jip - Blog

		Klub Senior Cafe
Profile

04-07-2013 21:55

Aleja Niepodległości ciąg dalszy
Powinien pokazać Plac Mickiewicza, ale to potem…., pokażę tylko skrzyżowanie Alei Niepodległości ze Świętym Marcinem,

I mijamy Plac, Zamek Cesarski (o nim potem) , dalszy spacer po Alei, od ulicy Fredry w stronę Cytadeli, skrzyżowanie Ulicy Fredry i Alei Niepodległości …..

Po wschodniej stronie Collegium Maius, jego bok, opis będzie przy spacerze po ulicy Fredry,

I ciekawe rzeźby nad bocznymi wejściami

Po drugiej stronie, naprzeciw Colegium Maius, Teatr Wielki, ale o nim opowiem później podczas spaceru po ul. Fredry…

Dalej po wschodniej stronie, Urząd Wojewódzki , zespół gmachów z 1969 r. Pierwotnie planowano ich umieszczenie w sąsiedztwie Izby Rzemieślniczej, obok Wieżowca Miastoprojektu, miała tam być nowa dzielnica urzędowa.

Wewnątrz

Na fasadzie budynku znajdują się cztery tablice upamiętniające wojewodów poznańskich.

Przed budynkiem Pomnik Stanisława Mikołajczyka autorstwa Jerzego Sobocińskiego, mnie się taki Mikołajczyk nie bardzo podoba, trochę jakby nadęty, i chyba miejsce niezbyt ciekawe…

Dalej po tej samej stronie starszy budynek Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego zbudowany w latach 1929-1931 na potrzeby Izby Skarbowej, według projektu znanego architekta Kazimierza Rucińskiego.

Nad wejściem biały Orzeł

Idąc dalej - kościół i klasztor Dominikanów

Po ponad stu latach nieobecności , w roku 1937 do Poznania wrócili Dominikanie i objęli ośrodek duszpasterstwa akademickiego. W dwa lata później rozpoczęli budowę klasztoru na rogu ulic Kościuszki i Libelta, projektantem był Stefan Cybichowski, zaprojektował też kościół, ale budowę zablokowała wojna.

Obecny wygląd świątyni jest wynikiem prac kontynuowanych po wojnie w 1947 roku wg. projektanta Adolfa Szyszko - Bohusza. Oparto się wówczas na projekcie kościoła parafialnego w Trembowli na Podolu. Prace budowlane trwały w latach 1947-60.

Powiększeniu uległy pomieszczenia po bokach prezbiterium (kaplica i zakrystia). Kościołowi nadano formę będącą połączenie architektury starochrześćijańskiej z elementem architektury romańskiej (dwuwieżowa fasada). W północnej części ścian otaczających dziedziniec, znajduje się tu kaplica Matki Boskiej Fatimskiej,

Prowadzone przez Dominikanów duszpasterstwo akademickie jest znane z wielu niekonwencjonalnych działań, choćby Spotkanie Młodych na Lednicy,

W stanie wojennym kościół i klasztor dominikanów były dla poznaniaków symbolem oporu przeciwko próbom zdławienia „Solidarności”. Na odprawiane tutaj przez o. Honoriusza Kowalczyka msze za Ojczyznę przychodziły tłumy ludzi. W klasztorze powstał też punkt pomocy osobom represjonowanym i ich rodzinom. Przed wejściem na dziedziniec głaz poświęcony o. Honoriuszowi Kowalczykowi, który zmarł 1983 – okoliczności nie wyjaśnione

W ściany dziedzińca wmurowano tablice upamiętniających ludzi poznańskiej nauki i kultury, a także wydarzenia, które nie były widoczne w oficjalnej wersji historii…

Naprzeciwko kościoła, na drugiej stronie Alei , na skraju parku Wieniawskiego, Pomnik Polskiego Państwa Podziemnego,

dzieło, autorstwa prof. Mariusza Kulpy , został odsłonięty 26 września 2007, składa się z sześciu słupów pamięci z tablicami pamiątkowymi, oszklonej krypty, która symbolizuje zejście do podziemi i unoszących się nad całym założeniem sylwetek orłów. Nie wiem czy mi się podoba, chyba nie bardzo…

I już jesteśmy w Parku Henryka Wieniawskiego – po zachodniej stronie Alei Niepodległości , park jest zabytkiem

Powstał w roku 1910 pomiędzy torami kolejowymi a ulicami Fredry, Wieniewskiego i Noskowskiego. W parku górka saneczkowe, i – mały pawilonik restauracyjny nazywany Stajenką Pegaza, blisko Teatr Wielki..

Przy parku, naprzeciw Pomnika Polskiego Państwa Podziemnego …. Ośrodek Nauki PAN-

Skrzyżowanie ulicy Libelta z Aleją Niepodległości, po zachodniej stronie Alei widoczna willa finansisty Hermanna Loevego, odcinek Alei od ul. Libelta do Ul Nowowiejskiego (zachodnia strona) - zabudowa niska, typu willowego..

Zaś po stronie wschodniej ciekawa kamienica, obecnie siedziba Kredyt Banku

Z Kredyt Bankiem sąsiaduje Dom Akademicki, budynek z lat 1925- 1927, projektant Roger Sławski , budynek podobny do pałacu w Dłoni też zaprojektowanego przez Sławskiego..

Zabytkowy dom studencki - w związku z powstaniem w 1919 Uniwersytetu Poznańskiego, zaszła konieczność budowy zaplecza socjalnego dla studentów i kadry naukowej uczelni. Jednym z przejawów tych inwestycji był akademik ze szpitalem uniwersyteckim, początkowo służył jako hotel dla gości PeWuKi. Po wojnie nadano mu imię Hanki Sawickiej, stąd popularna nazwa to „Hanka”. „Hanka” to kultowy akademik ….

Przed skrzyżowaniem z ulicą Solną budynek z lat 1908-1910 wybudowany na potrzeby Starostwa Powiatowego, projektantem był poznański architekt - J. Weiss.

Oprócz pomieszczeń urzędowych budynek zawierał mieszkanie landrata i reprezentacyjną salę obrad,

widok od ul. Kościuszki

Po II wojnie budynek to Młodzieżowy Dom Kultury, a od lat 80. XX wieku poznański oddział TVP, działało tu też Studio Filmów Animowanych a teraz czeka i nie wie co go czeka…
Skrzyżowanie ulicy Solnej i ulicy Nowowiejskiego z Aleja Niepodległości, drugi budynek widoczny to Gimnazjum Sióstr Urszulanek

Bliżej o tej szkole - Urszulanki natychmiast po przybyciu 1857r otworzyły w Poznaniu szkoły, ale zabory i dopiero niepodległość umożliwiła 1919 roku utworzenie szkoły, początkowo zakupiły wille przy ul Spornej, zainteresowanie szkołą było duże więc zbudowano nową szkołę przy Wałach Leszczyńskiego, obecnie Al. Niepodległości 41 i tak we wrześniu kard. Edmund Dalbor poświęcił wykończony 3-piętrowy gmach

Po II wojnie szkoła miała problemy i nie zawsze mogła działać, dopiero od 1999 roku Urszulanki prowadzą szkołę podstawową i trzyletnie gimnazjum.
Po drugiej stronie Alei – Zespół Szkól Mistrzostwa Sportowego nr 2

Dalej po tej samej stronie, przed hotelem Polonez, buduje się Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego.

i Hotel Polonez Zbudowany został w latach 1972-1974 Zakończył działalność w 2012roku , Najnowszy plan przewiduje stworzenie w budynku domu studenckiego.

Po drugiej stronie Alei, naprzeciw Poloneza ostatnio wybudowane, Collegium Iuridicum Nowum,

I końcowy odcinek Alei , przejazd pod wiaduktem kolejowym w kierunku Cytadeli..

Koniec spaceru po Alei Niepodległości, choć pewno jeszcze tu wrócę, bo to fajna Aleja…

3 komentarzy

Spacerem po fyrtlach Poznania 2 część (61)

01-07-2013 12:31

Dalszy spacer to już Aleja Niepodległości
Początek Alei od południa, skrzyżowanie ulic Niezłomnych, Ulicy Królowej Jadwigi i Alei Niepodległości

Biegnie wzdłuż centrum miasta po jego zachodniej stronie i wraz z ulicą Królowej Jadwigi stanowią element tzw. Ringu powstałego na miejscu pierścienia zburzonych fortyfikacji w roku 1904-1910 r. W latach 1905–1919 nosiła nazwę Kaiserring, od 1919–1939 Wały Leszczyńskiego, 1939–1945 Oberwall, Niederwall, a w latach 1945–1990 - aleja Stalingradzka.

Przy jej wytaczaniu wykorzystano walory krajobrazowe istniejących przy wałach parków, cmentarzy, promenad … przebieg Alei pokrywa się z przebiegiem zasypanej fosy, i co by nie była aleją zbyt monotonną różne odcinki maja różne szerokości, różne przekroje, zróżnicowana architektura…

Co przy tej Alei ? Na początku na narożniku ulicy Niezłomnych i Alei od wschodu Izba Rzemieślnicza, opisana wcześniej, więc tylko jej bok..

Dalej po tej stronie Collegium Novum – z wydziałami Neofilologii i Anglistyki oraz Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza,

Budynki z 1968r, bo to dwa budynki jeden cofnięty , ale połączone .….
W latach 2001-2005 od strony południowej dobudowano trzykondygnacyjny przeszklony budynek wydziałowej Biblioteki Filologicznej Novum, projektu Tomasza Durniewicza.

Dalej wieżowiec Miastoprojektu powstał 1948–1950 r. Leży na skraju na Dzielnicy Cesarskiej, naprzeciw Parku Marcinkowskiego, Planowany był z myślą o nowej dzielnicy urzędowej, jako jeden z trzech obiektów Urzędu Wojewódzkiego i świadczyć miał prawdopodobnie o sile socjalistycznej władzy.

teraz tu HOCHTIEF - Oddział Poz-Building Firma specjalizuje się w budownictwie obiektów kubaturowych i infrastrukturalnych

Po wschodniej stronie, za skrzyżowaniem z ulicą Powstańców Wielkopolskich, budynki Dyrekcji Kolei w Poznaniu .
Pierwotna Dyrekcja Kolei (Królewskich) mieściła się kiedyś przy ul. Taczaka 10, pokazana wcześniej. Obecna budowla powstała w latach 1910-1915 dla pruskiej Dyrekcji Kolei i była jedną z ostatnich budowli Dzielnicy Cesarskiej , styl –„barok wilhelmiński „

Dom Kultury Kolejarza – teraz różne firmy

I cały zespół budowli od ul. Kościuszki

Dalej po tej samej stronie gmach Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu ..

W wolnej , suwerennej politycznie Polsce zaczyna rozwijać się handel, umacnia się gospodarka, koniunktura na rynkach świta pozwala też na dynamiczny rozkwit Wielkopolski. W 1925r. dzięki staraniom Izby Przemysłowo-Handlowej i Kuratorium Okręgu Poznańskiego powzięta zostaje uchwała o utworzeniu szkoły wyższej o profilu handlowym, 12 października 1926 r. ma miejsce uroczysta inauguracja pierwszego roku akademickiego w kamienicy przy Alei Marcinkowskiego 3, obecnie w tym miejscu Sąd Konsumencki i Inspekcja Handlowa.

W tym czasie w latach 1929 – 1932 , w samym sercu Poznania, na otrzymanym od państwa gruncie stanowiącym niegdyś fosę okalającą pruskie mury obronne, staje nowy gmach Uczelni, został wzniesiony w. według projektu Adama Ballenstaedta.

Widok od strony ulicy Edwarda Taylora -ekonomisty , twórcy tzw. Poznańskiej szkoły ekonomicznej - jego pomnik, Taylor siedzi na fotelu przed wejściem do Uniwersytetu

Początkowo budynek był siedzibą Wyższej Szkoły Handlowej, następnie Akademii Handlowej. Od 1950 roku jest siedzibą Wyższej Szkoły Ekonomicznej, przemianowanej w 1974 roku na Akademię Ekonomiczną. W 2008 roku na Uniwersytet Ekonomiczny .

Jest to okazała budowla, z rozplanowanymi z rozmachem korytarzami i fasadą zdobioną ośmioma strzelistymi kolumnami. Po dziś dzień Gmach Główny Uniwersytetu Ekonomicznego przydaje splendoru jednej z centralnych ulic Poznania - alei Niepodległości.

Na drugim fotelu (podobnie jak profesor Taylor) przed wejściem do gmachu siedzi Profesor Zbigniew Zakrzewski, polski ekonomista, profesor Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, znawca i miłośnik dziejów Poznania.

Z gmachem Uniwersytetu Ekonomicznego sąsiaduje gmach Ziemstwa Kredytowego. Budynek wraz z budynkiem Poczty stanowił oprawę dla Zamku Cesarskiego, projekt Franza Schwechtena, zbudowany w roku 1910 roku, wieża Ziemstwa Kredytowego to kontrapunkt dla wieży zamkowej. Gmach ten pokażę jeszcze przy okazji spaceru po Placu Mickiewicza, więc teraz tylko jeden „boczek”…

Do tarliśmy do Świętego Marcina po stronie wschodniej, żeby pokazać cały odcinek Alei Niepodległości, od ul. Królowej Jadwigi do Ulicy Święty Marcin przechodzimy na drugą stronę ulicy i dalszy spacer. Spacer po Alei Niepodległości muszę podzielić na dwie części, byłby za długim spacerem…. Czyli połazimy po parku Karola Marcinkowskiego, ale zanim dojdziemy do parku Marcinkowskiego jeszcze park Maciejewskiego, (został wydzielony z Parku Marcinkowskiego) - teren między budynkami Uniwersytetu Ekonomicznego a Akademią Muzyczną, jeszcze do niedawna nie wyglądał ciekawie. Na nim Forum Academicum z fontanną Felderhoffa, kiedyś fontannę zdobił posąg żołnierza brandenburskiego, ale politycznie nie pasował… ( fontanna jeszcze bez wody, ale myślę, że niebawem woda się pokaże)

oraz zbudowany w maju 2012 krąg, stanowiący właściwe forum. W obrębie betonowego kręgu zainstalowano kamienne, amfiteatralnie ukształtowane ławy do siedzenia i wypoczynku, a także służące jako potencjalna widownia dla wydarzeń kulturalnych lub dyskusyjnych..

Forum zlokalizowano nie przypadkowo - wokół znajdują się gmachy kilku
poznańskich uczelni:

Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (Collegium Minus, Collegium Maius, Collegium Iuridicum, Collegium Novum, Collegium Historicum); Uniwersytetu Ekonomicznego (budynek A i B przy al. Niepodległości, budynek C przy ul. Towarowej, Collegium Altum, budynek Studium Praktycznej Nauki Języków Obcych przy ul. Taczaka);

Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego (Collegium Maius); Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego; Wyższej Szkoły Bankowej….

Dalej na południe właściwy Park Marcinkowskiego, dawniej Park Schillera, Zaaranżowany w latach 1905-1906 (część północna – starsza) w miejscu zlikwidowanych fortyfikacji Twierdzy Poznań, jako południowe zwieńczenie Dzielnicy Cesarskiej. Potem poszerzony o cmentarze, najpierw o zlikwidowany cmentarz ewangelicki św. Krzyża potem o tereny zlikwidowanego cmentarza katolickiego św. Marcina z kwaterą greckokatolicką (na cmentarzu tym znajdował się w latach 1911-1923 grób Karola Marcinkowskiego – patrona terenu).

pomnik Słowackiego

rzeźba plenerowa pawia z małą dziewczynką autorstwa Anny Krzymańskiej

Jeszcze warto zobaczyć pozostałość dawnej twierdzy - Bastion Colomb, dawny blokhauz przeciwskarpy bastionu IV, teraz to Pub Fort Colomb. Budowla jest jedyną pozostałością lewobrzeżnego ciągu umocnień...

Widok z parku na budowę dworca i nie tylko….

Tyle spaceru po tym odcinku Alei Niepodległości… dalej potem

2 komentarzy

Spacerem po fyrtlach Poznania 2 część (60)

14-06-2013 20:53

Ulica Tadeusza Kościuszki

Biegnie po zachodniej stronie miasta i jest równoległa do Alei Niepodległości.
Nazywała się najpierw Muellerwall, po odzyskaniu niepodległości -Wały Kościuszki, podczas wojny - Oberwall, Niederwall, po wojnie została ulicą Tadeusza Kościuszki. Ciągnie się od Cmentarzu Zasłużonych na Świętym Wojciechu aż po ulicę Półwiejską, równolegle do Alei Niepodległości, z krótką przerwą w okolicy ulicy Solnej. Na początek jednostka wojskowa

i nowy Hotel Ikar,

Hotel stoi na miejscu dawnych koszar i stajni huzarów

Z drugiej strony ulicy Solnej, od południa tyły budynku dawnej Landratury Poznań-Wschód z 1908- 1910r, budynek służył też poznańskiemu oddziałowi TVP,…. ale o nim potem przy okazji spaceru po Alei Niepodległości,..

Dalej domy urzędnicze , pokazane wcześniej, ale dołożymy i tutaj fotkę…

I za skrzyżowaniem z ulicą Libelta po lewej stronie, wschodniej dawny lazaret wojskowy, teraz dowództwo wojsk lotniczych, też pokazany wcześniej, ale…

I drugi budynek lotników

Naprzeciw zabytkowy budynek z 1910 – 1911roku wg Projektu Fritza Teubnera, kiedyś prywatne gimnazjum żeńskiego, budynek kiedyś należał do Heinricha Belowa . Teraz część Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego.

Tuż obok zespół gmachów z 1969, siedziba władz wielkopolskich, gmach stoi między Aleją Niepodległości i ulicą Kościuszki.. Podobno gmach należy do najwybitniejszych osiągnięć poznańskiego modernizmu. Charakteryzuje się dobrymi proporcjami i wykończeniem ze szlachetnych materiałów. … mnie się taki styl nie podoba , z budynkiem sąsiaduje Collegium Maius, o którym potem…

Na drugiej stronie, od wschodu dawna pastorówką (dziś dom parafialny ), zbudowana w latach 1886-1887, o kościele potem…

Na odcinku od ulicy Fredry do ulicy Święty Marcin po zachodniej stronie zamek, o nim potem, a po wschodniej…. Trochę zachowanych kamienic i dawny dom PZPR, teraz to Collegium Historicum

Kiedyś stała tu, w czasie zaborów, intendentura wojskowa, budynek przetrwał I wojnę światową a po I wojnie mieścił miedzy innymi oddział biura szyfrów Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, gdzie pracowali Marian Rejewski, Jerzy Różycki i Henryk Zygalski – absolwenci Uniwersytetu Poznańskiego, którzy złamali kod niemieckiej maszyny szyfrującej Enigma. Budynek intendentury został zburzony w czasie II wojny światowej. Teraz naprzeciwko pomnik pogromców Enigmy.. więcej o pomniku potem…

Obecny budynek zbudowany 1949–1950r jako siedzibę Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Na początku powstania poznańskiego tj. 28 czerwca 1956r… budynek opanowali uczestnicy powstania... Po rozwiązaniu PZPR w 1990, gmach dostał Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, i teraz w nim Wydział Historyczny a parter budynku zajmuje PKO Bank Polski..

Przechodzimy Świętego Marcina i po zachodniej stronie gmach Dyrekcji Poczty, miał stanowić razem z gmachem Ziemstwa Kredytowego oprawę Zamku Cesarskiego.

widok od ulicy Święty Marcin

Wybudowany w roku 1919 a zaprojektowany przez Franza Schwechtena . Wiele charakterystycznych detali i płaskorzeźb, najokazalsza znajduje się przy głównym wejściu i jest kobiecą personifikacją poczty, cały portal niezwykle ozdobny…

w latach 1919-1920 zamieszkiwał i pracował (jako tłumacz) Stanisław Przybyszewski. W Dyrekcji Poczty zatrudniona była natomiast jego córka - Stanisława Przybyszewska.
I ciekawa przybudówka do gmachu poczty ze wstawką z pruskiego muru, prawdopodobnie były tam mieszkania dla służby obsługującej Zamek Cesarski, i to służby tej z górnej półki….. i brama wjazdowa na dziedziniec poczty ….

Gmach był zawsze własnością i mieścił pocztę

Naprzeciw gmachu po wschodniej stronie narożna kamienica z 1894 teraz zwie się Kamienicą Bankową i .. są tu lokale biurowe, komercyjne, hotel…

Po tej stronie też ciekawe i chyba zabytkowe kamienice…

Na narożniku ulicy Kościuszki i Taczaka samotna kamienica

i na niej mural autor: Remed -artysta pochodzenia francuskiego, malarz, grafik, twórca murali.

Cała ulica Taczaka - powstała pod koniec lat siedemdziesiątych XIX wieku, na miejscu dawnych ogrodów na tyłach Świętego Marcina,

Na narożniku ulicy Taczaka nr 10 i Kościuszki kiedyś dyrekcja Królewska Dyrekcja Kolei (Königliche Eisenbahndirection zu Posen) teraz nazywają budynek „Starą Dyrekcja”, tylko nie bardzo wiem, czy to razem z budynkiem z czerwonej cegły, czy tylko budynek narożnikowy (czerwony nie ma numeru i bramy)…

teraz na Taczaka liczne puby .. ale nie tylko.. W styczniu 2013 rozpoczęto konsultacje społeczne w związku z planowaną rewitalizacją ulicy

Od ulicy Taczaka odchodzi ulica Garncarska, uliczka powstała w roku w roku 1870, nazwa od warsztatów garncarskich, których wiele tu kiedyś było, potem warsztaty zostały wyparte przez kamienice.. w roku 1890 , jak wiadomo były już tylko warsztaty garncarskie

Jednym ze starszych jest budynek przy ulicy Garncarskiej 7, wzniesiony w latach 1877 - 1878 jako szkoła, dzisiaj wystawiony na przetarg…

Wracamy na Kościuszki i po zachodniej stronie , naprzeciw „Starej Dyrekcji” zespół budynków PKP razem z Domem Kultury Kolejarza, to wszystko widziane od tyłu, coś więcej potem kiedy spacer po Alei Niepodległości

I po drugiej stronie budynek Uniwersytetu Ekonomicznego Collegium Altum budowano go 12 lat od 1979 do 1991r, wysoki na 78,45 m (z masztem 103,35 m),kiedyś miał taras widokowy teraz go nie ma, podobno był zbyt lubiony przez samobójców, ale myślę, że też kasa za maszty zrobiła resztę…

Po drodze potykamy się jeszcze o ulicę Powstańców Wielkopolskich,

Dochodzimy do ulicy Niezłomnych, ale to za chwilę, a teraz jeszcze parę widoków z ulicy Kościuszki i kompleks wieżowców Andersia Tower wraz z Poznań Financial Center,… projekt powstał pracowni Architektonicznej Ewy i Stanisława Sipinskich.

Po drugiej stronie ulicy Stary Browar (opisany wcześniej)

A artystycznym łącznikiem między grupą wieżowców i Starym Browarem jest Brama Czasu – fontanna w formie wodospadu

Żeby zakończyć spacer po tym fyrtlu zobaczymy jeszcze ulicę Niezłomnych,

a przy niej Dom Żołnierza.

Pierwszy Dom Żołnierza powstał 1923 w koszarach przy Szylinga, oficerowie od 1926 roku zaczęli zbierać fundusze na Dom Żołnierza z prawdziwego zdarzenia.. i powstał nawet projekt, ale budowa nie doszła do skutku, dopiero po zaangażowaniu się znaczących osób (abp August Hlond, hrabia Roger Adam Raczyński, wojewoda Artur Maruszewski….) i powstaniu Komitetu Budowy Domu Żołnierza w 1935 roku ruszyła budowa wg projektu Władysława Czarneckiego. Budynek przekazano wojsku 19 marca 1939.

Najważniejszym pomieszczeniem była dwukondygnacyjna sala widowiskowa na 700 miejsc (z dwustronnym balkonem). Poza tym wewnątrz mieściło się 225 różnych lokali użytkowych, m.in wzorcowy schron przeciwgazowy,

Po wejściu Niemców cały budynek przejęło Gestapo i Dom Żołnierza stał się katownią polskich patriotów. W lutym 1945 roku SS częściowo wysadziło gmach …

po wojnie Gmach odbudowano, w roku 23 marca 1956 powołano w części gmachu Państwową Operetkę Poznańską….. 23 marca 1991 obiektowi przywrócono nazwę sprzed wojny - Dom Żołnierza im. Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego.

W budynku działa też Teatr Muzyczny.

Budynek Izby Rzemieślniczej,

budynek organizacji cechowych, zbudowany w 1927 -1929 wg projektu Piotra Wiczyńskiego i Leonarda Mędelskiego , trochę przebudowany podczas wojny, odbudowany po wojnie,

Portal i drzwi

Teraz w części budynek wynajmowany, między innymi Wyższej Szkole Bankowej

jeszcze tablica pamięci wielkopolskich rzemieślników

Tyle spaceru po ulicy Kościuszki i trochę po bokach tej ulicy.. długiego spaceru...

4 komentarzy

Spacerem po fyrtlach Poznania 2 część (59)

09-06-2013 17:58

Kilka słów i obrazków z małej krótkiej uliczki , ulicy Działyńskich łączy ulice Libelta z Nowowiejskiego
Ulica z ładnymi zabytkowymi kamienicami, ale wiem tylko, że zabytkowe…

Np. ta kamienica z 1890 roku , z pięknym wystrojem sztukatorskim i architektonicznym

ale i inne

Szkoda, że zaniedbane, podobno mimo niskiej ceny miasto nie może ich sprzedać
I na tej ulicy zabytkowa Szkoła , teraz to Zespół Szkół Zawodowych nr 6. Budynek wybudowany jako szkołę dla chłopców w latach 1884-1885, a w latach 1889-1890 rozbudowano o skrzydło dla dziewcząt

Projektował Heinrich Grüder. Niezbyt funkcjonalny budynek, podobny do koszar, słaba wentylacja i złe doświetlenie pomieszczeń… .

Ulica Libelta (dawniej Królewska)

Prowadzi w kierunku Jeżyc, wytyczona została na terenie ogrodowego przedmieściach Kundorf, popularnych terenów rozrywek weekendowych. Niestety ważniejszym stało zbudowanie wojskowego lazaretu, zbudowany w latach 1850-1853 (proj. Fleischinger i Drewitz?). Aż do pierwszych lat XX w. był to największy i najnowocześniejszy szpital w Poznaniu miał osobny pawilon operacyjny, budyneczki pralni i kostnicę. Zachowany, otynkowany, obecnie siedziba dowództwa wojsk lotniczych.

od strony ulicy Kościuszki

Po drugiej stronie budynek Urzędu Miejskiego, mieści się też tu Państwowa Inspekcja Pracy.. i nie tylko…

powstał w latach 1950-1952 w stylu ….. w założeniu przed budynkiem miał być skwer z kwiatkami ale skwer podzielił się miejscem z samochodami

Dalej między ulicami Kościuszki i aleją Niepodległości zespół domów profesorskich przy ul. Libelta z 1929 zbudowany przez Spółdzielnię Pracowników Naukowych.

I żeby było razem, tuż obok, przy ulicy Kościuszki – zespół domów urzędniczych z 1920 -1927

Naprzeciwko domów profesorskich kościół i klasztor Dominikanów, o którym opowiem więcej potem kiedy połazimy po Alei Niepodległości

Za skrzyżowaniem z Aleją Niepodległości, po północnej stronie Park im. Stanisława Moniuszki

z pomnikiem Moniuszki

I dalej wille bardzo ładnie położone i ładne, z okresu z przed i po I wojnie ….

Dom Łowiecki, w którym mieści się Polski Związek Łowiecki Zarząd Okręgowy, i Restauracja Myśliwska….

Dodajmy jeszcze, że na ulicy Libelta, (kiedyś Królewskiej), na wysokości ul. Kościuszki, około 1850 wybudowano Bramę Królewską (zwaną niem. Königs Thor lub też Bramą Kundorfską), była jedno przelotową bramą komunikacyjną, choć wyglądała jakby miała trzy przeloty, była bramą oszukaną… dwa boczne wejścia prowadziły do krótkich korytarzyków łączących się po kilku metrach z przejazdem… przez fosę prowadził most zwodzony będący wylotem na Oborniki…. i stara fotka tej bramy

Bramę rozebrano 1894, most został zastąpiony szerokim stałym mostem z brukiem i chodnikami…
Tyle spaceru po ulicy Libelta…

3 komentarzy

Spacerem po fyrtlach Poznania 2 część (58)

05-06-2013 21:54

Ulica 27 Grudnia (dawniej Berlińska)
Trochę tej ulicy już pokazałem przy okazji spaceru po Placu Wolności, ta ulica stanowi południową pierzeję Placu Wolności, i ciągle się dalej od Alei Marcinkowskiego, poprzez Plac Wolności do skrzyżowania z ulicami Gwarną, Fredry i Mielżyńskiego .

Widok na południową pierzeję i Placu Wolności i tej ulicy,

Przekształcona w końcu XVIII wieku z wąskiego, krętego traktu w reprezentacyjną arterię, nawet planowano nadać jej charakter głównej arterii wylotowej na Berlin… ale ze względu na twierdzę powstającą się rozmyło…

Teraz to ładna ulica w centrum Poznania a nazwa - to data wybuchu Powstania Wielkopolskiego „27 grudnia 1918” (może trochę mokra)

Postaram się pokazać pozostałość, jeszcze nie pokazanych, ciekawszych miejsc na tej ulicy, więc po południowej stronie ciekawie wygląda redakcja Gazety Wyborczej , niestety nic ciekawego o historii budynku na szybko, nie znalazłem

I trochę południowej strony tej ulicy razem z tym budynkiem, i dalej

Na narożniku ul 27 Grudnia i ul. Kantaka okazały dom mieszkalny z 1872-1874, imponująca fasada

Pierzeję kończy kamienica autorstwa Gustawa Schultza , kilka kamienic tego autora zobaczymy też na ulicy Gwarnej

zaś dom własny Schultza stał kiedyś na miejscu dzisiejszego Domu Książki i podobno był efektowny i doskonale zamykał ulicę 27 Grudnia, i nie znalazłem żadnej starej fotki… a teraz ulicę zamyka to co widać niżej…

Zbieg kilku ulic Gwarnej, Fredry, Mielżyńskiego i właśnie ulica 27 Grudnia, północnej jej strona i początek ulicy to Okrąglak….

Projektował Marek Leykam jako dom towarowy, przy budowie zastosowano po raz pierwszy, na szerszą skalę, prefabrykowane elementy żelbetonowe, Okrąglak należy do ciekawszych budynków z tego okresu w Poznaniu i myślę, że jest lubiany przez Poznaniaków i nie tylko, i widoczny w Poznaniu….

kiedyś „Dom Towarowy Okrąglak” teraz jako biurowiec… z zamkniętym wejściem, a szkoda bo podobała mi się kiedyś klatka schodowa…..

Okrąglak wraz z budynkiem Domaru, delikatesami Kasia, Domem Książki miał i utworzył nowoczesną oprawę tego skrzyżowania, Kasi nie mam na zdjęciu, Dom Książki pokazałem więc Domar, który stanął w miejscu dwóch zniszczonych parterowych kamienic. Pierwotnie przeznaczony był dla przedsiębiorstwa krawiecko-kuśnierskiego z pracowniami u góry i Domem Mody Roksana na parterze… Domar pokazałem trochę wcześniej w tym wpisie....

I dalej po północnej stronie tej ulicy Teatr Polski

wzniesiony w latach 1873- 1875 w podwórzu jednej z wcześniejszych kamienic, podczas wojny kamienica została zniszczona i dzisiaj teatr widoczny w całej okazałości. Budowę rozpoczęto po długoletnich staraniach na uzyskanie zgody rządu pruskiego. Budowę sfinansowali Polacy ze składek społecznych, teatr miał być bastionem polskości, polskiego słowa pośród popieranej władze niemczyzny, był stałą sceną gdzie wystawiono w języku polskim

Projektował go Stanisław Hebanowski

Związani z nim byli tacy artyści jak - Michał Grudziński; Adam Hanuszkiewicz; Ignacy Machowski; Krystyna Tkacz; Henryk Machalica; Mariusz Puchalski; Janusz Rewiński; Halina Winiarska…
Wracamy na ulicę Gwarną ale pokażę jeszcze Arkadię od strony ul. 27 Grudnia i Ratajczaka

Ulica Gwarna

Ulica nazywała się różnie, aż się dziwię, że nazwy jej się nie mylą, bo była i Młyńska, Górna Młyńska, Cesarzowej Wiktorii, Bronisława Pierackiego, Seweryna Mielżyńskiego oraz Alfreda Lampego a teraz jest Gwarną i dobrze bo Gwar tu wielki…. Stanowi między Świętym Marcinem i ulicy 27 Grudnia a powstała w połowie XIX …

Większość kamienic to zabytki i większość zaprojektował Gustav Schulz…

Teraz cała ulica woła o odnowienie , przecież to centrum, (ale znowu sprawy własnościowe) … choć jest i perełka, narożnik ulicy Gwarna i Fredry, ale nie wiele o niej wiem, tylko, że mi się podoba

Podobnie jak Gwarna na tym skrzyżowaniu zaczyna się ulica Seweryna Mielżyńskiego –

widok od Placu Cyryla Ratajskiego

wytyczona w I połowie XIX wieku i stanowiła początek ulicy Młyńskiej, potem w roku 1885 r., Młyńską podzielono na Górną Młyńską (teraz to Gwarna i Mielżyńskiego) i Dolną Młyńską (obecną Młyńską), potem Górną Młyńską nazwano ulicą Wiktorii, w 1920 roku znowu ulica Górna Młyńska czyli Wiktorii próbowano podzielić, ale w efekcie całość została przy nazwie Seweryna Mielżyńskiego a teraz tylko od Placu Cyryla do skrzyżowania (do Okrąglaka)

Początek ulicy to budynek narożnikowy, po północnej stronie, - Zespołu Szkół Komunikacji im. Hipolita Cegielskiego, była własność Mirowskich, teraz podobno znaleźli się spadkobiercy…

Naprzeciw Okrąglak - był wcześniej, więc spacerując dalej po północnej stronie spotykamy kamienicę ze słoneczkiem uśmiechniętym,

Dalej ciekawa zabytkowa kamienica Posener Bauhütte - własność dawnego poznańskiego stowarzyszenia budowlanego (Bauhütte, dokładnie: Poznańskie Stowarzyszenie Architektów i Budowniczych) zbudowana w 1912 roku. a jej projektantami byli członkowie cechu , niemieccy architekci Hermann Böhmer i Paul Preul. Był to pierwszy w Poznaniu własny dom cechowy. Powiadają , że spotykali się tam też poznańscy masoni …

Fasada z dużym wykuszem, bogato zdobiona. Rzeźby to dzieło Edmunda Kunzego i przedstawiają symbole budowlane związane z cechem, jak i masońskie, w szczycie głowa św. Józefa – patrona stolarzy i cieśli, na wspornikach podobizny Leonarda da Vinciego i Petera Fischera

Naprzeciw zespół kamienic, niewiele o nich się dowiedziałem, .. kamienice dużymi wykuszami, ciekawą fasadą, ładnie odnowione i mogą się podobać….

zabytkowa jest kamienica nr 18 (beżowa) …..

Ale najważniejszym budynkiem na tej ulicy to gmach Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk .

Towarzystwo istnieje od roku 1857 i skupia uczonych z całej Polski, ponad tysiąc osób. Seweryn Mielżyński kupił w 1872 r. dom i parcelę

na której w następnych latach za pieniądze ze składek poznańczyków wzniesiono dwa skrzydła mieszczące bibliotekę, muzeum oraz sale posiedzeń. Autorem projektu, zrealizowanego w 1882 r., był Zygmunt Gogolewski , potem dalsza rozbudowa a właściwie budowa kamienicy frontowej wg projektu Rogera Sławskiego, a celem budowy było wsparcie finansowe PTPN z uzyskanych czynszów …

Głównymi inicjatorami powołania tej organizacji naukowej byli: dr Kazimierz Szulc, ksiądz Franciszek Ksawery Malinowski, Kazimierz Jarochowski, Leon Wegner, Roger Maurycy Raczyński oraz Tytus Działyński. Powstanie Towarzystwa było niezwykle istotnym elementem w walce o zachowanie polskości Wielkopolski, tym bardziej, że w przeciwieństwie do pozostałych zaborów nie istniała tu żadna polska wyższa uczelnia. Wtedy dewiza PTPN: unguibus et rostro (pazurami i dziobem), odnosiła się do metod koniecznych dla obrony zagrożonej polskiej kultury i nauki
W roku 1918, po odzyskania niepodległości, głównym celem PTPN stało się dążenie do powstania w Poznaniu uniwersytetu, Uniwersytet powstał 7 maja 1919 roku i nazywał się Wszechnica Piastowska…

W czasach komuny działalność PTPN trochę siadła , dopiero po 1989 po odzyskaniu praw do majątku….. zaczęło się coś dziać…

Poprzez bramę ujętą w monumentalny portal

wchodzimy na jeden z najładniejszych poznańskich dziedzińców

na którym na umieszczone na ścianach tablice poświęcone zasłużonym Polakom - uczonym, społecznikom i artystom……

Można także tu obejrzeć kopię nieistniejącego już, pierwszego na ziemiach polskich pomnika Adama Mickiewicza, który stał kiedyś nieopodal kościoła św. Marcina