Kącik poezji własnej i innych autorów - część XIV

[kpwalski]

Halinko, są to pierwsze kwiaty które dostałem od Ciebie. Bardzo, bardzo dziękuję, jestem wzruszony.

[mimoza]

Halinko pięknie to nazwałaś - szczypta marzeń -
bo marzeniem jest przeżyć życie "od... do" w miłości
i spełnieniu. Każdy tego pragnie, nie każdemu dane...
Staszku miłość nigdy nie jest spóźniona - tylko ludzie
nie potrafią zawsze się na nią otworzyć.
Joasiu Ty kochasz nasze wiersze, a my Ciebie kochamy.

TAK NIEWIELE CHCĘ

Chciałabym zatańczyć raz jeszcze
unieść się w takt melodii
jak puch, jak liść na wietrze...

W twoich ramionach się schronić,
w innym wymiarze się znaleźć,
gdzie tango i bossa nova
od rana wybrzmiewa,
w melodiach ich duszę zatracić.

Czarę, niespełnionych dotąd
marzeń, zapełnić spełnieniem,
do tego bez ryzyka, przejść
po linie tak cienkiej jak nić pajęcza...

Znaleźć się w miejscu, za horyzontem
gdzie słońce styka się z tęczą,
mieć pewność, że moje życie
to nie reality show, ani fantasmagoria.

- Cz

26 sierpnia 2012 roku

[kpwalski]

Coś dla poprawy nastroju.

Siedzi w parku chłop podpity
i rzewnie rozpacza,
dom daleko, trzeba busem
i jeszcze ta strata!
Po co było mi do parku
przyjść i odpoczywać,
bądź tu w tym nieszczęściu mądry,
ot, dola parszywa!
Wszak nie będę na golasa
do okeyki wsiadać,
toż to dla mnie wstyd i hańba,
zresztą co tu gadać!
Miałem piękne białe spodnie
i żakiet galowy,
że tu coś jest napisane
nie przyszło do głowy...
Patrzy, idzie znów przechodzeń
też pięknie ubrany:
-co ty chłopie tak rozpaczasz,
pyta zatroskany.
-A no, siadaj to opowiem,
będziesz również płakać
pan to pewnie nietutejszy,
to niewielka strata,
a ja muszę autobusem
w kalesonach wracać.
Bo ta ławka jest niestety
świeżo malowana,
ja uciekam stąd czym prędzej,
siedź pan, żegnam pana.
Kp.

[Irenna]

Napisał kpwalski

Coś dla poprawy nastroju.

Siedzi w parku chłop podpity
i rzewnie rozpacza,
dom daleko, trzeba busem
i jeszcze ta strata!
Po co było mi do parku
przyjść i odpoczywać,
bądź tu w tym nieszczęściu mądry,
ot, dola parszywa!
Wszak nie będę na golasa
do okeyki wsiadać,
toż to dla mnie wstyd i hańba,
zresztą co tu gadać!
Miałem piękne białe spodnie
i żakiet galowy,
że tu coś jest napisane
nie przyszło do głowy...
Patrzy, idzie znów przechodzeń
też pięknie ubrany:
-co ty chłopie tak rozpaczasz,
pyta zatroskany.
-A no, siadaj to opowiem,
będziesz również płakać
pan to pewnie nietutejszy,
to niewielka strata,
a ja muszę autobusem
w kalesonach wracać.
Bo ta ławka jest niestety
świeżo malowana,
ja uciekam stąd czym prędzej,
siedź pan, żegnam pana.
Kp.

Nie sposób nie uśmiechnąć się...

[kpwalski]

Dzięki Irenko, że nas odwiedziłaś.
Czesiu, miłość w wierszu przyszła jesienią więc tak ją nazwałem.

[bronczyk]

Mimozo pięknie wyjaśniłaś, że niewiele to jednak najwięcej jest. Jak się będzie miało to co najszczęśliwszą kobietę tworzy, to już można nic nie mieć. Prawda? Zawsze będzie w tej dziewczynie coś co ukraść i zgubić nie można.
Kpwalski dawno nie było twojego wiersza z taką porcją humoru. Nie raz do niego powrócę.

[Astra]

Staszku, składam spóźnione, ale najserdeczniejsze życzenia.
Nieustającej weny, abyśmy mogli czytać piękne wiersze

[kpwalski]

Dziękuję Aniu, za życzenia i wspaniały obrazek, wezmę go sobie na pamiątkę.

[jadziunia9]

Staszku na milość nigdy nie jest za późno.A na samotność jest zawsze za wcześnie.

[kpwalski]

Ale jesienną porą?

[Astra]

Przedjesienna kartka ode mnie

[nutaDo]

Wspomnienie

Mimozami jesień się zaczyna,
złotawa, krucha i miła,
To ty, to ty jesteś ta dziewczyna,
która do mnie na ulicę wychodziła.

Od twoich listów pachniało w sieni,
gdym wracał zdyszany ze szkoły,
a po ulicach w lekkiej jesieni
fruwały za mną jasne anioły.
Mimozami zwiędłość przypomina
nieśmiertelnik żółty - październik.
To ty, to ty, moja jedyna,
przychodziłaś wieczorem do cukierni.
Z przemodlenia, z przeomdlenia senny,
w parku płakałem szeptanymi słowy.
Księżyc z chmurek prześwitywał jesienny,
od mimozy złotej majowy.

Ach czułymi, przemiłymi snami
zasypiałem z nim gasnącym o poranku,
w snach dawnymi bawiąc się wiosnami,
jak ta złota, jak ta wonna wiązanka.


Skoro już do jesieni Aniu nas wprowadzasz, wspomnienia szczególnie taką porę roku sobie upodobały.

zawsze jesienią

[bronczyk]

Astro nastrój oczekiwania na jesień cudownie uchwycony. Czuje się go wszystkimi zmysłami.

[mimoza]

Halinko...
Nutko- Tuwim napisał, Niemen wyśpiewał (uwielbiam).
Astro jarzębinowa kartka pełna soczystości
barw i jesiennych zapachów, a w tle zapowiedź
tego co nieuchronnie zdarzyć się może...
Staszku, a dlaczego nie jesienną porą?
Wszak od kołyski do końca dni serca nasze
tak samo biją, tak samo pragną czułości... Chyba się
nie mylę?
PÓKI NA TO CZAS

Chociaż za oknem, jeszcze lato
cudownie słonecznymi
promieniami pieści,
to jesień przez gęste listowie
zagląda zazdrośnie.

Dzisiaj pod moje nogi
soczyście ubarwiony
spadł klonowy liść.

Chociaż jeszcze lato
poranki i noce
coraz bardziej chłodne...

W słońcu pająk się uwija,
motyl przysiadł na łące,
drzewa w sadzie
pysznią się owocami...

Na rabatach dorodne astry
mienią się kolorami.
Póki lato trwa, a jesień
za progiem... tuż tuż,
warto wykorzystać
chwile ulotne i na spacer
parkową alejką pójść …

Póki na to czas …

- Cz

29 sierpnia 2013 roku

[kpwalski]

Znowu przeczytałem wiele wspaniałych wierszy. Jak dobrze po pracy tu wpaść, żeby trochę pomarzyć.

[bronczyk]

Czesiu już ja wiem, że lato słowami zatrzymasz i w zimne wieczory jak czarodziejka odmienisz nastrój i pogodę.

[mimoza]

Halinko, Staszku...



A mnie jest szkoda lata …

Jeszcze trochę, jeszcze chwila
a lato zwinie zielony dywan
z polnych kwiatów i traw utkany.
Chwil parę poczekajmy,
nadchodzi czas powrotów
z dalekich wojaży.

Niebawem koniec wakacji,
do drzwi puka uparcie jesień
słońce mgłom miejsca chce ustąpić,
spadające liście wiatr w kopce zmiata.

Po drodze babie lato, złoci pajęcza nić
do tego klucze żurawi i deszczowa plucha.
Jesienne wieczory, dni kradną zachłannie
w każdy zaułek wdziera się mrok...

Wcześniej niż zwykle, rozbłysną uliczne latarnie,
wraz z nadejściem chłodu
znikną pary okupujące parkowe ławki.
Zwiewne sukienki kaszmirowe szale zastąpią,
Chociaż jesień może być piękna
Lata mi szkoda, już za nim tęsknię...

- Cz

31 sierpnia 2012 roku

[bronczyk]

Jesień jednak służy poetom i będzie sporo nowych wierszy. Czesiu już zapowiadasz, że pięknego słowa nie zabraknie.

[Astra]

Mimozo, szkoda lata, to prawda, piękny wiersz


tango / do muzyki Preisnera/

w wachlarzu dźwięków
krążymy opętani
od kroku do kroku
poprzez drżenie uczucia

dłońmi otulasz kibić
na wargach niedopowiedzenia
oczy z tonią głęboką
zaczarowaną

rozpaczliwie
pragnę obronić się
przed twoją miłością
lecz ona gorąca
a ja jak Ikar
biegnę za tobą
by spłonąć

19.08.2016
Astra

https://www.youtube.com/watch?v=WOVcWyn1uEs

[bronczyk]

Astro to wielkie szczęście móc tak kochać.