Szanowna Rado Starszych!

[Anna_Maria_57]

Nie wiemy, jacy będziemy i to jest bardzo frustrujące!!!

Czy np. ten internet nam pomoże czy zaszkodzi???

[Malgorzata 50]

Hmmm trudno powiedzieć.A moze ani to ani to -a zaszkodzi nam starosc....

[baburka]

Napisał Ewita

Czy my mamy w klubie jakąś Radę Starszych? Bym chciała wiedzieć, kto do niej przynależy, dlaczego i w jakim celu???

Jesteś na tropie?
Radę Starszych tworzą wszyscy, którzy odzywają się w temacie.

[Ewita]

powiedzmy... I już nie będę pytać, dla... e, nic!

[baburka]

Napisał Alsko

Baburka sobie wymyśliła daaaaawno temu taki twór. Powstaje onże wtedy, gdy na jej pytanie-problem odezwie się wielu forumowiczów.
A ona robi analizę, syntezę, pomyśli i ma. Tak mi się wydaje przynajmniej...

Ewitko, nie pamiętasz wątku o urnach? Jak on się nazywał? Dygresje w splotach wężowych się wiły, ale zadanie spełnił.

Przeżuję, zmodyfikuję, ze trzy razy uderzę między pokrzywy, a potem na ogół już mam. Proszek z baburki pozostawię bez dyspozycji, co do sposobu użycia. Będzie to twórczy akt pośmiertny.

Napisał baburka

Mogłabyś napisać, jak bliscy (?) radzili/radzą sobie z opieką nad takimi ludźmi. Z moich obserwacji wynika, że jest to zajęcie wyniszczające psychicznie. Miłość i dobra wola opiekunów nie zmieniają faktu, że sami płacą ogromną cenę za otaczanie podopiecznych troską i zainteresowaniem. Przeciwko zaborczości i złośliwości dystansowanie się nie wystarcza.

Rodziny dzieliły się na tych, którzy z pełną ofiarnością
przypłacając własnym zdrowiem zajmowali się taką osobą
i innych, którzy sprytnie leserowali i mieli tylko pretensje
że cos jest nie tak. Bez komentarza.

[Malgorzata 50]

Benigna a czy nie uwazasz ,że są granice poświęcenia.jest też druga strona medalu oczywiście ...ale .Dla jasnosci powiem ,że jeśli trzeba będzie zajme sie moimi rodzicami bez wstrętu i uczucia ,że się poświęcam ...ale....

[baburka]

Napisał Malgorzata 50

jeśli trzeba będzie zajme sie moimi rodzicami bez wstrętu i uczucia ,że się poświęcam ...ale....

Umiesz przewidzieć uczucia, które będą Ci towarzyszyć w sytuacji osadzonej w przyszłości? Przypuszczam, że piszesz o zamierzeniach. Przyszłość bywa różna, weryfikuje nasze sądy i poczynania. A może to właśnie kryją wielokropki?

[Alsko]

opiekowałam się swoją matką. Nic mi z pieca na łeb nie spadło, mieszkałyśmy razem - tak wyszło - i opiekę niejako w biegu przejmowałam.

Owszem, to ogranicza. Byłam uwiązana na smyczy telefonu komórkowego. Ta smycz skracała się coraz bardziej w miarę postępu choroby. Nie mogłam tego i owego. Jako jedynaczka mogłam liczyć tylko na siebie i ewentualnie na pomoc syna. Ograniczały mnie skromne dochody - to jest do d... Im więcej forsy, tym łatwiej.

Zaskoczyłam samą siebie różnymi brzydkimi odczuciami. Zniesmaczeniem, zniecierpliwieniem i innymi znie... Starałam się, jak mi to wyszło, nie wiem.

Miałam szczęście być córką optymistki życzliwej całemu światu. Która postępowała w myśl zaleceń mojej babki: "Kobieta po 50. musi kontrolować swoje postępowanie". I która była zawsze altruistką.

To tyle na Twoje pytanie o opiekę - nie bardzo na temat, bo p. zdanie powyżej.

[FeliksG]

Napisał baburka

Natknęłam się ostatnio na 2 oblicza starości/samotności, i wpadłam w panikę.
1. Uwięzienie wewnątrz sygnałów płynących z wnętrza ciała.
Obracanie się w młynku słów bez odbierania ich treści, kontaktowanie się z ludźmi wyłącznie na tym poziomie. Emocjonalna głuchota?
2. Poczucie pustki i nudy, połączone z zamknięciem się w obrębie własnych czterech kątów.
Przy zachowaniu co najmniej pozorów pogody ducha, zwerbalizowana potrzeba związku z facetem.
:

Tak, niczego nie muszę, a mogę to, co mogę.
Przyjmując to jako motto bytu - istnienia, w pewnym okresie, albo od pewnego okresu egzystencji, proponuję wzbogacić - rozszerzyć je o uwarunkowania nizależne od nas. Uważam za konieczne rozdzielenie sygnałów płynących z wnętra ciała i skrajnie różne potraktowanie, tych niezależnych, np.zdrowotnych od tych, nazwijmy to umownie, płynących z naszego ja. Takie rozgraniczenie pozwala na zachowanie dystansu w kontaktach z ludźmi, daje poczucie indywidualności, odrębności i własnej emocjonalności.
Rezygnację, bardzo często połączoną z niewiarą w możliwości realizacyjne, albo, co jeszcze gorsze, w sens poczynań, uznaję za podstawowe przesłanki do poczucia pustki a nawet bezsensu egzystencji. Nie widzę natomiast, niczego złego ani dziwnego w egoistycznym skupieniu nad sobą w starości.
Przechodzimy, wraz z wiekiem, w nowy etap ale z dużym bagażem doznań, nauk i doświadczeń. To upoważnia nas do - tak, egoistycznej oceny i wybiórczego korzystania - z ....tej reszty, jaka nam pozostała. Mamy prawo a nawet obowiązek, wobec siebie, w/g aktualnych wyobrażeń naszego dobra, nawet jeśli wygląda to jak obracanie się we własnych czterech kątach.
Do odrębnych rozważań pozostawiam sprawy zwiazane z psychiką /zmiany w mózgu/ oraz odniesienia i relacje do i z najbliższymi, a także, czy outsider lubi samotność.

[baburka]

Dzięki Alsko i Feliksie!
Mgliście, ale jakby jaśniej.

[kufa86]

Barburka wsiądź do przedziału dla niepalących.
BĘDZIESZ WIELKA

[baburka]

Napisał kufa86

Barburka wsiądź do przedziału dla niepalących.
BĘDZIESZ WIELKA

Jest taka skala, według której już niczego mi nie brakuje.
Jak na razie mnożą mi się stresy jak króliki, a raczej cóś większego. Jeśli dorzucić do tego odwyk, choróbsko pewne, tymczasem nie mam na nie ani siły, ani zdrowia, ani kasy.

[Alsko]

tupnij nogą na stresy, nie daj się! Ty mocna Baba jesteś Trzymam kciuki, niech się nie mnożą. Paskudom - STOP i NIE!

[FeliksG]

Napisał baburka

Jest taka skala, według której już niczego mi nie brakuje.
Jak na razie mnożą mi się stresy jak króliki, a raczej cóś większego. Jeśli dorzucić do tego odwyk, choróbsko pewne, tymczasem nie mam na nie ani siły, ani zdrowia, ani kasy.

Protestuję, nie ma takiej skali.
Myślę, więc jestem a ....jestem, bo myślę. Jak długo będzie to funkcjonowało, tak długo, wszelkie skale, będa płynne, wręcz enigmatyczne.
Przyjmując, mnożenie sie stresów jako rzecz naturalną , nieuniknioną, uzyskuje sie dystans i sposoby na ich zminimajizowanie. Jest jeszcze możliwość kontrataku, tzn. przedstawianie, sobie samemu, nadchodzacych stresów, jako oczekiwanych przeciwników do podjęcia walki - czasem nierównej, ale każda wygrana bitwa cieszy, choć nie przesądza o wygraniu wojny

[gratka]

Witam, jestem tu nowa, ale tak wogóle to 60+. Właśnie czytam książkę "Psychologia starzenia się" D.B. Bromleya i czytam wasze wypowiedzi. Różne są postawy wobec starości:konstruktywna (to większość z Was), postawa zależności (takie trochę dziecko wymagające opieki), obronna (też liczna grupa), postawa wrogości (co się kłócą i gderają).Jeżeli potraficie żartować z wieku i lubicie dobre jedzenie i towarzystwo, nic nam złego nie grozi, zestarzejemy się ładnie.Proponuję nowy wątek: sentencje o starości lub kawały. Zaczynam tak:
Starość u mężczyzn zaczyna się wtedy, gdy połowa moczu idzie na analizy; a u kobiet - gdy więcej czasu spędzają przed telewizorem niż przed lustrem. Czasem komputer wchodzi w miejsce telewizora, np w moim przypadku. Pozdrawiam cieplutko.

[Malgorzata 50]

Babko Gratko ale gratka !!! Fajne !!!!

[Alsko]

To powiedziałam ja, majtka Alka.

Babka Gratka, dobre! Rozumiem, że Ty tez z tych konstruktywnych - tym milej Cię powitać

[Ala-ma-50]

"Wesołe jest życie staruszka..."

Pewnego wieczoru rodzina przywiozła swoją starszą schorowaną matkę do domu spokojnej starości z nadzieją, że tam dostanie odpowiednią opiekę. Następnego ranka pielęgniarki wykąpały staruszkę, nakarmiły i posadziły ją na fotelu przy oknie z widokiem na kwiecisty ogród.
Wszystko wydawało się być w porządku, lecz po chwili staruszka zaczęła przechylać się na boki swojego fotela. Dwie czujne pielęgniarki natychmiast przybiegały, aby wyprostować staruszkę z powrotem. Staruszka znów jednak zaczęła się wychylać z fotela i znów pojawiały się pielęgniarki, by temu zapobiec. Tak sytuacja wyglądała cały ranek. Popołudniu staruszkę odwiedziła rodzina, chcąc sprawdzić jak się miewa i czy zaczęła się już przyzwyczajać do swojego nowego domu.
- Czy dobrze cię tu traktują mamo? - pytali.
- Tak wszystko jest dobrze - odpowiada staruszka, z jednym wyjątkiem - nie pozwalają mi tu pierdzieć.

[kubki]

Bicie serca kobiety: do lat 30-bije jak duży dzwon-ten,tylko ten
do lat 50 -jak mały dzwon ,ten albo tamten
powyżej -jak sygnaturka,byle jaki,byle był
Natomiast panowie mówią:do 30,ale miałem d.....
do 50- ale jadłem obiad,powyżej -ale miałem stolec