Ocalmy od zapomnienia

[Vika]

Andrzej Włast
Ty, miłość i wiosna

W majowy dzień, śród słońca lśnień
idziemy, wziąwszy się za ręce
tak dobrze nam, złociście nam,
świat się wydaje ten sam.
Spełniają się, sprawdzają się
wszystkie najskrytsze sny dziewczęce,
w oplocie rąk patrzymy w krąg,
jak białych róż rozkwita pąk.

Ty i miłość, i wiosna,
na ławce maj królewicz siadł,
w sercu piosnka radosna,
na ustach pocałunków ślad.
Drżą gałęzie jak krosna,
na skronie kwiat jaśminu spadł,
ty i miłość i wiosna,
to moje wszystko, to mój świat!

W poranka mgle, na kwiatów tle,
na ławce siądźmy pod drzewami,
olśnieni dniem, złączeni snem,
pijani własnym szczęściem swym.
Niech chwila ta tak długo trwa,
aż my jej nie przerwiemy sami,
dopóki nas z kochankiem wraz
okrutny nie rozdzieli czas.

Ty i miłość, i wiosna,
na ławce maj królewicz siadł,
w sercu piosnka radosna,
na ustach pocałunków ślad.
Drżą gałęzie jak krosna,
na skronie kwiat jaśminu spadł,
ty i miłość i wiosna,
to moje wszystko, to mój świat!
***
Piosenka z lat trzydziestych dwudziestego wieku.Śpiewa Tola Mankiewiczówna
http://www.youtube.com/watch?v=q0n0k...eature=related

[anewel]

nutaDo wybacz . Jestem nowa nie znam zasad a się mądrze. "Piosenkę" napisał Krzysztof Kamil Baczyński .
Ponieważ bardzo go kocham a tu znalazłam wiele perełek wiec się odważyłam dodać co by nie uległ zapomnieniu.
Pozdrawiam cieplutko. Pa.

[nutaDo]

Bardzo sie cieszę Anewel, że jesteś i wklejaj piosenki, aby nie uległy zapomnieniu.
Wzajemnie się uzupełniamy, więc nie ma problemu.
W myśl zasady; "wszyscy ludzie, wszystko wiedzą".
Dla Ciebie piosenka:

Już późno

1.Wieczór się kończy i noc przyszła już
rozgwieżdżone niebo daje znak,
morze spokojne,horyzont bez zórz,
księżyc świeci niedługo już brzask.
Ref. Już późno a nam się jeszcze nie chce spać
czerwone wino będziemy pili aż do dnia.
Już późno a nam się jeszcze nie chce spać
czerwone wino będziemy pili aż do dnia.
2. Pięknie tu było wakacji już kres,
będzie wspomnień z Grecji cała moc,
dźwięczą cykady,odezwał się pies,
w posiadanie wzięła nas ta noc.
Ref. Już późno a nam się jeszcze nie chce spać
czerwone wino będziemy pili aż do dnia.
Już późno a nam się jeszcze nie chce spać
czerwone wino będziemy pili aż do dnia.
3. Chmury na niebie przelotne jak czas,
ozdabiają przestrzeń wokół nas,
Wszystko to piękne a wśród tego ty,
są spełnione marzenia i sny.
Ref. Już późno a nam się jeszcze nie chce spać
czerwone wino będziemy pili aż do dnia.
Już późno a nam się jeszcze nie chce spać
czerwone wino będziemy pili aż do dnia.

http://www.youtube.com/watch?v=XiH7n...eature=related

Życzę dużo dobrych chwil

[nutaDo]

Znana piosenka lwowska we współczesnej aranżacji

Tam na rogu na Janowskiej, przy ulicy Kliparowskiej
Tam jest szac urządzenie, elejpstryczne nagłośnienie
Tam się si schodzi panna Frania i ta spuchła krzywa Mania
Tam szantowców pełna sić, tam si będzie browar pić!

Ref. Ojra, co si dzieje
Ojra, krew si leje
Ojra, Mańka wrzeszczy
A muzyczka gra

Tam przychodzi Antek Stalich, który z Mańką się migdali
Tam przychodzi dziewcząt moc i si bawią całą noc
Tońko kieliszkami dzwoni, Muzyk szpila na harmonii
Antek z Mańką bałak trzyma i ją w krzyżach furt wygina

Jeden gruby niczym kicha wciąż do Mańki się uśmicha, mówi:
"Mańka, co u licha? Może kirzyć chcesz?"
-- "Taj ja nie chcę twego piwa, naj Cię nagła krew zaliwa
Wyperswaduj se amory bo ci wyrwę twe kędziory!"

"Te grubasie, nie rób hecy, bo po Irka ja polecy
On ci wygarbuje plecy, no na co tobie to?"
Irek -- że był raptus, nerwus -- nawet nie powiedział "Serwus"
Na grubego zerka brzuch i scyzoryk puszcza w ruch!

Tak się goście zabawiają ino pracy furt zadają
Kliparowskim policajom i żandarmom tyż
Przeczytajcie si "Wiek Nowy", dwóch zabitych, trzech bez głowy
Zabrał ich wóz ratunkowy, tak Kliparów bawi si!

http://www.youtube.com/watch?feature...-N_oVBdQŚpiewa i gra Zespół Starling

[Vika]

Na całych jeziorach- ty


śpiewa Teresa Tutinas


Agnieszka Osiecka

Na całych jeziorach ty,
o wszystkich dnia porach ty.
W marchewce i w naci ty,
od Mazur do Francji ty.
Na co dzień, od święta ty
I w leśnych zwierzętach ty.
I w ziołach, i w grzybach
nadzieja, że to chyba ty.
We wróżbach i w kartach ty.
Na serio i w żartach ty.
W sezonie i potem, przed ptaków odlotem,
na wielka tęsknotę ty, zawsze ty.

A w kącie kto stoi? Ja.
Kto się niepokoi? Ja.
W kuchennym lufciku ja.
W paskudnym wierszyku ja.
A rozum kto traci? Ja.
Kto łzą się bławaci? Ja.
I kto czeka z pieczenią mazurską jesienią? Ja.
Zielono od marzeń mych.
Na kładce i w barze, my.
Do pary, nie w parze,
bezsenni żeglarze.
Na całych jeziorach my, jednak my.


http://www.youtube.com/watch?v=eFKJixp_Gt0

[nutaDo]

Mam gitarę kupioną we Lwowie,
Mam ją chyba z dwadzieścia parę lat,
Urodziła się na Łyczakowie
U stolarza, który przy niej
Lubił śpiewać swej dziewczynie.
Z tą gitarą wędruję po świecie,
Po dancingach co nocy na niej gram,
Ale gdy jesteśmy sami,
Wtedy najcudowniej brzmi,
Gdy o Lwowie rzewnym głosem śpiewa mi:

Przyjacielu, co chcesz to mów,
Nie ma jak rozśpiewany Lwów!
Tam, gdy batiar sztajerka gra,
To nawet stare domy tańczą,
Oj di-ra-di-ra.
Szkoda gadać i szkoda słów,
Nie ma nie ma, jak miasto Lwów!
Nie ma jak to: ta joj, ta idź!
Ta chcesz szczęśliwym być:
To jedź do Lwowa!

Ta gitara, choć tylko jest z drzewa,
Ale serce i duszę ludzką ma,
Kiedy tuli się do mnie, śpiewa,
To aż z oczu łzy wyciska,
Taka mi jest wtedy bliska.
I lecimy myślami do Lwowa,
Przebiegamy ulice wzdłuż i wszerz
I stajemy aż na Rynku,
Gdzie kamienny stoi lew
Zasłuchany w mój i mej gitary śpiew:

Przyjacielu, co chcesz to mów...

http://www.youtube.com/watch?v=_8znz...eature=related

[Vika]

Adam Ziemianin

Z synem w oknie

patrzymy wspólnie
na ten sam orzech włoski
jak słońce zawiązuje mu
zielone w koronie loki

widzimy razem
tę samą łąkę
na której czas chwilowo
zamknął sie w poziomkę

lecz ja powoli
wyprowadzam się z tej zieleni
i jedną noga
już wchodzę do jesieni

a tobie który jesteś
jeszcze cały zielony
potrzebny do drogi
but siedmiomilowy

[Vika]

KAZIMIERA IŁŁAKOWICZÓWNA

Każdej żyjącej rzeczy na okrasę...

To, co z nas jest śmiertelne,
ziemia sprawiedliwie podzieli,
rozsądzi.
To jaskrom na własność,
a tamto- jesionom pożyczka.
Ziemia mądrze,
bez omyłki pooblicza:
ty i ja - dwa oblicza,
dwa serca dzwoniące w swych klatkach jak w pudłach od
skrzypiec...

Rozsypie się to, rozsypie,
wespnie się w listeczki ciemne,
włączy się w kwiatuszki jasne...
Ziemia mądrze,
sprawiedliwie rozsądzi,
jak rachmistrz pooblicza.
Każdej żyjącej rzeczy na okrasę
rozda ciebie wraz ze mną
- dwa serca , dwa oblicza-
moje, twoje, nasze...

[nutaDo]

Stara ballada śpiewana przy wiejskich pracach :

1. Alfreda

Piękna Alfreda poszła do lasu na ślubny wieniec nazbierać róż.
Piękny i młody wyjechał strzelec.
Zeskoczył z konia, uścisnął jej dłoń.
Piękna Alfreda zaczęł uciekać, serce w niej mocno zaczęło bić.
Czekaj, ach czekaj piękna Alfredo.
Czekaj, ach czekaj, nie zrobię ci nic.
Ja jestem strzelcem w tym dużym lesie.
Powiedz Alfredo, czy kochasz mnie?
Co upoluję, z tego ja żyję.
Alfreda rzekła:"Nie kocham cię."
Ja jestem panem w tym dużym dworze.
Powiedz Alfredo , czy kochasz mnie?
Mam liczne sługi i co dzień gości.
Alfreda rzekła:" Nie kocham cię".
Widzisz tę chatkę w tym ciemnym lesie.
Tam mieszka kochanek mój.
Ma on tam matkę, siostrę i brata, tego ja kocham, a ciebie nie.
Widzisz Alfredo szabelkę przy boku.
Po raz ostatni, czy kochasz mnie?
Ja tę szabelkę w tobie utopię.
Alfreda rzekła:"Nie kocham cię".
Szabelka brzękła, Alfreda jękła i obsypana kwiatami róż.
Teraz doznałem, że byłaś wierna.
Żegnaj, ach żegnaj.

[donka]

Poezye Mieczysława Romanowskiego

Mieczysław Romanowski

DZIADUŚ.

Kibitki stają przed dworem,
We dworze światła goreją;
Tam stary dziaduś wieczorem
Dziatwie i wnukom koleją
O bojach za Polskę prawi,
I przyszłość ich błogosławi.

„Służcie ojczyźnie!“ — tak woła —
„Zgubion, kto Polsce nie służy.
Ani przy śmierci anioła,
Ni ciszy serca śród burzy
Nie będzie dusza mieć taka,
Hańbiąca imię Polaka.

„Upadlim, ale powstaniem!
Nikczemni tylko znikają.
Pan bliski ze zmiłowaniem,
Gdy serca w dzielność wzrastają —
Służcież ojczyźnie wytrwale“ —
Wtem we drzwiach stają Moskale.

Przelękła wnucząt gromada
Do dziadka ciśnie się drząca;
Jak kłosie do nóg mu pada,
W oczy się patrzy milcząca;
Jęknąć słóweczko się boi.
Moskale stoją — dziad stoi.

„Miatieżny!“ — sprawnik w tem rzecze —
„Na ciebie Sybir jest w prawie.
Tyś krzyż postawił człowiecze
Za postrzelanych w Warszawie —
Ty kochasz plemię to wraże;....
Car w Sybir odwieść cię każe.

I skinął, by mu okuli
Łańcuchem ręce i nogi.
Do dziadka dziatwa się tuli,
Mimo żołdaków batogi:
„O dziadku!“ — woła ze łzami,
„O! broń się! pozostań z nami!“

„Bóg z wami!“ dziaduś odpowie —
„Ojczyźnie służcie wytrwale!
Ja na Sybirskie pustkowie
Gdzieś kości moje powalę,
Lecz duch mój będzie nad wami
W niebiosach między gwiazdami.“

1862.

[nutaDo]

Doniu - wiersz przeczytałam ze wzruszeniem.
Polecam ciekawy artykuł o Mieczysławie Romanowskim:
http://stanislawow.net/ludzie/m_romanowski.htm

Warto takie postacie ocalić od zapomnienia.

[donka]

Nuta Do - dziękuję, przeczytałam z ciekawością. I skojarzyłam go sobie z Kamilem Baczyńskim. Obaj - poeci,wielcy patrioci, obaj zginęli w powstaniach. Każdy żył w innych czasach, więc inna była ich poezja.
Załączam Ci linki z wyborem jego wierszy, może kiedyś zajrzysz do nich.:

http://pl.wikisource.org/wiki/Katego...2aw_Romanowski

http://pl.wikisource.org/wiki/Katego..._Romanowskiego



I jeszcze taki zgrabny, ładny, niestety pożegnalny jego wierszyk:

POŻEGNANIE.

Aniołeczko! dziewczę moje,
Na rozstanie rączkę daj.
Grają trąbki, czas na boje
Za rodzinny kraj!

Za was róże, za rodziny —
W bój za naród z pól i z chat.
Ach! czekalim tej godziny
Łzami długich lat.

Podaj rączkę, na mem czole
Święty znak mi krzyża złóż.
Liczne ptastwo lecim w pole —
Iluż wróci z burz? —

Wiele mogił śmierć otworzy —
Sercom zada wiele ran —
Głowy zliczył anioł boży,
Bojem rządzi Pan.

Módl się za nas liljo biała!
Bogu poleć serca żal;
Tyś powstańca pokochała —
Pobłogosław stal!

[nutaDo]

"Spuśćcie nam na ziemskie niwy,
Zbawcę z niebios, obłoki":
Świat przez grzechy nieszczęśliwy,
Wołał w nocy głębokiej;

Gdy wśród przekleństwa od Boga,
Czart panował, śmierć i trwoga,
A ciężkie przewinienia,
Zamkły bramy zbawienia.

Ale się Ojciec zlitował
N.ad nędzną ludzi dolą,
Syn się chętnie ofiarował,
By spełnił wieczną wolą:

Zaraz Gabryel zstępuje,
I Maryi to zwiastuje,
łże z Ducha Świętego
Pocznie Syna Bożego.


Panna przeczysta w pokorze
Wyrokom się poddaje,
Iszczą się wyroki Boże,
. Słowo Ciałem się staje.

Ach! ciesz się Adama plemię,
Zbawiciel zejdzie na ziemię:
Drzyj piekło, On twe mocy .
W wiecznej pogrąży nocy.


Oto się już głos rozchodzi:
„Wstańcie bracia uśpieni!"
Zbawienie nasze nadchodzi,
Noc się w jasny dzień mieni.

Precz odtąd dzieła niecnoty
Wylęknione wśród ciemnoty!
Niech każdy z nas w przyszłości
Zbroję wdzieje światłości.


Niech nas zdobi mierność stała
W pokarmie i napoju,
Nie hołdujmy chuciom ciała,
Żyjmy w zgodzie, w pokoju.

Naśladować Tego mamy,
Którego przyjścia czekamy :
Ta jest powinność nasza
Jak Apostoł ogłasza.


Zbawco świata! szczerze chcemy
Pełnić te powinności,
Złącz się z nami, niech będziemy
Twemi dziećmi w szczerości:

Wlej, o Jezu miłościwy !
W duszę mą pokój prawdziwy,
Posiądź i serce moje,
Wszak jestem dziecię Twoje.

Śpiewnik Siedleckiego z 1917 roku tekst i pisownia oryginalna

[nutaDo]

Niedaleko od Krakowa

Niedaleko od Krakowa, łoj!
Tam, gdzie góra jest zamkowa, łoj!
Stał tam kościół murowany, łoj!
W którym były drzwi i ściany, ło jo jo joj!

Same cuda się tam działy, łoj
Nietoperze tam latały, łoj!
Sama lampa się paliła, łoj!
Tylko w niej oliwa była, ło jo jo joj!

Same dzwony tam dzwoniły, łoj!
Gdy dziad ciągnął z całej siły, oj!
Same drzwi się otwierały, łoj!
Gdy je baby mocno pchały, ło jo jo joj!

Stał się cud pewnego razu, łoj!
Dziad przemówił do obrazu, łoj!
A obraz doń ani słowa, łoj!
Taka była ich rozmowa, ło jo jo joj!

Pan zakrystian z organistą, łoj!
Grali w karty za zakrystią, łoj!
Jedli kluski z jednej miski, łoj!
Poparzyli sobie pyski, ło jo jo joj!

Od Krakowa do Berlina, łoj!
Diabel gonił zeppelina, łoj!
Że lecieli tak nad lasem, łoj!
Nikt nie widział ich tymczasem, ło jo jo joj!

[nutaDo]

Słowa ks Piotr Skarga /1536-1612/
Muzyka: Polonez koronacyjny króla Władysława IV

1. W żłobie leży, któż pobieży Kolędować Małemu
Jezusowi Chrystusowi Dziś nam narodzonemu.
Pastuszkowie przybywajcie,
Jemu wdzięcznie przygrywajcie Jako Panu naszemu.

2. My zaś sami z piosneczkami
Za wami pospieszymy,
A tak tego Maleńkiego
Niech wszyscy zobaczymy, J
ak ubogo narodzony,
Płacze w stajni położony, Więc Go dziś ucieszymy.

3. Naprzód tedy niechaj wszędy
Zabrzmi świat w wesołości,
Że posłany nam jest dany Emanuel w niskości.
Jego tedy przywitajmy,
Z aniołami zaśpiewajmy: Chwała na wysokości!

4. Witaj Panie! Cóż się stanie
Że rozkosze niebieskie
Opuściłeś a zstąpiłeś
Na te niskości ziemskie?
Miłość moja to sprawiła,
By człowieka wywyższyła Pod nieba empirejskie.

5. Przecz w żłóbeczku, nie w łóżeczku,
Na sianku położony.
Precz z bydlęty, nie z panięty,
W stajni jesteś złożony.
By człek sianu przyrówany,
Grzesznik bydlęciem nazwany Przeze Mnie był zbawiony.

6. Twoje państwo i poddaństwo
Jest świat cały, o Boże
Tyś polny kwiat, czemuż Cię świat
Przyjąć nie chce, choć może?
"Bo świat doczesne wolności Zwykł kochać,
Mnie zaś w złości Ściele krzyżowe łoże".


7. W Ramie głosy pod niebiosy
Wzbijają się Racheli
Gdy swe syny bez przyczyny
W krwawej widzi kąpieli
"Większe Mnie dla nich kąpanie
W krwawym czeka oceanie Skąd niebo będą mieli"

8. Trzej Królowie, monarchowie
Wschodni kraj opuszczają
Serc ofiary z trzema dary
Tobie Panu oddają
"Darami się kontentuje,
Bardziej serca ich szacuję Za co niebo niech mają"

[madera1938]

Może ktos pamięta dalszy ciąg kolędy, którą pamietam z czasów licealnych, śpiwalismy to w chórze kościelnym. Pamiętam początek i zakończenie, reszta uleciała :

Nie było miejsca dla ciebie
w Betlejem w żadnej gospodzie
i narodziłeś się Jezu
w stajni w ubóstwie i chłodzie.
Nie było miejsca choć szedłeś
jako Zbawiciel na ziemię
by wyrwać z czarta niewoli
nieszczesne Adama plemię.

I tu dziura w pamięci. A samo zakończenie jest takie :

I nie miejsca dla Ciebie
w niejednej człowieczej duszy.

Kto uzupełni brakującą część ?

[mimoza]

Madera1938 tutaj znajdziesz cały tekst http://spiewnik.fogi.pl/teksty/416,nie_bylo_miejsca_dla_ciebie
wystarczy kliknąć. - Cz

[nutaDo]

Mimozo - aby została ta kolęda w tym wątku - niech będzie z tekstem:
Nie było miejsca dla Ciebie -


1. Nie było miejsca dla Ciebie,
w Betlejem w żadnej gospodzie.
I narodziłeś się Jezu,
w stajni w ubóstwie i chłodzie.
Nie było miejsca choć szedłeś,
jako Zbawiciel na ziemię,
by wyrwać z czarta niewoli,
nieszczęsne Adama plemię.

Nie było miejsca choć szedłeś,
ogień miłości zapalić,
i przez swą mękę najdroższą
świat od zagłady ocalić.

2. Gdy lisy mają swe nory
i ptaki swoje gniazdeczka
dla Ciebie miejsca nie było,
musiałeś szukać żłóbeczka.
A czemuż, Jezu, na świecie,
tyle łez, jęków, katuszy?
Bo nie ma miejsca dla Ciebie,
w niejednej człowieczej duszy.

Nie było miejsca choć szedłeś,
ogień miłości zapalić,
i przez swą mękę najdroższą
świat od zagłady ocalić.

3. Nie było miejsca, choć chciałeś
Ludzkość przytulić do łona
I podać z krzyża grzesznikom
Zbawcze, skrwawione ramiona.
Nie było miejsca, choć zszedłeś
Ogień miłości zapalić
I przez swą mękę najdroższą
Świat od zagłady wybawić.

Nie było miejsca choć szedłeś,
ogień miłości zapalić,
i przez swą mękę najdroższą
świat od zagłady ocalić.

4. Nie było miejsca, choć chciałeś
Wszystkim otworzyć swe Serce
I kres położyć miłośnie
Ludzkiej nędzy, poniewierce.
A dzisiaj, czemu wśród ludzi
Tyle łez, jęku, katuszy,
Bo nie ma miejsca dla Ciebie
W niejednej człowieczej duszy.

Nie było miejsca choć szedłeś,
ogień miłości zapalić,
i przez swą mękę najdroższą
świat od zagłady ocalić.

[madera1938]

--
Mimozo i Nuto-Do ! Bardzo dziękuję ! Przy okazji dowiedziałam się, że znałam tylko kawałek tekstu.
Pozdrawiam ! Wiktoria.

,




,

[Malwina]

Dla mnie też radosc, bo to wg mnie jedna z najbardziej wzruszających kolęd z racji tekstu i melodii przy której łzy jak grochy.....