Rozmowy lekkie, przyjemne i to, co nam na sercu leży.

[sandra.]

Iwcia kochana i roześmiana
z nieba nam macha łapką szczęśliwa
czyta te posty, uśmiech radosny
na piękną buzię wciąż jej wypływa.

Bo pamiętamy uśmiech jej miły
rady serdeczne , słowa cieplutkie
w serca zapadła i pozostała
góralka mądra i sprawiedliwa.

Nie zapomnimy Ciebie dziewczyno
Ty zawsze z nami tu pozostajesz
do towarzystwa i wszelkiej draki
bo radość zewsząd nam ciągle dajesz.



Iwcia, lubiła czytać moje wierszyki więc musiałam dla niej napisać i w moim sercu zapuściła korzenie już na zawsze , pamiętam ją roześmianą , zainteresowaną naszymi problemami więc wiersz nie jest smutny, wierze ze Tam gdzie jest szczęśliwa, bez bólu i problemów , kiedyś dołączę do niej i razem będziemy się śmiały

[wiesia.]

Faktycznie o naszej pełnej radości Iwce nie da się zapomnieć.

....................................

[sandra.]

O rety , ja zapomniałam wszystkich powitać co teraz czynię , witajcie Seniorki i Seniora Edzia również witam.

Małgosiu , pięknie dzień zaczęłaś wierszem , przeczytałam z przyjemnością . Już tak mam że czatuję na wiersze Twoje czy Irenki, nawet poprzez zamkniętego lapka je wyniucham

U mnie zimno i ponuro a ja przeziębiona z kapiącym nosem pod kocami się dogrzewam. Na cmentarze nie pójdę bo mam tutaj tylko kilkoro znajomych i na pewno nie chcieliby ażeby smarkająca Basia się przywlokła.
Życzę Wam kochani spokojnego dnia i ażeby deszczu nie było a miłe wspomnienia wszystkich nawiedzały , do potem...

[Irenna]

Basiu,świetny wierszyk,taką Iwkę pamiętamy...
Wiesiu,nie da się zapomnieć...siedzi też na moim blogu i co jakiś czas Ją widuję...

[wiesia.]

Basiu, Małgosiu
piękne wiersze napisałyście naszej Iwce.
Jak jest życie po śmierci to na pewno Iwkę odszukam.

U nas pogoda do bani, więc siedzę w domu.
Na grób rodziców pojadę po świętach przynajmniej posprzątam niepotrzebne znicze.
Zaraz zobaczę u wujka, od kiedy będzie możliwy wjazd.

[wiesia.]

Napisał Irena 46

Wiesiu,nie da się zapomnieć...siedzi też na moim blogu i co jakiś czas Ją widuję..

Irenko
u mnie jest na FB, ale zostawię na zawsze.

[sandra.]

Wiesiu jak się wierzy w życie po śmierci , to ono jest - bo świadomość mamy tu i teraz Dziękuję Tobie i Irence za komentarz do wiersza , duża buźka

[wiesia.]

Napisał sandra.

Wiesiu jak się wierzy w życie po śmierci , to ono jest - bo świadomość mamy tu i teraz Dziękuję Tobie i Irence za komentarz do wiersza , duża buźka

Basiu
prosto to wytłumaczyłaś.

[Pamira]

".....góralka mądra i sprawiedliwa.

Nie zapomnimy Ciebie dziewczyno
Ty zawsze z nami tu pozostajesz
do towarzystwa i wszelkiej draki
bo radość zewsząd nam ciągle dajesz....."

".....Żyłaś...
I nagle płomyk strzelił
I zgasł na zawsze
Już ciebie nie ma...
Został ogarek, bez płomienia....."

[sandra.]

Pięknie napisałaś Mireczko

[Pamira]

Basiu to nie ja, to Wy tak pięknie napisałyście.
Ja tylko zacytowałam z uznaniem dla waszego talentu i ku pamięci dla Iwci.

[Pamira]

Na cmentarzach już byłam i chyba więcej razy dziś nie pójdę.
Na starym mam tylko babcię z dziadkiem, no i kilka osób dalszej rodziny.
Jak dla mnie za wielki jarmark. Źle się czuję w tłoku.
Rano obeszłam znajome groby.
Jutro jak pogoda będzie jako taka to na spokojnie wszystkich odwiedzę.

[ditta hop]

Witajcie dziewczyny.
Po przeczytaniu wierszy od Małgosi i Basi polały mi sie łzy. Fajna była ta nasza Ivka ni góralka bo dopiero od momenty gdy wprowadziła sie do wybudowanego domu w górach, lata spędziła na Śląsku w Bytomiu /kilkanaście kilometrów od Katowic/ gdzie pracował na kopalni jej mąż i dopiero po jego emeryturze wyprowadziła sie ze Śląska. Zawsze była radosna i wierzyłam razem z nia, że pokona wroga.
Wczoraj cały dzień przeznaczyłam na groby bliskich. W mojej poprzedniej miejscowości gdzir mieszkałam mam dziadków, ciocie, wujkowie no i siostrę z mężem. Mamę mam na cmentarzu u mnie a mam jakieś 400 m od domu.
Nie lubię chodzić na cmentarz jak jest tyle ludzi, może wieczorem jak będzie ładnire wybiorę sie ale wątpię. Wczoraj nie dość, żę jeżdziłam na cmentarz komunikacją miejską /umnie nadal nie jeżdzą autobusy porzez ten remont dróg/, stravciłam na to kilka godzin. MAż opiekował sie dzieciakami. Mam szpital hihihi, Lena i Kajtek zasmarkani a Natan uległ w szkole wypadkowi, przesuwał ciężką ławę dościany a kolega chcąvc mu pomóc pchnął nogą nie uprzedzając Natana. No i katastrofa łapka została uszkodzona a właściwie palce. wezwali Magdę do szkoły i pojechała z nim do Ligoty /szpital dziecięcy/ na SOR, prześwietlili i okazało sie, że ma złamania miażdzące czubków palców no i dodatkowo musieli mu szyć paluchy. Nie ma gipsu bo są rany ale ma usztywnione.
Dodatkowo wczoraj młodzi organizowali swoim pracownikom przyjęcie z okazji 5 lecia firmy wiec wrócili póżno. Dziś oddychamy z mężem i tylko słyszymy jak dzieciaki piszcza, że chcą do dziadków. My uskuteczniamy ,leżing, byczing a na obiad wyciągnęłam z zamrażarki pierogi z mięsem i znów leżing.

[wiesia.]

Grażynko
ostatnio coś was nieszczęścia nie omijają.
To chyba prawo serii i na Natanie się skończy.
Noc miałam kiepską, ale pospałam rano,
więc nie jestem padnięta.

Co do Iwci to chyba nigdy jej nie zapomnimy,
bo była nietuzinkowa.

[sandra.]

Grażynko , wiedziałam że Iwcia była przeflancowaną Góralką ale tak na nią patrzyłam bo lubiła to swoje nowe miejsce do życia.

Ja dzisiaj też uskuteczniam lezing ale jak czytam o tym wypadku wnuka to dreszcze mnie przechodzą, musiał być silny ból przy takim zmiażdżeniu .

Oglądam w tv cmentarze , o matko tłumy i korki , samochody na poboczach daleko od cmentarzy to jeszcze szczęście jak deszcz nie leje .

[szuanka]

A u mnie leje. Brrrrrrr
Nie byłam dziś na cmentarzach ale wiem że światełka się się świecą.
Kiepsko się czuję i chyba nie tylko ja bo już kilka razy słyszałam sygnał karetki pogotowia.
Nie mam ochoty na jedzenie ale upiekłam sobie "wiewiórkę"
pycha, orzechy po prostu zmieliłam.
Grażynko, skóra mi ścierpła jak przeczytałam o wypadku Twojego wnuka, uffff, miałam kiedyś przytłuczony palec wskazujący, do dziś paznokieć odrasta uszkodzony i czuję w nim /w palcu/ kłujący ból.
Dzisiejszy dzień to dzień wspomnień a mam kogo wspominać: rodzina, koleżanki, koledzy, znajomi, no cóż,
chyba nie ma osoby która nie ma kogo wspominać.

[wiesia.]

Napisał szuanka

Dzisiejszy dzień to dzień wspomnień a mam kogo wspominać: rodzina, koleżanki, koledzy, znajomi, no cóż,
chyba nie ma osoby która nie ma kogo wspominać.

Aniu
to prawda, ale często np. szwagra wspominamy na co dzień, bo był z niego cudak.
Miał pomysły z piekła hihihi rodem.

[wietrzyk]

witam..nie było mnie troszkę..ale pochorowałam się...Jeszcze dochodzę do siebie...ale myślę że z dnia na dzień będzie lepiej...Dziękuję za pamięć tym....którzy pamiętali...że samotność w chorobie jest smutna...
Wpadłam ty do Was z cichymi myślami i wspomnieniami moich bliskich....taki dzień...kiedy szczególnie są nam bliscy..i kiedy idziemy do nich z pachnącą chryzantemą i ciepłym światełkiem.
pachnie kwiatami....kolorowe liście szeleszczą u stóp...a my z delikatnością i czułością składamy im wizytę...To dzień Wszystkich Świętych...tych którzy obcują zbawieni na wieki...dzień radosny..bo przecież na pewno wśród naszych bliskich tacy właśnie są tam...gdzieś może to nasz ojciec....a może cicha, pokorna matka dostąpiła łaski świętości...
Jutro..jest inny...Zaduszny..kiedy dusze potrzebują innej modlitwy..za ich duszę i zbawienie wieczne..
taki stroik zrobiłam dla moich rodziców..Oczywiście są tez chryzantemy żywe ...ale na pewno cieszą się kiedy im zrobię sama...





i wiersz dla Was i waszych bliskich

Pamięć

Cichutkie..........
w nas zamknięte
myśli
krzyczą
westchnieniem
nie gasną nigdy
ogrzane na zawsze
migocącym
płomieniem
bólu
tęsknoty
pamięci.........

cichutkie....
takty życia
co zostało
gdzieś
jak
w cichutkim walcu
który wiruje
bez końca


zamknięte
w nas
myśli
płaczą wspomnieniem



Pozdrawiam Was bardzo cieplutko.

[Pamira]

Witaj Alu. Niedomagałaś, a ja myślałam, że nas zdradziłaś. Przepraszam i zwracam honor.

[Pamira]

" ..... zamknięte
w nas
myśli
płaczą wspomnieniem ....."

Tak właśnie jest .....

Grażynko współczuję wnukowi. Biedaczek musi cierpieć.
Kiedy syn kończył podstawówkę kupiliśmy "minimajstra".
Zabrał się za wykonanie czegoś, właśnie szlifował jakąś listwę,
gdy ześliznęła mu się ręka i zeszlifował sobie palce wskazujący i środkowy.
Na pogotowiu skierowali go na chirurgię, a tam gościu obciął mu paliczki.
Nie macie pojęcia jak on to przeżywał. Na nic zdały się tłumaczenia.
Aż poznał starszego od siebie chłopaka z jedną nogą, jedną ręką do łokcia i drugą bez dłoni.
Powoli zaczął się oswajać, a po latach zapominać.
Ożenił się, ma mądrą i ładną żonę i widać jest szczęśliwy już kilkanaście lat.
Wybaczcie, że ponudziłam, ale przypadek Natana przywołał przykre wspomnienie.