KSIĄŻKI - RECENZJE część II

[koziorożec]

Saszeńka - autor Simon Montefiore

autor- brytyjski historyk i pisarz, zainteresowany Rosją i jej historią, do czego skłoniły go losy przodków, którzy uciekli z carskiej Rosji na przełomie XIX i XX wieku.
Jego ksiązki stały się bestsellerami w wielu krajach.

Opasła powieść Saszeńka - ponad 500 stron składa się z trzech części: wczesnych lat młodzieńczych kiedy jako 16-latka pochodząca z bardzo bogatej rodziny rosyjskiego przemysłowca - pochodzenia żydowskiego zostaje komunistka pod wpływem swego wuja.
- druga część - obejmuje życie w Moskwie w 1939 r, po wszystkich wielkich przemianach w Rosji po roku 1916.
Oddana ideałom, wraz z mężem - wysokim urzędnikiem NKWD i dwójką małych dzieci prowadzi wygodne i luksusowe życie. Swoją uwagą zaszczyca jej rodzinę Stalin i inni ówcześni dygnitarze.
Niestety, zbieg okoliczności i powszechne szpiegostwo powoduję, że popadają w niełaskę.
Aresztowania..... uwięzieni na Łubiance.....

- trzecia część - to rok 1994 - po wielkich przemianach, pozostali przy życiu członkowie rodzin poszukują swoich bliskich, o których przed laty słuch zaginął - po aresztowaniach.

Czytając tą książkę odczuwa się bunt, gniew, niedowierzanie, zwątpienie w człowieczeństwo.
Najbliższy przyjaciel rodziny przyczynił się do jej zguby.... winę swoją częściowo odkupił ratując życie ich małym dzieciom.

Szczerze mówiąc - nie wiem nawet czy ją polecać do czytania, pomimo, że jest pięknie i interesująco napisana.

[chaliniak]

I tak, dzięki uprzejmości Kara mazow, już czytam:



Jeszcze raz dziękuje.

[elizka]

Koniecznie napisz Wiesławie o swoich wrażeniach z czytanej Srebrnej Natalii.Okładka taka dopracowana,stosowna . Może to wydać się śmieszne,ale lubię zapach książek,a także ich gładkość i porowatość.Niekoniecznie nowiutkich.

Ja wciąż przy Zielonym Konstantym.Jestem w kółko zajęta w domu,ale odpoczywam, słuchając dalszych fragmentów i wierszy.
Najsmutniejsze te obozowe.

Słucham też Przesilenia zimowego. To chyba raczej dla kobiet,chociaż bohaterami są dwoje w seniorskim wieku.


Koziorożcu,
Saszeńkę masz z biblioteki?

[Stefan]

Mons Kallentoft -
"Śmierć letnią porą", "Ofiara w środku zimy".

Jeżeli ktoś zna i czytał tego autora, to proszę o opinię.
Podobno jest on – "..nową gwiazdą skandynawskiej powieści kryminalnej". Lepszy od Stiega Larssona (?).
Pani bibliotekarka mi go poleciła. Zacząłem czytać. Jednak mnie jakoś nie odpowiada. Ma trudny, suchy styl, skróty...

Pozdrawiam Czytelników.
A szczególnie Mimozkę- gospodynię tego wątku.

S.

[Srebrzysta]

Nelson DeMille - Gra Lwa<--- czyta: Mirosław Utta

Na teren Stanów Zjednoczonych samolotem z Paryża transportowany jest arabski terrorysta o pseudonimie "Lew".
Na lotnisku w Nowym Jorku oczekuje na niego agent John Corey z nowojorskiego Wydziału Zabójstw. "Lew" zabija wszystkich pasażerów samolotu i znika.
John Corey otrzymuje zadanie odnalezienia zbiegłego terrorysty. Terrorysta jest inteligentny, przebiegły i bezlitosny. Trwa walka z czasem, a "Lew" realizuje swoje plany.

Świetnie napisana książka, trzymająca w napięciu od pierwszej do ostatniej strony.
Niezwykle aktualna tematyka, zwłaszcza po tragedii z 11 września.
Pokazuje, jak trudno jest znaleźć wybornie wyszkolonego i bezwzględnego przeciwnika.

[elen49]

Saszeńka jest piękna, mam własną na półce ulubione.A skoro już jesteśmy przy tej tematyce to polecam dwie powieści Paulliny Simons "Jeżdziec Miedziany" i "Tatiana i Aleksander"po prostu kocham te książki.

[elizka]

Mam i ja od dziś
Srebrna Natalię.
Stała sobie na półce w mojej miejskiej bibliotece.
Poznałam ją z daleka ,po okładce.

Poza tym obłowiłam sie i w inne ksiażeczki. Kiedy przeczytam?Nie wiem.
Bez ksiażek nie daje się żyć. Tylko że oczyska bolą.
Powolutku dam radę.

Pozdrawiam wszystkie mole.

[koziorożec]

Witam wszystkich czytelników i miłośników czytania

Elizko wybacz, że dopiero dziś odpowiem na Twoje pytanie.

Saszeńkę miałam z biblioteki. Już od dawna korzystam tylko z biblioteki, musiałam zlikwidować swoją domową biblioteczkę bo łamały się półki.

Elenko Miedzianego Jeźdzca i pozostałe dwie części - omawialiśmy swego czasu dość dokładnie na wątku.

Stefanie - zainteresuję się Monsem Kallentoftem i wskazanymi powieściami..... jeśli mówisz, że jest jeszcze lepszy od Stiega Larsena - to na pewno warto.

[Srebrzysta]

Al-Hussein - Królowa Noor <--- czyta Blanka Kutyłowska

Opowieść o nieoczekiwanym życiu

Autobiografia królowej Noor, żony zmarłego w 1999 roku króla Jordanii Husajna, to opowieść o życiu szczęśliwym, a przy tym bardzo nieoczekiwanym. To opowieść o wielkiej miłości, która rozwijała się i umacniała na tle burzliwych wydarzeń politycznych ostatnich trzydziestu lat na Bliskim Wschodzie.

[Ludgarda]

Napisał elen49

Saszeńka jest piękna, mam własną na półce ulubione.A skoro już jesteśmy przy tej tematyce to polecam dwie powieści Paulliny Simons "Jeżdziec Miedziany" i "Tatiana i Aleksander"po prostu kocham te książki.

O " Saszeńce" mi się marzy i jak tylko nadarzy się okazja, to ją sobie wypożyczę, bądż z czasem kupię
Co do powieści Paulliny Simons, to przeczytałam już wszystkie jej poprzednie, nie tylko " Jeżdżca Miedzianego" w 3 częściach- to powieść kultowa! Świetnie napisana...
Ostatnio wyszła kolejna książka tej pisarki amerykańskiej, rosyjskiego pochodzenia pt." Dziewczyna na Times Square".

" Czytając książki Paulliny Simons, mamy gwarancję, że będziemy płakać. Zarówno ze wzruszenia, jak i ze śmiechu".- Harper Collins

[bhu]

A ja teraz czytam pokrzepiającą serce książkę słynnego dietetyka Dukana (tego od "proteinek")- "Mężczyźni wolą krągłości". Jest bardzo ciekawie napisana, przypomina mi publikacje Demonda Morrisa ("Naga małpa", "Zwierzę zwane człowiekiem"). Dukan nie neguje potrzeby odchudzania w przypadku otyłości, jednak stanowczo potępia modę na długonogie, androgyniczne wieszaki bez bioder i biustu. Uważa, że ten kult chłopięcych sylwetek może zagrozić naszemu gatunkowi... Czasem warto popatrzeć na ludzkość jak na biologiczny gatunek...

[Srebrzysta]

Henry Gidel - Coco Chanel <--- czyta: Elżbieta Kijowska

Gabriela Chanel - znana jako Coco Chanel - to niewątpliwie kobieta sukcesu.
Wychowywała się w ubogiej rodzinie, a później kilka lat spędziła w sierocińcu. Kiedy wreszcie udało jej się stamtąd wyrwać, z determinacją ruszyła na podbój świata.
Niewątpliwie miała szczęście. Początkowo występowała w podrzędnym kabarecie. Rychło dzięki swemu protektorowi stała się właścicielką sklepiku z konfekcją, co zapoczątkowało jej karierę.

Zawzięta, uparta i dumna, z czasem zdołała pozyskać sobie ciekawych i wpływowych ludzi.
Przeżyła burzliwe romanse z kuzynem króla Anglii, z bratankiem cara, z wybitnym poetą surrealistycznym. Przyjaźniła się między innymi z Diagilewem, Strawińskim, Reverdym.
Dzięki nim nadrobiła braki w wykształceniu, nabrała ogłady towarzyskiej, weszła w świat sztuki. Te kontakty pozwoliły jej zostać kimś więcej niż tylko największą krawcową swej epoki.

Rozmiłowana w prostocie i precyzji, tworzyła z myślą o kobiecie pracującej zawodowo i natychmiast zyskała klientki na obu półkulach.
Szmizjerka, słynny kostium Chanel, mała czarna sukienka, wreszcie perfumy z jej nazwiskiem zapewniły Coco wyjątkowe miejsce w świecie mody, w którym królowała aż do śmierci w 1971 roku.

[koziorożec]

Srebrzysta

polecane przez Ciebie biografie rzeczywiście są niezwykle interesujące. Czytałam je obydwie, a Królową NOOR nawet prezentowałam na tym wątku.
Są godne przypomnienia i polecenia do przeczytania.

Do Stefana
niestety nie udało mi się wypożyczyć książek Monsa Kallentoft-a jeszcze nie są zakupione do naszej biblioteki.
Jest to dziennikarz-pisarz młody stażem. Jego debiut literacki był w 2000 roku. Ksiązki Śmierć letnią porą i Ofiara w środku zimy są w jego dorobku najważniejszymi powieściami.
Mam nadzieję, że wkrótce znajdą się w bibliotece.

[Stefan]

Marysiu.
Bardzo Ci dziękuję za zainteresowanie i odpowiedź na mój post. Dotrzymujesz obietnic , piękna cecha.
Jeżeli chodzi o tego autora, to na podstawie tych dwóch książek chyba wyrobiłem sobie pogląd. Oczywiście mój prywatny.
Oddałem te książki, niedoczytane. Jestem dość wybrednym (och, ten wiek) i wrażliwym czytelnikiem.
Pod względem treści jak i (zwłaszcza) formy. Np. niedbałość o nią, czy wulgaryzmy. Uważam, że jest to lekceważeniem czytelnika, jego gustów, wrażliwości.
Obserwujemy dzisiaj u autorów (także reżyserów i scenarzystów) pęd czy też manierę do zadziwiania, wręcz szokowania czytelnika/widza. Stąd takie formy.

Może innym razem, kiedyś, napisze coś jeszcze n.t.t. Może w innym miejscu. Bo tu za dużo jak na pierwszy raz.
I nie wolno mi psuć klimatu i konwencji tego wątku.
Jeszcze raz dziękuję i pozdrawiam serdecznie.
S.

[koziorożec]

Do Stefana

Niedoczytane książki mówią same za siebie. Ja też takie miewam. Sięgając po książkę spodziewam się znaleźć w niej jakieś przesłanie, czegoś się dowiedzieć.
Podzielam Twoją opinię zarówno na temat treści jak i formy napisanej książki.
Zapanowała swoista moda na dosadny język - ale to chyba dlatego, że tak wiele osób piszących chce się przebić i zaistnieć.
Stefanie, nie uważam abyś psuł klimat wątku przekazywaniem swoich opinii na temat przeczytanych lub nie doczytanych książek - mnie osobiście (a myślę, że jest wiele takich osób) zależy właśnie na takich opiniach.

Bardzo dziękuję za miłe słowa pod moim adresem - usłyszeć je od takiego autorytetu - jakim jesteś Ty - to ogromna radość.
A tak na marginesie: dotrzymywanie słowa, podobnie jak punktualność - odchodzi do lamusa.... a szkoda.....

[Srebrzysta]

Pierre La Mure - Prywatne życie Mony Lisy<--- czyta Włodzimierz Press

Kim była kobieta z najsłynniejszego na świecie portretu? Jakie koleje losu zetknęły ją z malarzem? Skąd na jej twarzy ten niezwykły tajemniczy uśmiech?

Na te pytania próbuje odpowiedzieć w swej powieści Pierre La Mure. Dzieje Giocondy wplata umiejętnie w epicki opis barwnej epoki włoskiego renesansu, w czasy Leonarda da Vinci i Michała Anioła, Rodriga Borgii i Lodovica Sforzy, wspaniałych artystów i światłych despotów.

Florencja za życia Mony Lisy to Miasto Kwiatów, rozkwitające w złotym okresie Medyceuszy, ale gnębiona przez fanatycznego mnicha Savonarolę. Tu Mona Lisa, mieszczańska córa i żona, przeżywa pierwszą nieszczęśliwą miłość, tu w spokoju i dobrobycie wiedzie żywot u boku wielbiącego ją starszego męża. Tutaj również przypadek zetknął ją z mistrzem Leonardem, dzięki któremu zyskała nieśmiertelność

[elizka]

Znam ksiażki Pierr'a La Mure.
Czytałam jednym tchem Miłosc niejedno ma imię i Claire de lune
Takich nigdy się nie zapomina.Obydwie to zbeletryzowane biografie.Nie czujesz,ze czytasz biografie,ale pochłania Cię życie ludzi najwyzszej sławy w codziennym wymiarze ich zycia.

Pewnie Mona Liza to kolejna świetna ksiażka.
Zapisuję i na pewno dotrę do niej.

[Ludgarda]

" Miłość niejedno ma imię" Pierre'a La Mure - przeczytałam kilka lat temu - istotnie świetna. Jestem pod jej wrażeniem
Elizko słusznie zauważyłaś, że biografie zbeletryzowana czyta się świetnie...
Ja mam obecnie przed sobą, lekturę pokażnej biografii o naszym słynnym reportażyście, Ryszardzie Kapuścińskim, pt. " Kapuściński non- fiction" Domosławskiego.
Nie jest tą z rodzaju zbeletryzowanej, nie mniej, jest dobrze napisana, starannie, z absolutną dokładnością...

[koziorożec]

Witam wszystkich miłośników dobrej książki

Ludgardo

Od książki Kapuściński non-fiction trudno będzie Ci się oderwać pomimo, że jest bardzo opasła.
Czytałam ją kilka miesięcy temu - pięknie napisana.
Wywołała wiele kontrowersji. Kapuściński w moim odczuciu był wielkim reportażystą, dziennikarzem a także pisarzem. Przykładam się do przeczytania chociaż jednej Jego książki.

Bardzo dziękuję Tobie i Elizce za wskazanie książek Pierre^a La Mure - dotychczas nie przeczytałam nic z dorobku tego autora.

Ostatnio jestem w klimatach lirycznych z literatury angielskiej
Jaskółka i koliber, Sonata o niezapominajce, Cygańska Madonna - autorstwa Santa Montefiore.
Szczególnie zauroczona jestem Cygańską Madonną - ponieważ jestem w połowie jej czytania, wkrótce napiszę więcej na ten temat.

[Ludgarda]

Mario ( koziorożcu)

Kontynuuję lekturę " Kapuściński non-fiction". Dobrze się czyta, z prawdziwym zainteresowaniem. To kopalnia wiadomości szczegółowych o reportażyście...Zastanawiam się, czy Autor książki dobrze zrobił ujawniając zbyt wiele, albo i wszystko z jego życia osobistego Wszak nie każda prawda nadaje się do powiedzenia! Widać czuł taką potrzebę bądz chciał przede wszystkim zabłysnąć niesłychaną prawdą - jak by nie było przecież- o swoim Przyjacielu...
Stąd kontrowersje nt tej książki, której druku odmówił potem ZNAK.
Z twórczości Kapuścińskiego czytałam jego HEBAN ( rzecz o Afryce) dobra książka; podziw dla jego bohaterskiego udziału w życiu Afryki...