samotni w zyciu

[ŁucjaS]

Senesco to kobieta wybiera mężczyznę chociaż panom wydaje się inaczej.
Wybiera zazwyczaj starszego ze względu na poczucie bezpieczeństwa. Młodszy mężczyzna pod względem dojrzałości emocjonalnej zazwyczaj nie dorównuje kobiecie w tym samym wieku. Szczególnie młodym wieku.
Kobieta tworzy rodzinę i od niej zależy atmosfera domu i stosunki w rodzinie. Wybiera starszego, bardziej dojrzałego.

Zechciej mi wyjaśnić czemuż to mężczyznom jest trudniej uprać się z wdowieństwem.
Zawsze myślałam że jest odwrotnie. Wśród kobiet nie krąży tak wiele dowcipów o mężach jak wśród mężczyzn o żonach.
Jak już los ich uwolni od obśmiewanej połowicy to powinni chyba osiągnąć stan szczęśliwości a nie zmagać się z depresją jaka zazwyczaj dopada nas kobiety w takiej sytuacji.

Niestety nie umiem uruchomić prywatnej poczty.
Wybaczcie mi Wszyscy te osobiste uwagi które tu w zasadzie nie powinny się znaleźć.
Pozdrawiam.

[senesco]

Napisał rslucja

Senesco to kobieta wybiera mężczyznę chociaż panom wydaje się inaczej.
Wybiera zazwyczaj starszego ze względu na poczucie bezpieczeństwa. Młodszy mężczyzna pod względem dojrzałości emocjonalnej zazwyczaj nie dorównuje kobiecie w tym samym wieku. Szczególnie młodym wieku.
Kobieta tworzy rodzinę i od niej zależy atmosfera domu i stosunki w rodzinie. Wybiera starszego, bardziej dojrzałego.

Z pewnością masz rację, gdy mowa o ludziach młodych lub w średnim wieku (lecz znacznie rzadziej) - to kobieta wybiera. Ale właśnie z uwagi na to "poczucie bezpieczeństwa" jej decyzje wcale nie są takie swobodne, jak przyzwyczailiśmy się myśleć.
Co do dojrzałości - myślę, że po osiągnięciu pewnego wieku, nie rozwijamy się już emocjonalnie - ani kobieta, ani mężczyzna. Bardziej niż emocjonalne porywy liczy się umiejętność partnerowania, równowaga emocjonalna, umiejętność wspólnego milczenia niż mówienia.
Na pewnym etapie życia "starszy mężczyzna" nie jest już taką ostoją, jak to się wydaje w młodości. "Atrakcyjność" - wydaje mi się - powinna być inaczej definiowana.

Napisał rslucja

Zechciej mi wyjaśnić czemuż to mężczyznom jest trudniej uprać się z wdowieństwem.
Zawsze myślałam że jest odwrotnie. Wśród kobiet nie krąży tak wiele dowcipów o mężach jak wśród mężczyzn o żonach.
Jak już los ich uwolni od obśmiewanej połowicy to powinni chyba osiągnąć stan szczęśliwości a nie zmagać się z depresją jaka zazwyczaj dopada nas kobiety w takiej sytuacji.

Bo taką mamy kulturę, tak mężczyźni są wychowani.
Wdowcy gubią się w codzienności. Banalne sprawy urastają do niebotycznych rozmiarów. Jeśli mają dość emocjonalnej siły, szukają kogoś, kto by się o nich troszczył na co dzień.
Potrafią rozwiązywać ważne problemy, ale nie potrafią zmienić nawyków w drobiazgach. Tracą poczucie mocy. Szczególnie, gdy rodzina nie pomaga. A - to także kultura - więcej uwagi i wsparcia dajemy samotnej matce niż samotnemu ojcu.
Wdowa, często zbiera siły, bo potrzebna jest rodzinie.
Wdowiec czuje, że już nikomu nie jest potrzebny, a nawet staje się ciężarem. I to nieświadome - bo mężczyźni nie uświadamiają sobie własnych emocji - obciążenie jest zbyt dojmujące.
Kobiety - to znowu kultura - wyrażają swój żal, zatem go rozładowują. Otrzymują też wsparcie innych kobiet.
Mężczyźni nie płaczą - zamykają żal w sobie, nawet jeśli otrzymają wsparcie, nie potrafią go przyjąć...

[ŁucjaS]

Senesco, rozumiem "mężczyźni nie płaczą i nie potrafią przyjąć wsparcia". Wszystko się zgadza.
Też uważam że na pewnym etapie wspólnego życia kobieta matka zaczyna również partnera traktować jak duże dziecko potrzebujące opieki i wsparcia a on to bez mrugnięcia przyjmuje bo mężczyźni są praktyczni i zajęci realizacją "wyższych celów".
Gdy "mamuśki" zabraknie gubią się w codzienności.
Ale jak sam wyżej napisałeś jakiż ogromy mają zasób substytutów. Te 80% populacji poraża i budzi zazdrość.
Brać i wybierać. Trochę uśmiechu, życzliwości, ciepły uścisk dłoni i: - poprane,
- poprasowane,
- posprzątane i ugotowane.
Można wspólnie pomilczeć i pokontemplować ciszę.
A więc uśmiechajmy się.
Wkrótce "Walentynki" - durnowate to i "nie nasze" ale daje sposobność do pierwszego kroku.
Życzę powodzenia.

[senesco]

rslucjo - i to jest wezwanie godne podjęcia.
Seniorzy zamiast narzekać na zmiany w obyczajach, powinni te dobre przejmować.
Walentynki są okazją, by dać komuś znak sympatii - jestem za i namawiam.
Walentynkę można wysłać też sobie - bo ne można lubić kogoś, jeśli mamy pretensje do siebie.
Walentynkę można też wysłać komuś, kogo nam brakuje. Oczywiście gniecie nas żal, ale w ten dniu - jak mówisz, durnowato - warto uśmiechnąć się do... kogoś, kto jest częścią naszego życia.

[ŁucjaS]

Dziękuję Anielko.

Senesco "sam ze sobą na sam" jak w piosence - jestem w stanie zrozumieć a nawet w pewnym stopniu podzielam jednak kartka do siebie na Walentynki to już przesada.
A po co?????

[senesco]

Napisał rslucja

A po co?????

Aby przełamać los?
Nauczył mnie pewien człowiek, kiedy masz zły dzień, kiedy wydaje się, że nic nie wychodzi, kiedy już tylko złościsz się...
W takim momencie on szedł na pocztę i wysyłał do siebie kartkę, aby coś wyszło, coś udało się zrobić, aby dokończyć coś z powodzeniem... Tak przełamywał złą passę.

No i po chwili zapominasz, że wysłałaś, a potem wyjmujesz ze skrzynki i cieszysz się, że ktoś o tobie pamiętał...

To żart, ale gdy nie ma z kim pożartować, trzeba uśmiechać się do siebie. Choćby to wydawało się trudne, może żałosne, nawet bolesne. Trzeba się do siebie i swego losu uśmiechnąć, aby los mógł uśmiechem odpowiedzieć...

[ŁucjaS]

Senesco o rany Ty to naprawdę żartem: "wyjmujesz ze skrzynki i cieszysz się, że ktoś o tobie pamiętał..." Ktoś czyli ja? Cóż za rozczarowanie!!!!!!
Wolę popędzić z łopatą do ogrodu lub na rower a o tej porze roku to choćby na basen i do sauny. Może być odśnieżanie. Nie ma to jak szufla i miotła, łopata lub coś równie męczącego.
W gorsze dni spacer z kijami. Potem prysznic i parę głębszych oddechów. Polecam.
Cudownie się wypaca wszystkie frustracje.
A tak naprawdę to są dni gdy nie chce mi się nawet otworzyć lodówki i gdyby nie moje zwierzaki to nie kiwnęłabym palcem.
Aby do wiosny.
Dzisiaj mamy słonko i kapanko z dachu, mokro na drogach. Naprawdę pachnie wiosną.