Wędrówka/z netu Izabela/
Gdy odwrócisz głowę i spojrzysz za siebie
Ujrzysz ścieżkę krętą, niknącą w niebycie.
Na piaszczystym szlaku odciśnięte w glebie
Ślady Twej wędrówki, całe Twoje życie.
Droga za plecami kluczy w miejscach wielu,
Raz ostrym kamieniem, raz kwieciem usłana.
I choć idziesz lata, wciąż nie widać celu.
Wiedz jednak, że nigdy nie będziesz szła sama.
Gdy grunt spod nóg zniknie, a ból w duszy powie,
Że sił na marsz dalszy zostało niewiele,
Nie trać nigdy wiary, będziemy przy Tobie,
To jest właśnie przyjaźń, to są przyjaciele.