senior.pl - aktywni w każdym wieku

07-10-2011 02:02 AM

Jakby cierpienie uczyło, to Polska byłaby jednym z największych krajów.
-Maria Dąbrowska-

A oni, zapaleni, o tym zapomnieli,
Że wspólny los ich czeka, wspólną matkę mieli,
Ten bratu bronią grozi, inszy bratu łaje,
Kiedy matka szanowna w pośrodku nich staje.
Wstyd z nią wszedł: broń i oczy spuścili ku ziemi;
Ona ich zapęd słowy wstrzymuje takiemi:
"Płodzie niewczesny!... niebo ciebie zaniedbało
I serca ci Polaków dawnych dać nie chciało!
Dokąd, dzieci, bieżycie? miłaż wam krew braci?
Wszak kto przelał braterską, ten część swojej traci.
Nad wszystko: czyżem cierpieć z rąk waszych powinna!
Jeśliście sobie winni, ja wam nic nie winna.
Za co kaleczyć piersi, co was wykarmiły?
Mnie ranią groty, które mych synów przeszyły.
Czyż już z przeciwnej strony wszyscy wyginiecie!
Czyliż pić do jednej się wody nie zejdziecie?
Na co się lżycie słowy i bronią grozicie?
Dawne sławy zarobki w jednym dniu trwonicie.
Jakaż ślepota w te was bezdroża wpędziła?
Zarosły ścieżki zgody, którędy chodziła!
Zły ptak, który niebacznie szpeci swoje łoże."
Skończyła, z rąk wypadły bratobójcze noże.
- Fragment w zamięszaniach kraju. Wybór wierszy "Strofy Polskie" Franciszek Karpiński

0 Komentarzy