KSIĄŻKI - RECENZJE część II

[Astra]

Skończyłam książkę, audiobook, Karen Essex "Łabędzie Leonarda"....

"Łabędzie Leonarda to fascynująca historia dwóch rywalizujących ze sobą sióstr z książęcego rodu d’Este, sugestywnie nakreślona na tle zamętu, jaki zapanował w Italii u schyłku XV wieku.

Piękna, wykształcona i ambitna Isabella nie ma powodu zazdrościć swej nie tak utalentowanej i olśniewającej siostrze, jednak kaprys losu właśnie młodszą Beatrice łączy węzłem małżeńskim z potężnym Ludovikiem Sforzą, przyszłym księciem Mediolanu.
Ten barwny fresk z czasów Leonarda da Vinci to również portret geniusza, który wyprzedza swój czas i aby wyrazić własną wizję artystyczną, musi wypełniać żądania bogatych mecenasów.

Pasjonująca powieść o rywalizacji, miłości, zdradzie i zawiedzionych nadziejach, która przenosi czytelnika do renesansowej Italii i jej potęg – Mediolanu, Wenecji i Ferrary – zachęca, by w dziełach wielkiego Florentyńczyka nie szukać rozwiązania zagadki, lecz raczej zadumać się nad tajemnicami ludzkiego serca."

Teraz mam zamiar przeczytać tej autorki "Kleopatrę"...

[elizka]

Napisał Srebrzysta

Twórczość Doroty Terakowskiej w zbiorze eksiążek

Dziękuję bardzo,ale jedno małe ale....pdf to dla mnie enigma.
Proszę o pomoc tu lub na priv.

Umiem brać "z półki" rozdziałami ,a jak wypożyczyć np.W krainie kota albo Dobry adres to człowiek?

[Srebrzysta]

Zakładam, że otworzyłaś folder z eksiążkami Doroty Terakowskiej, z prawej strony są tytuły jakie mam w tym folderze.
Wyboru dokonasz przewijając stronę do góry, aż trafisz na właściwy tytuł.
Klikasz w tytuł i pobierasz (to są malutkie pliki tekstowe).
Zapisujesz np. na pulpicie.
Wystarczy kliknąć na pobrany plik i system sam znajdzie program, który otworzy ten plik - i potem czytamy, tak jak np.wiadomości z internetu - z ekranu

[babciela]

czytam niezle napisaną ksiażke-"Coco Chanel- zycie intymne". najbardziej nteresujaca czesc dotyczy jej glosnego romansu z baronem von Dinklage( byl niemieckim szpiegiem), ale ksiazka nie przynosi odpowiedzi, czy i ona ...
Pochpdziła z nizin spolecznych- dzięki wyjatkowej osobowosci no i... hojnosci kochanków doszła na najwyzsze pietro establiszmentu paryskiego.Jej pomysły i realizacja ich spowodowała , ze stała sie wyrocznią mody tamtych czasów. Zresztą do dzisiaj jej kostiumiki należa do kanonu elegancji.
Trochę o bohemie tamtych lat- miedzy innymi nasza Misia Gobebska( w ksiażce pani Edwards).Dobrze napisana, z takim lekkim"pazurem".

[Srebrzysta]

Henry Gidel - Coco Chanel <--- czyta Elżbieta Kijowska

[elizka]

Dziękuję SREBRZYSTA za podpowiedż.Już wiem jak to działa.
Mam na ekranie do czytania zamiast do wypożyczenia na zapasowy i słuchania.
Tak też OK.
Wzięłam Dobry adres to człowiekTytuł intrygujacy.
Pozdrawiam.

Babcielu,
podzielam Twoja opinię o książce Coco Chanel- życie intymne.

[Dorota45]

"Żniwo gniewu"
(zdjęcie z portalu MM Zielona Góra, autorka Alicja Skowrońska)


Wczorajsze popołudnie spędziłam w jednej z zielonogórskich księgarń na bardzo sympatycznym i ciepłym spotkaniu z panią Lucie Di Angeli-Ilovan, autorką książki którą właśnie polecam. Napisała ją Amerykanka urodzona już po wojnie w Zielonej Górze (była jednym z pierwszych dzieci urodzonych w tym mieście).

Książka oparta jest na faktach


Stwierdziłam (nie ja jedna), że najlepsze i najciekawsze scenariusze powieści pisze życie.

Ja książkę oczywiście nabyłam (mam tez autograf autorki) i wczoraj wieczorem zaczęłam ją czytać ............ i muszę powiedzieć, że ta "babska" książka "wciąga"

Żniwo gniewu jest powieścią opartą na prawdziwych wydarzeniach z życia rodziny autorki.

Od kresowych miasteczek i okupacji sowieckiej, przez wsie i napotkanych w lasach partyzantów, po przymusową pracę na folwarku niemieckiego arystokraty i osadnictwo na Ziemiach Odzyskanych – oto historia tułaczki dwóch sióstr, Kaszmiry i Maruszki.

Te nieprawdopodobne, ale jakże typowe dla mieszkańców Kresów losy stały się osnową Żniwa gniewu. To opowieść o kobietach wprzężonych w tryby wojny, o ich sile i woli przetrwania, o oddaniu dla drugiego człowieka i pielęgnowaniu tradycji rodzinnych. O pięknie miłości w podłych czasach, o poświęceniu, gdy nikt nie widział jego sensu, i wreszcie… o wierności.

Dodam jeszcze, że tytułem książki "Żniwo gniewu" autorka oddaje hołd pamięci dzieciom urodzonym tuż po wojnie, dzieciom nieznanych ojców, których życie zapoczątkowane było w nieraz bardzo dramatycznych okolicznościach.


Książka jest również wydana jako audiobook



http://youtu.be/bo8GZHuExFM

[Srebrzysta]

Lucie Di Angeli-Ilovan - Żniwo gniewu<--- Anna Sroka

Od kresowych miasteczek i okupacji sowieckiej, przez wsie i napotkanych w lasach partyzantów, po przymusową pracę na folwarku niemieckiego arystokraty i osadnictwo na Ziemiach Odzyskanych – oto historia tułaczki dwóch sióstr, Kaszmiry i Maruszki.
Te nieprawdopodobne, ale jakże typowe dla mieszkańców Kresów losy stały się osnową "Żniwa gniewu".
To opowieść o kobietach wprzężonych w tryby wojny, o ich sile i woli przetrwania, o oddaniu dla drugiego człowieka i pielęgnowaniu tradycji rodzinnych. O pięknie miłości w podłych czasach, o poświęceniu, gdy nikt nie widział jego sensu, i wreszcie… o wierności.

Lucie Di Angeli-Ilovan, Polka mieszkająca w Ameryce, urodziła się w 1945 r. w Zielonej Górze. Wychowywały ją matka i ciotka, wdowy, których mężowie polegli na wojnie.
W 1965 r. poślubiła Leonarda Mielnika (repatrianta z Rosji Sowieckiej) i wyjechali do jej matki już wówczas mieszkającej we Francji. Po kilkunastu latach wyemigrowała wraz z nim i trójką dzieci do Stanów Zjednoczonych, i osiedli w San Bruno koło San Francisco. Tam podjęła pracę jako fizjoterapeutka.
Po śmierci matki Leonarda sprowadziła z Polski teścia. W 1989 r. przeniosła się wraz z rodziną do Portland w stanie Oregon. Tam znalazła zatrudnienie jako pielęgniarka w klinice dla uchodźców i emigrantów.
W tym też czasie rozpadło się jej małżeństwo. W 2002 r. wyszła powtórnie za mąż.
Przez całe życie utrzymuje więzi z Polską, chcąc, by pamięć o jej ojczystym kraju była wciąż żywa w sercach najbliższych.
"Żniwo gniewu" jest powieścią opartą na prawdziwych wydarzeniach z życia rodziny Lucie.

[babciela]

Nie potrafię jednak czytać czy słuchać powiesci w internecie- nic - niestety nie wyszło. Muszę mieć ksiazkę, strony, przewracać kartki. Podobnie jest ze słuchaniem muzyki- tylko krazek, lub Mezzo-jednak najlepszy odbiór-moze mam komp do kitu- a może kwestia przyzwyczajenia. Są na tym forum watki muzyczne- ale dla mnie za szybko-najpierw musze poznać kompozytora- potem powoli, parę razy posłuchac muzyki.
Teraz siegnelam do starej literatury- Lucy Crown- mojego ulubionego amerykanskiego autora-Irvina Shaw'a. Rewelacyjna proza- rewelacyjna tresc- doskonale nakreslone postaci- z duża znajomoscią psychiki kobiety.Czyta się...
Tylko prosze nie traktowac mojego odbioru ksiazek i muzyki jako krytyki Waszego sposobu odbioru literatury- kazdy ma swoj sposób- i ja to bardzo szanuję...

[Srebrzysta]

Irwin Shaw - Lucy Crown<--- czyta Mirosław Utta

Losy trzyosobowej rodziny - ojca, matki i syna, ukazane na tle społeczeństwa amerykańskiego, lat trzydziestych, czterdziestych i pięćdziesiątych.

[Astra]

Dzięki za przypomnienie Shawa...dawno nie czytałam jego książek...chyba skorzystam z audiobooka u Srebrzystej

[mimoza]

http://www.polskieradio.pl/5/3/Artykul/672594,Troje-Polakow-ma-szanse-na-literackiego-Nobla

Szwedzka Akademia przyzna literackiego Nobla, po raz 105., w październiku.
Już teraz spekuluje się, w czyje ręce trafi nagroda.

Zdaniem ekspertów szansę na nagrodę ma troje Polaków:
poeta Adam Zagajewski,
pisarka Olga Tokarczuk
oraz poeta i dramaturg Tadeusz Różewicz.

- Cz

[Srebrzysta]

Marguerite van Geldermalsen - Żona Beduina<--- czyta Julia Kijowska

W 1978 roku pochodząca z Nowej Zelandii pielęgniarka została żoną Muhammada, beduińskiego sprzedawcy pamiątek w legendarnej Petrze. Zamieszkała w liczącej dwa tysiące lat jaskini w skalnym zboczu i żyła jak Beduinka. Nauczyła się arabskiego, przeszła na islam, urodziła troje dzieci i poznała brytyjską królową Elżbietę.

Na wiadomość, że Marguerite van Geldermalsen wychodzi za Beduina, jej przyjaciele pukali się w głowę. Najspokojniej zareagowali rodzice, którzy o wszystkim dowiedzieli się z listu, który dostali dwa miesiące po ślubie.

[ostatek]

Warto przeczytać - kosztowała mnie ta książka nieprzespaną noc, nie mogłam się oderwać... mnóstwo dodatkowych smaczków dla miłośników Krakowa, ale także dla łodzian pamiętających historię Magdy Sobczak lub jej nagrobek na Starym Cmentarzu.
Pod linkiem o dziewczynie z aniołem opowiada autorka, córka naszej koleżanki forowej.
http://www.zbrodniczesiostrzyczki.pl...d-powieci.html

[Srebrzysta]

Claudie Fayein - AL Hakima<--- czyta Maryla Pawłowska

Gdy kobieta dobiega czterdziestki, ma męża, kilkoro dzieci i spokojną posadę etatowego lekarza, przestaje na ogół marzyć o niezwykłych przygodach w dalekich krajach. Ja jednak, w tych właśnie warunkach, nie wyrzekłam się jeszcze młodzieńczych swych snów o podróżach.

W roku 1950 zaczęłam uczęszczać na wykłady etnologii w Muzeum Człowieka.

Przez cały czas szukałam stanowiska lekarza za granicą lub jakiejś misji, którą by mi powierzono. Nadarzyło się kilka okazji. Początkowo wszystko szło znakomicie, ale gdy składałam życiorys – następował koniec! Z mojego curriculum vitae wynikało, że jestem osobą tak szacowną i stateczną, iż nagły, zdumiewający kaprys nasuwał widocznie podejrzenie o zachwianie mojej równowagi umysłowej. I tak znikały po kolei wszystkie szanse, aż wreszcie usłyszałam o Jemenie.

Kraj ten zdawał się odpowiadać wszystkim warunkom, jakie sobie wymarzyłam, i w styczniu 1950 roku zgłosiłam w Ministerstwie Spraw Zagranicznych swą kandydaturę na wyjazd.
Ale Jemen, na razie przynajmniej, nie jest bogaty, i Najjaśniejszy Pan ofiarowywał pracownikom zagranicznym tylko sto tysięcy franków miesięcznie. Na dochody z praktyki prywatnej nie można było liczyć. Sto tysięcy franków! Który lekarz zadowoliłby się taką kwotą? Trzeba by oprócz tego pobierać żołd albo mieć męża, który ponosiłby koszta utrzymania rodziny, względnie być szaleńcem, lub przynajmniej etnologiem.
Byłam więc jedynym kandydatem i tym razem podanie moje wzięto na serio i nadano sprawie bieg urzędowy. Wkrótce otrzymałam telegraficzną odpowiedź: „Jego Wysokość Król Ahmed, Imam Jemenu, wyraża zgodę i udziela zezwolenia na przyjazd wielce szanownej pani doktor Fayein”.

[senioritka]

Ewo, pochłaniam tę książkę "Żniwo gniewu". Zaraz też pobiegłam do empiku i kupiłam w wydaniu książkowym.
Miejscowość Mołodeczno, opisana w książce, przypomniała mi o pewnym zdarzeniu. Postaram się nadać dalszy ciąg tej historii.
Pozdrawiam!

[senioritka]

Napisał Dorota45

"Żniwo gniewu"
(zdjęcie z portalu MM Zielona Góra, autorka Alicja Skowrońska)


Wczorajsze popołudnie spędziłam w jednej z zielonogórskich księgarń na bardzo sympatycznym i ciepłym spotkaniu z panią Lucie Di Angeli-Ilovan, autorką książki którą właśnie polecam. Napisała ją Amerykanka urodzona już po wojnie w Zielonej Górze (była jednym z pierwszych dzieci urodzonych w tym mieście).

Książka oparta jest na faktach


Stwierdziłam (nie ja jedna), że najlepsze i najciekawsze scenariusze powieści pisze życie.

Ja książkę oczywiście nabyłam (mam tez autograf autorki) i wczoraj wieczorem zaczęłam ją czytać ............ i muszę powiedzieć, że ta "babska" książka "wciąga"



Dodam jeszcze, że tytułem książki "Żniwo gniewu" autorka oddaje hołd pamięci dzieciom urodzonym tuż po wojnie, dzieciom nieznanych ojców, których życie zapoczątkowane było w nieraz bardzo dramatycznych okolicznościach.


Książka jest również wydana jako audiobook



http://youtu.be/bo8GZHuExFM

Żałuję, że nie mogłam być na tym spotkaniu. Może napiszesz coś więcej na ten temat. Czy Autorka spotyka się z czytelnikami także w innych miastach Polski? Bardzo zainteresowała mnie ta książka. Może będzie w Szczecinie takie spotkanie. Miałabym Jej coś ciekawego do powiedzenia.
Pozdrawiam.

[Vika]

Niedawno ukazała się książka Nicka Vujicica
"Bez rąk, bez nóg, bez ograniczeń!"
Zaintrygowała mnie
niezwykła postać Nicka.
Nick Vujicic cierpi na fokomelię – rzadkie schorzenie objawiające się brakiem kończyn. Jednak ten niezwykły młody człowiek pokonał niewyobrażalne ograniczenia wynikające z jego niepełnosprawności. Dziś prowadzi aktywne życie, podróżuje po całym świecie i występuje jako mówca motywacyjny, niosąc nadzieję i inspirację milionom ludzi.

Nick angażuje się w działalność charytatywną, a równolegle kieruje własną firmą, prowadzi szkolenia biznesowe, przemawia na międzynarodowych konferencjach i spotyka się z głowami państw.
Krótka wypowiedż Nicka;
http://www.youtube.com/watch?feature...v=9dQ69yrwVKQ#!
Warto zobaczyć krótki , ale niezwykle głęboki film fabularny, w którym Nick Vujicic zagrał główną rolę. Ten film wzrusza i chwyta za serce. Jego przesłanie podnosi na duchu i daje siłę do zaakceptowania siebie. Warto też dodać, że zdobył on ogromne uznanie i wiele nagród filmowych.

Oto link do filmu "Cyrk motyli" na Youtube:
http://www.youtube.com/watch?v=LmokzlrsH3s

[Dorota45]

Napisał senioritka

Żałuję, że nie mogłam być na tym spotkaniu. Może napiszesz coś więcej na ten temat. Czy Autorka spotyka się z czytelnikami także w innych miastach Polski? Bardzo zainteresowała mnie ta książka. Może będzie w Szczecinie takie spotkanie. Miałabym Jej coś ciekawego do powiedzenia.
Pozdrawiam.

Senioritko, cieszę się, że potrafiłam zainteresować Cie książką i autorką tej książki, kończę czytać książkę "Żniwo gniewu"
Wiem, że miała też spotkania i w innych miastach polski (w jakich nie pamiętam), za kilka dni odlatuje za wielką wodę,
Niezwykła książka niezwykłej osoby. Obywatelka świata, poliglotka. Dzieci urodzone za granicą i czujące kraj swojej mamy. A w nim jedno szczególne miejsce. Zieloną Górę. Miasto, w której przyszła na świat jesienią 1945 roku. O tym miejscu Lucie Di Angeli-Ilovan zawsze pamięta. Za tym miejscem przez lata tęskniła.

Na spotkaniu mieliśmy też okazję poznać jedną z postaci książki (Olinkę).

Ostatnio (w czwartek 30 września) miałam przyjemny moment, kiedy to autorka książki, pani Lucy, ponownie odwiedziła księgarnię, gdzie mieliśmy spotkanie autorskie i dziewczynom pracującym w księgarni (w tym mojej córce) przyniosła wielki tort w podziękowaniu za miły wieczór, a do mojej Oli zwróciła się osobiście, że mnie pamięta i zaciekawiła ją moja opowieść o wojennych i powojennych losach rodziców mojego obecnego męża.

Słyszałam też, że planuje na kwiecień premierę swojej drugiej książki - o dalszych losach głównych bohaterów "Żniwa gniewu", premiera ta według Jej słów ma być w Zielonej Górze.

[senioritka]

Doroto, dziękuję za informację. 4 września jest zaplanowane spotkanie w Poznaniu. Mam chęć pojechać. Wyobraż sobie, że mam pocztówkę z Wilna wysłaną na adres Mołodeczna. Z tą pocztówką związane jest pewne zdarzenie dla którego mam wielki sentyment.
Spotkanie odbędzie się w Poznaniu Księgarnia Zysk i S-ka
ul. Wielka 10 o godz. 18.00.
Myślę, że warto dać anons na forum Poznania i Wielkopolski, może znajdą się entuzjaści tacy jak my. Pozdrawiam Cię serdecznie.