|
|||||||
Rozmyślania
08-16-2011 12:02 AM
Bo kiedyś pracowało się, wychowywało dzieci i dbało o dom. Nie było za dużo czasu na rozmyślania. A jak się znalazł wolny czas, to spędzało się go wesoło w gronie rodzinno-przyjacielskim. Tańce, śpiewy i radosne zabawy. Bo i zdrowie było inne i kondycja lepsza. Teraz żyjemy jakby na..."marginesie" w zwolnionym tempie. Tego czasu mamy więcej, więc robimy co chcemy i rozmyślamy. Najgorsze w tym rozmyślaniu jest to, kiedy wracamy do przeszłości i myślimy jak by to było, gdybym to zrobiła tak, albo inaczej lub nie zrobiła wcale. Nakręcamy się, całkiem niepotrzebnie, ale tak to już jest.
Od czasu do czasu nastąpi harmider i wielkie zamieszanie, trzeba dodać, słodkie zamieszanie, w teraźniejszej sielance.
Przyjeżdżają dzieci, wnuki, znajomi. Wraca do nas tamto tempo, odżywamy, krzątamy się i biesiadujemy. I znów jesteśmy potrzebni na co dzień. Radość tryska z nas.
Aby, znów zwolnić i czekać do następnego razu. Można powiedzieć, jest kino, teatr, telewizja, książka, wreszcie komputer, dzięki któremu możemy rozmawiać i oglądać do woli naszych milusińskich i kontaktować się z pozostałym światem. Ale to nie to samo co bezpośredni kontakt. Dobrze kiedy najbliżsi przyjaciele są jeszcze wśród nas, ale kiedy już "odeszli" brakuje ich. Byli z nami od dawna, znali nas dobrze a my ich, mogliśmy z nimi porozmawiać na wszystkie dręczące nas troski i dzielić radości.
Ale takie jest życie. Dzieci wyjechały na swoje. Przyjaciele "odeszli". A my, czekamy na co...?, właściwie na nic nie czekamy. Dobrze jest jak jest. http://youtu.be/UDC9nvzprMQ
Bo kiedyś pracowało się, wychowywało dzieci i dbało o dom. Nie było za dużo czasu na rozmyślania. A jak się znalazł wolny czas, to spędzało się go wesoło w gronie rodzinno-przyjacielskim. Tańce, śpiewy i radosne zabawy. Bo i zdrowie było inne i kondycja lepsza. Teraz żyjemy jakby na..."marginesie" w zwolnionym tempie. Tego czasu mamy więcej, więc robimy co chcemy i rozmyślamy. Najgorsze w tym rozmyślaniu jest to, kiedy wracamy do przeszłości i myślimy jak by to było, gdybym to zrobiła tak, albo inaczej lub nie zrobiła wcale. Nakręcamy się, całkiem niepotrzebnie, ale tak to już jest.
Od czasu do czasu nastąpi harmider i wielkie zamieszanie, trzeba dodać, słodkie zamieszanie, w teraźniejszej sielance.
Przyjeżdżają dzieci, wnuki, znajomi. Wraca do nas tamto tempo, odżywamy, krzątamy się i biesiadujemy. I znów jesteśmy potrzebni na co dzień. Radość tryska z nas.
Aby, znów zwolnić i czekać do następnego razu. Można powiedzieć, jest kino, teatr, telewizja, książka, wreszcie komputer, dzięki któremu możemy rozmawiać i oglądać do woli naszych milusińskich i kontaktować się z pozostałym światem. Ale to nie to samo co bezpośredni kontakt. Dobrze kiedy najbliżsi przyjaciele są jeszcze wśród nas, ale kiedy już "odeszli" brakuje ich. Byli z nami od dawna, znali nas dobrze a my ich, mogliśmy z nimi porozmawiać na wszystkie dręczące nas troski i dzielić radości.
Ale takie jest życie. Dzieci wyjechały na swoje. Przyjaciele "odeszli". A my, czekamy na co...?, właściwie na nic nie czekamy. Dobrze jest jak jest. http://youtu.be/UDC9nvzprMQ
Czasy w strefie GMT +2. Teraz jest 07:59.
