Sztambuch

[hebra]

Zatrzymaj mą młodość
Boże, przyszła mi do głowy pewna myśl
- masz dla mnie chwilkę?

Myślę o starości...

Jakby mi było jeszcze mało, że lata same mijają...
Zatem, Boże, proszę, bym przynajmniej czuł się młodo.
Pozwól mi cieszyć się, cieszyć.
Nawet jeśli muszę nosić okulary i chodzić przygarbiony,
rano wstawać obolały i uważać na to, co jem,
nawet jeśli ręce mi się trzęsą i chodzę powoli,
nie mogę złapać oddechu,
nie będę narzekać. Ani słówkiem.
Może z Twoją pomocą, drogi Przyjacielu,
w tym antycznym posągu zamieszka Młody Duch...

Czy to możliwe, Boże?


David Kossoff

[hebra]

Pożądamy rzeczy,które są niemożliwe do osiągnięcia.
Zadawalam się tym,co posiadam,nie żałuje niczego.
Mimo to widzę teraz,jak daleko od tego co się osiągnąć da,do tego,co by się chciało, i od marzeń młodości-
do tego co się osiąga w starości lub w czasie,gdy się ona zbliża.
Ale człowiek czuje się zadowolony z tego,że ma w ogóle coś.
Nie wiem doprawdy,czy jest to bardziej bolesne,czy śmieszne?
Zresztą na wszelki wypadek pozostaje nam w odwodzie wesołość,będąca tak doskonałą przyprawą,że może strawić nawet kamienie.

[hebra]

Fantazja daje ucieszne widowisko rozumowi,który siedzi sobie w wygodnym fotelu i kiwa uprzejmie głową.
Wszystko mnie bawi.
Teatr mój to świat cały.
Czasem dla zwiększenia przyjemności udaję,że biorę to wszystko na serio, i staje się na chwilę aktorem.
Ale nie tracę nigdy świadomości iż to tylko farsa.

[hebra]

Prządek to wielka rzecz,ale drogo kosztuje.
Porządek to nie znaczy czynić to co się chce,ale to ,co czynić potrzeba.
A najgorsze to już dwie rzeczy:
Pycha i okrucieństwo!
Podobne do siebie jak dwie krople wody.

[jakempa]

Tutaj też zawitalam, podumałam, przeczytalam drugi raz,,,

[hebra]

Dość.!
Dość szamotaniny,dość wszelkich dążeń.
Wszystko to już było,było,powtarzało się,powtarza się tysiąc razy – a jeżeli człowiek uświadomi sobie,że wszystko to trwać będzie w nieskończoność jak na czyjś rozkaz,według prawa – aż przykro się zrobi.!
Tak ...przykro!

[hebra]

Trzeba spojrzeć prawdzie w oczy:wszystko przygasło,całe życie przyblakło.
Światłość,która nadaje jego barwom znaczenie i siłę- ta światłość,która pochodzi z serca,zgasła we mnie.
Nie,jeszcze nie zgasła-ale ledwie się tli,bez promieni i bez ciepła
The rest is silence....(Reszta jest milczeniem)

[hebra]

Niedziela jak co tydzień. Ludzie idą na mszę. Te same twarze, Ci sami ludzie. Ale jest ktoś nowy. Do kościoła wchodzi w łachmanach, pijany zataczający się starszy człowiek, Chce uklęknąć ale przewraca się. Wszyscy odsuwają się z obrzydzeniem. Wreszcie udało mu się jakoś uklęknąć.
To klęcząc to przewracając się i mamrocząc coś pod nosem przetrwał tak całą mszę.

Wszyscy wyszli a on jeszcze został. Pod kościołem została grupka osób która głośno dyskutowała na temat pijaka, że smród że po co on tu przyszedł. Obok stał zakonnik odziany kapturem którego nigdy tu nie widzieli. W pewnym momencie zakonnik odezwał się.

- Dlaczego krytykujecie tego pijanego, dlaczego nie spojrzycie na siebie. On pragnął tu przyjść. Pragnął choć chwilę spędzić z Bogiem Jego pragnienie było tak silne że pierwszy raz w swoim życiu odstawił butelkę od ust i poszedł do kościoła na mszę żeby porozmawiać z Bogiem.

A czy pragnienie któregoś z Was było tak silne? Czy zostawilibyście coś bardzo ważnego tak jak dla niego była ważna ta butelka i przyszlibyście tu?

Czy Wasze pragnienie byłoby równie silne? Jego ofiara została przyjęta. A Wasza którzy tylko krytykować umiecie? Kogo zobaczyliście w nim - pijaka, łachmaniarza? A Bóg dojrzał w nim człowieka, dojrzał istotę którą umiłował

Po czym oddalił się i znikł im z oczu...

Autor nieznany

[hebra]

Okrutnie i obojętnie obchodzi się z nami los-i tylko początkowo,zajęci różnymi drobiazgami,głupstwami,sobą,nie czujemy jego bezwzględnej ręki.
Dopóki można okłamywać i nie wstydzić się kłamstw-można żyć i nie wstydzić się złudzeń.
Prawda – ta cząstka prawdy- o niej nie należy myśleć,ale nawet ta odrobina,która jest nam dostępna,nakazuje milczenie,wiąże ręce.
The rest is silence....(Reszta jest milczeniem)

[hebra]

Przyroda w nieprzerwanej grze powstających i znikających form nie unika piękna.
Czyż to nie ona staranie dobiera cudne barwy do najbardziej krótkotrwałych ze swych tworów-płatki kwiatów,skrzydełek motyli,nie ona nadaje takie wdzięczne zarysy?
Piękno nie musi trwać wiecznie,żeby być wieczne potrzeba mu tylko chwili.
Człowiek powinien żyć chwilę i dla chwili.

[hebra]

Jakiej pokusie ulegną ci,dla których i laury,i ciernie stały się tak samo mało ważne?

Po co podążą znowu na ten jarmark widm,na to targowisko,gdzie i kupiec i kupujący okłamują się nawzajem gdzie wszystko jest tak ubogie i liche?

Każdy zagłuszając siebie własnym krzykiem,gorączkowo spieszy do nieznanego i niepojętego celu?

[jakempa]

Tutaj też jestem

[hebra]

Z doświadczenia ostatnich lat wyniosłam jedno przekonanie.
Życie - to nie żart,nie zabawa.
Życie – to nawet nie upojenie....
Życie – to ciężki trud.
Wyrzeczenie ,ustawiczne wyrzeczenie – oto jego ukryta treść, jego tajemnica.
Nie wypełnienie najdroższych myśli i marzeń,nawet najbardziej wzniosłych.
Lecz spełnienie obowiązku,oto o czym powinien myśleć człowiek.
Teraz powiem ci staraj się żyć,to nie jest tak łatwe jak się wydaje.

[jakempa]

''Tak żyć, żyć by coś zostało z tych dni...aby się miało przed sobą cały świat... te słowa piosenki to moje motto,

[hebra]

A gdy idzie wiosna
O cichej północy,
To błyszczące gwiazdy
Ma w swojej karocy.

A gdy idzie we dnie,
To się w słońcu mieni
I ma cudne włosy
Ze złotych promieni.

A tak lekko tańczy
Wśród leśnej polanki,
To się dla niej w wieńce
Zwijają sasanki.

A kiedy podąża
Wśród pól oziminy,
Ma suknię zieloną
Z traw i koniczyny.

A kiedy wód fale
Ramieniem otoczy,
To ma czoło z lilii
i błękitne oczy.

Zna ją każdy zagon,
Każdy gaj i miedza,
Jeno próg serc ludzkich
Tak rzadko odwiedza.

Ćwierk Konstanty

[hebra]

Przez okno na resztki śniegu
zerkam ciekawie.
Głębszego
chętnie postawię,
i śmiechu pudłem obdarzę
dziewczynę, co żyje z marzeń
i śni na jawie.

Gawrony nie wiedzą: lecieć,
czy jeszcze zostać?
Na świecie
szaleje wiosna.
I do mnie zejdzie z obłoka
by sople usunąć z oka
wyśniona postać.
W smukłe oblecze się ciało,
weźmie mnie w pieczę,
zbolałą
duszę wyleczy
i dłonią czułą i złotą
w tęsknotkę zmieni tęsknotę,
smutek -- w smuteczek.

Znaleźć próbuję ją w drzewach
brzemiennych w pąki.
Niech śpiewa
głośno przez łąki.
Kiedy ją wreszcie dostanę,
porwę, gdzie słońcem pijane
drą się skowronki.

Stefan Sokołowski

[hebra]

My, nieparzyści, śnimy nocami,
kto o mężczyźnie, kto o kobiecie,
czasem do kina idziemy sami
lub się błąkamy po internecie.

A wokół wiosna szaleństwem dyszy!
Chucią nabrzmiewa! Pęka nadzieją!
W nas, nieparzystych, zimowa cisza.
Nam, nieparzystym, sztormy nie wieją.


Lecz choć mój rozum jak w sicie woda,
znam jedną prawdę pewną i czystą:
jak nieparzyste dwie liczby dodać,
to się dostaje liczbę parzystą. . .

Stefan Sokołowski

[hebra]

Śnieg,
Choć na to pora, przecież,
Nie chce zniknąć za nic na świecie.
Jeszcze z deszczem się przeplata,
Jeszcze trzeba próg omiatać,
Jeszcze prószy ...
I, zazdrosny,
Boi się nadejścia wiosny.
A wiosna już jest -
W drzew pakach
W śpiewie drozda
I skowronka
W kroplach deszczu,
W słońca lśnieniu,
W listku co się zazielenił
W srebrnych baziach,
W trawce wątłej,
W lecącej nad łąką łątce,
W wietrze goniącym obłoki,
W białych firankach okien.
Wiosna - z ptaków przylotem...
Forsycje kwitnące złotem,
Fiołki na rogach ulic,
Żebyście wiosnę poczuli!...
Świat pobłękitniał,
Dzień dłuższy.
Wiosna!
Gdzie się nie ruszysz!...
H. Szayerowa

[jakempa]

Przynajmniej w twoich zapiskach Hebro już jest wiosna,

[mimoza]

Piękny wiersz, czuje się wiosnę i ten zapach opisanych kwiatow - Cz