Jak poznaliście swoich mężów, żony, partnerów ?

[hannabarbara]

Ah! A ja mam ciągle tylko tego jednego. Zero. porównania! Czasem mnie oczarowuje, czasem złości.Gdy go wybierałam to ważne dla mnie były tylko dwa kryteria. Mój chłopak musiał dobrze tańczyć i grać w brydża na przyzwoitym poziomie.Mimo tego minimalizmu ,żle nie trafiłam.Jesteśmy razem na dobre i na złe. Nieżle wychowaliśmy syna.Boję się tylko, czy swoją paplaniną czegoś nie popsuję. Na wszelki wypadek wybaczcie, że odczynię: tfu!tfu!- na psa urok!

[Anielka]

Ja swojego męża poznałam w miejscu pracy,tak po prostu.Kiedy przedstawilam go rodzicom,Tatuś mnie ostrzegł,że mój przyszły mąż lubi alkohol.Uważałam,ze mnie kocha i dla mnie przestanie pić.Nie przestrał,pił coraz więcej.Urodziłam syna i to jedyne dobre co mam z tego małżeństwa.Rozstałam sie z moim mężem 14 lat temu,dwa lata temu zmarł/na wlasne zyczenie,był schorowany ale alkohol nadal był w jego zyciu najważniejszy/Od 14 lat jestem sama,czasami zdarza mi sie kogoś poznać,ale na ogół są to mężczyżni ,którzy lubia alkohol.Boję się ze zostanę tak zupełnie sama przecierz jeastem coraz starsza,ale jeżeli miłby to być alkoholik albo jakieś inne dziwactwo to wole być sama

[Niezapominajka]

Mojego męża poznałam na zabawie. Siedziałam na fortepianie a on poprosił mnie do tańca, zespoczyłam i przeżyłam szok. Ja mam 154 cm. wzrostu o on 184 cm. Było śmiesznie ale jemu to nie przeszkadzało. Żeby się od niego odczepić umówiłam się z nim na końcu Warszawy o godz. 22 (o tej godz. kończyłam praktykę) byłam pewna, że nie przyjdzie, ale przyszedł i jest już 35 lat.

[adamus]

Ja poznałem moją drugą ( jeszcze nie żonę, ale wkrótce) na portalu matrymonialnym mydwoje. Mam już swoje lata ale dusza dalej młoda. A może ktoś jeszcze poznał swoją drugą połowę na takim portalu?

[Jozef 125]

A ja swoją Małżonkę poznałem na spartakiadzie młodzieży. Ona wówczas znana zawodniczka Cracovi, reprezentamtka Polski a ja taki tam siatkarzyna Nadwiślanu Kraków. Zafascynowały mnie Jej długie nogi i ... osobowość. Dzisiaj jesteśmy emerytami, mamy dorosłych synów i ...wnuki. Wspólne 38 lat minęło jak z bicza strzelił.

[renet]

Ja swojego partnera poznalam 19 lat temu w pracy byl jednym z klientow knajpy gdzie pracowalam, zaczelo się od podwiezienia do domu po pracy i tak już zostało.

[monia]

A ja na cmentarzu zapalil znicze bo moje zapalki byly mokre.

[Wodniczka]

Miła Desti...ja swojego męża poznałam na zabawie wiejskiej, był dobrym tancerzem , jak zatańczyliśmy walca ...to skończyliśmy na Tangu o bladym świcie.Znajomość się rozwijała., dalej ..i dalej , aż doszło do zaręczyn no i stało się ...i trwało przez 12,5 roku..nie poradziłam sobie "ze szklaną rywalką" i to rozwiało nasze małżeństwo z którego urodziło się dwoje dzieci córka i po 3 latach syn..teraz każde z nich ma swoją rodzinę i dzieci ..A ja mieszkam z córką .... Książkę można by napisać co działo się dalej....? choroba, operacja , nowa czteroletnia znajomość,która skończyła się niepowodzeniem..,bo partner się "wypalił w wieku 58 lat" ?????

[Wodniczka]

Adamus... ja drugiego partnera poznałam na portalu Sympatia...
dużo podróżowaliśmy...pamiętny był ostatni wyjazd do Kamiennego Potoku na ul,. Mazowieckiej...ale , no właśnie ale i na tym się skończyło.

[Anna G]

Ja swojego meza poznalam na szkolenej zabawie, tak nam bylo ze soba dobrze, ze w lutym minela 41 rocznica naszego wspolnego i dalej mimo wielu przeciwnosci losu, szczesliwego zycia!

[Frezja]

Mój przyszły mąż przychodził codziennie, grywał w szachy z moim bratem i nie mówił nic......... Czy to się z czymś kojarzy? Tak właśnie poznałam mojego przyszłego męża.

[ostatek]

Ech, przyznam się... a co mi tam... udowodnię teorię: "co ma wisieć, nie utonie".
Osiemnaście lat miałam i "pirszoroczniak" byłam. Mieszkańcy akademików pamiętają okrzyki na korytarzach: "obiad na ...... kupię", "czwartego do brydża szukam"... Koleżanka z pokoju obok, zamiast krzyczeć, zajrzała do mnie. Pomyślała, że mogę być obecna, nasz rok odrabiał dodatkowe zajęcia - nie powiem jakie. Byłam i w brydża cięłam nieźle. Papierosy i szklankę z kawą w dłoń... nawet oka nie podmalowałam; myślałam, że brydżyk babski będzie. A tam - 186 cm wzrostu, włoski blond, oczy niebieskie, granatowy mundur z paskami na rękawach (szkółka warszawska)... ech, grałam jak ostatnia noga... każdy karciany król miał oczy niebieskie, każdy as...
I nic... minęło siedem czy osiem lat, spotkaliśmy się w zakładzie pracy... i znów nic... zaiskrzyło po kilku latach. Olśnienie i pełna iluminacja... od tamtego dnia nie rozstajemy się... przewróciliśmy dwa życia do góry nogami, sprzed ołtarza (prawie) innemu uciekłam...
A życie? Cóż, jak to życie: trochę dobre, trochę złe... nikt nam nie obiecywał, że będzie łatwo... ale: "co ma wisieć, nie utonie".
Obrączki nie noszę, uczulona na złoto jestem, trzyma mnie niewidzialna smycz, jeden człon nazwiska i ...

[Ewa 7.]

Każda śmierć,zostawia za sobą smutek .Lecz nagła śmierć jest ogromną tragedią dla najbliższych spadającą jak grom z jasnego nieba.
Wiem,że pogodzić się z tym jest bardzo ciężko , ja to przeżyłam dziewięć lat temu /w Święta Wielkanocne...mój mąż miał zawał gdy byliśmy 300km od domu /potrzebowałam 5lat by zaakceptować..los./..,rzuciłam się w wir pracy .Mój błąd-nie miałam ochoty wychodzić nigdzie,a Biedroczko trzeba wyjść do ludzi i choć płakać się chce uśmiechnąć, się do góry głowa będzie dobrze .

[granny]

Jak go poznałam, mówił tubalnym, pięknym głosem, miał tylko 176 cm wzrostu, na obozie młodzieżowym, ja miałam dekolt ogromny i sukienkę z milanówka no i zatańczyliśmy.
Latał na szybowcach, był szermierzem, jeżdził na motocklu IFA BK 350, na którym zjezdziliśmy całą Polskę. Pływał, był sternikiem, jezdził na nartach, a w życiu nie brylował, głos stracił swoją barwę po 25 latach, motocykl zamienił na kolejne samochody, nie latał już na szybowcach, mój dekolt mu spowszedniał. Jedno co zrobił dobrze to zapewnił ciągłośc rodu, jakkolwiek nie w linii męskiej.

[Karo1949]

W pociągu na trasie Warszawa - Gdański rok 1972 - czerwiec. Były wysokim brunetem, kręcony włos. Orzechowe oczy duże - strzeliło mnie, gdy pierwszy raz na mnie spojrzał i tak mi zostało do jego śmierci, Hmmm

[zynagra]

ja owdowiałam gdy miałam 35 lat,mąż był po operacji zastawek ,zmarł 13 letniemu synowi na rękach .ja byłam w pracy.syn przeżył strasznie śmierć męża .nie byliśmy ze sobą zbyt długo.ale żyliśmy intensywnie.poznaliśmy się dzięki mojemu ciotecznemu bratu.i trafił w nas od pierwszego wejrzenia piorun,nie rozstawaliśmy się prawie nigdy ,pobraliśmy się po 18 miesiącach.mieszkaliśmy z rodzicami na tak zwanej'' kupie''.raz było lepiej raz gorzej,jak w życiu .a później choroba przyszła, szpitale ,renta w młodym wieku ,operacja.nadzieja na lepsze ,która pękła jak mydlana bańka.i. dalej już ciągnęłam ten wózek sama.i tak upłynęło życie.syn ,praca ,dom.teraz tylko dom,puste ściany .samotność która często mnie dopada.ale idzie lepsze .k.s. daje mi trochę rozrywki .zaczynam dobrze się bawić na forum.i może przestanę być już taka sama .chociaż w małej części.

[Dzanina-1]

Ja mojego męża poznałam jeszcze w szkole. Przyszłam na praktykę do naszego zakładu i on mnie ciągle pociągał za kucyki.Był odemnie starszy więc nie zwracałam na niego uwagi. Później po latach spotkaliśmy się znowu przypadkiem. On myślał że jestem już mężatką i tak zaczęło się od nowa. Byliśmy małżeństwem 24 lat. 12 lat temu zmarł.