kuchnia i medycyna,potrawy z różnych stron świata,ciekawostki,wszystko o KUCHNI od A-

[rybcia]

Niedocenione niemieckie sery

Znamy wszyscy niemiecką precyzję, choć niekoniecznie jeśli chodzi o kulinaria. Co do serów natomiast cenimy szwajcarskie i mało kto słyszał, jak wyborne sery produkuje się w Niemczech.
Niedoceniane niemieckie sery regionalne.Ser harceński

Ser harceński wyrabia się w niemieckim regionie Harzu. region ten rozciąga się pomiędzy Brunszwikiem, Getyngą a Hannoverem. Ser ten wytwarzany jest z mleka odtłuszczonego oraz dodatku podpuszczki, jest wyjątkowo chudy - zawiera tylko ok. 1,5% tłuszczu. Smak - lekko pikantny, kwaskowaty. Sera harceńskiego raczej nie dostaniemy w szerokiej sprzedaży, choć trafia do marketów, jednak na mniejszą skalę - wyrabiany jest regionalnie, w małych gospodarstwach rolnych zajmujących się hodowlą bydła. Ser harceński jest serem twarogowym dojrzewającym.

Co ciekawe - powstało kilka "pochodnych" tego sera. Czeskie twarożki ołomunieckie wytwarzane są jako sery typu harceńskiego.

Niemieckie serowe rarytasy

Ser Nieheimer

To ser pochodzący z regionu Północnej Nadrenii - Westfalii. Jest twardym serem twarogowym dojrzewającym, dosyć ostrym w smaku. Produkowany jest z twarogu pozyskiwanego z chudego mleka oraz soli. Może być wzbogacony o kminek. Stopniowo, w procesie dojrzewania, zmienia się zawartość wody. Proces dojrzewania sera Nieheimer oparty jest na kulturach drożdżowych kwaśnego skrzepu oraz kulturach bakteryjnych. Tym, co odróżnia go od innych serów z kwaśnego mleka jest właśnie to, że nie wykorzystuje się żadnych dodatkowych kultur.


Ser Nieheimer pochodzi z rejonu gminy Nieheim. Zarówno twaróg jak i mleko muszą pochodzić z tego samego obszaru, czyli właśnie z gminy Nieheim. Tradycje wyrobu sera sięgają kilkuset lat.


Weisslacker Bierkase

Ten ser nie jest może typową wizytówką niemieckiego regionu - zasługuje jednak na to, by znaleźć się w tym zbiorze. Jest to ser twardy podpuszczkowy, w procesie dojrzewania moczony w piwie oraz nacierany solą. Zawiera ok. 45% tłuszczu, w smaku jest lekko ostry. Czas jego dojrzewania wynosi 7 miesięcy. Ser Weisslacker Bierkase jest polecany głównie pod napoje piwne.


Bavarian blue

Ser Bavarian blue to niebieski, kremowy, pełnotłusty ser, pleśniowy. Bavarian blue ma lekko pikantny smak, konsystencję kremową. Zawiera 70% tłuszczu oraz wiele cennych składników odżywczych, m.in. magnezu i potasu. Sera nie można zamrażać, gdyż traci zarówno smak jak i konsystencję.

Bavarian blue występuje zazwyczaj w roli przystawki lub deseru. Może być serwowany z winami czerwonymi oraz różowymi


Weisslacker Bierkase

Ten ser nie jest może typową wizytówką niemieckiego regionu - zasługuje jednak na to, by znaleźć się w tym zbiorze. Jest to ser twardy podpuszczkowy, w procesie dojrzewania moczony w piwie oraz nacierany solą. Zawiera ok. 45% tłuszczu, w smaku jest lekko ostry. Czas jego dojrzewania wynosi 7 miesięcy. Ser Weisslacker Bierkase jest polecany głównie pod napoje piwne.


Bavarian blue

Ser Bavarian blue to niebieski, kremowy, pełnotłusty ser, pleśniowy. Bavarian blue ma lekko pikantny smak, konsystencję kremową. Zawiera 70% tłuszczu oraz wiele cennych składników odżywczych, m.in. magnezu i potasu. Sera nie można zamrażać, gdyż traci zarówno smak jak i konsystencję.

Bavarian blue występuje zazwyczaj w roli przystawki lub deseru. Może być serwowany z winami czerwonymi oraz różowymi
Weisslacker Bierkase

Ten ser nie jest może typową wizytówką niemieckiego regionu - zasługuje jednak na to, by znaleźć się w tym zbiorze. Jest to ser twardy podpuszczkowy, w procesie dojrzewania moczony w piwie oraz nacierany solą. Zawiera ok. 45% tłuszczu, w smaku jest lekko ostry. Czas jego dojrzewania wynosi 7 miesięcy. Ser Weisslacker Bierkase jest polecany głównie pod napoje piwne.


Bavarian blue

Ser Bavarian blue to niebieski, kremowy, pełnotłusty ser, pleśniowy. Bavarian blue ma lekko pikantny smak, konsystencję kremową. Zawiera 70% tłuszczu oraz wiele cennych składników odżywczych, m.in. magnezu i potasu. Sera nie można zamrażać, gdyż traci zarówno smak jak i konsystencję.

Bavarian blue występuje zazwyczaj w roli przystawki lub deseru. Może być serwowany z winami czerwonymi oraz różowymi

Ser Cambozola

Cambozola jest pleśniowym serem z mleka krowiego, ma skórkę podobną do typowego camemberta. Sam ser powstał z połączenia dwóch: camemberta z gorgonzollą, stąd też jego nazwa. Charakteryzuje go delikatny smak, kwaśno-słony. Cambozola czasem występuje jako przekąska, częściej - jako składnik sosów, dodatek do mięs i innych potraw. Wytwarzany jest w regionie Chiemgau Bawarii

[rybcia]

Smaki Lwowa

Lwów miasto pogranicza gdzie przez wieki krzyżowały się różne kultury, oprócz pięknych zabytków i specyficznej atmosfery ma również wiele do zaoferowania w kwestii kuchni. Niezliczone restauracje, bary i kawiarnie oferują nam to co przyjęło się jadać w tym rejonie i co ma swój własny niepowtarzalny lwowski smak. Również przyjaźnie nastawieni mieszkańcy, u których zagubiony turysta może bez problemu wynająć kwaterę czy zapytać się o drogę, chętnie zdradzają tajniki przygotowywanych przez nich potraw.
Lwów to miejsce pełne pysznych potraw.Współczesna kuchnia Ukrainy ukazuje nam przede wszystkim wpływy Polaków, Rosjan, Turków i Żydów, a także wielu innych narodów i grup etnicznych przemierzających przez wieki ukraińskie ziemie.

Wśród lwowskich lokali serwujących jedzenie każdy znajdzie coś dla siebie, począwszy od tradycyjnych narodowych restauracji oferujących obowiązkowo barszcz ukraiński czy grzybową, a także szeroki wybór mięs i wyrobów mącznych. Tuż obok możemy zjeść coś typowo polskiego jak kotlet schabowy, lub też skosztować przysmaków żydowskich na ulicy Starowiejskiej. Warte polecenia są też malutkie cukierenki pachnące kawą i posiadające ogromny wybór ciast i ciasteczek.

Kuchnia ukraińska zachwyca swą prostotą w kwestii doboru składników, a jednocześnie bogactwem smaków. Zarówno eleganckie restauracje jak i zwykła gospodyni domowa zapewne zaproponuje nam podobny zestaw obiadowy. W menu lwowskich knajpek zobaczymy szeroki wybór przystawek, zarówno na zimno jak i na ciepło.

Sałatka ziemniaczana

Często będzie to coś z udziałem ziemniaków np. sałatka. Sprawdzona przeze mnie propozycja na przystawkę w ukraińskim stylu to bardzo prosta w przygotowaniu sałatka z ziemniaków i kurczaka. Oto przepis:

Ugotowane ziemniaki kroimy w kawałki, siekamy kiszonego ogórka, dodajemy pokrojone jajko na twardo i gotowanego kurczaka, następnie posypujemy posiekanym szczypiorkiem, przyprawiamy solą i pieprzem i dodajemy majonez. Jest to idealna „poczekajka” na danie główne.

Solianka
Zupy w ukraińskim wydaniu różnią się od tych polskich w karcie nie zobaczymy tu rosołu czy pomidorowej. Zazwyczaj na pierwszym miejscu będzie to barszcz ukraiński, następnie grzybowa, w wielu restauracjach zjemy również tradycyjną rosyjską soliankę.

Przepis na tą pyszna zupę jest od ukraińskiej gospodyni, która podała mi go w sposób przystosowany dla Polaków. Gotuje się ją jak naszą ogórkową, ze startych, kiszonych ogórków i ziemniaków. Następnie dodaje się odrobinę koncentratu pomidorowego jak również pokrojone pomidory, wrzucamy mięso dostępne w domu, może to być wędlina, boczek, wszystko posiekane na małe kawałki. Zupę podajemy w miseczce do której obowiązkowo wrzucamy kilka czarnych oliwek, łyżkę gęstej, kwaśnej śmietany i plasterek cytryny która idealnie podkreśli smak zupy.

Szorba
Zupa, którą zjadłam w pewnej lwowskiej restauracji serwującej narodowe dania, zaskoczyła mnie zanim jeszcze zdążyłam ją spróbować swym orientalnym, imbirowym zapachem. Dopiero później dowiedziałam się że nie jest to de facto potrawa ukraińska, ale arabska. Zupa ta nazywa się szorba i jest tak smaczna, że szybko postanowiłam dowiedzieć się jak mogę ja ugotować. Również i ten przepis okazał się niezwykle prosty:

Gotujemy wywar z warzyw i mięsa, wrzucamy soczewicę lub groch, gotujemy do miękkości. Następnie wszystko mielimy w blenderze lub przecieramy przez sitko. Doprawiamy do smaku solą i pieprzem, nie zapomnijmy o imbirze który nada jej orientalny charakter. Możemy dodać pokrojony w kawałki boczek i grzanki.

Warenyky
Na drugie polecam ukraińskie pierogi tzw. warenyky. Nie różnią się od polskich pierogów czy rosyjskich pielmienów.

Oprócz znanych nam wszystkich farszów jak kapusta, ser czy owoce możemy spotkać takie oryginalne nadzienie jak ziemniaki z mięsem czy ziemniaki z grzybami. W prosty sposób możemy przygotować je sami w domu. Mielimy ziemniaki, grzyby lub mięso podsmażamy z cebulka i również mielimy, mieszamy z ziemniakami i doprawiamy do smaku. Pozostaje tylko przygotować ciasto i lepić pierogi.

Piernik ze śliwkami
Na słodkie zakończenie posiłku musimy odwiedzić jedną z lwowskich cukierenek, gdzie wypijemy kawę po turecku i zjemy ciastko np. piernik przekładany kremem śmietanowym i suszonymi śliwkami, które pachną zapachem owoców suszonych tradycyjnie w piecu opalanym drewnem.

Godna polecenie jest tez lwowska fabryka czekolady, gdzie wypijemy lub zjemy czekoladę, patrząc na to jak jest przygotowywana.

Aby poznać tajniki ukraińskiej kuchni, spróbować tych wszystkich niezwykłych potraw nie wystarczy kilkudniowa podróż do Lwowa. Jednakże jest to przedsmak, zachęcający do dalszych kulinarnych poszukiwań i powrotu na Kresy.
źródło:
http://kuchnia-europejska.wieszjak.p...aki-Lwowa.html

[rybcia]

JUSZKA

Juszka to obok barszczu ukraińskiego i kapuśniaku jedna z najbardziej popularnych i tradycyjnych zup na Ukrainie.

Juszka - zupa rybna.Juszka jest zupą gęstą i bardzo pożywną. Przygotować ją można na dwa sposoby: na mięsie lub na rybie. Wersja druga jest jednak bardziej popularna. Zupa zawiera również duże ilości warzyw, a co za tym idzie jest bardzo zdrowa. W Polsce popularna stała się po prostu jako zupa rybna, głównie na stole wigilijnym.

Przepis na rybną juszkę

Składniki: dowolna ryba słodkowodna np. karp, marchew, cebula, kilka ziemniaków, ź korzenia selera, ziele angielskie, liść laurowy, 2 l. wody, koperek, sól i pieprz.

Sposób przygotowania: Oczyścić rybę i obrać warzywa – wszystko włożyć do garnka z wodą, liściem laurowym i zielem angielskim oraz gotować przez pół godziny. Ostudzić, odcedzić wywar. Rybę rozdrobnić, a marchewkę posiekać – z powrotem dodać do wywaru. Zagotować, doprawić do smaku solą i pieprzem, dodać koperek. Polecamy podawać z ziemniakami

[rybcia]

Ukraińskie GAŁUSZKI

Większość dań ukraińskich powstaje na bazie mięsa. Tak samo jest z gałuszkami. To specjalne kotlety ukraińskie z mięsa i ziemniaków. Do przygotowania użyć możemy np. resztek wędlin.
Przygotowanie jest bardzo proste. Składniki również są mało wymagające. Gdy nie masz pomysłu na obiad możesz zrobić właśnie gałuszki. Potrzeba jedynie: 20 dag resztek wędlin lub pieczonego mięsa, kilka ugotowanych ziemniaków( ok. 10), ˝ szklanki posiekanych pestek z dyni, jajko, po 3 łyżki mąki i gęstej śmietany, łyżka masła, łyżka oleju, sól i pieprz.

Sposób przygotowania:
Ziemniaki i mięso należy zemleć w maszynce. Pestki dyni prażymy na patelni, łączymy z masłem, dodajemy ziemniaki, jajko, śmietanę i mąkę. Doprawiamy do smaku solą i pieprzem, po czym dokładnie wyrabiamy masę, z której formujemy kulki. Należy to robić delikatnie zwilżonymi dłońmi. Tak przygotowane kotleciki układamy na polanej olejem blasze i pieczemy w 200 st. C, aż uzyskają złoty kolor. Podajemy polane masłem. Dobrze komponują się z różnego rodzaju surówkami. Smacznego!

[rybcia]

Pielmienie

Jedną z najbardziej charakterystycznych potraw kuchni ukraińskiej są pielmienie. To specjalne pierożki zrobione z ciasta i mięsa wołowo-wieprzowego. Podaje się je najczęściej z topionym masłem, musztardą, śmietaną, octem, pieprzem. Pielmienie to danie wywodzące się z terenów wschodnich. Znane jest zarówno w Rosji, jak i na Ukrainie. W Polsce także przyjęło się bardzo dobrze. Tamtejsze mroźne klimaty sprawił, iż narodziła się potrzeba jedzenia potraw tłustych i sytnych. Pielmienie to niewątpliwie odpowiedź na zapotrzebowanie ludności ukraińskiej i rosyjskiej. W sklepach dostępne są w formie zamrożonej. Dzięki temu możemy je szybko podgrzać, a mięsny farsz sprawia, że łatwo się nimi najemy.

Do przygotowania potrzebujemy:

Ciasto - 30-40 dag przesianej mąki, łyżeczkę soli, 2 jajka, pół szklanki ciepłej wody.
Farsz - po 20 dag wołowiny i wieprzowiny, 2 cebule, sól, pieprz, zimna, przegotowana woda.

Sposób przygotowania:

W mące robimy zagłębienie, dodajemy łyżeczkę soli, jajka i wodę. Całość zagniatamy. Gotowe ciasto nakrywamy ściereczką i zostawiamy tak na ok. 40 min. Po upływie wskazanego czasu, musimy rozwałkować ciasto, tak aby stało się cienkie i wyciąć krążki za pomocą szklanki.
Mięso oraz cebule musimy dwukrotnie zemleć. Do smaku dodajemy sól i pieprz. Do poprawy konsystencji używamy zimnej, przegotowanej wody. Na każdy z wyciętych krążków kładziemy farsz, zostawiając wolne brzegi, tak aby można je było połączyć. Tak zlepione pierogi gotujemy w wodzie z dodatkiem soli, ok. 10 min. Smacznego!

[rybcia]

Ależ się rozpisałam.ale to tylko dlatego,że nie mogę wyjść na działkę - u mnie wciąż pada.
Martok masz rację - najlepsza kuchnia jest nasza.

Czeska kuchnia też nie jest zła,mieszkam przy granicy i często robimy sobie wycieczki do sąsiadów.Naprawdę można za nieduże pieniądze zjeść smaczny obiad czy podwieczorek.

[iwasiwa]

Piszesz Rybciu o niemieckich serach,ale gdzie w Polsce można je
kupić,chętnie bym spróbowała tych smakołyków,jestem
smakoszem jeśli chodzi o sery,nie wyobrażam sobie śniadania
bez sera,czy twarogu.
Mnie ser kojarzy się ze Szwajcarią ,i sloganem:dziury jak w serze
szwajcarskim.
Nie sposób jednak nie wymienić francuskich, włoskich,czy
holenderskich.
Ze względu na ich konzystencję dzielimy je na miękkie półmiękkie
i twarde.Twarde mają czas dojrzewania od 5-7 miesięcy,ale są
takie które dojrzewają 12-18,a nawet więcej,właśnie Sprinz
jest serem bardzo znanym,który dojrzewa 2-3 lat.
Sery półmiękkie są gotowe do spożycia po 3-6 miesiącach.
Sery miękkie dzielą się na te z ''kwitnącą'' białawą skórką
np.Bri,Camembert,oraz na takie ze skórką twardszą,o odcieniu
beżowo-brązowym np.Munster,Vacherin,które to podczas,
dojrzewania nacierane są roztworem wody z solą.
Gatunków jest bardzo dużo,nie sposób wymienić wszystkich,
jednak na uwagę zasługuje oryginalny szwajcarski ser
Tete de Moine w tłumaczeniu Głowa Mnicha
Jest serem starszym od samej Helwecji-bo z ponad 800 letnią
historią.Źródła wspominają o nim już w XII w.produkowany
był w opactwie de Bellelay w regionie szwajcarskiej Jury.
Dziś ser ten wytwarza tylko 9 lokalnych tradycyjnych mleczarni.
Jako jeden z nielicznych serów szwajcarskich posiada znaczek
AOC podobnie jak emmentaler,etivaz,sprinz,vacherin,AOC oznacza
że nazwa jest zastrzeżona,że jest wyrabiany tylko w danym
rejonie z mleka produkowanego w tym tylko rejonie w
tradycyjnych dla danego sera warunkach.Jest to ser półtwardy
o smaku orzechowo-owocowym.To co go wyróżnia to forma w
jakiej się go podaje,są to nie plastry,lecz rozetki sera,które
się uzyskuje dzięki ''przydasiowi'' la girolle-by rozetki były
regularne musi być on dobrze schłodzony,ser ten dzięki temu
unikalnemu procesowi rolowania go, napowietrza się
i nabiera niepowtarzalnego smaku.Żeby wyprodukować
1kg.sera,potrzeba 10l.mleka.Ser ten gości w każdym szwajcarski
domu,przechowywany w piwnicach o 90% wilgotności.

[ditta hop]

Rybciu do tych pierożków pielmieni to mięso surowe zmielone czy gotowane?

[rybcia]

Surowe zmielone

[rybcia]

KUCHNIA SZWAJCARSKA

Kuchnia szwajcarska na całym świecie słynie ze swoich serów. Rzeczywiście, bardzo często potrawy szwajcarskie wykorzystują sery Gruyere, Emmentaler czy Raclette. Ze względu na to, że żółte sery, także te szwajcarskie, są dość kaloryczne, nie poleca się dań kuchni szwajcarskiej osobom, które chcą się odchudzić.


Dania kuchni szwajcarskiej
Raclette to ulubiony przysmak Szwajcarów - jest nie tylko posiłkiem,...
Chociaż kuchnia Szwajcarii jest mało znana poza granicami tego kraju, na całym świecie wysoko ceniona jest szwajcarska czekolada oraz robione z niej ciasta i desery. Warto również pamiętać o potrawach, których korzenie wywodzą się z Szwajcarii - müsli i fondue.

Szwajcarska kuchnia wywodzi się z tradycji rolniczych, stąd zamiłowanie w niej do spożycia ziemniaków i sera. Jeśli ważna jest dla ciebie zdrowa kuchnia, raczej unikaj szwajcarskich potraw, poniaż jest bardzo kaloryczna oraz ciężkostrawna.

W związku z tym, iż Szwajcaria nie ma wielkich tradycji kulinarnych, w kuchni tego kraju można znaleźć dania podobne do tych z kuchni niemieckiej, francuskiej i włoskiej. Potrawy kuchni szwajcarskiej są ciężkostrawne oraz bardzo sycące, co jednak jest zaletą w klimacie alpejskim, zwłaszcza zimą. Wegetarianie powinni spróbować Alpermagaroninen, czyli zapiekanego makaronu z serem, który podaje się zazwyczaj z gotowanym jabłkiem i cebulką. Chętnie spożywane są zupy, które serwuje się z malutkimi kluseczkami, zwanymi Knöpfli. Szwajcarska czekolada, sama w sobie wyśmienita, używana jest do przygotowywania deserów i ciast. Na śniadanie lub jako przekąskę podaje się müsli, które zostało opracowane w Szwajcarii pod koniec XIX w. Najpopularniejsza jest odmiana Birchermüsli, choć nierzadko serwuje się müsli z mało sprzyjającą zachowaniu figury śmietaną.

[rybcia]

Narodowe potrawy szwajcarskie
Szwajcarzy, w związku ze swoim ogromnym zamiłowaniem do sera, delektują się fondue. Fondue wywodzi się z francuskiego słowa „fondre”, czyli „topić”. Tradycyjnie fondue to dwa sery: Emmentaler i Gruyere, roztopione i zmieszane z białym winem (sok z cytryny ułatwia rozpuszczanie sera). Po zagotowaniu mieszane są w specjalnym rondelku (caquelon) nad podgrzewaczem. W masie serowej zanurzamy widelczyki z czerstwym, lekko przypieczonym w piekarniku chlebem lub bułką. Serowe fondue z powodzeniem można zrobić także w Polsce. Potrzebne naczynie można kupić w większości polskich sklepów.

Inna tradycyjna szwajcarska potrawa to raclette. Raclette to zarówno rodzaj sera, jak i szwajcarskiej potrawy z niego przygotowywanej. Tradycyjna odmiana raclette to małe ziemniaki, marynowane cebulki, korniszony, suszone mięso (np. szynka parmeńska) polane roztopionym serem. Tak jak fondue, jest to potrawa w sam raz na zimowe wieczory.

Popularne w Szwajcarii są również rösti, maluns, papet vaudois, których koniecznie należy spróbować, będąc w Szwajcarii. Niestety, te potrawy są bardzo kaloryczne, gdyż powstają z dużej ilości sera. Dlatego kuchnia szwajcarska nie jest zalecana osobom, które są na diecie odchudzającej. Niegdyś na typowe szwajcarskie śniadanie podawane były placki ziemniaczane, które przez Szwajcarów nazywane są Rösti. Obecnie zmieniły się przyzwyczajenia "śniadaniowe" Szwajcarów i Rösti bywa raczej dodatkiem serwowanym do różnych potraw. Placki ziemniaczane przygotowywane są z grubo startych, ugotowanych ziemniaków. Można je podawać ze stopionym serem, kiełbasą czy jajkiem.

źródło
http://portal.abczdrowie.pl/kuchnia-szwajcarska

[rybcia]

Ziemniaki w wielu postaciach

Szwajcaria posiada tradycje rolnicze, a więc dużo uwagi w kuchni poświęca się też warzywom, a przede wszystkim ziemniakom. Poza tradycyjnymi, podawanymi z wody z dodatkiem przypraw czy topionego sera z ziemniaków przygotowuje się specjalne szwajcarskie placki ziemniaczane Rosti. Placki ziemniaczane przygotowywane są z grubo startych, ugotowanych lub surowych ziemniaków, a podaje się je ze stopionym serem, kiełbasą lub jajkiem. Zależnie od upodobań dodaje się też różne zioła i przyprawy. Przez wiele dziesięcioleci stanowiły one podstawę szwajcarskiego śniadania. Obecnie nieco zmieniają się kulinarne upodobania i rezygnuje się z tak kalorycznych dań, a placki stają się jedynie dodatkiem do potraw. Inna ziemniaczana potrawa, to malnus, czyli ugotowane, starte ziemniaki wymieszane z mąką nie na gładko, ale w postaci krup, a następnie smażone w maśle.

Kuchnia regionalna

Poza tradycyjnym szwajcarskim serem amatorzy podróżujący po tym kraju mogą spróbować różnych kuchni regionalnych. Zależnie od kantonu są to głównie potrawy nawiązujące do kuchni francuskiej, śródziemnomorskiej lub niemieckiej. Popularne w niektórych regionach są ryby, z których często jada się sandacze, pstrągi i szczupaki. Potrawy ziemniaczane są urozmaicane zależnie od regionu. W Vaud popularnym daniem jest papet vaudois, czyli rodzaj dania jednogarnkowego z ziemniaków, porów i kiełbasy, z sosem winno-śmietanowym. Inną regionalną potrawą jest rodzaj placka góralskiego o intrygującej nazwie cholera. Przypomina on nieco tartę, jednak wypełnioną farszem z gotowanych ziemniaków, porów, sera raclette i jabłek. Specjałem biedniejszych regionów od zawsze była potrawa o nazwie capuns. W każdym domu przyrządza się ją w inny sposób, ale podstawą są zawsze blanszowane liście botwiny oraz masa z mąki, jajek i mleka lub specjalny serek quark o gładkiej konsystencji. Dodaje się też mięso suszone. Farsz jest zawijany w liście na podobieństwo naszych gołąbków, a następnie gotowany w bulionie i podawany z sosem śmietanowym. Popularnym daniem w niektórych regionach jest też warzywna zupa minestrone.

Desery

Szwajcaria nie może się też obyć bez słodkich deserów. Najbardziej znane i popularne są torty, których można tu znaleźć niezliczone ilości rodzajów, w wielu odmianach ciasta i nadzienia. Powszechne są orzechy, dodatki owocowe i czekolada. Flagowymi wyrobami są orzechowy tort z Engadin, orzechowa beza ze specjalnym maślanym kremem i kawałkami biszkoptów i wiśniami pochodzący z Zug oraz składający się z tartej marchwi, orzechów laskowych, jajek, cynamonu i cukru Rueblitorte z Aargau. Poza tortami w Szwajcarii można tez spróbować fantastycznych kremów gotowanych z mleka i żółtek z cukrem, różne ciasteczka i zapożyczony z bawarskiej kuchni strudel jabłkowy. Powszechnie znana jest szwajcarska czekolada Lindt, Spruengli, Tobler, Nestle czy Suchard.

Napoje

Z napojów najpopularniejsze i chyba najbardziej znane są szwajcarskie wody mineralne, których w tym kraju nie brakuje, ale na dobre trawienie można też zafundować sobie coś alkoholowego. Zuger Kirschwasser to miejscowa wiśniówka, minimum 12-letnia, Pruneau to wódka ze śliwek, Le Bon Pčre William powstaje na bazie gruszek, a tradycyjna jest czysta wódka z jabłek gravenstein. Bardzo popularna jest również Kafi fertig lub Kafi Lutz - gorąca słaba kawa z dużą ilością cukru i nie mniejszym dodatkiem którejś z owocowych lub ziołowych wódek. Nie można oczywiscie zapomniec o bogatej gamie szwajcarskich win i piw.
źródło
http://szwajcaria.lovetotravel.pl/kuchnia_szwajcarska

[rybcia]

Rösti z chrzanem

Klasyczne rosti szwajcarskie składa się z cebuli i ziemniaków i jest smażone na gorącym tłuszczu. Ta wersja jest pikantna, z dodatkiem chrzanu.
Składniki:

400 g mączystych ziemniaków
4 cebulki dymki
1 jajko
1 łyżka chrzanu śmietankowego
sól, pieprz
2 łyżki oleju słonecznikowego
Z czym podawać
100 g kwaśnej śmietany
1 łyżka natki pietruszki, drobno posiekanej

Obrać ziemniaki i zetrzeć na wiórki na grubej tarce. Wycisnąć solidnie w ściereczce kuchennej. Posiekać cebulkę dymkę. Rozbełtać jajko. Włożyć do miski wiórki ziemniaczane, dymkę, jajko i chrzan, doprawić solą oraz pieprzem i dokładnie wymieszać.
Rozgrzać łyżkę oleju na patelni teflonowej. Nakładać ciasto łyżką stołową i formować placki. Należy nakładać na raz tyle placków, by nie stykały się brzegami. Smażyć rösti po około 2-3 minuty z każdej strony, aż będą złotobrązowe. Usmażone odkładać w ciepłe miejsce.
Rozgrzać na patelni resztę oleju i z pozostałego ciasta usmażyć następne rösti. Po usmażeniu można je ułożyć na ręczniku papierowym, by ociekł nadmiar tłuszczu.
4. Wyłożyć na każdy placek po łyżce kwaśnej śmietany i posypać posiekaną natką pietruszki. Podawać natychmiast.


Rösti ziemniaczano-marchewkowe:

Obrać 400 g mączystych ziemniaków, zetrzeć na wiórki na grubej tarce i wycisnąć w ściereczce kuchennej. Dwie marchewki (ok. 200 g) także zetrzeć na wiórki. Posiekać drobno cebulę. Rozbełtać jajko. Wszystkie składniki włożyć do miski, doprawić solą, pieprzem i dobrze wymieszać. Rozgrzać łyżkę oleju słonecznikowego na patelni teflonowej. Nakładać łyżką masę ziemniaczano- -machewkową na patelnię i rozgarniać, aby nadać im kształt placków. Smażyć z każdej strony po 2-3 minuty, aż się przyrumienią, potem odłożyć na ręcznik papierowy, by odciekły. Ponownie rozgrzać łyżkę oleju na patelni i smażyć kolejne rösti. Gotowe placki ustawić w ciepłym miejscu, żeby nie wystygły. Jako dodatek do nich można podać śmietanę pietruszkową. Ubić na sztywno 150 g śmietany kremowki, dodać 2-3 łyżki drobno startego parmezanu i łyżkę posiekanej natki pietruszki. Dodać sól, pieprz i wymieszać.

[rybcia]

Fondue:

Autor przepisu: Nora

Danie rodem ze Szwajcarii - proste, a smakuje fantastycznie. W tej wersji używam sera Gruyere i vacherin. Podawać na mniej lub bardziej formalnych przyjęciach jako przystawkę lub danie główne.

Składniki
ilość porcji: 4
1 ząbek czosnku, przekrojony na pół
400 g sera gruyere, pokrojonego w kostkę
4 łyżeczki mąki kukurydzianej
350 ml wytrawnego białego wina
1 łyżeczka soku z cytryny
400 g sera vacherin, pokrojonego w małą kostkę
250 ml brandy wiśniowej
świeżo zmielony biały pieprz
1 długa bagietka, pokrojona w kostkę
Metoda przygotowania:

Przygotowanie: 10 min | Gotowanie: 10 min

1. Naczynie do fondue natrzeć czosnkiem.
2. Ser Gruyere wymieszać z mąką. Włożyć do naczynia do fondue, dodać wino i sok cytrynowy. Doprowadzić do wrzenia stale mieszając, aż ser się stopi.
3. Zmniejszyć ognień. Dodać ser vacherin i podgrzewać delikatnie, aż ser się stopi. (Mieszanina nie może się gotować).
4. Doprawić do smaku pieprzem cayenne i brandy wiśniową. Ustawić naczynie na podgrzewaczu do fondue, podawać z bagietką pokrojoną w kostkę.

[rybcia]

Szwajcarskie pączki (Tortelli di San Giuseppe)

Autor przepisu: lirum_larum_löffelstiel
Te pączki pochodzą z Ticino w Szwajcarii i przygotowuje się je na cześć świętego Józefa w dniu 19 marca. Podawane na ciepło i posypane cukrem pudrem smakują absolutnie wyśmienicie
Składniki:

ilość porcji: 6
250 ml wody
50 g masła
50 g cukru
szczypta soli
150 g mąki
startej skórki z pół cytryny
1 łyżka koniaku
4 jajka
olej do głębokiego smażenia
cukier puder

1. Doprowadzić do wrzenia wodę razem z masłem, cukrem i solą. Dodać mąkę i gotować bez przerwy mieszając. Dodać skórkę z cytryny i koniak. Zdjąć z ognia i lekko ostudzić.
2. Wymieszać jajka trzepaczką i dodać do ugotowanej mieszanki. Wstawić masę do lodówki na 2 godziny.
3. Rozgrzać olej. Łyżeczką uformować małe kulki z ciasta i smażyć w gorącym oleju aż złoto-brązowe pączki wypłyną na wierzch. Odsączyć tłuszcz na ręcznikach papierowych i posypać cukrem pudrem.

[rybcia]

Gulasz po szwajcarsku:

Autor przepisu: gela

Pożywny gulasz z wołowiną, który pochodzi z Berna w Szwajcarii. Jest w nim mnóstwo mięsa, warzyw i ziemniaków. Smakuje nawet lepiej na drugi dzień .

Składniki :
ilość porcji: 4
600 g wołowiny na gulasz
sól i świeżo zmielony czarny pieprz do smaku
1 łyżka smalcu wołowego lub oliwy z oliwek
100 g pancetty pokrojonej w kostkę
1 duża cebula, posiekana
2-3 marchewki, pokrojone na małe kawałki
1 mały kawałek selera, pokrojonego na małe kawałki
1 por pokrojony w plastry
1 łyżka mąki pszennej
1 łyżka koncentratu pomidorowego
500 ml bulionu wołowego
4-5 ziemniaków
1 pęczek drobno posiekanej natki pietruszki

1. Wołowinę oprószyć solą i pieprzem. W patelni rozgrzać tłuszcz i obsmażyć wołowinę z każdej strony (być może trzeba ją będzie smażyć partiami, żeby się zmieściła na patelni). Dodać boczek, cebulę, marchew, seler i por i smażyć przez kilka minut. Lekko doprawić solą i pieprzem, posypać mąką i dodać koncentrat pomidorowy. Dobrze wymieszać i wlać połowę bulionu. Przykryć i dusić na małym ogniu przez 1,5 godziny.
2. W międzyczasie obrać ziemniaki i pokroić w kostkę takiej wielkości, jak kawałki mięsa. Dodać do wołowiny wraz z resztą bulionu. Gotować jeszcze przez 30 minut. Gotowy gulasz posypać natką pietruszki.

[rybcia]

Cholera walliser

(przepis od gospodyni ze wsi w kantonie Wallis, cholera to po polsku cholera, tak się ta zapiekanka nazywa, również na zimno jest dobra)

1 kg ziemniaków
ok. 500 g jabłek
ok. 500 g gruszek
700 g sera (typu Raclette)
300 g pora
500 g cebuli
300 g boczku wędzonego w plasterkach
Gotowe ciasto francuskie – 2 prostokąty rozmiaru dużej blaszki (lub kruche słone , wg wypróbowanego przepisu)
1 jajko, sól, pieprz

Ziemniaki ugotować w skórkach, ostudzić, zetrzeć na grubych oczkach tarki. Jabłka obrać, pokroić na 0,5 cm grube krążki. Podobnie gruszki. Cebulę i pory obrać, pokroić, poddusić. Boczek podsmażyć. Ser pokroić w plasterki. Nagrzać piekarnik do 180 – 190 st.
Połowę ciasta na papierze do pieczenia wyłożyć na blachę. Na ciasto dać warstwę jabłek, sera, ziemniaków, cebuli, boczku, pora, gruszek + sól, pieprz, powtórzyć taką warstwę. Przykryć całość drugą połową ciasta, brzegi dobrze docisnąć, nakłuć gdzieniegdzie widelcem, posmarować jajkiem. Piec ok. 50 min.

[rybcia]

Ragout cielęce:

Składniki
- 60 dkg cielęciny,
- bez kości (zrazowa),
- 3 dkg masła,
- 1/8 l gęstej śmietany,
- kieliszek białego wytrawnego wina, ewentualnie łyżka winiaku,
- sól i pieprz (najlepiej biały)


Jak przygotować
1. Wymyte mięso pokrajać na plastry, które pociąć na cienkie paski'; posypać solą i pieprzem.
2. W rondlu rozgrzać masło, włożyć mięso i mieszając smażyć 10 min., po czym wyjąć i trzymać w cieple.
3. Do rondla wlać wino, gotować zeskrobując przyrumienione dno naczynia, aż ilość płynu zmniejszy się o połowę.^
4. Włożyć z powrotem mięso, zalać śmietaną, dodać winiak S gotować 1 min.
5. Podawać w naczyniu kamionkowym.

Źródło: Maciej E. Halbański, Potrawy z różnych stron świata

[rybcia]

Wczoraj wieczorem piekłam chleb z przepisu znalezionego na "garnku".Z czystym sumieniem polecam.

1kg maki pszennej
1 paczka otrab pszennych(150 g)
10 dag drozdzy
1 litr cieplej wody
tymianek,oregano,majeranek,po 1/3 lyzki
2 lyzki cukru
2 plaskie lyzeczki soli
slonecznik lub dynia ,garsc do srodka i troszke na wierzch
Wszystkie skladniki zamieszac reka lub lyzka w misce (drozdze pokruszyc w palcach) .Wlac do wiekszego garnka lub brytfanny.Zostawic do wyrosniecia .Piec godzine w 200 stop.C.

piekłam w 180*C ,chlebek bardzo dobry.
źródło
http://www.garnek.pl/ewaiza/26207338...a-szybki-chleb

[iwasiwa]

Swojej roboty wszystko jest pyszne,a przepis na chlebek
dołączam do moich ulubionych,od czasu do czasu też piekę,
ostatnio można dostać w sklepach gotową mąkę na chleb,
nawet razową ,żytnią i orkiszową.
Ja znalazłam fajny przepis na zapiekankę z młodej kapusty
z mielonym.

ZAPIEKANKA Z MŁODEJ KAPUSTY
-------------------------------------
1 główka młodej kapusty
3 łyżki oleju
1 cebula
500g.mięsa mielonego
sól,pieprz,papryka ostra
500g.pomidorków śliwkowych(można kupić w Lidlu)
375ml.bulionu
75g.startego sera żółtego Gouda
tłuszcz do formy
WYKONANIE
Kapustę pokroić na większe kawałki i obsmażyć na 2 łyż.oleju
5minut.cebule pokroić w kostkę i obsmażyć na 1 łyżce oleju.
dodać mięso mielone,przyprawy,dodać pokrojone pomidory
i bulion.Kapustę i mięso rozdzielić do 4 aluminiowych(z folii)
foremek.Zapiekać w 200 stop.przez 15 minut,potem posypać
startym serem i zapiekać jeszcze 15 minut.Podawać gorące
porcje.