Kącik poezji własnej i innych autorów - część XIV

[bronczyk]

Astro wiersz do zakochania, do powtarzania sobie cichutko, gdy coś tam w duszy gniecie, coś nieuchwytnego smutnego chce nami zawładnąć.

[kpwalski]

Wiosna

Zaprosiłem dziś wiosnę do siebie
otwierając i okna i drzwi,
niech świeżością w mym domu powieje
i zagości się u mnie od dziś.

Poszły w kąt wszystkie smutne zmartwienia
gdy oświetlił słoneczny je blask,
błyszczy pokój w słonecznych promieniach
rozsiewając pogodny dnia brzask.

Jeszcze pokój wiosennie wystroję
ozdabiając mój stół w wonne bzy
i nie pójdę na spacer przez pole
bowiem dziś będzie tu pięknie mi.

Chociaż tęsknię za wiatru powiewem
który goni, przez niebo bez chmur
grając szumem na trawach i drzewach
jakby wiosnę chciał witać z pól chór.

Ale dziś chcę mieć gościa w pokojach
który przegnał nieznośny, zły chłód,
niech mi radość na twarzy przywoła,
gdy nadchodzi uroczy czas znów.
Kp.

[Astra]

Halinko
Staszku wiosennie
Piękny Twój wiersz. Mam nadzieję , że faktycznie...Poszły w kąt wszystkie smutne zmartwienia...


ukryte słowo

czy miłość twoja jest skryta w sercu
…tak piszą poeci

a ja ją widzę w bukiecie uśmiechów
co kwiatem rozkwita na twoich wargach
w kącikach oczu i w słodkich zmarszczkach

znalazłem ją pod opuszkami
za dnia miękkością dotykasz ramion dotykasz dłoni
a gwiezdną nocą wnikasz śladami srebrzystej rozkoszy

w słowach płynących wezbranym potokiem
znalazłem najcudowniejsze ukołysania
bo one szepczą o naszej tęsknocie
i rozmarzone czekają spełnienia
a gdy usłyszę to najważniejsze
ukryję w ciszy
naszej sekretnej

8. 04. 2016
Astra
obraz A. Karadjova

[kpwalski]

Tak Aniu, miłość nie potrzebuje słów , ją się odczuwa. Ładnie to wyobrazowałaś.

[bronczyk]

Kpwalski niech ten gość u ciebie się zadomowi. Niech ci towarzyszy każdego dnia.
Astro czytam twój wierz i widzę przed oczyma jasne, promienne niebo.

[joannap]

Staszku

[joannap]

Astro -piękne słowa
Wszystkim życzę słonecznej Niedzieli
i przesyłam ukłon w waszą stronę



a to moja tęsknota za słoneczną wiosną

[kpwalski]

Dziękuję Ci Joasiu za upiększenie mojego wiersza, zabiorę go do moich kolekcji. Życzę również szczęśliwej niedzieli i pięknych ocieplających się następnych dni.

[mimoza]

Halinko...
Astro, Joasiu, Staszku - wiosną powiało, wiosną zapachniało.
Piękne są Wasze wiersze i jakże piękna graficzna oprawa
w wykonaniu Joasi.

Helenka KASYDA - też cudnie pisała o wiośnie.


Jesteś


Jesteś motylem wśród kwiatów pachnących,

Co do mnie przyleciał dziś rano,

Jesteś rosą srebrzystą na zielonej łące,

Zachodem słońca na dobranoc.


Malutkim listkiem na białej brzozie

I pąkiem róży herbacianej,

Złotym, dojrzałym, szumiącym zbożem,

I wschodem słońca nad ranem.


Jesteś strumykiem, cicho szemrzącym,

Kojącym serce i duszę,

Majowym bzem, wonią kuszącym,

Wiaterkiem leciutkim, jak puszek.


W parku samotną wierzbą płaczącą,

Gorącym promieniem słońca,

Gwiazdką na niebie, co noc migocącą,

I horyzontem, co nie ma końca.


Mleczem, co się na trawie rozgościł,

By stać się za chwilę dmuchawcem,

Szukając w świecie dawnej miłości,

Odleci białym latawcem.

Autor: Kasyda

- Cz

[mimoza]

Pozwalam sobie przypomnieć mój wiersz
sprzed 6-ciu lat, pisany w zburzeniu i emocjach,
tuż po katastrofie...


Klucz zbłąkanych dusz
(Katyń – 70 lat później)

W dole spowity we mgle
Gęsty smoleński las.
Drzewa jak krzyże
Na mogiłach wybrańców.
To miejsce święte, miejsce przeklęte,
Miejsce dotknięte fatum.
Ostatni lot, warkot silników,
Trzask i błysk …
A potem nastała chwila,
Rozdarta krzykiem niemocy
DLACZEGO, DLACZEGO, DLACZEGO…
Ostatnia Misja, ostatni hołd
Katyński las, to miejsce na przystań
Dla „klucza” zbłąkanych dusz
Ulatujących do Ciebie Panie
Na swój ostatni apel…

- Cz

11 kwietnia 2010 roku

[kpwalski]

Nie odjeżdżaj już więcej ode mnie
choć pociągi kursują w dwie strony,
nie chcę znów lata czekać daremnie
czując żal jakby ktoś odtrącony.

Jak słonecznik spogląda za słońcem
choć korona go na dół pochyla,
tak ja patrzę w twe oczy błyszczące
i chcę aby wiek trwała ta chwila.

Daj mi proszę, na wieczność nadzieję,
nie zachmurzaj swych myśli rozstaniem,
niech wiosenny wiatr ciepłem owieje
i przybliży nas serc pojednaniem.

A jeżeli odjedziesz, nie wracaj,
powiedz jasno, że wszystko skończone
może będę samotnie rozpaczać
lecz się zmuszę by pójść w inną stronę.
Kp.

[mimoza]

Halinko... dla Ciebie nieustające...



Coś mnie dopadło i trzyma... To wspomnienia i nostalgia.
Lubię ten stan, szczególnie wieczorem, kiedy zachodzi słońce
a wokół mnie wszystko na co patrzę przypomina mi Ciebie.

NIE ZAPOMNĘ

Na pocieszenie rozdartej duszy
niektórzy powiadają
„czas jak rzeka płynie“
z czasem zapomnisz...
tylko nie przewidzieli jednego
ja wcale nie chcę zapomnieć,
bo niby dlaczego?

Przecież czas dany mi z Tobą, to:
- poranne świty,
- śniadania w biegu,
- powroty o zmierzchu,
- od czasu do czasu wypady za miasto,
- milczące wieczory, ja i ty z inną książką,
- noce gorące,
kiedy wtuleni w siebie
zapadaliśmy w senne marzenia,
spleceni jak warkocz... drogi mlecznej.

Bywały między nami dni pełne goryczy,
bez rozmów, z niemym krzykiem...
Białe i czarne prawdy o wspólnym
życiu, przesuwające się
jak pionki na szachownicy.

Tego wszystkiego
nie da się nie pamiętać,
zapomnieć tego nie sposób.
Zbyt wiele nas połączyło.
Zakotwiczyłeś w mym sercu
na stałe...,
i chociaż we wspomnieniach
często me serce krwawi,
jesteś w nim, jak limba wrośnięta w skałę.

- Cz

11 kwietnia 2014 roku

[bronczyk]

Wiesz Mimozo, że Kasyda miała poetycką wrażliwość właśnie wiosenną, widziała jak coś cudownego w duszy lub w naturze zakwita. Chwytała w słowa początek piękna.
Kpwalski podziwiam twoją " tuwimowość". Jesteś tak poetycko podobny do mistrza, a jednak inny. Sięgasz do tradycji po swojemu, odnawiasz ją.
Mimozo czytając wiersz każdy myśli o tym, o tych co zawsze się pamięta, o których wspomnienie najkrótsze nawet powoduje drżenie serca. I tak tworzysz więź między tym co indywidualne, jedyne, a tym co ogólne, dotykające wielu z nas.

[kpwalski]

Dziękuję Ci Bronczyk za mile słowa jednak to są tylko moje próby pisania wierszy i do mistrza chyba mi jeszcze daleko. Lubiłem kasydy wiersze były one pogodne, nazwałbym nawet spokojne.
Dobrze, że od czasu do czasu zbieramy się tu i publikujemy nasze i innych autorów wiersze w ten sposób nasz kącik się rozwija przy fachowej pozytywnej ocenie.

[kpwalski]

Danusia nas nie odwiedza więc ja wpiszę jeden wiersz który mi się podoba:

Akacje
Julian Tuwim
Białe akacje tchną wonią opiłą
Pod nocą srebrno-modrą,
Jak gdyby innych kwiatów nie było
I wcale być nie mogło.

Te ciemne liście i białe kwiecie
Szelestnym szemrzą szeptem,
Jak gdybym żadnych głosów na świecie
Nie słysza nigdy przedtem.

Tak przez gałęzie lśnią gwiezdne dale
I taki cichy ten wieczór,
Jak gdybym jeszcze nie kochał wcale
I tylko Ciebie przeczuł.

[zochna]

PREZENT

O...
stałam się?
Wcale nie od...
chodziłam tylko na
kilka godzin od...
leciałam aby po...
być jeszcze trochę TU i
TERAZ Tak!
Tak chcę zawsze chciałam będę chcieć

(kwiecień 2016r.)

[tar-ninka]

Witaj Zochno
Fajnie że juz jestes
. . . . . . . . . . . .

[kpwalski]

O, nasza Zochna z ptakami wiosennymi powróciła, teraz będzie bardziej ciekawie.

[nutaDo]

List jeńca

Kochanie moje, kochanie,
dobranoc, już jesteś senna -
i widzę Twój cień na ścianie,
i noc jest taka wiosenna.

Jedyna moja na świecie,
jakze wysławię Twe imię?
Ty jesteś mi wodą w lecie
i rękawicą w zimie.

Tyś szczęście moje wiosenne,
zimowe, latowe, jesienne -
lecz powiedz mi na dobranoc,
wyszeptaj przez usta senne:

za cóż to taka zapłata,
ten raj przy Tobie tak błogi?...
Ty jesteś światłem świata
i pieśnią mojej drogi.



Stalag Altengrabow, 19 III 1942

Ten wiersz napisał Gałczyński dla swojej żony Natalii, co zawsze jest dla mnie takim miłym odczuciem.
Aniu, Staszku o wiośnie można ciągle i każdy inaczej widzi jej piękno.
Mimozo - dziękuję

[kpwalski]

Piękny wiersz Gałczyńskiego, prawdziwie wiosenny.