|
|||||||
|
27-07-2011 10:37 Od 5 dni myślę napisać czy też nie.Czy warto, kto o tym pamięta, a może nie denerwować ludzi, ani ośmieszać siebie i do mnie podobnych?Dzisiejszej bezsennej nocy, bo deszcz lał jak z cebra, postanowiłam jednak napisać. A będzie to o święcie którego nie ma, bo być nie może, bo zostało wykreślone gdyż nie pasuje do obecnej rzeczywistości. 22- lipca dawne święto państwowe pamiątka po manifeście PKWN kiedy to ziemię dano chłopom a robotnikom fabryki.Może i ja o tym nie pisałabym gdyby nie to, że pewien pomnik sprawiał i co roku sprawia władzom psikusa . W dawnych, niesłusznych czasach z okazji tego święta, zbudowano na wysokiej Górze Kadzielniańskiej pomnik, ku uczczenia tych co walczyli o wyzwolenie narodowe i społeczne.Może to wyzwolenie narodowe by przełknięto, ale nie społeczne. Ponieważ jest to miejsce niezwykłe bo z niego ogląda się Kielce w całej okazałości a jest co podziwiać, to też liczne wycieczki, turyści, osoby zakochane to miejsce odwiedzały i odwiedzają nadal A tu jak na ironię, stoi ten pomnik. W czasie kiedy nazwy ulic masowo zmieniano,( nawet nie ostała się ul. Moniuszki tak przy okazji, zostawiono Mu mały placyk), kiedy zmieniono ul. Buczka, Waligóry itd. itd. była najlepsza okazja aby pozbyć się tego niechcianego pomnika. Na przeszkodzie jednak stanęło wzgórze, twarda wapienna materia, gdzie mieszczą się liczne jaskinie ważne z punktu geologicznego i paleontologicznego. Przy okazji wysadzenia w powietrze mogłoby runąć całe wzgórze, łącznie z amfiteatrem też wzniesionym w latach niesłusznych. I jak na ironię pomnik stoi, ma się dobrze, a każdego roku w tym dniu nieśmiało składane są wieńce i zapalane znicze. O tym oczywiście nie mówi lokalne radio ani też telewizja, ale wiedzą o tym ludzie wspinający się na pomnikowe wzgórze. W tym dniu zadzwoniła moja znajoma będąca świadkiem składania wieńcy i powiedziała „Wiesz chyba nie usuną tego pomnika bo posadzono młode drzewka wzdłuż schodów prowadzących na wzgórze”. Może i zostanie, pomyślałam. http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Po...j_20060914.jpg 22-07-2011 16:25 Wkoło mówią: dbaj o zdrowie. Dbam, dbam i kto wie czy nie dużo. Po miesięcznej rehabilitacji i szalonych korkowych dojazdach do miejsca przeznaczenia, nie powiem że czułam się lepiej. Znowu przyjaciółki mówiły, że trzeba poczekać, tydzień, dwa, może trochę dłużej a wszystko, może nie wróci do normy, ale poprawi się na pewno. W międzyczasie nadszedł termin wyznaczony przez Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu gdzie miałam leczyć szumy uszne i zatykanie tegoż narządu. Pojechałam, znowu mając nadzieję i jednocześnie ciesząc się bo przecież córka i wnuczka mieszkają w stolicy. Nadzieja jednak co raz częściej mnie oszukuje. Nie zdążyłam pobrać zaordynowanych zabiegów gdy przypomniała sobie o mnie głowa. Chwiejnym krokiem pod rękę z córką doszłam do przychodni skąd karetka zawiozła mnie do Kliniki Neurologicznej im. Orłowskiego w Warszawie. W tej chwili jest już po wszystkim, niemalże zdrową, w pozycji pół leżącej moja osobista święta - Tereska przywiozła mnie samochodzikiem do domu. Jestem, oddycham, i ciesze się jak umiem, ale umiem co raz mniej. Pisze to wszystko nie dlatego aby się użalać nad sobą , ale aby powiedzieć, że w tym moim chorowaniu jest coś pozytywnego, bowiem przekonuje się, że są placówki służby zdrowia, (wymieniam je z pełnej nazwy), które wg. mnie są placówkami doskonałymi i to pod każdym względem.( publiczne, publiczne!) Organizacja i dbałość o chorych jest tu po prostu znakomita.Wiadomo że nie wszystkim i nie wszystko da się naprawić, wyleczyć, ja jestem tego najlepszym przykładem, ale wielu innym chorym pomaga.W sierpniu mam się znaleźć też we wspaniałym miejscu leczniczym, w sanatorium Nida w Busku Zdroju. Już naiwnie nie wierze w poprawę, ale ciesze się, że zobaczę znajome miejsca, bliskich ludzi a może, może…. Mając wyjątkowo dużo czasu do własnych przemyśleń, doszłam do wniosku, że mojemu zdrowiu najbardziej przysłużyła się Emilka – moja prawnuczka.Cudowne z nią rozmowy, uczestniczenie w zabawach, jej tańce z szalem i bez szala, śpiewy, recytacje.itd.itd.to prawdziwy balsam na duszę a chorą w szczególności. Pomaga także moja wnuczka Ola- piękna, radosna, mądra i rzeczowa, osoba na której zawsze można polegać. Nie mówię już o córce, która autentycznie jest moja „Opoką” ( taką nazwę nosi jej firma). Tak mi się coś zdaje, że trzeba zmienić metody i sposoby leczenia. |
Archiwum
2007
Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień Październik Listopad Grudzień 2008 Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień Październik Listopad Grudzień 2009 Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień Październik Listopad Grudzień 2010 Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień Październik Listopad Grudzień 2011 Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień Październik Listopad Grudzień 2012 Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień Październik Listopad Grudzień 2013 Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień Październik Listopad Grudzień 2014 Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień Październik Listopad Grudzień 2015 Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień Październik Listopad Grudzień 2016 Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień Październik Listopad Grudzień 2017 Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień Październik Listopad Grudzień 2018 Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień Październik Listopad Grudzień 2019 Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień Październik Listopad Grudzień 2020 Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień Październik Listopad Grudzień 2021 Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień Październik Listopad Grudzień 2022 Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień Październik Listopad Grudzień 2023 Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień Październik Listopad Grudzień 2024 Luty Marzec Kwiecień |
Czasy w strefie GMT +2. Teraz jest 00:03.
