na najwyższe z progów
Dostaliśmy w dłonie balladę
I pachnie jak owoc głogu

I będzie przebiegać muzyka
Czy ty wiesz jak to dużo po dniu
I w wierszu wciąż będzie rozkwitać
Ballada posag mój

Na ludzi o szarych obliczach
Na ścieżki i na wilcze doły
Gdy zechce w głos będzie krzyczeć
I w miejscu nam nie ustoi

I będzie przebiegać muzyka
Czy ty wiesz jak to dużo po dniu
I w wierszu wciąż będzie rozkwitać
Ballada posag mój

A kiedy będziemy odchodzić
Hen do krainy łowów
Błękitne się niebo otworzy
I spadnie jak owoc głogu

Cz

[gratka]

Czesiu jak piękny jest ten Twój poetycki posag, zazdroszczę wybrańcowi i cieszę się, że przed nami go nie ukrywasz.

Kamo tyle żaru w Twym wiosennym liście miłosnym, wzruszający i prawdziwy.